مقدمه: امروزه کارکنان در سازمان ها تمایل بیشتری به مشارکت در تصمیم گیری و فعالیت های سازمان دارند. علاوه بر این، عجین شدن با شغل نتایج مثبتی به همراه دارد و سبب می شود که کارکنان در سازمان مشارکت بیشتری داشته باشند و در آن درگیر شوند و از بودن در سازمان لذت ببرند. با توجه به اهمیت روزافزون منابع انسانی به عنوان سرمایه های سازمان، محققان برآن شدند تا پژوهشی در مورد شغل و عوامل انگیزشی کارکنان انجام دهند. از این رو، هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین عجین شدن با شغل و ابعاد تطبیق پذیری شغلی در بین امدادگران و کارکنان جمعیت هلال احمر استان سمنان است. روش: این مطالعه از لحاظ هدف، کاربردی و از نوع توصیفی است که به روش پیمایشی انجام شد. در این پژوهش 200 نفر از امدادگران و کارکنان هلال احمر استان سمنان به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای سنجش شاخص عجین شدن از پرسشنامه استاندارد شاوفلی و همکاران (2006) و برای سنجش تطبیق پذیری شغلی از پرسشنامه ساویکاس و همکاران (2012) استفاده شد. داده های تحقیق با مدل سازی معادلات ساختاری براساس نرم افزار لیزرل تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد که میان عجین شدن با شغل و ابعاد تطبیق پذیری شغلی یعنی تمرکز، کنترل، کنجکاوی و اعتمادبه نفس رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج، انطباق ویژگی فردی با خصوصیات شغلی موجب بهبود عملکرد کارکنان می شود و هرچه این انطباق بیشتر باشد، اثربخشی کارکنان در شغل موردنظر بیشتر می شود.
