با توجه به اهمیت نقش مبادلات بین المللی ورزشی در توسعه اقتصادی صنعت ورزش و روشن نبودن میزان و سهم آن در صنعت ورزش ایران محقق تصمیم گرفت با جمع آوری داده های مربوط به آمار بازرگانی خارجی کالاهای ورزشی سالهای 1377 و 1380 براساس طبقه بندی کالاهای اساسی به این منظور دست یابد....
سرمایه گذاری حامیان در صنعت ورزش به عنوان عنصر آمیخته بازاریابی ورزشی، از منابع اصلی و رایج در این صنعت به شمار می رود. با این حال، موانعی در راستای جذب حامیان مالی در صنعت ورزش وجود دارد. در این راستا، مطالعه حاضر به بررسی و شناخت موانع جذب حامیان مالی در صنعت ورزش استان آذربایجان شرقی پرداخته است. ابزار اندازه گیری، پرسشنامه محقق ساخته ای a=0.813)) است که روایی آن نیز به تایید گروهی از متخصصان رسیده است. جامعه آماری تحقیق حاضر را کلیه مدیران کارخانجات و شرکت های خصوصی، روسای هیات ها و مدیران باشگاه های ورزشی استان آذربایجان شرقی تشکیل می دهند. داده ها با استفاده از روش آماری توصیفی و استنباطی (آمار ناپارامتریک یو من ویتنی) در سطح معنی داری P<0.05 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که در عامل های عدم بهره گیری از مزایای معافیت های مالیاتی ناشی از تبلیغات ورزشی؛ نبود اماکن و امکانات مناسب تبلیغاتی در محل رویدادهای ورزشی؛ عدم وجود استانداردهای مالی و کاری؛ انتقال ضعیف پیام تجاری شرکت؛ وقت گیر بودن؛ عدم اطمینان حامیان در سرمایه گذاری در صنعت ورزش به دلیل مشخص نبودن آینده سرمایه گذاری و عدم بهره گیری از مدیران متخصص ورزشی، بین دیدگاه های مدیران شرکت های خصوصی و مدیران ورزشی در رابطه با موانع حمایت مالی ورزشی تفاوت معنی داری وجود دارد ( .(P<0.05اما در رابطه با دیگر عوامل تفاوت معنی داری بین گروه ها مشاهده نشد .(P>0.05) در نهایت مدیران و مسوولین ورزشی بایستی با بهره گیری از متخصصان بازاریابی ورزشی، ایجاد شرایط مناسب جهت ارتباط بهتر دولت با شرکت ها، پوشش رسانه ای، تبلیغات و اماکن و امکانات مناسب تبلیغاتی و نیز با جذب بازیکنان و مربیان مشهور، در راستای رفع موانع جذب حامیان مالی ورزشی شرایط مناسب و بهینه ای را ایجاد نمایند تا حامیان با اطمینان بیشتری در این صنعت سرمایه گذاری نمایند.
عوامل بسیاری بر خصوصی سازی باشگاه های ورزشی تاثیرگذارند. هدف از انجام این پژوهش، شناخت عوامل اجتماعی و قانونی موثر بر روند خصوصی سازی باشگاه های ورزشی و ارزشگذاری یا اولویت بندی آنها با استفاده از فرایند تحلیل سلسله مراتبی بود. به این منظور با روش های کتابخانه ای و میدانی عوامل موثر جمع آوری و درخت سلسله مراتب تصمیم گیری تدوین شد. سپس با استفاده از آن، پرسشنامه مطالعه استخراج شد. نرخ سازگاری کمتر از 1 /0 نشانه سازگاری قضاوت هاست. از آنجا که رتبه بندی عوامل باید با نظر خبرگان موضوع انجام گیرد، 45 نفر به عنوان خبره شناسایی شدند و پرسشنامه در اختیار آنها قرار گرفت. نتایج نشان داد عوامل قانونی با وزن 618 /0 در مقایسه با عوامل اجتماعی با وزن 382 /0 در اولویت است. در مدل کل از بین 12 عامل، عامل های «درصد اهمیت ورزش در برنامه های توسعه اقتصادی – اجتماعی ورزش کشور»، «فقدان قوانین لازم و هماهنگ با اجرای فرایند واگذاری»، «چگونگی اتخاذ روش های مناسب در مراحل مختلف اجرا» و «وجود قوانین و مقررات دست و پاگیر»، به ترتیب دارای بیشترین اولویت هستند. اولویت بندی حاصل می تواند کمک شایانی به مدیران اجرایی در خصوصی سازی باشگاه های ورزش کند.
صنعت ورزش از جمله حوزه های جدیدی است که حمایت از آن در قالب مالکیت فکری اعم از مالکیت صنعتی و مالکیت ادبی و هنری در حال شکل گیری است. چه آنکه ورزش همانند صنایع دیگر دارای محصول و کالایی است که ممکن است مبتنی بر مهارت، فکر و چه بسا شهرت باشد. تسری حمایت های مالکیت فکری در تولیدات آن در نظام اقتصادی کشورها نقش بسزایی دارد. با نگاه اجمالی می توان رویدادهای ورزشی و امور پیرامونی آن را منشا محصولاتی دانست که در این صنعت شکل می گیرد. از جمله دستاوردهای رویدادهای ورزشی، نقل و انتقال بازیکن، صدور مربی، فروش امتیاز، پخش تلویزیونی بازی ها، فروش بلیط، تبلیغات و مانند آن است. این پرسش که کدامین مصادیق این محصولات و دستاوردها شرایط حمایت را در قالب نظام مالکیت فکری داشته محل گفتگوی فراوان است.
مقاله حاضر درصدد است با شمارش مصادیقی چون نام، صدا، تصویر، امضا، شماره پیراهن و نیز نشانه ها، نام محل اقامت باشگاه، شعار بازی هایا باشگاه ها و طرح لباس بازیکنان با طبقه بندی آنها راهکارها و قالب های حمایتی مالکیت فکری را بررسی کند. در این راستا، با شناسایی و تحلیل مهارت های ورزشی، شهرت ورزشکار، نهادهای ورزشی و امور پیرامونی چون پخش رادیویی و تلویزیونی، اعمال ضوابط مالکیت فکری بر آنها مورد بررسی قرار می گیرد.چنین بررسی مستلزم شناخت مبانی از یک سو و قوانین و آرای قضایی صادره در موضوعات ورزش در کشورهای مختلف از سوی دیگر است.
هدف این پژوهش یافتن عوامل مدیریتی و اجرایی مؤثر بر خصوصیسازی باشگاه های ورزشی و اولویت بندی آن ها با استفاده از روش AHP است. پژوهش حاضر به لحاظ هدف از نوع کاربردی و از نظر روش، توصیفی و در حیطة پژوهش های کیفی است. برای تعیین عوامل و جمع آوری اطلاعات از روش کتابخانه ای و میدانی استفاده شده است. پس از شناسایی عوامل، درخت سلسله مراتب تصمیم گیری ترسیم و با استفاده از آن پرسشنامة پژوهش استخراج شد. از آنجا که نرخ ناسازگاری محاسبه شده در این پژوهش از 1/0 کمتر است، میتوان گفت پرسشنامه معتبر است. جامعة آماری این تحقیق اعضای هیئت علمی دانشگاه ها در رشتة اقتصاد و تربیت بدنی، رئیس یا معاونان اتحادیة فوتبال، رؤسای یا نایب رئیس های فدراسیون ها (فوتبال، والیبال، بسکتبال، کشتی و تکواندو)، رؤسای لیگ ها در رشته های یاد شده و مدیر عامل، معاون یا مسئول بازاریابی باشگاه های کشور بودند که از میان آن ها ت45 نفر به عنوان خبره شناسایی شدند و پرسشنامه در اختیار آن ها قرار گرفت. پس از آنکه داده های حاصل از نظرات افراد وارد نرم افزار انتخاب خبره شد، وزن های نسبی و نهایی معیارها و زیرمعیارها و نیز اولویت آن ها در هر سطح از سلسله مراتب درخت تصمیم محاسبه شد. در مدل کل، 13 زیرمعیار اولویت بندی شدند که عوامل: مدیریت نامطلوب، استفاده نکردن از نیروی متخصص و فقدان انگیزة کافی در بخش خصوصی، به ترتیب در اولویت های اول تا سوم قرار گرفتند؛ در نتیجه، مسئولان میتوانند برای برداشتن گام های اساسی در خصوصیسازی باشگاه های ورزشی از این اولویت بندی بهره گیرند.
ورزش از مؤثرترین عوامل اثرگذار در رشد اقتصادی و درآمدزاترین صنایع در قرن 21 به شمار می رود. هدف از اجرای این پژوهش مقایسه میزان استفاده از استراتژی های آمیخته ترویج و نحوه به کارگیری آن ها در شرکت های تولیدکننده ورزشی است. روش تحقیق از نوع توصیفی - تحلیلی بود که به شکل میدانی انجام شد. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه ای محقق ساخته با مقیاس لیکرت استفاده شد. روایی پرسشنامه با نظرسنجی از استادان و متخصصان بازاریابی و بازاریابی ورزشی (10 نفر) سنجیده شد و پایایی آن با استفاده از روش آلفای کرونباخ محاسبه گردید (89 /0 =α). جامعه آماری پژوهش شامل شرکت های تولیدکننده محصولات ورزشی (180=N) بود که تعداد 122 شرکت نمونه تحقیق را تشکیل می دادند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس مکرر استفاده شد. یافته ها نشان داد در میان استراتژی های آمیخته ترویج، از استراتژی فروش حضوری بیشترین و از استراتژی تبلیغات و بازاریابی مستقیم کمترین استفاده شده است. به طور کلی می توان گفت استفاده از فنون و شیوه های بازاریابی و استراتژی های ترویج در بخش تولیدی صنعت ورزش محدود است و بخش تولیدی صنعت ورزش برای رسیدن به وضعیت مطلوب به تلاش بیشتری نیاز دارد.
امروزه رسانه ها به عنوان مرکز عصبی جامعه محسوب میشوند و مهمترین و موثرترین ابزار انتقال اطلاعات و آگاهی ها در تحقق فرآیند ارتباطات می باشند. هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر رسانه های جمعی بر تامین منابع مالی در ورزش بود. روش پژوهش این تحقیق از نوع توصیفی تحلیلی می باشد که از نظر ماهیت و اهداف از نوع کاربردی می باشد. روش گردآوری اطلاعات در این پژوهش مطالعات کتابخانه ای و پرسشنامه محقق ساخته بود. جهت تعیین روائی محتوای این پرسشنامه از چندین تن از اساتید رشته تربیت بدنی نظر خواهی شد که پس از اعمال نظرات آنها، پرسشنامه مورد تایید آنها قرار گرفت و به منظور اندازه گیری قابلیت پایایی، از روش آلفای کرونباخ در بخش کوچکی از جامعه آماری (18 نفر) 90/0 محاسبه گردید. جامعه مورد مطالعه در این پژوهش شامل حامیان ورزشی بخش خصوصی، حامیان مالی در بخش دولتی، هیئت های ورزشی استان مرکزی، کارکنان ادارات کل ورزش و جوانان استان مرکزی و اعضای هیئت علمی دانشگاه های استان مرکزی بودند در این پژوهش نمونه برابر جامعه قرار گرفت که از مجموع 80 نفر نمونه پژوهش 71 پرسشنامه به صورت صحیح و کامل دریافت و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. که در بخش آمار استنباطی از آزمون های فریدمن برای رتبه بندی کردن موارد استفاده شد. در نهایت نتایج این پژوهش نشان دادکه در کشور ما نقش رسانه های جمعی در تامین منابع مالی، شیوه بازاریابی و رشد صنعت ورزش در رتبه های میانی قرار دارد، که لزوم تجدید نظر در شیوه های بازاریابی و تامین منابع مالی توسط رسانه های گروهی و اصلاحات قانون حق پخش تلویزیونی ضروری بنظر می رسد.
این پژوهش با هدف مقایسه دیدگاه کارشناسان تعاون و صاحب نظران مدیریت ورزشی در خصوص توسعه بنگاه های کوچک و متوسط ورزشی در قالب تعاونی، به منظور دستیابی به اهداف اقتصادی و اجتماعی در جامعه به اجرا درآمد. روش این پژوهش توصیفی-پیمایشی است. کارشناسان ادارات کل تعاون، کار و رفاه اجتماعی و استادان مدیریت ورزشی جامعه آماری این پژوهش را تشکیل دادند، نمونه آماری به صورت تمام شمار از این جامعه در نظر گرفته شد. پرسشنامه محقق ساخته ای مشتمل بر 33 گویه به عنوان ابزار تحقیق تنظیم شد. روایی محتوایی پرسشنامه با استفاده از نظر صاحب نظران تأیید و پایایی پرسشنامه نیز با استفاده از آلفای کرونباخ، در نمونه کارشناسان 91/0 و صاحب نظران دانشگاهی 94/0 به دست آمد. از آزمون های آنالیز واریانس با اندازه گیری های مکرر، آزمون مقایسه ای بونفرونی و آزمون t مستقل در سطح معناداری 05/0 ≥α با نرم افزار آماری 18SPSS برای تحلیل داده ها استفاده شد. یافته های تحقیق، توافق در دیدگاه های هر دو گروه کارشناسان و صاحب نظران دانشگاهی را در خصوص اهمیت عوامل حمایتی-تشویقی، قانونی-ساختاری، آموزشی، فناوری اطلاعات و ارتباطات و عامل اطلاع رسانی-فرهنگی به عنوان مهم ترین عوامل تأثیرگذار در توسعه و تشکیل بنگاه های کوچک و متوسط ورزشی در قالب تعاونی، نشان داد.
هدف از این تحقیق بررسی راهکارهای ایجاد ارتباط بین صنعت ورزش و مؤسسات آموزش عالی در استان مرکزی،و نیز موانعی که بر سر راه این ارتباط وجود دارند بود. جامعه آماری شامل همه فعالان بخش صنعت و مراکز آموزش عالی استان بودند. از فرمول برآورد حجم نمونه برای تعیین حجم نمونه استفاده شد، به طوری که 273 نفر در بخش اول به صورت تصادفی طبقه ای و135 نفر در بخش دوم تحقیق به صورت غیرتصادفی هدفمند به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای جمع آوری داده های تحقیق از پرسشنامه های محقق ساخته موانع ارتباط و راهکارهای توسعه ارتباط بین دو بخش استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون های دو جمله ای و فریدمن در بسته نرم افزار SPSS نسخه 18 تحلیل شدند.طبق نتایج تحقیق، موانع اصلی ارتباطِ صنعت ورزش و مؤسسات آموزش عالی، به ترتیب عبارتند از موانع فرهنگی، قانونی، آموزشی، پژوهشی، اداری و اجرایی، ساختاری، سیاست گذاری و برنامه ریزی، که برای آنها نیز 43 راهکار مشخص شد که از جمله این راهکارها می توان به این موارد اشاره کرد:بهره گیری از توانمندی همه مراکز آموزش عالی برای توسعه ورزش، ایجاد کمیته برقراری ارتباط با مراکز آموزش عالی در حوزه صنعت ورزش، ارتقای کیفی توانمندی علمی مدیران و کارشناسان صنعت ورزش، افزایش بودجه تحقیقات در حوزه ورزش، بهره گیری از یافته های پژوهشی مراکز آموزش عالی در صنعت ورزش، تشکیل انجمن دانش آموختگان تربیت بدنی و بهره گیری از آن برای توسعه صنعت ورزش، جذب دانش آموختگان تربیت بدنی در بخش صنعت ورزش استان. بر این اساس، پیشنهاد می شود برای کاهش و رفع موانع موجود، این راهکارها به کار گرفته شوند تا ارتباط این دو بخش،توسعه یابد.
هدف کلی این پژوهش شناسایی موانع بازاریابی ورزشی ایران از دیدگاه مدیران ورزش کشور بود. جامعه آماری پژوهش را مسئولان ستادی وزارت ورزش و جوانان، مسئولان کمیتة ملی المپیک و رؤسای فدراسیون های ورزشی (80 نفر) تشکیل می دادند. نمونه با جامعه آماری برابر بود و 67 پرسشنامه به درستی برگشت داده شد. ابزار اندازه گیری، پرسشنامه محقق ساخته بود که موانع بازاریابی ورزشی را با 40 سؤال در پنج حیطه موانع اقتصادی، حقوقی، مدیریتی، ساختاری و محیطی می سنجید. روایی پرسشنامه توسط 10 نفر از متخصصان تأیید شد و پایایی آن در یک مطالعه مقدماتی 86/0 به دست آمد. نتایج تجزیه وتحلیل داده ها نشان داد که موانع بازاریابی ورزشی به ترتیب حقوقی، ساختاری، مدیریتی، محیطی و اقتصادی بودند. سیاستگذارانصنعتورزشکشورمی توانندچنینموانعیرا قبلازتدوینراهبردهایتوسعهبازاریابی ورزشیو تعیین اولویت هایآنمدنظرقراردهند.
پژوهش حاضر با هدف بررسی موانع درون بخشی رقابت پذیری کالاهای داخلی در مقایسه با نمونه های خارجی در بخش تولیدی صنعت ورزش ایران در سال 1391 اجرا گردید. روش اجرای این تحقیق پیمایشی بوده و ابزار گردآوری اطلاعات،پرسشنامه محقق ساخته ای بود که روایی صوری و محتوایی آن با نظر 15 نفر از خبرگان مدیریت ورزشی و مدیریت صنعتی بررسی و پایایی درونی آن با اجرای مطالعه راهنما برروی30 نفر و با استفاده از آلفای کرونباخ 84/0 مورد تایید قرار گرفت.جامعه آماری این تحقیق کلیه مدیران واحدهای تولیدی ورزشی بودند که با روش نمونه گیری تمام شمار مورد ارزیابی قرار گرفتند تعداد 220 پرسشنامه بر اساس توزیع جغرافیایی واحدهای تولیدی توزیع گردید که در نهایت تعداد پرسشنامه های برگشت داده شده غیر مخدوش 160عدد بود.به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آنالیزواریانس مکرر و از نرم افزار آماریSPSS20 در سطح معنی داری 05/0> P استفاده شد.یافته های تحقیق نشان داد که بین موانع درون بخشی رقابت پذیری با کالاهای خارجی در بخش تولیدی صنعت ورزش ایران اختلاف معناداری وجود دارد. به گونه ای که عامل سرمایه(78/3=x ̅) بیشترین مانع قلمداد و عامل کیفیت(44/3=x ̅) کمترین میانگین را به خود اختصاص داد. مقایسه زوجی متغیرها نیز تایید کننده این تفاوت ها بود. با توجه به موانع موجود بر سر راه تولید لازم است که سیاست گذاران و تصمیم گیرندگان کلان کشور با همراهی بخش خصوصی بسترهای لازم در جهت بهبود فرایند تولید و سرمایه گذاری را فراهم نموده و با رفع مشکلات و موانع تولید راه را برای یک اقتصاد پویا هموار نمایند.
تعیین مزیت های رقابتی و میزان رقابت پذیری محصولات، بنگاه ها و صنایع موجود در هر کشور گامی اساسی در شناخت وضع موجود و آینده صنعتی و مقدمه ای برای برنامه ریزی های استراتژیک و بلند مدت می باشد و صنعت ورزش نیز از این قاعده مستثنی نمی باشد. لذا، تحقیق حاضر به شناخت قدرت رقابت پذیری صادرات کالاهای ورزشی ایران طی سال های 2010 -2000 می پردازد. تحقیق حاضر کاربردی بوده و به لحاظ روش جمع آوری آمار و اطلاعات، از نوع تحقیقات اسنادی است. داده های مربوط به صادرات کالاهای ورزشی ایران در طی سال های 2010 و 2000 با استفاده از داده های تجارت بین الملل و بر اساس طبقه بندی کالاهای اساسی (CPC)، در پنج گروه: کفش، پوشاک، انواع توپ، قایق های تفریحی- ورزشی و کالاهای متفرقه استخراج و پس از پردازش با استفاده از شاخص مزیت نسبی آشکار متقارن (RSCA) و شاخص مزیت نسبی آشکار(RCA) به وسیله نرم افزار Excel مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که ایران در صادرات کفش و پوشاک ورزشی دارای مزیت رقابتی می باشد ولی در گروه کالایی قایق های- تفریحی، توپ و سایر تجهیزات ورزشی دارای قدرت رقابتی نمی باشد. لذا توجه بیشتر به بنگاه های اقتصادی در این بخش ضروری به نظر می رسد.
هدف از این پژوهش، طراحی الگوی شایستگی های کارآفرینان در صنعت ورزش ایران می باشد. روش این پژوهش، توصیفی پیمایشی است و نمونه آماری آن را 155 نفر از کارشناسان، متخصصان و اساتید رشته های تربیت بدنی و کارآفرینی تشکیل دادند. نتایج نشان می دهد که مهارت های فردی، علمی و آکادمیک، شغلی و حرفه ای، علم و اصول کارآفرینی و شایستگی های متمرکز بر کارآفرینی در صنعت ورزش، پنج بعد اصلی مدل پژوهش را تشکیل می دهند و 24 مؤلفه این ابعاد را تبیین می نمایند. شایان ذکر است که در این پژوهش، 100 شاخص برای شایستگی های کارآفرینی در ورزش شناسایی گردید. همچنین، نتایج بیانگر این است که شاخص های مدل از برازش مناسب و معناداری برخوردار می باشند. الگوی تدوین شده در این پژوهش می تواند به عنوان دستور کاری برای توسعه شایستگی های کارآفرینی در دانشجویان، کارکنان و مدیران در دانشگاه ها، سارمان های ورزشی و دیگر متولیان و سیاست گذاران امر ورزش مورداستفاده قرار گیرد.
هدف از پژوهش حاضر، مطالعه و تبیین مدل آرما برای واردات کالاهای ورزشی به ایران طی 20 سال بود. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی بوده و از نوع مطالعات اسنادی تحلیلی می باشد. برای مدل سازی واردات کالاهای ورزشی ایران از اطلاعات سری زمانی بانک مرکزی و گمرک مرکزی جمهوری اسلامی ایران طی سال های 1391 1371 استفاده گردید. جهت انجام پژوهش، برازش مدل های مختلف خودتوضیح میانگین متحرک بررسی گشت و در نهایت، مدل آرما به عنوان الگوی بهینه نهایی برای واردات کالاهای ورزشی انتخاب گردید. نتایج نشان می دهد که تمام ضرایب وقفه های خودهم بسته و میانگین متحرک، معنادار است و 91 درصد از تغییرات واردات کالاهای ورزشی توسط متغیرهای توضیحی تبیین می گردد. براساس یافته ها دریافت می شود که متغیر واردات، پایا است؛ بدین معنا که واردکردن هرگونه شوک یا سیاست دولتی که موجب تغییر میزان واردات شود، کوتاه مدت بوده و تغییرات آن دائمی نمی باشد و با گذشت دوره های متمادی، اثر این شوک به تدریج از میان رفته و میزان واردات به اندازه دوره زمان پیش از شوک خود برمی گردد؛ بنابراین، اتخاذ هرگونه سیاست پولی و مالی بر واردات کالاهای ورزشی ایران اثرگذار نخواهد بود.
با توجه به گستردگی روزافزون صنعت ورزش و سودآور بودن آن برای بسیاری از کشورهای دنیا، اهمیت برندینگ و توسعه برند برای ورود به بخش ها و بازارهای جدید، راهبرد متداول بسیاری از تیم های ورزشی بزرگ دنیاست. هدف از این تحقیق، بررسی توسعه برند ورزشی و حضور در بازارها و عرصه های مختلف و مطالعه تأثیر آن بر ارزش ویژه برند است. بدین منظور برند پرسپولیس انتخاب شد که برندی محبوب و پرطرفدار در کشور است. با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای، از میان شهرهای مختلف، شهر تهران به عنوان نمونه آماری برگزیده شد که تعداد اعضای نمونه آماری با استفاده از جدول مورگان، 384 نفر برآورد شد. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه استفاده شد که حاوی 50 سؤال اعم از 5 سؤال جمعیت شناختی و 45 سؤال مربوط به متغیرهای تحقیق بود. پایایی و روایی پرسشنامه مذکور به وسیله ضریب آلفای کرونباخ و روایی منطقی سنجش شد. مدل مفهومی تحقیق به وسیله روش معادلات ساختاری بررسی شد. نتایج نشان داد که توسعه برند ورزشی بر ارزش ویژه برند، کیفیت ادراک شده، آگاهی از برند، وفاداری برند و تداعیات برند آثار مثبت و مستقیمی دارد.
موفقیت هر سازمانی بستگی به تخصیص و به کارگیری مناسب ابزار، تجهیزات، منابع مالی، مواد خام و منابع انسانی آن سازمان دارد. ازمیان عوامل تولید، بی شک نیروی انسانی که اساسی ترین عامل است، نقشی کلیدی در ارائه خدمات دارد و مهم ترین سرمایه یک سازمان به شمار می آید. پژوهش حاضر به بررسی اثر کوتاه مدت و بلندمدت منابع انسانی بر رشد اقتصادی صنعت ورزش ایران، با استفاده از الگوی خودتوضیح با وقفه گسترده برای دوره (1391-1353) می پردازد. بدین منظور، روش اقتصادسنجی با استفاده از داده های مربوط به ارزش افزوده بخش ورزش، اندازه دولت، موجودی سرمایه بخش ورزش و نیروی فعال بخش ورزش به کار برده شد. نتایج برآورد مدل پژوهش نشان داد که منابع انسانی بخش ورزش، در کوتاه مدت و بلند مدت اثر مثبت و معنا داری بر رشد اقتصادی صنعت ورزش ایران دارد. همچنین، نقش منابع انسانی در رشد صنعت ورزش بیشتر از موجودی سرمایه است. برای رشد اقتصادی صنعت ورزش بهتر است در بخش منابع انسانی سرمایه گذاری انجام شود.
هدف پژوهش حاضر، بررسی عوامل مؤثر بر رفتار شهروندی سازمانی صنعت ورزش ایران در پژوهش های انجام شده پیشین بود. روش پژوهش حاضر فراتحلیلی است. جامعه آماری پژوهش، تمام مقالات علمی-پژوهشی با موضوع رفتار شهروندی سازمانی در حوزه ورزش ایران بود که درنهایت، 41 مقاله با این معیار انتخاب شدند. این مقالات با نرم افزار سی ام ای نسخه دو تجزیه وتحلیل شدند. نتایج مرور نظام مند نشان داد که پژوهش های این حوزه، عمدتاً توصیفی- تحلیلی هستند و تنوع روش ها نیز کم است. ازبین عوامل اثرگذار بر رفتار شهروندی سازمانی، سبک رهبری، تعهد سازمانی و حمایت سازمانی ادراک شده، اثرگذارترین عوامل هستند. همچنین، نتایج نشان داد که سبک رهبری (با اندازه اثر 60/0)، تعهد سازمانی (با اندازه اثر 51/0) و حمایت سازمانی ادراک شده (با اندازه اثر 50/0)، به ترتیب بیشترین تأثیر را بر رفتار شهروندی سازمانی در ورزش دارند. افزون براین، ازبین متغیرهای موردبررسی در پژوهش های پیشین، سه متغیر اصلی که می توانند موجب بروز رفتارهای ارزشمند شهروندی شوند، عبارت اند از: سبک رهبری مدیران، میزان تعهدی که کارکنان نسبت به محل کار خود و سازمانشان دارند و میزان ادراکی که نیروهای انسانی از حمایت سازمانی خود دارند؛ براین اساس، به مدیران و مسئولان سازمان ها و باشگاه های ورزشی پیشنهاد می گردد که برای توسعه مهارت های رهبری به ویژه سبک تحولی، در ایجاد حس تعهد به سازمان در کارکنان با حمایت های مادی و معنوی از کارکنان، برنامه های مدون داشته باشند.
هدف پژوهش حاضر، شناسایی چالش های پیاده سازی اقتصاد مقاومتی در صنعت ورزش کشور بود. روش پژوهش کیفی بود و اطلاعات موردنیاز با استفاده از مطالعات اسنادی و مصاحبه با خبرگان به دست آمد. جامعه آماری پژوهش اساتید دانشگاهی با تخصص درزمینه مدیریت ورزشی و اقتصاد ورزش کشور بودند. روش نمونه گیری به صورت هدفمند بود و مصاحبه با خبرگان تا رسیدن به اشباع نظری ادامه یافت (14 مصاحبه.) درمجموع، تعداد 16 عامل چالش های پیاده سازی اقتصاد مقاومتی در صنعت ورزش کشور شناسایی شد ند که این عوامل درقالب پنج عامل کلی ضعف عوامل حقوقی و قانونی، فقدان برنامه محوری، بی توجهی به پژوهش و توسعه، عوامل اقتصادی و بی توجهی به اسناد بالادستی دسته بندی می شوند. با توجه به یافته های پژوهش، چالش هایی شناسایی شدند که می توان با برطرف کردن آن ها موجب توسعه صنعت ورزش کشور شد.
اقتصاد ایران همیشه از نوسانات نرخ ارز متأثر بوده است. این پژوهش به تبیین ارتباط بین اثرهای نرخ ارز بر شاخص قیمت کالاهای ورزشی طی دوره زمانی سال های 1393- 1371 پرداخت. پژوهش حاضر، به لحاظ هدف نظری و کاربردی بود و به لحاظ روش پژوهش، ازنوع تحلیلی- توصیفی بود. روش جمع آوری آمار و اطلاعات در این مطالعه به صورت اسنادی و کتابخانه ای بود. متغیر شاخص قیمت واردات کالاهای ورزشی به همراه متغیرهای توضیحی تولید ناخالص داخلی، شاخص قیمت مصرف کننده، بازبودن تجاری و هزینه نهایی شرکای تجاری و نرخ ارز اسمی وارد مدل شدند. آمار مربوط به متغیرهای توضیحی پژوهش از سایت بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران، صندوق بین المللی پول و گمرگ جمهوری اسلامی ایران گردآوری شد. برای تحلیل داده ها از نرم افزار ایویوز نُه استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که رابطه مثبت و معناداری بین نرخ ارز و شاخص قیمت واردات کالاهای ورزشی در ایران وجود دارد؛ اما درطی دوره موردبررسی، میزان انتقال اثر نرخ ارز به قیمت وارداتی کالاهای ورزشی ناقص و 76/0 است. متغیر هزینه نهایی شرکای تجاری و درجه بازبودن تجاری اثر مثبت و معناداری بر قیمت واردات کالاهای ورزشی دارند؛ اما اثر شاخص قیمت مصرف کننده معنادار نیست؛ بنابراین، افزایش حجم تجارت کالاهای ورزشی در آثار انتقالی تغییرات نرخ ارز به قیمت واردات کالاهای ورزشی کمک می کند.
تجارت ابزاری مهم برای کشورها به شمار می رود تا از این طریق درآمدهای ارزی کسب کنند. هدف اصلی این مطالعه اثر تحریم های اقتصادی بر تجارت دو جانبه ایران با شرکای عمده تجاری در صنعت ورزش و پیش بینی وضعیت اقتصاد در دوران پساتحریم می باشد. به منظور انجام بررسی از روش FM-OLS استفاده شده است. کشورهادر دو گروه انتخاب شده است؛ برای گروه اول؛ چین، ژاپن و فرانسه بوده و گروه دوم؛ روسیه، قزاقزستان و قرقزستان. داده های تحقیق بر اساس اطلاعات بازه زمانی از سال 1371 تا 1391 بوده و منابع، گمرک جمهوری اسلامی ایران و بانک جهانی می باشد. برای تحلیل داده ها از نرم افزار Eviews8 استفاده شد. نتایج مطالعه نشان می دهد که اثر جمعیت و تولید ناخالص داخلی به ترتیب در تمام کشورها منفی و مثبت بوده، نرخ ارز به غیر روسیه و قرقیزستان منفی بوده، تحریم های ضعیف دوره حاضر به غیر قزاقزستان و قرقیزستان منفی بوده، تحریم های قوی دوره فعلی در تمام کشورها مثبت بوده، تحریم های ضعیف دوره قبل به غیر از چین در بقیه کشورها منفی بوده و تحریم های قوی دوره قبل بر چین، قزاقزستان و قرقیزستان اثر منفی داشته است. در دوران پساتحریم، روند صعودی تجارت ایران با شرکا در صنعت ورزش پیش بینی می شود.