پیش بینی اضطراب مرگ بر اساس خودتنظیمی هیجانی و خودکارآمدی در بیماران سرطانی

چکیده

مقدمه: اضطراب مرگ می تواند به عنوان یکی از تشخیص های مهم روان شناختی در بیماران مبتلا به سرطان مطرح باشد. هدف: پژوهش حاضر با هدف پیش بینی اضطراب مرگ بر اساس خودتنظیمی هیجانی و خودکارآمدی در بیماران سرطانی انجام گرفت. روش: پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل بیماران سرطانی شهر کرمانشاه در سال ۱۳۹۸ بود. نمونه ای شامل ۱۵۰ نفر بیمار سرطانی، به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه اضطراب مرگ تمپلر، پرسشنامه خودتنظیمی هیجانی گراس و جان، پرسشنامه خودکارآمدی شرر بود. برای بررسی و تحلیل داده ها از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون هم زمان استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین خودتنظیمی هیجانی با اضطراب مرگ رابطه معناداری وجود ندارد (۰/۲۹= P ، ۰/۰۸۷-= R ). اما یک رابطه معکوس و معنی دار بین خودکارآمدی و اضطراب مرگ وجود دارد (۰/۰۰۱> P ). همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که خودتنظیمی هیجانی و خودکارآمدی در مجموع ۱۵ درصد از واریانس متغیر اضطراب مرگ را پیش بینی می کنند. نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش، ضروری است در برنامه های آموزشی، پیشگیری و درمانی در بیمارستان ها، بر این ویژگی های روان شناختی تأکید گردد.