مدل های شعاعی تحلیل پوششی داده ها برای سنجش کارایی فرض می کنند، یک واحد ناکارا جهت کارا شدن باید تمام ورودی ها (خروجی هایش) را به یک نسبت کاهش (افزایش) دهد. عدم ضرورت، نادرستی و نیز غیرواقعی بودن این فرض کاملاً واضح است؛ بنابراین، برای رفع این نقیصه و افزایش آگاهی از چگونگی استفاده از منابع، انتظار این که ورودی های مختلف دارای کارایی های متفاوتی هستند، واقعی تر است. همچنین به علت عدم اطمینان موجود در قضاوت و تفکر انسانی، مدل های DEA فازی می توانند نقش مهم تری برای ارزیابی کارایی در مسائل واقعی ایفا کنند. در این پژوهش برای ارزیابی کارایی دانشکده های علوم انسانی دانشگاه تهران با دو ورودی و دو خروجی فازی از مدل غیرشعاعی پروفایل فازی استفاده شد. از حل 180 مدل در سطوح برش مختلف کارایی ورودی اول و دوم به صورت اعدادی فازی به دست آمده که این اعداد فازی را با روش چن و کلین رتبه بندی کرده سپس برای رتبه بندی کامل دانشکده ها از تکنیک پیشنهادیFIEP/AHP استفاده کرده که براساس آن دانشکده ادبیات و علوم انسانی رتبه اول و دانشکده حقوق و علوم سیاسی رتبه آخر را به دست آورده است.
