اکسیداسیون چربی

هدف از مطالعه حاضر عبارت است از مقایسه مقادیر و سطح بیشینه اکسیداسیون چربی (MFO) و شدتی از کار که در آن بیشینه اکسیداسیون چربی روی می دهد (Fatmax)، در دو نوع فعالیت ورزشی دویدن روی نوارگردان و رکاب زدن روی چرخ کارسنج. در این پژوهش، 10 دانشجوی دختر غیر ورزشکار (با میانگین سنی 90/1±1/23 سال، قد 10±3/163 سانتی متر، وزن 4/4±3/57 کیلوگرم، درصد چربی بدن 1/3±2/28) به عنوان آزمودنی شرکت کردند. آزمودنی ها، پس از آشنایی با روش کار، آزمون های فعالیت فزاینده را روی چرخ کارسنج و نوارگردان انجام دادند. تبادل گازهای تنفسی و ضربان قلب هنگام فعالیت ثبت شد و مقادیر اکسیداسیون چربی با استفاده از معادلات عنصرسنجی محاسبه گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی، همچنین آزمون t استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که مقادیر اکسیداسیون چربی (g/min 03/0 ± 13/0 در مقابل g/min 02/0 ± 06/0)، بیشینه اکسیداسیون چربی (g/min 06/0 ± 21/0 در مقابل g/min 05/0 ± 15/0) و حداکثر اکسیژن مصرفی (ml/kg/min5/4 ± 4/28 در مقابل ml/kg/min 4/4 ± 2/23) به ترتیب در دویدن روی نوارگردان در مقایسه با رکاب زدن روی چرخ کارسنج، به طور معناداری بیشتر بود (05/0≥p). در حالی که میزان Fatmax بین دو نوع فعالیت ورزشی (83/42% max2VO در نوارگردان در مقابل 87/47% max2VO در چرخ کارسنج) تفاوت معناداری نداشت.از یافته های این پژوهش چنین نتیجه گیری می شود که مقادیر اکسیداسیون چربی در شدت های نسبی مشابه با نوع فعالیت ورزشی به طور بارزی متفاوت است. همچنین، بیشینه اکسیداسیون چربی در فعالیت هایی که توده عضلانی بیشتری درگیر می شوند، بیشتر است.

ظرفیت اکسیداسیون چربی و کربوهیدرات در طول فعالیت نقشی مهم در نوع سوبسترای مصرفی و ذخیره سازی انرژی در بدن دارد. هدف از این پژوهش بررسی اثر چاقی بر اکسیداسیون چربی و کربوهیدرات در هنگام فعالیت ورزشی می باشد. 6 مرد چاق و 6 مرد لاغر (شاخص توده بدن به ترتیب برابر با22/1± 55/29 و35/1± 27/18 کیلوگرم بر متر مربع) غیرفعال و بزرگسال (سن به ترتیب 83/0 ±50/ 22 و 32/1 ± 83/21 سال، قد 12/9 ± 174 و 75/4 ± 17/175 سانتی متر، وزن 85/8 ± 31/89 و 58/5± 1/56 کیلوگرم، چربی بدن 62/3 ± 38/26 و 92/3 ± 35/ 11 درصد)، 30 دقیقه دویدن روی نوارگردان را با شدت 60 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی در شرایط مشابه انجام دادند. جلسه آزمون در هنگام صبح و پس از 12 ساعت ناشتا انجام گرفت. اکسیژن مصرفی، هزینه انرژی و اکسیداسیون چربی/ کربوهیدرات در حین فعالیت به روش اسپیرومتری مدار باز و کالری سنجی غیرمستقیم با دستگاه گاز آنالایزر اندازه گیری و محاسبه شد. روش آماری آنالیز واریانس دوطرفه مکرر و آزمون t نشان داد که اکسیژن مصرفی(002/0 P =) و انرژی مصرفی(003/0 P =) در افراد چاق نسبت به افراد لاغر بیشتر بود، اما تفاوت معنی داری در نسبت اکسیداسیون چربی/ کربوهیدرات مشاهده نشد (394/0 P =). این یافته ها نشان می دهد که نوع اکسیداسیون چربی و کربوهیدرات در افراد چاق نسبت به لاغر در فعالیت ملایم و کوتاه مدت، تفاوتی ندارد و تفاوت در درصد چربی نمی تواند موجب تغییر در اکسیداسیون چربی و کربوهیدرات در فعالیت زیر بیشینه شود.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر دو هفته تمرین تناوبی شدید (HIIT)  بر اکسیداسیون چربی و کربوهیدرات مردان جوان دارای اضافه وزن بود. به این منظور، 16 مرد جوان غیرفعال دارای اضافه وزن داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند و به طور تصادفی به دو گروه تجربی HIIT-1، با BMI معادل 6/2±54/26، و گروه HIIT-2 با BMI 29/2 ±32/26 تقسیم شدند. HIIT-1 شامل سه جلسه در هفته، چهار تناوب یک دقیقه ای با چهار دقیقه استراحت و HIIT-2 شامل چهار تناوب 30 ثانیه ای با دو دقیقه استراحت بود. گازهای تنفسی یک روز قبل و بعد از تمرین، به صورت ناشتا برای انجام تجزیه وتحلیل های آزمایشگاهی جمع آوری شد. از آزمون آماری t مستقل برای بررسی تغییرات بین گروهی و از  tوابسته برای بررسی تغییرات درون گروهی استفاده شد. تمرینات HIIT موجب کاهش 9 درصدی استفاده از کربوهیدرات و افزایش 43 درصدی استفاده از چربی به هنگام تست بروس در گروه HIIT-1 شد. این تغییرات نسبت به گروهHIIT-2  معنادار بود. تغییرات وزن و درصد چربی بدن تنها در گروه  HIIT-1معنادار بود. با توجه به نتایج پژوهش حاضر، اجرای شش جلسه HIIT به بهبود نسبی اکسیداسیون چربی و ذخیره گلیکوژن منجر می شود.

تمرینات تناوبی سرعتی (SIE) شامل تکرارهایی با حداکثر شدت در مدت کمتر از ۳۰ ثانیه است که موجب بهبود میزان اکسیداسیون چربی در زمان بازیافت پس از تمرین می شود. هدف پژوهش حاضر، مقایسه تأثیر دو برنامه تمرین تناوبی سرعتی بر میزان اکسیداسیون چربی زمان بازیافت در زنان فعال بود. بدین منظور ۱۰ زن فعال به صورت داوطلبانه (میانگین سن 82/2 ± 8/23 سال، وزن 97/6 ± 2/57 کیلوگرم) در این پژوهش شرکت کردند. آزمودنی ها به صورت متقاطعبا فاصله زمانی ۶ روز، برنامه تمرینی اول (۲۴ تناوب ۵ ثانیه ای با استراحت ۴۰ ثانیه) و برنامه تمرینی دوم ( ۴ تناوب ۳۰ ثانیه ای با استراحت ۲۴۰ثانیه) را اجرا کردند. مدت زمان کار (۲ دقیقه) و استراحت (۱۶ دقیقه) و نسبت کار به استراحت (۱: ۸) در هر دو برنامه تمرینی یکسان بود. هزینه انرژی و میزان اکسیداسیون چربی بازیافت در مدت ۹۰ دقیقه، با اندازه گیری گازهای تنفسی محاسبه شد. میزان اکسیداسیون چربی در زمان بازیافت ۵:۴۰ (۰۸۲/۰ گرم در دقیقه) در مقایسه با تمرین ۳۰:۲۴۰ (۰۹۸/۰ گرم در دقیقه) به طور معناداری کمتر بود (0۰۵/۰P

هدف از انجام این مطالعه، بررسی تغییرات اکسیداسیون سوبسترا در هنگام فعالیت ورزشی با مصرف چای سفید در مردان چاق بود. تعداد 10 مرد جوان چاق (میانگین سنی  47/0 ± 00/19 سال، قد   32/4 ± 80/181 سانتی متر، وزن 84/8 ± 20/104 کیلوگرم،   BMI 93/1 ± 20/31 کیلوگرم بر مترمربع، درصد چربی 62/2 ± 80/25 درصد) به صورت متقاطع و متعادل، یک بار 500 میلی لیتر آب و یک بار 500 میلی لیتر چای سفید دم کرده را با فاصله یک هفته از هم در حالت ناشتا مصرف کردند. یک ساعت پس از مصرف، درحالی که دستگاه گاز آنالایزر به آن ها وصل بود، فعالیت فزاینده ای را تا حد خستگی روی نوار گردان انجام دادند. میزان اکسیداسیون چربی و کربوهیدرات طی فعالیت با استفاده از روش کالری سنجی غیرمستقیم اندازه گیری شد. برای هر فرد، میزان حداکثر اکسیداسیون چربی ( MFO ) و شدتی از فعالیت که MFO در آن رخ می دهد ( FATmax )، تعیین شد. آزمون آماری تی وابسته نشان داد که مقدار MFO ( P = 0.011 ) و اکسیداسیون چربی در مرحله سوم ( P = 0.023 ) فعالیت، در شرایط مصرف چای سفید به طور معناداری بالاتر از مصرف آب بود. تفاوت معناداری در FATmax ، زمان رسیدن به واماندگی، ضربان قلب بیشینه و حداکثر اکسیژن مصرفی در بین دو شرایط مشاهده نشد. به نظر می رسد که مصرف چای سفید یک ساعت قبل از فعالیت ورزشی می تواند باعث افزایش اکسیداسیون چربی در مردان چاق شود.

هدف مطالعه حاضر بررسی تأثیر مصرف کوتاه مدت مکمل چای سبز (ماچا) بر میزان چربی سوزی حین فعالیت ورزشی در زنان چاق بود. آزمودنی های این پژوهش 10 نفر زن چاق (سن 4/7 ± 36/8 سال، شاخص توده بدن 5/9 ± 32/6 کیلوگرم بر مترمربع، وزن 1/9 ± 83/4 کیلوگرم) بودند. آزمودنی ها به مدت 7 روز مکمل چای ماچا را روزانه به میزان 1 گرم مصرف کردند. قبل و بعد از دوره مصرف مکمل، یک آزمون ورزشی فزاینده روی نوار گردان به منظور سنجش حداکثر اکسیداسیون چربی ( MFO ) و شدت فعالیت متناسب با آن ( FATmax ) اجرا شد. نمونه خونی نیز قبل و بلافاصله پس از آزمون فزاینده جهت سنجش میزان سرمی گلیسرول گرفته شد. آزمون های آماری t وابسته و تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر جهت مقایسه میانگین متغیرها استفاده شد. تفاوت معنی داری در میانگین FATmax (0/481= p ) و MFO (0/587= p ) قبل و بعد از مصرف مکمل وجود نداشت. مصرف مکمل به تنهایی تأثیر معنی داری بر مقادیر گلیسرول پلاسما نداشت اما انجام فعالیت ورزشی به تنهایی باعث کاهش گلیسرول پلاسما شد. به طورکلی یافته های مطالعه حاضر نشان داد که مکمل یاری چای سبز ماچا، حداقل در کوتاه مدت، سبب بهبود میزان اکسیداسیون چربی و تغییرات مقادیر گلیسرول پلاسمایی در زنان چاق نمی شود.

مقدمه: ال-آرژنین اسید آمینه ای نیمه ضروری است که می تواند بر برخی پاسخ های فیزیولوژیک از جمله سنتز پروتئین، سوخت وساز کربوهیدرات و چربی اثر بگذارد. هدف از این تحقیق بررسی تأثیر حاد مکمل ال-آرژنین بر سوخت وساز چربی و کربوهیدرات پیش، حین و پس از فعالیت استقامتی در ورزشکاران بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع طرح تک گروهی، به صورت متقاطع و یک سوکور بود که در فوتبالیست های 16 تا 20 ساله پسر شهر شاهرود انجام گرفت. مدل تحقیق از نوع سری های زمانی (شامل دو سری زمانی مصرف ال- آرژنین یا دارونما با فاصله دو هفته) با اندازه گیری مکرر بود؛ به این شکل که در روز آزمون پس از تست وزن و قد، اولین مرحله خون گیری انجام گرفت و تست گاز آنالیزور در حالت استراحت انجام گرفت، سپس آزمودنی ها شش گرم ال-آرژنین به همراه 400 میلی لیتر آب یا دارونما مصرف کردند و ۴۵ دقیقه پس از آن دومین مرحله خون گیری انجام گرفت و تست بروس روی تردمیل به عمل آمد. بلافاصله پس از اتمام آزمون، سومین مرحله خون گیری صورت پذیرفت و پس از 30 دقیقه استراحت، آزمودنی ها در آخرین مرحله خون گیری شرکت کردند. داده ها مربوط به نمونه های خون و گازهای تنفسی با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و با استفاده از آزمون بو نفرونی بررسی شدند. یافته ها: مصرف حاد مکمل ال-آرژنین سبب کاهش حداکثر اکسیداسیون چربی، افزایش حداکثر اکسیداسیون کربوهیدرات و نسبت تبادل تنفسی پس از فعالیت ورزشی پیش رونده شد (001/0P=). افزون بر این مصرف حاد مکمل افزایش غلظت گلوکز (001/0P=) و گلیسرول خون (02/0P=) را به همراه داشت. نتیجه گیری: براساس یافته های این تحقیق مصرف حاد مکمل ال- آرژنین سبب افزایش عملکرد استقامتی و تغییر در سوخت وساز هنگام فعالیت در ورزشکاران شد.