درخت حوزه‌های تخصصی

یکی از اهداف مهم تربیت بدنی مدارس، ترغیب دانش آموزان به شرکت در فعالیت های بدنی و حفظ آن در سبک زندگی فعال است. تحقیقات نشان می دهد لذت از تربیت بدنی، عاملی کلیدی در تحقق این هدف است و از آن جا که پژوهش در هر زمینه، نیازمند ابزار معتبر و مناسب است؛ هدف از تحقیق حاضر، اعتباریابی پرسشنامة فرآیندهای لذت از تربیت بدنی است. 488 دانش آموز مقطع دبیرستان (375 دختر و 113 پسر) با دامنة سنی 15 تا 18 سال پرسشنامة فرآیندهای لذت از تربیت بدنی را تکمیل کردند. از تحلیل عاملی تأییدی برای آزمون روایی سازة پرسشنامه، ضریب آلفای کرونباخ برای آزمون پایایی درونی سؤالات هر عامل و ضریب همبستگی پیرسون برای بررسی همبستگی بین عوامل استفاده شد. نتایج تحلیل عاملی، شش عامل شایستگی دگرمرجع (4 سؤال)، هیجان ایجاد شده توسط مربی (4 سؤال)، تعامل با هم تیمی (5 سؤال)، مشارکت والدین (4 سؤال)، شایستگی خودمرجع (4 سؤال) و هیجان برخاسته از فعالیت (5 سؤال) در پرسشنامه لذت از تربیت بدنی را تأیید کرد. تحلیل همبستگی ها نشان داد که تمام عوامل، همبستگی مثبت بالایی با لذت از تربیت بدنی دارند (65/0≤rs، 01/0>p). نتایج آزمون آلفای کرونباخ نشان دهندة همسانی درونی مناسب سؤالات هر خرده مقیاس بود (68/0≤αs). نتایج این تحلیل نشان می دهد این پرسشنامه ابزار مناسبی برای مطالعه لذت از تربیت بدنی در میان دانش آموزان دبیرستان است.

هدف از این پژوهش، بررسی الگوی رگرسیونی نگرش های شغلی از روی جو سازمانی دانشکده های تربیت بدنی کشور است. این پژوهش از نوع پیمایشی و همبستگی است. جامعه تحقیق شامل تمام افراد شاغل در این دانشکده ها است. نمونه آماری شامل تمام مسئولان، رئیس دانشکده، معاون آموزشی و دانشجویی، اداری مالی، پژوهشی، مدیران گروه و سرپرستان اداره های مختلف دانشکده ها و حوزه کارمندی از هر اداره به نسبت جمعیت شاغل در آن نمونه ها به صورت تصادفی و در حوزه هیات علمی از هر دانشکده 12 نفر به صورت تصادفی در این تحقیق شرکت داده شدند. در مجموع 231 نفر به 5 پرسشنامه اطلاعات فردی، رضایت شغلی، تعهد سازمانی و دلبستگی شغلی و جو سازمانی پاسخ دادند . برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و آمار استنباطی (ضریب همبستگی، آنالیز رگرسیون خطی) و برای برآورد پایایی پرسشنامه ها از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد. نتایج آزمون های همبستگی روابط معنی داری را بین متغیرهای رضایت شغلی و جو سازمانی (57/0= r ، 001/0 P<) ، تعهد سازمانی و جو سازمانی (64/0= r ، 001/0 P<) و دلبستگی شغلی و جو سازمانی (64/0= r ، 001/0 P<) در جامعه مورد بررسی نشان داد. آزمون رگرسیون چند متغیره، همبستگی معنی داری را بین متغیرهای نگرش شغلی و جو سازمانی نمونه مورد بررسی نشان داد که بر اساس آن مدل رگرسیونی برای پیش بینی جو سازمانی از روی میزان دلبستگی شغلی، تعهد سازمانی و رضایت شغلی ارائه شد. این معادله نشان می دهد دلبستگی شغلی و تعهد سازمانی با ضریبی برابر، قدرت پیش بینی جو سازمانی را دارند. اما در این میان رضایت شغلی افراد شاغل در دانشکده های تربیت بدنی و علوم ورزشی کشور نیز نقش بسیار تعیین کننده ای در پیش بینی جو سازمانی دارد.

هدف از پژوهش حاضر تدوین نورم ملی وزن کوله¬پشتی برای دانش¬آموزان پسر ایرانی در مقاطع تحصیلی مختلف بود. نمونه آماری شامل 2000 نفر (ابتدایی: 790 نفر با میانگین سن 1/9 سال، وزن 9/31 کیلوگرم و قد 7/135 سانتی متر؛ راهنمایی: 600 نفر با میانگین سن 2/13 سال، وزن 32/48 کیلوگرم و قد 9/154 سانتی متر؛ دبیرستان: 610 نفر با میانگین سن 6/16 سال، وزن 85/62 کیلوگرم و قد 74/169 سانتی متر) بود که به طور تصادفی خوشه ای از پنج منطقه جغرافیایی مختلف کشور انتخاب شدند. این مطالعه طی دو مرحله اجرا شد: در مرحله اول که 2000 دانش آموز مورد پیمایش اولیه قرار گرفتند، ویژگی¬های جمعیت-شناختی نمونه ها و وزن مطلق (کیلوگرم) و نسبی (درصد وزن بدن) کوله پشتی آن ها اندازه گیری و ثبت شد. سپس، چارک های اول تا سوم وزن نسبی کوله پشتی حملی موجود در توزیع طبیعی داده ها برای هر یک از مقاطع تحصیلی به¬دست آمد. در مرحله دوم اثر حمل بارهایی به میزان چارک های اول تا سوم وزن نسبی کوله¬پشتی بر پارامترهای فیزیولوژیکی (ضربان قلب، فشار خون، اکسیژن مصرفی، هزینه انرژی و تهویه دقیقه ای) 54 دانش¬آموز در آزمایشگاه، با استفاده از دستگاه گاز آنالایزر مطالعه شد. همچنین در ادامه، اثر حمل این بارها بر میزان دردهای جسمانی دانش¬آموزان، با استفاده از مقیاس DRS بررسی شد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد حمل کوله¬پشتی با وزن¬هایی معادل 30/11%، 50/10% و 9% وزن بدن و بیشتر، به ترتیب در دانش¬آموزان مقاطع ابتدایی، راهنمایی و دبیرستان به تغییرات منفی معنی داری در عملکرد فیزیولوژیکی و نیز افزایش معنی دار میزان دردهای جسمانی آن ها منجر می شود. همچنین، با وجود آسیب¬پذیر بودن ساختارهای عضلانی- اسکلتی در سنین کمتر، نتایج تحقیق نشان داد که دانش¬آموزان دبستانی، در مقایسه با دانش¬آموزان مقاطع بالاتر کوله پشتی سنگین تری حمل می کنند. با توجه به نتایج، به طور کلی نورم طبیعی و حداکثر وزن نسبی مجاز کوله¬پشتی، به ترتیب برای دانش¬آموزان ابتدایی، 5/9% و 11% وزن بدن، راهنمایی، 8% و 5/9% وزن بدن و دبیرستان، 7% و 5/8% وزن بدن تعیین شده است. بر همین اساس، نورم و حداکثر وزن مجاز کوله¬پشتی بر حسب کیلوگرم برای پایه های اول تا پنجم ابتدایی با وزن طبیعی، به¬ترتیب (10/2 و 35/2)، (40/2 و 80/2)، (70/2 و 15/3)، (10/3 و 50/3) و (40/3 و 90/3) کیلوگرم، برای پایه های اول تا سوم راهنمایی با وزن طبیعی، به ترتیب (55/3 و 22/4)، (80/3 و 50/4) و (12/4 و 90/4) کیلوگرم و برای پایه های اول تا سوم دبیرستان با وزن طبیعی، به ترتیب (25/4 و 15/5)، (36/4 و 30/5) و (60/4 و 60/5) کیلوگرم تعیین شده است؛ بنابراین، با توجه به رعایت نکردن حمل وزن مجاز کوله پشتی از سوی دانش¬آموزان ایرانی که تاکنون به دلیل نبود نورم ملی در مدارس، عادی به نظر می رسید و آثار منفی خود را بر دردها و ناهنجاری های قامت آن ها برجای می گذاشت، پیشنهاد می شود دانش آموزان، والدین، مدیران و مسئولان آموزش و پرورش از نتایج تحقیق حاضر به عنوان مبنا و نورم وزن کوله پشتی استفاده کنند.

هدف از این پژوهش، بررسی رابطه سبک زندگی و رضایت زناشویی ورزشکاران و مقایسه آن با افراد عادی بود. نمونه آماری تحقیق متشکل از ورزشکاران متاهل باشگاه های فولاد مبارکه سپاهان، ذوب آهن و شهرداری در مجموع 120 نفر و افراد عادی بود. به این منظور گروه های ورزشکاران با جامعه آماری یکسان و گروه افراد عادی (100 نفر)، از بین افرادی که از لحاظ سن، جنس، درآمد و مدرک تحصیلی با جامعه آماری همتا بودند، به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. این تحقیق توصیفی و از نوع همبستگی بوده و اطلاعات آن از طریق سه پرسشنامه به دست آمده است.

هدف از این مطالعه، بررسی تأثیر مصرف مکمل بی کربنات سدیم بر تغییرات غلظت لاکتات، PH خون و توان بی هوازی به دنبال اجرای دو وهله آزمون پرش های عمودی متوالی (آزمون ارگوجامپ) در تکواندوکاران جوان بوده است. تعداد 16 تکواندوکار جوان مرد با میانگین سنی 70/1 ± 75/17 سال، وزن 65/3 ± 86/64 کیلوگرم و با سابقه تمرین 07/1 ± 05/6 سال به صورت داوطلبانه، انتخاب شدند و بر اساس وزن، حداکثر اکسیژن مصرفی و توان بی هوازی و در یک طرح دوسوکور به دو گروه بی کربنات سدیم (گروه مکمل) و دارونما (هر گروه 8 نفر) تقسیم گردیدند. مقدار بی کربنات مصرفی گروه مکمل برابر 065/0 گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن و مقدار دارونما(نشاسته) نیز تقریباً به همین اندازه بود که یک ساعت قبل از شروع آزمون ها، در روز پس آزمون مصرف شد. آزمون مورد نظر، به منظور برآورد توان بی هوازی، شامل انجام آزمون پرش های عمودی متوالی به مدت 30 ثانیه روی دستگاه ارگوجامپ بود که این آزمون در دو وهله با فاصله استراحت یک ساعت بین آنها در پیش آزمون و پس آزمون توسط آزمودنی ها اجرا شد. خونگیری در دو مرحله (پیش و پس آزمون) و هر مرحله در 3 نوبت (قبل و بلافاصله پس از دو وهله انجام آزمون) به دنبال 12 تا 14 ساعت ناشتایی انجام شد. داده ها با استفاده از آزمون اندازه گیری های مکرر، آزمون تعقیبی LSD و t مستقل در سطح معنی داری 05/0> P تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داده اند مصرف بی کربنات سدیم موجب افزایش غیرمعنی دار تغییرات سطوح لاکتات خون و توان بی هوازی تکواندوکاران به ویژه در دومین وهله از انجام آزمون ارگوجامپ شده است. همچنین مشاهده شد، مصرف این مکمل تأثیر معنی داری بر PH خون آزمودنی ها در مراحل مختلف دارد. مقایسه گروه ها نشان داد، هیچ گونه اختلاف معنی داری بین پاسخ لاکتات و توان بی هوازی دو گروه وجود ندارد، اما بین مقادیر PH خون گروه ها در آزمون اول و دوم در پس آزمون اختلاف معنی داری وجود دارد (010/0=1P ، 012/0=2P). با توجه به نتایج پژوهش، می توان گفت احتمالاً مصرف این مکمل در رشته هایی مانند تکواندو که در آن ورزشکار باید در طول یک روز در چندین مسابقه شرکت کند، تأثیر قابل توجهی بر عملکرد بی هوازی و لاکتات خون ندارد.

هدف از انجام این تحقیق، تعیین ارتباط سبک مدیریت تضاد با هوش هیجانی در مدیران اداره کل تربیت بدنی استان خوزستان بود. این پژوهش از نوع توصیفی همبستگی بوده و به روش میدانی کتابخانه ای انجام شده است. جامعه آماری تحقیق 134 نفر بودند و کل جامعه به عنوان نمونه آماری در نظر گرفته شد. ابزار تحقیق شامل پرسشنامه مدیریت تضـاد پوتنام - ویلسـون و پـرسشنامه هوش هیجانی بار - ان بود و پایایی پرسشنامه ها با استفاده از روش آلفای کرونباخ به ترتیب 80/0 و 93/0 محاسبه شد. یافته های پژوهش بیانگر وجود رابطه منفی و معنی دار بین استفاده از استراتژی عدم مقابله و استراتژی کنترل با هوش هیجانی مدیران بود، در حالی که بین استفاده از استراتژی راه حل گرایی با هوش هیجانی مدیران، رابطه مثبت و معنی داری مشاهده گردید. همچنین براساس تحلیل رگرسیون بین استراتژی های مختلف مدیریت تضاد با هوش هیجانی مدیران رابطه چندگانه وجود داشت که استراتژی های راه حل گرایی و عدم مقابله به ترتیب به عنوان متغیرهای پیش بین توانستند هوش هیجانی مدیران را پیش بینی کنند. اگرچه ویژگی های دموگرافیک مدیران در استفاده از استراتژی های مختلف مدیریت تضاد و هوش هیجانی تفاوت معنیداری را نشان نداد، اما استراتژی راه حل گرایی با سابقه کار مدیران حاکی از رابطه مثبت و معنی داری بود.

ناهم¬راستایی¬های اندام تحتانی از آنجا که ممکن است باعث اعمال فشار غیرطبیعی بر رباط ACL شوند، احتمال خطر آسیب این رباط را افزایش می دهند. هدف از انجام این پژوهش، مقایسه ناهم¬راستایی¬های پوسچرال ایستای اندام تحتانی ورزشکاران با سابقه آسیب رباط متقاطع قدامی زانو با گروه کنترل و بررسی ارتباط پیش¬بین آن ها با آسیب ACL در ورزشکاران است. 18 ورزشکار (5 فوتبالیست، 5 بسکتبالیست، 5 کشتی¬گیر، 3 تکواندوکار) با سابقه آسیب ACL (میانگین± انحراف استاندارد: سن 5/4±7/24 سال، قد 2/8±6/177 سانتی¬متر و وزن 5/8±9/72 کیلوگرم)، با 18 ورزشکار بدون سابقه آسیب ACL (میانگین± انحراف استاندارد: سن1/4±4/24 سال، قد7/7±4/179 سانتی¬متر و وزن 7/5±1/72 کیلوگرم) از نظر سن، عضو و رشته ورزشی همگن شدند. اطلاعات فردی، پزشکی و سوابق ورزشی آزمودنی ها از طریق پرسشنامه، مصاحبه و مراجعه به پرونده پزشکی- ورزشی (در مورد آسیب¬دیده ها) جمع¬آوری شد. زاویه زانوی عقب¬رفته، به¬وسیله گونیامتر یونیورسال با دقت 1/0 درجه و افت ناوی با روش برودی در هر دو گروه اندازه-گیری شد. از میانگین و انحراف معیار برای توصیف اطلاعات و از آزمون t مستقل و رگرسیون لجستیک در سطح (05/0 ≤ p) برای تحلیل آماری استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد میزان افت ناوی در گروه دارای آسیب ACL بیشتر از ورزشکاران سالم است، در حالی که میان مقادیر زاویه زانوی عقب¬رفته دو گروه اختلاف معنی¬داری مشاهده نشد (05/0 ≤p). نتایج این تحقیق از این فرضیه حمایت می کند که پرونیشن بیش از حد مفصل تحت قاپی اندازه¬گیری شده از طریق افت استخوان ناوی، عاملی برای بروز آسیب ACL است.

یکی از عوامل اثرگذار بر یادگیری و اجرای مهارت های حرکتی، توجه است و کانونی کردن آن یک روش برای افزایش بازدهی و یادگیری است. نتایج تحقیقات اخیر نشان داد که کانون توجه اجراکننده نقش مهمی بر اجرا و یادگیری مهارت های حرکتی دارد. هدف از این پژوهش، مقایسه اثر دستورالعمل کانون توجه بیرونی دور و نزدیک بر اجرای تکلیف تعادلی پویا بود. در این پژوهش از بین دانشجویان پسر مقطع کارشناسی دانشگاه فردوسی مشهد که واحد تربیت بدنی عمومی 1 را در نیمسال دوم سال تحصیلی 89-88 انتخاب کرده بودند، تعداد 60 نفر به صورت تصادفی در 3 گروه توجه بیرونی دور (توجه به نشانگر دور از پاها)، گروه توجه بیرونی نزدیک (توجه به نشانگر نزدیک پاها) و گروه کنترل (بدون دستورالعمل توجهی) جایگزین شدند. برای جمع آوری داده ها از دستگاه تعادل سنج (بایودکس) استفاده شد. هر شرکت کننده 3 کوشش20 ثانیه ای از آزمون تعادل پویا را اجرا کرد. ابتدا داده های بدست آمده توسط آمار توصیفی و پس از اطمینان از طبیعی بودن داده ها، به کمک آزمون آماری تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی دانکن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که عملکرد گروه توجه بیرونی دور به طور معنیداری بهتر از گروه کنترل بود، درحالی که گروه توجه بیرونی نزدیک تفاوت معنیداری را در اجرای تکلیف تعادلی نسبت به گروه کنترل ایجاد نکرد.

با توجه به رابطه بین خستگی عضلانی ناشی از فعالیت های ورزشی با تعادل پویا، هدف این پژوهش بررسی اثر خستگی عضلات پروگزیمال و دیستال اندام تحتانی بر تعادل پویا در فوتبالیست های مرد بود. به این منظور 20 نفر از دانشجویان مرد فوتبالیست رشته تربیت بدنی که هفته ای 3 بار در تمرینات تیم فوتبال دانشگاه شرکت داشتند با میانگین و انحراف استاندارد سنی 73/0 24/20 سال، قد 28/4 27/170 سانتیمتر، وزن 24/9 38/67 کیلوگرم و شاخص توده بدن 02/2 22/23 کیلوگرم بر مترمربع، بدن سابقه آسیب در اندام تحتانی، به طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. برای برآورد تعادل پویای آزمودنی ها، پس از گرم کردن مختصر (10-5 دقیقه کشش و دو نرم)، از تست تعادل ستاره (SEBT) در هشت جهت استفاده شد. به منظور ایجاد خستگی در عضلات پروگزیمال و دیستال اندام تحتانی آزمودنی ها، از ایزوکینتیک بایودکس استفاده شد. تعداد جلسات آزمون چهار جلسه بود که ترتیب آنها براساس محل و صفحه حرکتی به صورت تصادفی انتخاب می شد. در هر یک از جلسات خستگی در یکی از گروه های عضلانی پلانتاردورسی فلکسور و اورتور/ اینورتورهای مفصل مچ پا و فلکسور/ اکستنسور و آبداکتور/ آداکتورهای مفصل ران به صورت انجام انقباضایت مکرر تا رسیدن به 50 درصد گشتاور حداکثر اولیه، با فاصله 72 ساعت و تا حد ممکن در شرایط مساوی اعمال شد. پس از اجرای برنامه خستگی پس آزمون SEBT به عمل آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی، آزمون t همبسته و تحلیل واریانس (طرح اندازه گیری مکرر) در سطح معنی داری 05/0 P استفاده شد. نتایج نشان داد که خستگی ایزوکینتیک عضلات پروگزیمال و دیستال اندام تحتانی موجب کاهش معنی دار فاصله دستیابی در آزمون SEBT می شود. ضمن اینکه اعمال برنامه خستگی در عضلات مفصل ران به کاهش بیشتر فاصله دستیابی آزمودنی ها نسبت به عضلات مچ پا منجر شد. با توجه به یافته های تحقیق، خستگی عضلات پروگزیمال نسبت به دیستال اندام تحتانی در تعادل پویای بازیکنان فوتبال بیشتر اثرگذار است.

مغز استخوان منبع اصلی انواع مختلف سلول های خونی است، ازاین رو، اغلب برای ارزیابی عوامل درمانی مورد استفاده قرار می گیرد. در پژوهش حاضر، تاثیر تمرین منظم بدنی و مکمل کورکومین بر سلولاریتی مغز استخوان موش های در معرض استات سرب بررسی شد. به این منظور، 48 موش ویستار به طور تصادفی به شش گروه شامل گروه های 1) پایه، 2) شم، 3) سرب، تمرین هوازی + سرب ، 5) کورکومین + سرب و 6) تمرین هوازی + کورکومین + سرب دسته بندی شدند. گروه های 3 تا 6 فقط 20 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن استات سرب را به مدت 8 هفته (سه روز در هفته) به صورت زیر صفاقی دریافت کردند، درحالی که گروه های 5 و 6 در همین مدت علاوه بر سرب، مقدار 30 میلی گرم محلول کورکومین به ازای هر کیلوگرم وزن بدن را نیز دریافت کردند. به علاوه، گروه های 4و 6 تمرین دویدن فزاینده را 5 جلسه در هفته با سرعت 15 تا 22 متر در دقیقه و به مدت 25 تا 64 دقیقه اجرا کردند. سلولاریتی، مغز استخوان ران با دستگاه آنالیزکننده تصویر بررسی و بر حسب درصد مغز سلولی بیان شد. سطوح مالوندی آلدهید، ظرفیت ضداکسایشی تام و مقادیر سرب خون به ترتیب با روش های اسید تیوباربیوتوریک، الایزا و اسپکتوفتومتری تعیین شد. داده ها با روش تحلیل واریانس یکطرفه و توکی در سطح 05/0 P? تحلیل شد. سلولاریتی مغز استخوان در گروه سرب به طور چشمگیری کمتر از دیگر گروه ها بود. از سوی دیگر، سطوح مالوندی آلدهید و سرب در گروه های تمرین هوازی و کورکومین به طور معنی داری کمتر از گروه های سرب بود. این نتایج نشان می دهد قرارگیری در معرض سرب ممکن است یک عامل خطر برای بیماری های هماتولوژیکی و ایمونولوژیکی باشد. همچنین اجرای تمرین هوازی و مصرف مکمل ضداکسایشی کورکومین ممکن است تاثیرات سودمندی در پیشگری از کاهش سلولاریتی مغز استخوان در اثر القای سرب داشته باشد. با توجه به تغییر شاخص های اکسایشی/ ضداکسایشی در پژوهش حاضر، سلولاریتی اندک در مغز استخوان گروه استات سرب را تا حدی می توان به افزایش فشار اکسایشی نسبت داد.

هدف از انجام پژوهش حاضر، مقایسه کمال گرایی و عزت نفس و ارتباط آنها با تحول روانی – اجتماعی در دختران نوجوان فعال و غیر فعال مناطق 2، 4 و 5 تهران بود. بدین منظور تعداد 75 دانش آموز دختر نوجوان فعال که به طور منظم در فعالیت های بدنی شرکت داشتند و 80 دانش آموز نوجوان غیر فعالی که در این فعالیت ها هیچ گونه مشارکتی نداشتند، از مدارس مقطع راهنمایی و متوسطه و باشگاه های ورزشی شهر تهران به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه تحول روانی- اجتماعیهاولی (1988)، پرسشنامه کمال گرایی هیل و همکاران (2004) و پرسشنامه عزت نفس کوپر اسمیت (1967) بود که پایایی پرسشنامه ها در نمونه های داخلی به ترتیب 74/0 ، 90/0 و 85/0 گزارش شده است. داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی مانند میانگین و انحراف معیار و آمار استنباطی مانند t مستقل، همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیره هم زمان تحلیل شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین دختران فعال و غیر فعال از نظر ویژگیهای شخصیتی (کمال گرایی و عزت نفس) و نمره کلی تحول روانی- اجتماعی تفاوت معنیداری وجود دارد (0.05P<). علاوه بر این، بین ویژگیهای شخصیتی کمال گرایی و عزت نفس با تحول روانی اجتماعی در دختران فعال، همبستگی مثبت و معنیداری وجود داشت (05/0P<). همچنین نتایج تحقیق نشان داد که ویژگیهای شخصیتی کمال گرایی و عزت نفس در دختران نوجوان فعال دارای رابطه خطی با متغیر معیار (تحول روانی- اجتماعی) است و میتواند واریانس تحول روانی- اجتماعی را به صورت معنیدار پیش بینی کند.

هدف این پژوهش مقایسة وضعیت و روش های رایج بازاریابی ورزشی در ایران است. به این منظور، پرسشنامة محقق ساختة سه بخشی و دوسویه شامل اطلاعات جمعیت شناختی، وضعیت موجود و وضعیت مطلوب بازاریابی ورزش ایران در اختیار 104 نفر از مدیران و معاونان سازمان تربیت بدنی و رؤسا و مدیران ادارات کل تربیت بدنی 33 استان کشور قرار گرفت. روایی ابزار توسط متخصصان و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ (96/0) تأیید شد. برای خلاصه و طبقه بندی کردن داده ها از روش های آمارتوصیفی (فراوانی، درصد، میانگین و انحراف استاندارد) استفاده شد. تجزیه و تحلیل وضعیت بهینه (مطلوب) و وضعیت موجود بازاریابی ورزشی، با استفاده از آزمون کولموگروف-اسمیرنوف یک گروهی و توجه به شاخص های تعیین کجی توزیع (میانگین، میانه و انحراف استاندارد) انجام شد. برای مقایسة وضعیت موجود با وضعیت مطلوب روش های بازاریابی، به دلیل عدم توزیع نرمال متغیرها، از آزمون ویلکاکسون و همچنین برای مقایسة دیدگاه های گروه های مختلف (با توجه به جنسیت و سابقة مدیریت) از آزمون غیرپارامتری -U مان ویتنی استفاده شد. یافته های پژوهش نشان می دهد بین وضعیت مطلوب و وضعیت موجود، در مؤلفه های چاپ نشریات و کتاب های تربیت بدنی، حمایت های مالی، مشارکت سرمایه گذاران و سهام داران، حق میزبانی بازی های بین المللی و منطقه ای، کمک ها و حمایت های مردمی و بخش خصوصی، گردشگری ورزشی، فروش مارک باشگاه ها، استفاده از بازاریابان ورزشی، تشکیل دوره های آموزش ورزش های مختلف برای مردم، آموزش و تربیت ورزشکاران نخبه توسط بخش خصوصی، برگزاری همایش های علمی ورزشی و مشاورة ورزشی تفاوت معناداری وجود دارد و در تمامی موارد، میانگین امتیاز وضع موجود کمتر از وضعیت مطلوب است.

هدف این تحقیق بررسی ارتباط مدیریت مشارکتی با اثربخشی دبیران تربیت بدنی زن تعدادی از مناطق تهران میباشد. روش پژوهش از نوع همبستگی است. جامعة آماری پژوهش، دبیران تربیت بدنی زن مناطق غرب تهران در مقاطع راهنمایی و دبیرستان است که تعداد آنها، در زمان تحقیق، 314 نفر بوده است. از این تعداد، 100 نفر به طور تصادفی انتخاب شدند و مطالعة میدانی روی آنها انجام شد. ابزار تحقیق، دو پرسشنامة 30 سؤالی محقق ساخته شامل: پرسشنامة مدیریت مشارکتی پرسشنامة اثربخشی با چهار جزء تعهد سازمانی، رضایت شغلی، مقاومت منفی و انگیزش کاری بود. پایایی پرسشنامه ها با استفاده از آلفای کرونباخ محاسبه شد که برای پرسشنامة مدیریت مشارکتی این مقدار91/. و برای پرسشنامة اثربخشی، 85/. بود. برای تعیین روایی صوری پرسشنامه ها نیز از نظر متخصصان استفاده شده است. به منظور سازمان دادن، خلاصه کردن و طبقه بندی نمرات خام و توصیف داده ها از آمار توصیفی استفاده شد. همبستگی بین متغیرها با توجه به نرمال بودن توزیع داده ها، از طریق آزمون پیرسون و با سطح خطای 05/0 محاسبه شد. نتایج نشان میدهد بین مدیریت مشارکتی و تعهد سازمانی دبیران تربیت بدنی همبستگی مثبت (001/0, p<462/0= r) وجود دارد، بین مدیریت مشارکتی و مقاومت منفی دبیران تربیت بدنی همبستگی منفی و معکوس (001/0, p<473/0=r) وجود دارد، بین مدیریت مشارکتی و انگیزش کاری دبیران تربیت بدنی همبستگی مثبت (583/0r = ,001/0p<) وجود دارد، بین مدیریت مشارکتی و رضایت شغلی دبیران تربیت همبستگی مثبت بدنی (001/0p< ,562/0r=) وجود دارد و در نهایت، بین مدیریت مشارکتی و اثربخشی دبیران تربیت بدنی همبستگی مثبت (001/0, p<566/0 =r) وجود دارد. با استفاده از آزمون رتبه بندی فریدمن مشخص شد از نظر آزمودنیها، مقاومت منفی کارکنان در مقابل تغییرات، مهم ترین خرده مقیاس اثربخشی دبیران است. مدیران با بهکارگیری مدیریت مشارکتی میتوانند تعهد سازمانی، انگیزش کاری و رضایت شغلی دبیران را بالا برده، مقاومت منفی آنها را نسبت به تغییرات کاهش دهند و به اثربخشی بیشتر آنها کمک کنند.

در این پژوهش رابطة سبک رهبری مربیان با رضایتمندی ورزشکاران بررسی شده است. 271 ورزشکار مرد تیم های ملی کشور و نیز ورزشکاران مرد شرکت کننده در مسابقات لیگ برتر کشور (سال1387)، در رشته های والیبال، فوتبال، بسکتبال، هندبال و فوتسال، پرسشنامه های مقیاس رهبری در ورزش و رضایتمندی ورزشکار را تکمیل کردند. پرسشنامة مقیاس رهبری در ورزش با 43 سؤال، پنج بعد سبک رهبری مربیان شامل: سبک آموزش و تمرین، دموکراتیک، آمرانه، حمایت اجتماعی و بازخورد مثبت را اندازه گیری میکند. پرسشنامة رضایتمندی ورزشکار با 14 سؤال، رضایت ورزشکاران را درخصوص سبکهای رهبری مربیان میسنجد. ثبات درونی پرسشنامه ها با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ به ترتیب 91/0 و 94/0 محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون های کلموگراف- اسمیرنف و ضریب همبستگی اسپیرمن استفاده شد. تمامی فرضیه های آزمون در سطح P≤ 0/05 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان میدهد از دیدگاه ورزشکاران، مربیان بیشتر از سبکهای آموزش و تمرین، دموکراتیک و حمایت اجتماعی استفاده میکنند. همچنین در میان ابعاد رضایتمندی ورزشکار، رضایت از رفتار و تعامل مربی اولویت دارد و پس از آن به ترتیب: رضایت از تمرین و آموزش، عملکرد تیمی و عملکرد فردی قرار دارد. به طور کلی، نتایج پژوهش نشان میدهد سبکهای رهبری آموزش و تمرین، حمایت اجتماعی و بازخورد مثبت با رضایتمندی ورزشکاران رابطة مثبت و معنی داری دارند.

در ورزش هایی مانند فوتبال که ماهیت تناوبی دارند، ورزشکاران باید به سرعت خود را برای فعالیت بعدی آماده کنند. شناخت ویژگی های دوره بازگشت به حالت اولیه سریع تر و حداقل افت در سرعت، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. هدف اصلی این مطالعه، تعیین رابطه بین توان هوازی و توانایی تکرارهای سرعتی در فوتبالیست های جوان با سه سطح مختلفی از حداکثر اکسیژن مصرفی بوده است. تعداد 41 نفر از بازیکنان تیم ملی جوانان و نیز لیگ دسته اول تهران در سه گروه با حداکثر اکسیژن مصرفی پائین30/2 ± 22/ 37 میلی لیتر/کیلو گرم/دقیقه (تعداد =18نفر، سن9/0 ±1/17 سال، قد 34/5 ± 6/170 سانتی متر، وزن 05/5±1/67 کیلو گرم)، حداکثر اکسیژن مصرفی متوسط 97/1 ± 46/46 میلی لیتر/کیلو گرم/دقیقه (تعداد = 13نفر، سن 76/0 ± 6/17 سال، قد 84/4 ± 8/173 سانتی متر، وزن 92/4 ± 9/65 کیلوگرم)، و حداکثر اکسیژن مصرفی بالا 52/1 ± 63/55 میلی لیتر/کیلوگرم/دقیقه (تعداد = 10نفر، سن 69/0 ± 40/17 سال، قد 23/3 ± 177 سانتی متر، وزن 94/3 ± 40/71 کیلوگرم) به صورت در دسترس در این پژوهش شرکت کردند. برای ارزیابی حداکثر اکسیژن مصرفی(max VO2)، از آزمون ورزشی فزاینده تا سر حد خستگی روی تردمیل و با استفاده از دستگاه تجزیه و تحلیل گازهای تنفسی و توانایی تکرارهای سرعتی(RSA) از آزمون میدانی RAST استفاده شد. میزان تجمع لاکتات نیز قبل و بعد از پروتکلRSA ، در دو گروه حداکثر اکسیژن مصرفی متوسط و بالا اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از روش آماری ضریب همبستگی پیرسون در سطح معنی داری 05/0>P استفاده شد. براساس نتایج تحقیق حاضر، بین حداکثر اکسیژن مصرفی با شاخص افت سرعت در گروه حداکثر اکسیژن مصرفی پائین، رابطه معنی دار ( 86/0 = r، 001/0=p) و گروه با حداکثر اکسیژن مصرفی متوسط عدم رابطه معنی دار (14/0 = r، 63/0= p) و گروه با حداکثر اکسیژن مصرفی بالا، رابطه معنی دار منفی ( 64/0 - = r، 04/0 = p ) به دست آمد. بین تجمع لاکتات با شاخص افت سرعت در گروه با حداکثر اکسیژن مصرفی متوسط (005/0 = r، 98/0= p ) و گروه با حداکثر اکسیژن مصرفی بالا (27/0 = r، 45/0 = p) نیز رابطه معنی داری مشاهده نشد. شاید بازسازی منابع درون عضلانی به آمادگی هوازی افراد ارتباط داشته باشد، اما به جز حداکثر اکسیژن مصرفی و تجمع لاکتات، عوامل دیگری نیز در توانایی تکرار های سرعتی مؤثرند. به طور کلی، نتایج تحقیق حاضر نشان می دهند که بین حداکثر اکسیژن مصرفی و توانایی تکرار فعالیت های سرعتی رابطه ای به شکل منحنی نرمال وجود دارد.

در این پژوهش کاهش تعداد جلسات تمرینی و در مقابل افزایش شدت تمرین بر ترکیب بدن (درصد چربی بدن و شاخص توده بدنی)، توان هوازی و بی هوازی بررسی شد. 80 آزمودنی دختر غیرورزشکار (با میانگین سنی 53/1 +2/20 سال و میانگین 43/5 +18/160 سانتی متر)، از طریق تکمیل پرسشنامه و به صورت تصادفی (از مجموع 120 نفر) انتخاب شدند و در چهار گروه 20 نفره (سه گروه تمرینی و یک گروه گواه) قرار گرفتند و گروه های تمرینی به ترتیب یک، دو و سه جلسه تمرین در هفته به مدت 8 هفته را انجام دادند. تمرینات شامل تمرین تناوبی به صورت هر روز 60 دقیقه راه رفتن و دویدن با سرعت های معین برای هر گروه تمرینی بود، به گونه ای که گروه سه جلسه، تمرینی با شدت کم (70-60 درصد ضربان قلب بیشینه) و گروه دو جلسه، تمرینی با شدت متوسط (80-70 درصد ضربان قلب بیشینه) و گروه یک جلسه، تمرینی با شدت زیاد (90-80 درصد ضربان قلب بیشینه) را انجام می دادند. برای برآورد توان هوازی، از آزمون دو رفت و برگشت 20 متر (شاتل ران)، برای سنجش توان بی هوازی (قدرت انفجاری پاها)، از آزمون پرس سارجنت و برای برآورد درصد چربی، از روش سه نقطه ای چین پوستی (سه سربازو، ران و فوق خاصره) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از نرم افزار SPSS 11 و تحلیل واریانس استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد هر چه تعداد جلسات تمرین بیشتر و شدت کمتر باشد، نتایج بهتری در درصد چربی بدن و توان هوازی کسب می شود. چنانچه سه جلسه تمرین در هفته با شدت کم نسبت به گروه های تمرینی دیگر، موجب کاهش معناداری در درصد چربی بدن (1/0+48/2) و شاخص توده بدن (06/0 +93/2) و افزایش معنادار توان هوازی (09/1+77/13) شد. برعکس هر چه تعداد جلسات تمرین کمتر و شدت بیشتر باشد، نتایج بهتری در توان بی هوازی کسب می شود، به طوری که بین گروه یک جلسه تمرین در هفته و گروه گواه بیشترین تفاوت معنی دار (59/1+ 27/8 ) مشاهده شد.

پژوهش حاضر تأثیر خود کارآمدی تیمی، انسجام تیمی و سبک رهبری مربیان بر عملکرد تیمی باشگاه های والیبال لیگ برتر ایران در فصل مسابقات (86-87) را مورد ارزیابی قرار داده است. از کل 153 ورزشکار 13 تیم، 108 نفر (70 درصد) در این تحقیق شرکت جستند و پرسشنامه های خود کارآمدی تیمی (CEQ)، محیط گروهی (GEQ) و مقیاس رهبری در ورزش (LSS) را تکمیل کردند. ثبات درونی پرسشنامه ها با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ به ترتیب (79/0)، (72/0) و (91/0) گزارش شده است. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون های کلموگروف – اسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسون، تجزیه و تحلیل واریانس یکطرفه، تجزیه و تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر، تعقیبی توکی و بونفرونی در سطح معنی داری 05/0 ≤ P استفاده شد. برای سنجش عملکرد تیم ها، جدول نهایی لیگ برتر والیبال به سه قسمت تقسیم گردید. چهار تیم اول به عنوان تیم های موفق، پنج تیم بعدی به عنوان تیم های کمترموفق و چهار تیم آخر نیز به عنوان تیم های ناموفق در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد تیم های موفق منسجم تر بودند و سطوح خودکارآمدی تیمی این تیم ها نسبت به تیم های کمترموفق و ناموفق بیشتر بود. با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون مشخص گردید، ارتباط مثبت و معنی داری بین انسجام تیمی و خودکارآمدی تیمی وجود دارد (57%r=). مقایسه رفتارهای مربیان نشان داد، نسبت به دیگر سبک های مربیگری، مربیان بیشتر از رفتار آموزش و تمرین و کمتر از رفتار دموکراتیک استفاده میکردند. همچنین مربیان تیم های موفق از رفتار آموزش و تمرین و حمایت اجتماعی بیشتر از مربیان تیم های کمترموفق و ناموفق استفاده می کردند. نتایج نشان داد، رفتار آموزش و تمرین و رفتار حمایت اجتماعی مربیان، رابطه مثبت و معنی داری را با سطوح خود کارآمدی تیمی دارد. در کل، نتایج ضمن حمایت از رابطه بین خود کارآمدی تیمی با انسجام تیمی و رفتار مربیان، تأثیر پویایی گروه و سبک رهبری مربیان بر عملکرد و موفقیت تیمی را به خوبی نشان دادند.