گوش به زنگی

هدف: هدف پژوهش حاضر مقایسه سوگیری توجه (نسبت به چهره های خشمگین، شاد و اشیا) در افراد مبتلا به هراس اجتماعی و افراد بهنجار بود. روش: گروه مبتلا به هراس اجتماعی هشت نفر بودند که با استفاده از مقیاس غربالگری هراس اجتماعی و مصاحبه بالینی انتخاب و با 12 نفر از گروه شاهد، در متغیرهای سن، جنسیت و سطح تحصیلات همتا شدند. سپس، آزمون رایانه ای «پروب دات تصویری» با استفاده از تصاویر واقعی چهره در دو گروه اجرا شد. یافته ها: نتایج که با روش تکرار سنجش مختلط و آزمون تعقیبی LSD تحلیل شد، حاکی از آن بود که افراد مبتلا به هراس اجتماعی، در مقایسه با گروه شاهد، اجتناب خود را از چهره های خشمگین نشان می دهند.

چند ثانیه پیش از رویداد مورد انتظار، مانند یک حرکت ورزشی، ضربان قلب به نشان توجه فرد به محرک بیرونی (گوش به زنگی) کاهش مییابد؛ اما درک رابطه توجه با ضربان قلب به علت تغییر هم زمان سطح انگیختگی مخدوش می شود. تحقیق حاضر با سنجش جداگانه دو متغیر انگیختگی و گوش به زنگی حین اجرای مهارت، تأثیر آن دو را به طور جداگانه بررسی کرده است. ضربان قلب به عنوان شاخص گوش به زنگی و سطح هدایت الکتریکی پوست (سهاپ) به عنوان شاخص انگیختگی تعداد ۱۸ بسکتبالیست ماهر و ۱۹ مبتدی، در حین 30 پرتاب آزاد خود- آهنگ و خود- آغاز بسکتبال به طور مستمر ثبت شد. الگوهای پیش از پرتاب و پس از پرتاب ضربان قلب و سهاپ در بازه زمانی ده ثانیه پیش و ده ثانیه پس از پرتاب، از طریق تحلیل واریانس با سنجش های تکراری به طور جداگانه در گروه های ماهر و مبتدی بررسی شد. در گروه ماهر، سهاپ از ده ثانیه پیش از پرتاب کاهشی تدریجی داشت که با یک جهش سریع به بالا که سه ثانیه پس از پرتاب به اوج رسید، دنبال شد. در گروه مبتدی هر دوی این تغییرات کمتر بود. سهاپ، در پرتاب های خوب گروه ماهر کمی پایین تر از پرتاب های بد بود، اما الگوی تغییرات مشابهی داشت. ضربان قلب، چهار ثانیه پیش از پرتاب، ناگهان تا چهل ضربه در دقیقه افزایش یافت که در گروه ماهر دو ثانیه پس از پرتاب به سطح اولیه بازگشت. در کل، تغییرات سهاپ و ضربان قلب، به ترتیب سطح مهارت و مطالبات بدنی تکلیف را منعکس کرد. نتایج با یافته های پیشتاز این مسیر پژوهشی مقایسه شده و در چارچوب فرضیه های مربوط مورد بحث قرار گرفته است.

تحقیق حاضر، با سنجش انگیختگی (سطح هدایت الکتریکی پوست) و گوش به زنگی (ضربان قلب) حین اجرای نوعی مهارت پیوسته آزمایشگاهی، تأثیر آن ها را در اجرای پیشرفته و مبتدی سنجیده و الگوی تغییرات فیزیولوژیک مربوط به این دو نوع اجرا را ارائه داده است. بدین منظور 20 آزمودنی در مرحله اکتساب شرکت کردند که شامل 10 جلسه 10 کوششی بود و هر کوشش 30 ثانیه طول می کشید. در نهایت، بعد از 48 ساعت آزمون یادداری از آن ها به عمل آمد. ابزار اندازه گیری این تحقیق دستگاه پروکامپ اینفینتی، تعقیب سنج گردان مدلA 30014، سیاهه اضطراب صفتی اسپیلبرگر و همکاران (فرم 2) و مقیاس خلقی برونل (برومز) بود. میانگین سطح هدایت پوستی و ضربان قلب در بازه زمانی 10 ثانیه قبل از اجرا، 30 ثانیه طول اجرا و 10 ثانیه بعد از اجرا در جلسه دوم (اجرای مبتدی) و آزمون یادداری (اجرای پیشرفته) ثبت و از طریق تحلیل واریانس با سنجش های تکراری با یکدیگر و نیز به طور جداگانه در سطح اطمینان 5 درصد تحلیل شد. یافته ها نشان داد انگیختگی از لحظه شروع تا حدود 4 ثانیه ابتدایی اجرای پیشرفته و مبتدی افزایش و سپس در تمام زمان باقی مانده اجرا کاهشی تدریجی داشت، با این تفاوت که سطح انگیختگی و کاهش خطی در اجرای مبتدی بیشتر بود. از حدود 2 ثانیه پس از اجرای پیشرفته، افزایش جبرانی معنی داری در این نیم رخ مشاهده شد که به سطح پایه بازگشت نکرد، حال آنکه اجرای مبتدی روند یکنواختی داشت. ضربان قلب در اجرای مبتدی و پیشرفته نه الگوی تغییر مشخصی داشت، نه ویژگی های بارز گوش به زنگی را منعکس کرد. نتایج با توجه به نظریات فیزیولوژی روانی که عملکرد را تبیین می کنند بحث شده است.

سطح هدایت الکتریکی پوست (سهاپ) و شدت ضربان قلب در پژوهش های فیزیولوژی روانی ورزش به عنوان شاخص های انگیختگی و گوش به زنگی به کار رفته و روایی آن ها نیز در مهارت هایی نشان داده شده است که بار شناختی قابل توجهی دارند. با این حال، نیمرخ تغییرات این دو مقیاس در مهارت حرکتی شدیدی که بار شناختی اندکی دارد، مانند سرویس چکشی والیبال، روشن نیست. در پژوهش حاضر ضربان قلب و سطح هدایت الکتریکی پوست 15 والیبالیست ماهر و 16 والیبالیست مبتدی در حین اجرای خود-آغاز و خود-آهنگ 10 سرویس چکشی والیبال، به طور مستمر ثبت شد. الگوهای ضربان قلب و سهاپ، پنج ثانیه پیش از سرویس، در گروه های ماهر و مبتدی، و همچنین بین سرویس های خوب و بد گروه ماهر از طریق آنالیز واریانس یک راهه و آنالیز واریانس با سنجش های تکراری مقایسه شد. نتایج نشان داد سهاپ و ضربان قلب در گروه ماهر بالاتر بود. ضربان قلب و سهاپ گروه ماهر در سرویس های خوب بیشتر از سرویس های بد بود. نتایج این پژوهش با یافته های پیشین مقایسه شده و در چارچوب فرضیه های مربوطه مورد بحث قرار گرفته است.