مقایسه بین سبک های دلبستگی و عشق ورزی در زوج های بزرگ شده در خانواده های طلاق و عادی

چکیده

مقدمه: دلبستگی و عشق ورزی سبک هایی هستند که بر روابط اولیه در محیط خانواده تأکید داشته و به عنوان عامل پایدار و چند نسلی تلقی می شوند. هدف : مطالعه حاضر با هدف تعیین تفاوت سبک های دلبستگی و عشق ورزی در زوج های بزرگ شده در خانواده طلاق و عادی انجام گردید. روش: مطالعه حاضر از نوع علّی- مقایسه ای بود. از بین جامعه آماری پژوهش حاضر که شامل کلیه زوج های ساکن شهر دیواندره بودند، ۵۰ زوج بزرگ شده در خانواده طلاق (۲۵ زن و ۲۵ مرد) و ۵۰ زوج بزرگ شده در خانواده عادی (۲۵ زن و ۲۵ مرد) به روش نمونه گیری در دسترس به عنوان دو گروه مورد مطالعه انتخاب شدند. آزمون سبک های دلبستگی کولینز و رید (۱۹۹۰) و مقیاس سبک های عشق ورزی هندریک و هندریک (۱۹۹۶) به عنوان ابزارهای جمع آوری اطلاعات بر روی آزمودنی ها اجرا شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس چند متغیره و آزمون ضریب همبستگی پیرسون استفاده گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که بین میانگین نمرات سبک های دلبستگی و عشق ورزی در زوج های بزرگ شده در خانواده های طلاق و عادی تفاوت آماری معناداری وجود دارد. به طوری که میانگین نمرات زوج های بزرگ شده در خانواده های طلاق در سبک های دلبستگی ایمن، اجتنابی و سبک های عشق ورزی بازیگرانه و شهوانی بیشتر از زوج های بزرگ شده در خانواده های عادی بود؛ اما میانگین نمرات زوج های بزرگ شده در خانواده های عادی در سبک دلبستگی اضطرابی، سبک های عشق ورزی رمانتیک، دوستانه و فداکارانه در مقایسه با زوج های بزرگ شده در خانواده های طلاق به طور معناداری بیشتر بود. نتیجه گیری: سبک های دلبستگی و عشق ورزی نقش مهمی در ثبات خانواده و پایداری این نهاد اجتماعی دارند و این موضوع ایجاب می کند در مراکز مشاوره پیش از ازدواج و طلاق توجه بیشتری به آن معطوف شود.