رشته های تیمی

هوش هیجانی، توانایی درک و مدیریت هیجان­های خود و دیگران است و شامل استفادة هوشمندانه از هیجانات می­باشد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی هوش هیجانی در ورزشکاران نخبة زن و مرد رشته­های انفرادی و تیمی بود. 62 ورزشکار نخبة زن و 74 ورزشکار نخبة مرد از رشته­های مختلف ورزشی شامل رشته­های انفرادی و تیمی، به­عنوان نمونه انتخاب شدند. پس از تکمیل پرسشنامة هوش هیجانی شانه توسط آزمودنی­ها، داده­های به­دست­آمده از طریق آزمون تحلیل واریانس دومتغیره و آزمون تی گروه­های مستقل و در سطح معناداری 05/0 تجزیه­وتحلیل شد. نتایج نشان داد که بین هوش هیجانی ورزشکاران نخبة مرد و زن تفاوت معناداری وجود ندارد (05/0 P>). همچنین هوش هیجانی ورزشکاران رشته­های تیمی و انفرادی اختلاف معناداری با یکدیگر نداشتند (05/0 P>). باتوجه به نتایج به­دست­آمده می­توان گفت که به همان اندازه که مردان ورزشکار به هوش هیجانی نیاز دارند، زنان ورزشکار نیز در عملکرد ورزشی و پیشرفت خود از هوش هیجانی سود می­برند. همچنین ورزشکاران رشته­های انفرادی و تیمی هر دو به اندازة مشابهی به ارتقای هوش هیجانی نیاز دارند و از آن در رشتة ورزشی خود بهره می­برند. ازاین­رو پیشنهاد می­شود که تمریناتی به­منظور ارتقای هوش هیجانی ورزشکاران بدون در نظر گرفتن جنسیت و نوع رشتة ورزشی برای کلیة ورزشکاران برنامه­ریزی شود.

هیجانات و هوش حاکم بر آنها نقش مهمی در موقعیت های بین فردی دارد. هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر هوش هیجانی بر میزان اثربخشی افراد در تیم است. جامعه آماری تحقیق تیم های ورزشی شرکت کننده در یازدهمین المپیاد ورزشی (1391)، شامل 1952 نفر بودند. 322 ورزشکار مطابق جدول مورگان انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری پرسشنامه هوش هیجانی سیبریا شرینگ و پرسشنامه اثربخشی تیمی بیلی بتمن و کولین ویلسون (2002) بود. داده ها به کمک روش همبستگی پیرسون و آزمون t مستقل، تجزیه وتحلیل شد. نتایج نشان داد رابطه معناداری بین هوش هیجانی و اثربخشی شرکت کنندگان رشته های تیمی وجود دارد (01/0P < ). همچنین نتایج آزمون t، تفاوت معناداری را بین هوش هیجانی و نیز اثربخشی در دو گروه دختران و پسران نشان داد. خودتنظیمی از مؤلفه های هوش هیجانی بیشترین ارتباط را با اثربخشی دارد.