فرزاد زهساز

هدف از تحقیق حاضر، ارزیابی روابط بین میزان انرژی مصرفی فعالیت جسمانی و میزان مرگ و میر نمونه مردان بالای 30 سال (تعداد = 2530) استان آذربایجان شرقی است که جمع آوری داده ها در یک دوره 5 ساله صورت گرفته است. در این تحقیق نشان داده شده است که کاهش میانگین مقدار انرژی مصرفی روزانه (کیلو کالری بر کیلوگرم در یک روز) با افزایش میزان مرگ و میر مرتبط بوده و اصولا این روابط، بیشتر به علت بالا بودن سهم انرژی مصرفی اوقات غیر فراغت می باشد. نتایج بدست آمده، اهمیت انرژی مصرفی اوقات غیر فراغت، در ارزیابی کل فعالیت را نشان داده و رابطه معکوس بین میزان فعالیت جسمانی با خطر مرگ و میر مردان را تایید می کنند. این در حالی است که روابط بین فعالیت جسمانی و میزان مرگ و میر اصولا بخاطر انرژی مصرفی اوقات غیر فراغت می باشد که بطور میانگین 53 درصد کل انرژی مصرفی مردان را تشکیل می هد. همچنین در این تحقیق رابطه مستقیمی بین مرگ و میر ناشی از همه عوامل و زمان صرف شده در حال نشستن وجود دارد. محقق در این مطالعه، خطرات نسبی ناشی از روابط طبقه بندی های میانگین انرژی مصرفی روزانه با میزان مرگ و میر را تخمین می زند. در نتیجه این تحقیق، فقدان فعالیت جسمانی، عامل خطر مستقلی برای بیماری قلبی- عروقی و مرگ و میر ناشی از آن بوده و افزایش متوسطی در انرژی مصرفی می تواند منجر به کاهش چشمگیری در میزان مرگ و میر شود.

. در این تحقیق نشان داده شده است که افزایش خطرات نسبی منجر به مرگ، با افزایش سن رابطه مستقیم دارد و کاهش میانگین مقدار انرژی مصرفی روزانه (کیلوکالری بر کیلوگرم در روز) با افزایش میزان مرگ مرتبط است. اصولا این روابط، بیشتر به علت بالا بودن سهم انرژی مصرفی در دوره ی غیر فراغت (خانه داری) است که به طور میانگین 82 درصد کل فعالیت زنان را تشکیل می دهد. نتایج به دست آمده، اهمیت انرژی مصرفی دوره غیر فراغت را در ارزیابی کل فعالیت نشان داد و رابطه معکوس میزان فعالیت جسمانی با خطر مرگ زنان را تایید می کند. در نتیجه این تحقیق، فقدان فعالیت جسمانی، عامل خطر مستقلی برای بیماری قلبی - عروقی و مرگ است و افزایش متوسط در انرژی مصرفی ممکن است به کاهش چشمگیری در میزان مرگ بینجامد.