درخت حوزه‌های تخصصی

هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیر تمرینات مقاومتی بر نیمرخ متابولیکی و حساسیت به انسولین در مردان چاق بود. به همین منظور، 16 مرد چاق (48-35 سال) به صورت داوطلبانه انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه هشت نفری قرار گرفتند :1)گروه تمرین مقاومتی و 2) گروه کنترل. از همه آزمودنی ها پس از 12 ساعت ناشتایی و در دو مرحله (قبل و بعد از انجام تمرین) و در شرایط مشابه، خون گیری به عمل آمد. گروه آزمایش 13 هفته و هر هفته سه جلسه تمرینات مقاومتی داشتند. برنامه تمرینات مقاومتی به صورت دایره ای و در یازده ایستگاه با شدت 50-60 درصد یک تکرار بیشینه (1_RM) انجام گرفت. تحلیل اطلاعات با کمک آزمونt مستقل نشان داد که تمرینات مقاومتی تاثیر معنی داری بر متغیرهای وزن، نسبت محیط کمر به لگن، فشار خون سیستولیک و دیاستولیک، قند خون ناشتا و تری گلیسیرید سرمی ندارد، ولی این تمرینات موجب کاهش معنی دار متغیرهای درصد چربی بدن، کلسترول تام، LDL-C ، هموگلوبین گلیکوزیله و انسولین و افزایش معنی دار حداکثر توان هوازی، HDL-C و شاخص حساسیت به انسولین می شود. می توان گفت تمرینات مقاومتی به بهبود نیمرخ متابولیکی و حساسیت به انسولین در مردان چاق منجر می شود و می توان آن را به عنوان یک جزء مؤثر در برنامه ورزشی این افراد در نظر گرفت.

بسکتبال یکی از پر آسیب ترین رشتههای پر برخورد ورزشی است. هدف از این تحقیق بررسی شیوع و مکانیزمهای آسیب در زنان بسکتبالیست کشور بود. هفتاد و سه بازیکن از 5 تیم شرکت کننده در لیگ برتر 86 -85 بسکتبال زنان کشور در این تحقیق شرکت کردند. اطلاعات مربوط به آسیب با استفاده از فرم گزارش آسیب و به کمک کادر پزشکی تیم جمع آوری و از آزمون خی دو برای تجزیه و تحلیل دادهها استفاده گردید. ببیشتر آسیبها در اندام تحتانی (1/63 درصد) و سرو گردن (1/21درصد) رخ داد. پر آسیب ترین قسمت بدن مچ پا (2/54 درصد) و زانو (2/29 درصد) شناخته شد. متداولترین نوع آسیب اسپرین (8/36 درصد) استرین (3/ 26 درصد) و شکستگی (21 درصد) بود. آسیبهای زمان مسابقه از زمان تمرین بیشتر بود (05/0 >P 25/8 =2χ). بین میزان آسیبهای برخوردی و غیر برخوردی در زمان مسابقه و تمرین تفاوتی مشاهده نشد (05/0 P 11/16 =2χ). بازیکنان سانتر(1/42 درصد) بیشتر از گاردها (6/31 درصد) و فورواردها (3/26 درصد) دچار آسیب دیدگی شدند (05/0 P 65/9 =2χ). با توجه به یافتههای این تحقیق میتوان نتیجه گیری کرد که بازیکنان بسکتبال به ویژه سانترها بیشتر در معرض آسیب های ناحیه مچ پا زانو و سر و گردن مخصوصاً در زمان مسابقه و حین اجرای حرکات فرود از پرش و گول و تغییر مسیر هستند.

ظرفیت اکسیداسیون چربی و کربوهیدرات در طول فعالیت نقشی مهم در نوع سوبسترای مصرفی و ذخیره سازی انرژی در بدن دارد. هدف از این پژوهش بررسی اثر چاقی بر اکسیداسیون چربی و کربوهیدرات در هنگام فعالیت ورزشی می باشد. 6 مرد چاق و 6 مرد لاغر (شاخص توده بدن به ترتیب برابر با22/1± 55/29 و35/1± 27/18 کیلوگرم بر متر مربع) غیرفعال و بزرگسال (سن به ترتیب 83/0 ±50/ 22 و 32/1 ± 83/21 سال، قد 12/9 ± 174 و 75/4 ± 17/175 سانتی متر، وزن 85/8 ± 31/89 و 58/5± 1/56 کیلوگرم، چربی بدن 62/3 ± 38/26 و 92/3 ± 35/ 11 درصد)، 30 دقیقه دویدن روی نوارگردان را با شدت 60 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی در شرایط مشابه انجام دادند. جلسه آزمون در هنگام صبح و پس از 12 ساعت ناشتا انجام گرفت. اکسیژن مصرفی، هزینه انرژی و اکسیداسیون چربی/ کربوهیدرات در حین فعالیت به روش اسپیرومتری مدار باز و کالری سنجی غیرمستقیم با دستگاه گاز آنالایزر اندازه گیری و محاسبه شد. روش آماری آنالیز واریانس دوطرفه مکرر و آزمون t نشان داد که اکسیژن مصرفی(002/0 P =) و انرژی مصرفی(003/0 P =) در افراد چاق نسبت به افراد لاغر بیشتر بود، اما تفاوت معنی داری در نسبت اکسیداسیون چربی/ کربوهیدرات مشاهده نشد (394/0 P =). این یافته ها نشان می دهد که نوع اکسیداسیون چربی و کربوهیدرات در افراد چاق نسبت به لاغر در فعالیت ملایم و کوتاه مدت، تفاوتی ندارد و تفاوت در درصد چربی نمی تواند موجب تغییر در اکسیداسیون چربی و کربوهیدرات در فعالیت زیر بیشینه شود.

اختلالات اسکلتی – عضلانی مرتبط با کار از جمله بزرگ ترین مشکلات بهداشت شغلی در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه است. این اختلالات در اثر تخریب و آسیب تجمعی بافت های دستگاه اسکلتی – عضلانی طی ماه ها و سال ها ضمن مواجهه با عوامل استرس زای بیومکانیکی و روانی – اجتماعی در محیط کار رخ می دهند. از آنجایی که یکی از مهم ترین عوامل بروز این اختلالات، پوسچر نامطلوب بدن هنگام انجام کار میتواند باشد، لذا تحقیق حاضر با هدف تعیین میزان شیوع اختلالات اسکلتی – عضلانی کارکنان اداری زن در12 ماه گذشته با استفاده از پرسشنامه نوردیک و نیز ارزیابی پوسچر حین کار آنان به روش RULA صورت گرفته است. بیشترین میزان شیوع اختلالات اسکلتی – عضلانی در جامعه مورد مطالعه به ترتیب در کمر (9/78درصد)، گردن (8/77درصد)، شانه (3/73درصد)، پشت (3/63درصد) مشاهده شد. همچنین بیشترین درصد کسب نمره RULA به ترتیب در 8/37 درصد از نمو نه ها عدد متوسط 5 و6، و در 3/33درصد از نمونه ها عدد بالای 7 گزارش شد. با استفاده از روش آماری اسپیرمن نشان داده شد که بین نمره RULA و اختلالات اسکلتی- عضلانی افراد مورد مطالعه، رابطه معنیدار مثبت وجود دارد (55/0=2R، 001/0=P، 739/0=r). از مطالعه این تحقیق می توان دریافت که نمونه های این پژوهش از نظر پوسچر حین کار و اختلالات اسکلتی – عضلانی در وضعیت خطرناکی قرار دارند که ایجاد تغییراتی در محل کار آنان با توجه به اصول ارگونومیکی ضروری است، و همچنین جهت جلوگیری از بروز این اختلالات، انجام تمرینات ورزشی توصیه می شود.

در ورزش های تیمی، انسجام گروهی عامل مهمی در کسب موفقیت به حساب میآید. بنابراین هدف تحقیق حاضر بررسی منابع پیش بینی کننده انسجام گروهی در بازیکنان فوتبال از دیدگاه هوش هیجانی است. جامعه آماری تحقیق حاضر را تیم های فوتبال دسته دو باشگاه های تهران در سال 1387 تشکیل داده اند. از این میان تعداد 95 ورزشکار از هشت تیم به صورت خوشه ای انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامه هوش هیجانی شرینگ و پرسشنامه محیط گروهی(کارون، ویدمایر و براولی) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها نیز از روش آمار همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی در سطح معنیداری 05/0 P≤ استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که رابطه مثبت و معنیداری بین هوش هیجانی و انسجام گروهی در بازیکنان فوتبال وجود دارد (01/0> p ، 56/0= r). نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که هوش هیجانی، قابلیت پیش بینی انسجام گروهی را داشته است (53/0= r2 Adjusted) و خرده مقیاس های خودآگاهی و مهارت های اجتماعی بهترین پیش بینیکننده های انسجام گروهی بودند. با توجه به نتیجه تحقیق می توان گفت که هوش هیجانی می تواند انسجام گروهی را در تیم های ورزشی پیش بینی کند. لذا با آموزش های لازم برای افزایش هوش هیجانی و مؤلفه های آن می توان به انسجام گروهی بیشتر و در نتیجه به نتایج بهتری در تیم های ورزشی دست یافت.

هدف تحقیق حاضر، مقایسه آمادگی های بدنی دانش آموزان پسر کشور و تهیه نورم های ملی روی متغیرهای سرعت، استقامت، چابکی و نیروی عضلانی با استفاده از آزمون CAFT بود. از گروه های سنی 18 – 7 سال، 12960 نفر از استان های منتخب از 5 منطقه شمال، جنوب، شرق و غرب و مرکز به طور تصادفی انتخاب و بر مبنای متغیرهای تحقیق و نورم های کشوری حاصله با یکدیگر مقایسه شدند. آزمون های آنوا و تعقیبی توکی در سطح 05/0 نشان دادند که استان های جنوبی و مرکزی در دوهای سرعت و چابکی، شمالی و شرقی و مرکزی در استقامت عضلانی و قلبی – عروقی، شرقی و مرکزی و شمالی در نیروی عضلانی و استان های جنوبی در استقامت قلبی – عروقی آماده تر از دیگر مناطق اند. در ضمن، مناطق جنوبی و غربی به تقریب در همه رده های سنی از نورم های کشوری در سرعت، مناطق جنوبی و مرکزی به طور کلی در همه رده های سنی در استقامت عضلانی، مناطق مرکزی به طور کلی تا سن قبل از 15 سالگی در استقامت عضلات کمربندی شانه، مناطق شمالی در همه رده های سنی در چابکی عمومی، مناطق غربی در همه رده های سنی در نیروی عضلانی و مناطق مرکزی در رده های سنی 12 سالگی به بعد از نورم های کشوری ضعیف ترند. این یافته ها زمینه ها را برای استعدادیابی ورزشی و پرورش آنها در کشور فراهم می آورد و همچنین به افزایش دقت در نمره دادن و ارزشیابی در کلاس های تربیت بدنی مدارس کشور کمک می کند.

ارتفاع پرش عمودی در جا ممکن است تحت تاثیر وضعیت قرارگیری پاها بر روی زمین در لحظه پرش قرار گیرد و به دلیل افزایش مزیت فیزیولوژیک عضلات در برخی از وضعیت ها، افزایش یابد. هدف از پژوهش حاضر، مقایسه ارتفاع پرش عمودی در جا در وضعیت نرمال (چرخش خارجی 15 درجه ای پاها)(N)، چرخش داخلی 15 درجه ای از وضعیت نرمال (دو پا موازی)(Par)، چرخش داخلی 30 درجه ای پاها از وضعیت نرمال (IR) و وضعیت آزاد پرش (F) است. به این منظور آزمون استاندارد پرش سارجنت به صورت پیش تجربی بر روی 118 داوطلب 19-27 ساله دختر و پس انجام گرفت. سه پرش اول کلیه آزمودنی ها از وضعیت آزاد و ترتیب اجرای دیگر پرش ها به صورت تصادفی بود. به منظور بررسی نتایج داده ها از آنالیز واریانس یکسویه و آزمون تعقیبی دانکن استفاده شد. نتایج آزمون در مردان در وضعیت (F) : 246/6±68/55، (Par):934/5±41/54 ، (N): 036/6±05/54، (IR): 887/5±97/52 و زنان در وضعیت (F) : 160/5±44/37، (Par): 847/4±05/37، (N): 093/5±88/36، (IR) : 075/5±27/36 سانتیمتر بود (05/0?? ) . از آنجایی که داده های پرش زنان و مردان به یک سمت تمایل دارد، وضعیت قرارگیری پاها بر روی زمین به هنگام پرش باید به عنوان عامل اثرگذار بر ارتفاع پرش مورد توجه قرار گیرد.

هدف تحقیق، شناسایی قوت ها، ضعف ها، فرصت ها و تهدیدهای کمیته ملی المپیک و تنگناها و چالش های فرا روی آن بود. برای گردآوری داده ها، به بررسی اسناد و مدارک و مطالعه ادبیات پیشینه پرداخته شد و از پرسشنامه های نظرسنجی و PEST SCAN (9748/0 = α) و تحلیل SWOT استفاده شد. در بخش نظرسنجی، 150 نفر از ذی نفعان کمیته ملی المپیک شامل 50 نفر از اعضای مجمع عمومی، 80 نفر از مدیران و کارکنان و 20 نفر از نخبگان به عنوان نمونه انتخاب شدند. با استفاده از روش دلفی، برگزاری جلسات و چندین مرحله تحلیل راهبردی، 11 قوت ، 10 ضعف، 12 فرصت و 12 تهدید تایید و بر اساس آزمون آماری فریدمن رتبه بندی شدند. علاوه بر این، نتایج نشان داد این کمیته با تنگناها و چالش هایی در حوزه های مالی و بازاریابی، جایگاه حقوقی در ورزش کشور، تاثیر مسایل سیاسی، رقبا، فضای رسانه های ورزشی داخلی، بروز مسایل غیراخلاقی و دوپینگ در برخی میادین ورزشی کشور، فقدان نظام شایسته سالاری در تعیین مدیران ورزشی کشور، و وابستگی فدراسیون های ملی ورزشی مواجه است. تدوین برنامه راهبردی و انتخاب راهبردهای مناسب به منظور استفاده حداکثر از قوت ها و ضعف ها و بر طرف ساختن ضعف ها و کمک به کاهش آثار برخی از این تنگناها و چالش ها بر عملکرد کمیته ملی المپیک پیشنهاد می شود.

هدف از مطالعه حاضر عبارت است از مقایسه مقادیر و سطح بیشینه اکسیداسیون چربی (MFO) و شدتی از کار که در آن بیشینه اکسیداسیون چربی روی می دهد (Fatmax)، در دو نوع فعالیت ورزشی دویدن روی نوارگردان و رکاب زدن روی چرخ کارسنج. در این پژوهش، 10 دانشجوی دختر غیر ورزشکار (با میانگین سنی 90/1±1/23 سال، قد 10±3/163 سانتی متر، وزن 4/4±3/57 کیلوگرم، درصد چربی بدن 1/3±2/28) به عنوان آزمودنی شرکت کردند. آزمودنی ها، پس از آشنایی با روش کار، آزمون های فعالیت فزاینده را روی چرخ کارسنج و نوارگردان انجام دادند. تبادل گازهای تنفسی و ضربان قلب هنگام فعالیت ثبت شد و مقادیر اکسیداسیون چربی با استفاده از معادلات عنصرسنجی محاسبه گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی، همچنین آزمون t استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که مقادیر اکسیداسیون چربی (g/min 03/0 ± 13/0 در مقابل g/min 02/0 ± 06/0)، بیشینه اکسیداسیون چربی (g/min 06/0 ± 21/0 در مقابل g/min 05/0 ± 15/0) و حداکثر اکسیژن مصرفی (ml/kg/min5/4 ± 4/28 در مقابل ml/kg/min 4/4 ± 2/23) به ترتیب در دویدن روی نوارگردان در مقایسه با رکاب زدن روی چرخ کارسنج، به طور معناداری بیشتر بود (05/0≥p). در حالی که میزان Fatmax بین دو نوع فعالیت ورزشی (83/42% max2VO در نوارگردان در مقابل 87/47% max2VO در چرخ کارسنج) تفاوت معناداری نداشت.از یافته های این پژوهش چنین نتیجه گیری می شود که مقادیر اکسیداسیون چربی در شدت های نسبی مشابه با نوع فعالیت ورزشی به طور بارزی متفاوت است. همچنین، بیشینه اکسیداسیون چربی در فعالیت هایی که توده عضلانی بیشتری درگیر می شوند، بیشتر است.

در پژوهش حاضر با هدف مطالعه مصرف مکمل کراتین به عنوان یک کمک ارگوژنیکی، تاثیر مصرف کوتاه مدت کراتین مونوهیدرات بر عملکردهای سرعتی و قدرتی کشتی گیران بررسی شد. به این منظور 20 کشتی گیر انتخاب و به دو گروه همگن 10 نفره دارونما (گروه کنترل) و مصرف کننده مکمل کراتین (گروه تجربی) تقسیم شدند و در یک طرح دوسوکور، عملکرد آزمودنی ها در دوهای سرعتی، استقامت در سرعت های تناوبی، قدرت عضلانی در حرکت اکستنشن زانو به فاصله 7 روز (مصرف روزانه 20 گرم کراتین مونوهیدرات در چهار وعده 5 گرمی، توسط گروه تجربی و به همین مقدار دارونمای دکستروز توسط گروه کنترل) سنجیده شد. نتایج پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از آزمون آماری t همبسته (در هر گروه) و t مستقل (بین دو گروه) تجزیه و تحلیل شد. نتایج تحقیق نشان می دهد مصرف کوتاه مدت کراتین عملکرد سرعتی کوتاه مدت (دوهای 20 و 40 متر سرعت)، بلندمدت (60 و 100 متر سرعت) و مسافت طی شده در آزمون عملکرد استقامتی کشتی گیران در دوهای سرعتی تناوبی (30 دوی سرعت حداکثر 5 ثانیه ای با 10 ثانیه استراحت در بین آنها) و قدرت عضلانی در حرکت 1-RM اکستنشن زانو را به طور معنی داری بهبود بخشیده است (05/0P<).

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تغییرات الکترومایوگرافی عضلات مستقیم شکمی (RA) و راست کننده ستون فقرات (ES) هنگام حمل کوله پشتی، کیف شانه ای و کیف دستی (هر یک با وزن نسبی 10% وزن بدن) در دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی بود. به این منظور 20 دانش آموز با میانگین سن 5/9 سال به صورت تصادفی انتخاب شدند. فعالیت EMG این عضلات به طور دوطرفه پس از 15 دقیقه حمل کیف با سرعت 1/1 متر بر ثانیه بر روی تریدمیل، در طول یک دقیقه ایستادن مستقیم با استفاده از دستگاه EMG ثبت شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از ANOVA با اندازه گیری مکرر و آزمون ویلکاکسون رانک نشان داد که حمل کیف شانه ای به فعالیت ناهمسان بخش های چپ و راست در هر دو عضله RA و ES می انجامد. حمل کیف دستی به افزایش این ناهمسانی منجر شد، به طوری که سطح فعالیت EMG هر دو عضله در طرف مخالف کیف به طور معنی داری افزایش و در طرف دیگر به طور معنی داری کاهش یافت. در حال حمل کوله پشتی، فعالیت EMG عضله ES به طور اندک معنی دار و همسان کاهش و فعالیت EMG عضله RS کمی معنی دار و همسان افزایش یافت. براساس نتایج پژوهش حاضر، کوله پشتی به عنوان بهترین نوع کیف مدرسه ای توصیه می شود. زیرا حمل آن، ناهمسانی فعالیت عضلانی و نیز فشار ناشی از حمل کیف های مدرسه ای را به حداقل می رساند.

هدف این تحقیق عبارت است از بررسی روایی برآورد max2VO دانش آموزان سالم از طریق آزمون هشت ضلعی هوازی (AOT). 80 پسر و 102 دختر به صورت لایه ای هدفدار بر اساس ملاک سن انتخاب شدند و در دو آزمون AOT و آزمون معیار به فاصله یک هفته شرکت کردند. آزمودنی ها در قالب هشت گروه سنی 10، 11، 12، 13، 14، 15، 16، و17 سال و در هر گروه حداقل 10 پسر و 10 دختر انتخاب شدند. اطلاعات آزمون معیار از طریق دستگاه تحلیل گازی به طور مستقیم از دویدن روی تردمیل به دست آمد. تحلیل های آماری از طریق رگرسیون چند عاملی انجام شد. میانگین (انحراف معیار±) وزن، قد، ضربان بیشینه، max2VO، و BMI پسران به ترتیب برابر 17±55 کیلوگرم، 15±163سانتی متر، 8±201 ضربان در دقیقه، 6±38 میلی لیتر بر کیلوگرم بر دقیقه، و 84/3±19/20 کیلوگرم بر مترمربع به دست آمد. این اندازه ها در دختران به ترتیب برابر 10±46 کیلوگرم، 9±156 سانتی متر، 9±199 ضربان در دقیقه، 4±34 میلی لیتر بر کیلوگرم بر دقیقه، و 95/2±60/18کیلوگرم بر مترمربع به دست آمد. نتایج نشان داد که در دختران همبستگی سن با max2VO نسبی معنادار نیست، ولی در پسران این رابطه معنادار بود (01/0 .(P ≤با افزایش BMIدر هر دو گروه، در max2VO و ضربان قلب بیشینه تمرین کاهش نسبی مشاهده شد. فرمول های تخمین max2VO از طریق آزمون میدانی AOT و پروتکل آزمایشگاهی روی تردمیل در دختران و پسران تولید شد. در مقایسه با تحقیقات مشابه، فرمول های به دست آمده توجیه علمی داشت و برآوردها از دقت کافی برخوردار است. با توجه به بالا بودن ضریب تعیین فرمول ها (حداقل 45% و حداکثر 65%) و خطای استاندارد برآورد آن ها (حداقل 97/2 و حداکثر 78/3 میلی لیتر در دقیقه) می توان به مقادیر max2VO برآورد شده از طریق فرمول های مختلف برآمده از تحقیق اطمینان نسبی کرد. البته باید در نظر داشت که به طور کلی، ضرایب تعیین فرمول های برآورد max2VO نوجوانان از بزرگسالان کمتر است.

هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین اعتبار و پایایی نسخه فارسی پرسشنامههای ادراک موفقیت کودکان (گروه سنی زیر 15 سال) و بزرگسالان (گروه سنی بالای 15 سال) بوده است. بدین منظور، تعداد 1200 نفر(600 ورزشکار پسر و دختر در دامنه سنی 11 تا 15 سال و 600 ورزشکار مرد و زن 15 تا 30 سال) به صورت تصادفی انتخاب شدند. دادهها بهوسیله پرسشنامههای ادراک موفقیت کودکان و بزرگسالان (رابرتز و همکاران1998) جمع آوری شد. برای تعیین اعتبار عاملی اکتشافی، از روش تحلیل عاملی مؤلفههای اصلی، برای تعیین اعتیار عاملی تاییدی از الگوی معادلات ساختاری و برای تعیین ثبات درونی و پایایی پرسشنامهها از روشهای ضریب آلفای کرونباخ و آزمون – آزمون مجدد استفاده شد. نتایج نشان میدهد که نسخه فارسی پرسشنامههای ادراک موفقیت کودکان و بزرگسالان ، با تعیین دو مؤلفه و عامل اصلی خودگرایی و تکلیفگرایی از اعتبار سازه، ثبات درونی و پایایی مطلوبی برخوردارند. بنابراین میتوان نتیجهگیری کرد که نسخه فارسی پرسشنامههای ادراک موفقیت کودکان و بزرگسالان جهت مطالعه ادراک موفقیت و هدفگرایی دانش آموران و ورزشکاران در محیطهای آموزشی و ورزشی دارای اعتبار و پایایی مناسبی میباشد.

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر دو نوع رژیم غذایی (رژیم غذایی کمبود عنصر روی و کمبود عنصر آهن) بر رشد بدنی حافظه یادگیری و فعالیت حرکتی موشهای صحرایی جوان بوده است. جامعه آماری این تحقیق را موشهای ماده (نژاد آلبینو- ویستار) انستیتو پاستور ایران تشکیل دادند. موشهای مادر طی 28 روز (یک سوم آخر دوره بارداری و دوره شیردهی) رژیمهای غذایی استاندارد کمبود عنصر روی(ppm5/1>Zn>5/0) و کمبود عنصر آهن(ppm6>Fe>2) را دریافت کردند. پس از زایمان نوزادان نر هر گروه تا سن 70 روزگی در سه مرحله بدو تولد (1روزگی) پایان شیرخوارگی(21روزگی) و در آغاز جوانی(70 روزگی) مورد سنجش برخی از شاخصهای آنتروپومتریکی(قد و وزن) رشد مغزی غلظت عناصر روی و آهن سرم خون و حافظه و یادگیری قرار گرفتند. سرانجام فعالیت حرکتی موشها با استفاده از ماز آبی موریس و دستگاه open-field اندازهگیری شد. تجزیه و تحلیل دادهها از طریق تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنیداری 05/0>p نشان داد که علاوه بر نقش مهم عناصر روی و آهن در رشد مطلوب جسمانی مغزی و حافظه و یادگیری این دو عنصر در عملکرد حرکتی مطلوب موشهای جوان نیز مؤثر می باشند. به طور کلی نتایج تحقیق بیان می کنند که عنصر روی از اهمیت بیشتری نسبت به آهن در رشد جسمانی مغزی حافظه یادگیری و فعالیت حرکتی مطلوب برخوردار است.