آرشیو

آرشیو شماره ها:
۴۹

چکیده

مقدمه: خود ناتوان سازی، هر عمل یا انتخاب تنظیم عملکردی است که فرصت بیرونی سازی شکست و درونی سازی موفقیت را افزایش می دهد. هدف: هدف مطالعه حاضر بررسی نقش کمال گرایی و ابعاد مختلف آن در پیش بینی خود ناتوان سازی دانشجویان دانشگاه بجنورد بود. روش: نوع پژوهش توصیفی مقطعی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل دانشجویان کارشناسی دانشگاه بجنورد در سال تحصیلی ۹۳-۱۳۹۲ بود. از ۲۰۰ نفر به شیوه خوشه ای چند مرحله ای نمونه گیری به عمل آمد و هر یک از آن ها به مقیاس کمال گرایی هیل و همکاران (۲۰۰۴) و مقیاس خود ناتوان سازی جونز و رودوالت (۱۹۸۲) پاسخ دادند. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. از نسخه ۱۸ نرم افزار SPSS برای تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: بین هر یک از ابعاد هشت گانه کمال گرایی با خود ناتوان سازی رابطه مثبت و مستقیم معنی داری وجود دارد (۰/۰۵<P)؛ به عبارت دیگر، با افزایش کمال گرایی بر استفاده از راهبردهای خودناتوان ساز افزوده می شود. هیچ یک از ابعاد کمال گرایی در الگوی پیش بینی خود ناتوان سازی از رگرسیون خارج نشدند و در مدل نهایی ۰/۳۲ از واریانس خود ناتوان سازی را پیش بینی کردند (۰/۰۵<P). نتیجه گیری: کمال گرایی سازه ای چند بعدی است که می تواند خود ناتوان سازی دانشجویان را متأثر سازد. از این رو، لازم است مداخلاتی به منظور مدیریت منظم مؤلفه های کمالگرایی دانشجویان طرح ریزی گردد.

تبلیغات