زمینه و هدف: وندالیسم به عنوان پدیده اجتماعی می تواند اثرات منفی مالی، روانی و اجتماعی زیادی را بر جامعه تحمیل نماید. همچنین می تواند سبب کاهش کیفیت محیطی در فضاهای عمومی گردد. با توجه به وقوع این پدیده در ارتباط با اموال عمومی و یا در مکان های که جامعه ذی نفع آن محسوب می شود پرداختن به آن دارای اهمیت است. پارک ها به عنوان فضای سبز عمومی سبب افزایش حس مشارکت و تعلق و خلق فضاهای سرزنده در شهر می شوند که وندالیسم به عنوان عاملی جهت کاهش کارکردهای فضاهای عمومی سبز(پارک ها) مطرح می باشد. لذا این پژوهش به بررسی مؤلفه های مؤثر بر وندالیسم در پارک ها پرداخته و جهت تعیین شاخص های پژوهش از مدل دلفی بهره گرفته شده است.
روش شناسی: روش تحقیق توصیفی – تحلیلی است. جهت سنجش مؤلفه ها موثر بر وندالیسم از پرسشنامه استفاده شده است. حجم جامعه نمونه براساس فرمول کوکران انتخاب گردید. جهت تحلیل داده ها از آزمون های آمار استنباطی بهره گرفته شده است.
یافته ها و نتیجه گیری: نتایج حاصل از پژوهش گویای آن است که در پارک های مورد مطالعه شاخص های مؤلفه های موثر بر وندالیسم به گونه ای متفاوت بر این پدیده تأثیر می گذارند. با توجه به نتایج تحلیل های آماری می توان بیان داشت که مؤلفه های اجتماعی، طراحی محیطی، موقعیت مکان و فردی به ترتیب بیشترین تأثیرات را بر متغیر وابسته وندالیسم داشته است. عوامل اجتماعی، طراحی محیطی و فردی به صورت مستقیم و غیرمستقیم بر وندالیسم مؤثر بوده اند. موقعیت مکانی تأثیر غیرمستقیم بر وندالیسم داشته است.