«سنخ شناسی یاریگری ها در جنگ براساس روایت های زنان جنگ زده» (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
تحقیقات اندکی پیرامون یاریگری های مردمی و دولتی در دوران جنگ و پس از آن انجام شده است. زنان جنگ زده ساکن در شهرک شهید بهشتی مشهد، به عنوان یکی از مهمترین گروه های درگیر پدیده جنگ تحمیلی و پس از آن، از مهمترین راویان آن، در نگارش تاریخ جنگ مطلقاً دچار بی مهری شده اند. با عطف به وجود چنین خلأ مهمی، این مقاله که بخشی از نتایج به دست آمده از پایان نامه مقطع کارشناسی ارشد بوده و براساس روایت های زنان یاد شده و از خلال مصاحبه های روایی به دست آمده، برخی از مضامین یاریگری های مردمی و دولتی در زمان جنگ و پس از آن را با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی جمع آوری و طبقه بندی نموده است. محتوای موجود در نهایت در پنج مقوله «یاریگری های دولتی به جنگ زدگان»، «یاریگری های مردمی به جنگ زدگان»، «یاریگری های جنگ زدگان به یکدیگر»، «یاریگری های جنگ زدگان به هم میهنان و دولت» و «یاریگری های مردمی به هم میهنان و دولت» قرار گرفت. مهمترین تفسیر و توضیح این سنخ بندی تشکل یافته اشاره به حضور ارزش های مثبت پیرامون یاریگری نهفته در پتانسیل فرهنگی ایرانیان داشته که در نتیجه آن امکان وقوع سریع کنش های یاریگرانه را نسبت به این پدیده شوم هموار ساخته و از سوی دیگر، نقش سرمایه های اجتماعی جنگ زدگان و بویژه سرمایه اجتماعی خانواده و نهاد خویشاوندی در شکل گیری و تداوم کنش های یاریگری، کاملاً مشهود، همه جانبه و مستمر بوده استPology of Support in the (Iraqi Imposed) War Based on Narrations of Female Victims of the War
Few studies have been carried out to investigate public and governmental supports during the time of the (Iraqi imposed) war and after it. A group of women living in Beheshti township of Mashhad who were victims of the war, who realized it and its aftermaths very deeply, and who are among the most important narrators of the war, are, unfortunately, absolutely neglected in historiography of the (Iraqi imposed) war. Having realized this gap, the present paper employs a qualitative content analysis method to identify themes of public and governmental supports by analyzing part of findings of a MA thesis which included these women’s narrations of war extracted from narrative interviews with them. Available content was eventually categorized into five themes: the government’s support of victims of the war, public support of victims of the war, victims’ supports of each other, victims’ supports of fellow countrymen and the government, and public support of fellows and the government. The most important implication of this typology is the realization of presence of positive values in Iran’s cultural potential which, on the one hand, allows for immediate acts of support in the time of war, and, on the other hand, shows the important role of social capitals of victims of war, particularly the family and relatives, in forming sustainable, inclusive support.
تبلیغات
