لویاتان و اپیکوریسم سیاسی: بحثی انتقادی درباره تفسیر الهیاتی هابز (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
نظریه سکولاریزاسیون یکی از موضوع های جدل برانگیز در فلسفه سیاسی معاصر است. به طور کلی بر اساس این نظریه طی فرایند سکولار شدن، دین تنها کنار نمی رود، بلکه با ساحت این جهانی ارتباط برقرار می کند و به موجب آن برخی از مؤلفه های استعلایی اش درون ماندگار می شود. این نظریه بر اساس رویکردی الهیاتی اصالت نظریه های مدرن را نفی می کند. پژوهشگرانی مانند کارل اشمیت، کارل لوویت، جان میلبنک و ولفگانگ پالاور از پشتیبان های نظری این رویکردند. هدف این پژوهش ارائه شرحی انتقادی از کاستی این رویکرد تفسیری در مورد مطالعه توماس هابز، با تمرکز بیشتر روی نظریه دین مدنی اوست و تلاش می کند با روش تفسیر زمینه و متن اسکینری از آنچه اپیکوریسم سیاسی هابز خوانده می شود، به مانند تلاشی به طور کامل مدرن، در برابر تفسیر الهیاتی از لویاتان دفاع کند. پرسش های پژوهشی عبارت اند از: 1. چه ارتباطی بین فلسفه هابز و اپیکور وجود دارد؟ و 2. تفسیر الهیاتی از هابز چه تضاد بنیادینی با اپیکوریسم سیاسی او دارد؟ فرضیه پژوهش این است که اپیکوریسم سیاسی هابز به دلیل تضاد بنیادینی که با نظرگاه الهیات یهودی – مسیحی دارد، با خوانش الهیاتی از هابز ناسازگار است. این پژوهش با بررسی اندیشه هابز و بستر پیدایی آن و ارتباطش با احیای فلسفه اپیکوری، بین هستی شناسی، معرفت شناسی و اخلاقیات اپیکور و هابز، همچنین رویکرد این دو به سیاست، تناظرهای مفهومی ای برقرار می کند و بیانی از اپیکوریسم سیاسی را با اصطلاحی که دروغ الهیاتی نامیده می شود، در اندیشه هابز ترسیم می کند. این پژوهش نتیجه می گیرد آنچه در اندیشه سیاسی هابز به نظر الهیاتی می آید، در واقع دروغ الهیاتی اپیکوری است.Leviathan and Political Epicureanism: A Critical Discussion on Theological Reading of Hobbes
Interpreting the ideas of early modern philosophers through the lens of theology and secularization thesis has arguably been one of the controversial issues in contemporary political philosophy. Following this thesis, religion is not simply discarded; instead, it interacts with the worldly sphere, by which some of its transcendental components become immanent. It underscores theological reading of modern theories and undermines their legitimacy as modern. Thinkers like Carl Schmitt, Carl Löwith and John Milbank support this standpoint. The aim of this article is to provide a critical account on this interpretive horizon in the case of Thomas Hobbes and his concept of civil religion. Following Quentin Skinner’s methodological contextualism as method, this essay tries to defend what it calls political Epicureanism of Hobbes as a radically modern idea against theological readings of Hobbes. The main questions of this investigation are: What kind of relationship is there between Hobbes and Epicurus? and, What is the fundamental problem between theological reading of Hobbes and his political Epicureanism? This article assumes that Hobbes’s Epicureanism is fundamentally in contrast with Judo-Christian theology and thus, is broadly incompatible with theological readings of him. By investigating Hobbes’s philosophy and its context, its relationship with Epicurean philosophy, this article draws a conceptual association between Hobbes and Epicurus in terms of their ontology, epistemology, ethics and their attitude toward politics. It also distinguishes Hobbes’s Epicureanism by what is termed as theological lying and concludes that what appears to be Hobbes’s theological expression is in fact an Epicurean theological lie.
تبلیغات
