پیش بینی روان رنجوری بر اساس سبک های دلبستگی و طرح واره های ناسازگار اولیه در مراجعین مراکز مشاوره شهر قم

چکیده

مقدمه: روان رنجوری تمایل عمومی به تجربه عواطف منفی تعریف شده است و به عنوان یکی از خصیصه های مهم در حوزه روانشناسی برای پیش بینی رفتار افراد مطرح است. هدف: پژوهش حاضر با هدف پیش بینی روان رنجوری بر اساس سبک های دلبستگی و طرح واره های ناسازگار اولیه در مراجعین مراکز مشاوره شهر قم صورت گرفته است. روش: پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل مراجعین مراکز مشاوره شهر قم در سال ۱۳۹۵ بود. نمونه ای شامل ۷۷ نفر زن و ۵۰ نفر مرد به روش در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه شخصیتی نئو-فرم بلند، پرسشنامه طرحواره یانگ-فرم بلند و پرسشنامه دلبستگی بزرگسال بود. برای بررسی و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل داده ها نشان داد همه طرح واره های ناسازگار اولیه و هر سه سبک دلبستگی ایمن، اجتنابی و دوسوگرا به صورت معناداری قادر به پیش بینی متغیر روان رنجوری بودند (۰/۰۵> P ) و (۰/۰۱> P ). و همچنین بیشترین توانایی پیش بینی روان رنجوری را سه طرح واره رهاشدگی/ بی ثباتی، عدم خویشتن داری/ خود انضباطی ناکافی، منفی گرایی/ بدبینی و دو سبک دلبستگی ایمن و دوسوگرا داشتند. نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش، نقش همزمان سبک های دلبستگی و طرح واره های ناسازگار اولیه در پیش بینی روان رنجوری افراد شایان توجه است. بنابراین می توان چنین تبیین کرد که در در جلسات مشاوره با مراجعانی که مشکلات مربوط به روان رنجوری دارند بایستی به مقوله های طرح واره های ناسازگار اولیه و سبک های دلبستگی آنان هم توجه داشت.