مقدمه: مراقبت پیش بیمارستانی نقش مهمی در مدیریت بیماران اورژانس دارد، زیرا هرچقدر مدیریت بیماران مناسب تر، صحیح تر و سریع تر باشد میزان بیماری زایی و مرگ و میر کمتر خواهد شد. روش: پژوهش حاضر توصیفی، تحلیلی است که به صورت مقطعی در سال 1395 در تمامی پایگاه های اورژانس شهر شهرکرد انجام شد. در این پژوهش، داده های مربوط به کارکنان و تجهیزات موجود در پایگاه ای اورژانس شهرکرد با استفاده از چک لیست به دست آمد. همچنین، 742 گزارش مأموریت ثبت شده در پایگاه مرکزی بررسی شد. در ادامه، وضعیت نیروی انسانی با استاندارد تدوین شده وزارت بهداشت، وضعیت تجهیزات با استاندارد ارائه شده توسط مؤسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران و در نهایت، زمان پاسخ محاسبه شده با استاندارد زمان پاسخ مدون وزارت بهداشت و نیز استاندارد آمریکای شمالی مقایسه گردید. یافته ها: براساس یافته ها، هیچ یک از پایگاه ها، از نیروی انسانی کافی برخوردار نیستند، هیچ کدام از آمبولانس های اورژانس مجهز به تمامی تجهیزات موردنیاز نبودند. بیشترین کمبود، مربوط به تجهیزات مدیریت درمانی- حیاتی بود که فقط 4/57 درصد از آمبولانس ها این تجهیزات را داشتند. بهترین وضعیت مربوط به تجهیزات تهویه تنفس بود که در 9/95 درصد از آمبولانس ها وجود داشت. نکته دیگر اینکه، 81/5 درصد از درخواست ها در زمان کمتر از 6 دقیقه پاسخ داده شده بود. نتیجه گیری: هرچند زمان پاسخ، عاملی بسیار مهم در کاهش تلفات بیماری ها و حوادث اورژانس است، اما کاستی های موجود در نیروی انسانی و تجهیزات آمبولانس می تواند باعث کاهش اثربخشی مأموریت های انجام شده شود. لذا، رفع کمبودهای نیروی انسانی و تجهیزات ضروری به نظر می رسد.
