مقدمه: فرهنگ های سنتی اغلب خانواده ها، افراد را به پذیرش صرف عقاید و عدم شرکت در تصمیم گیری ها ترغیب می کنند. هدف: هدف پژوهش تعیین اثربخشی آموزش مهارتهای ارتباطی بر الگوهای ارتباطی درون خانواده دانش آموزان شهرستان اهر بود. روش: نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان سال اول متوسطه شهرستان اهر در سال ۹۱-۹۰ بود. حجم نمونه ۶۰ دانش آموزان از این جامعه بود که ابتدا به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای و سپس تصادفی ساده انتخاب گردیدند. و در دو گروه ۳۰ نفری آزمایش و گواه تقسیم شدند. برای سنجش الگوهای ارتباطی از پرسشنامه کوئرنر و فیتز پاتریک (۲۰۰۲) استفاده شد. مداخله آزمایشی(مهارت های ارتباطی) بر روی گروه آزمایش به مدت ۱۰ جلسه ی ۷۰ دقیقه ای و یک جلسه در هفته اجرا گردید، و پس از اتمام آموزش از هر ۲ گروه پس آزمون به عمل آمد. به منظور تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده علاوه بر آمار توصیفی از آمار استباطی تحلیل کوواریانس یک راهه استفاده شد. یافته ها: آموزش مهارت های ارتباطی باعث تغییر در الگوهای ارتباطی درون خانواده(افزایش جهت گیری گفت و شنود و کاهش جهت گیری همنوایی) دانش آموزان گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه شده است. نتیجه گیری: با آموزش مهارتهای ارتباطی می توان الگوهای ارتباطی را که در خانواده شکل گرفته است تغییر و بهبود بخشید.