کاربرد روش تحقیق پدیده شناسی در علوم بالینی(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه‌های تخصصی:
روش تحقیق یکی از منابع مهم کسب دانش است که به روش های مختلفی از جمله روش های کمی و کیفی دسته بندی می شود. تحقیقات کیفی روش های متنوعی دارد که از روش های مرسوم آن در این مقاله تنها به روش تحقیق پدیده شناسی و کاربرد آن در علوم بالینی پرداخته شده است. روش پدیده شناسی که یک روش توصیفی - قیاسی است از فلسفه پدیده شناسی سرچشمه می گیرد. برای توضیح این موضوع در این مقاله نخست به تاریخچه فلسفه پدیده شناسی و سپس تطبیق آن به عنوان یک روش تحقیق کیفی در علوم پزشکی اشاره شده است. توجه علوم بالینی و پرستاری حرفه ای به مراقبت کل نگر زمینه ای برای انجام تحقیقات پدیدارشناسی را فراهم آورده است. این دیدگاه کل نگر، با مطالعه تجربه زیسته ممزوج شده و اساسی برای تحقیق پدیده شناسی فراهم می کند. توصیه می شود که محقق باید از خود سؤال کند که آیا تحقیق راجع به تجربه زیسته مناسب ترین روش جمع آوری داده هاست؟ چون داده های اولیه در نظر گرفتن تجربه پدیده است، باید محقق در نظر بگیرد که این محصول داده های غنی و توصیفی است. پژوهش پدیده شناسی مبتنی بر هدف است چون بر خلاف تحقیقات کمی، هدف عمومیت بخشیدن یافته ها به جامعه ای که نمونه از آن انتخاب شده نمی باشد بلکه هدف فهم پدیده مورد نظر است و همان طور که اشاره شد محققین باید افرادی که تجارب کافی در مورد پدیده مورد مطالعه را دارند و می توانند بهترین اطلاعات را در مورد موضوع ارائه دهند، انتخاب کنند که عبارت اند از مشاهده، مصاحبه و یادداشت برداری میدانی، اسناد و مدارک یا اغلب ترکیبی از این روش ها می باشد. در این مقاله همچنین به روش های تحلیل اطلاعات در پدیده شناسی (فنومونولوژی) اشاره شده و ابعاد خطرات و فواید تحقیق، ماهیت داوطلبانه بودن شرکت در تحقیق، حق شرکت کننده برای انصراف تشریح گردیده و در خصوص قضاوت محققان در مورد صحت احتمالی از طریق خواص قابلیت وابستگی، اعتبار، قابلیت انتقال و تاییدپذیری بحث شده است.