فناوری زنجیره قالب ها، کارآمدی دولت و مشروعیت سیاسی در جمهوری اسلامی ایران (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
در این مقاله تلاش می کنیم وضعیت مشروعیت سیاسی در جمهوری اسلامی ایران را در پرتو ظهور و گسترش فناوری زنجیره قالب ها به مثابه یک فناوری اجتماعی به بحث بگذاریم. ابتدا استدلال خواهد شد که بحران کارآمدی دولت، در کانون بحران مشروعیت جمهوری اسلامی ایران در شرایط کنونی قرار می گیرد و زنجیره قالب ها نیز بیش از هر چیز از این مسیر است که می تواند مشروعیت دولت در ایران کنونی را به چالش بکشد یا بر آن بیفزاید. تلاش می کنیم تأثیرگذاری های احتمالی مثبت و منفی زنجیره قالب ها بر کارآمدی دولت را در سه عرصه کارآمدی بوروکراتیک، کارآمدی اقتصادی و کارآمدی اجتماعی به بحث بگذاریم. سپس با توجه به روندها و رویکردهای موجود در ایران نسبت به این فناوری نوظهور، دو سناریوی استمرار و سناریوی تغییر طراحی خواهند شد. نتیجه گیری نهایی مقاله این است که بروندادهای ظهور و گسترش فناوری زنجیره قالب ها برای مشروعیت سیاسی در جمهوری اسلامی ایران، متعین و گریزناپذیر نیست بلکه بستگی به زمینه های نهادی، انتخاب های راهبردی و شیوه ها و الگوهای حکمرانی غالب دارد.Block Chain Technology, Government Efficiency and Political Legitimacy in the Islamic Republic of Iran
In this article, the authors try to discuss the status of political legitimacy in the Islamic Republic of Iran in the light of the emergence and expansion of the block chain technology as a social technology. First, it will be argued that the crisis of the government's efficiency is at the center of the legitimacy crisis of the Islamic Republic of Iran in the current situation, and the block chain is something more than anything else which can challenge or increase the legitimacy of the government in Iran. The authors try to discuss the possible positive and negative effects of the block chain on government efficiency in three areas: bureaucratic efficiency, economic efficiency, and social efficiency. Then, according to the current trends and approaches in Iran towards this emerging technology, two continuity scenarios and a change scenario will be designed. The final conclusion of the article is that the results of the emergence and expansion of this technology for political legitimacy in the Islamic Republic of Iran are not determined and inevitable, but depend on the institutional contexts, strategic choices and prevailing governance methods and patterns.