مسائل و مشکلات زیست محیطی، گسترش دانش ها و پیشرفت فناوری های جدید نیاز به برنامه درسی زیست محیطی در آموزش عالی و تفکر را در برنامه ریزی توسعه دانشگاهی جهت پویایی ارتباط گذشته، حال و آینده مضاف می کند. بدین منظور این پژوهش به بررسی تحلیلی برنامه درسی میان رشته ای آموزش زیست محیطی در آموزش عالی می پردازد. روش پژوهش، توصیفی از نوع پیمایشی است. جامعه آماری شامل اساتید و دانشجویان زیست محیطی در دانشگاه های کشور به تعداد 759 نفر می باشد که 40 نفر استاد و 719 نفر دانشجو است. روش نمونه گیری برای دانشجویان به طور تصادفی ساده بوده که بنا بر پیشنهاد جدول کرجیسی و مورگان تعداد نمونه برابر با 250 نفر و برای اساتید از شیوه سرشماری انتخاب و استفاده شد. ابزار گردآوری داده ها این پژوهش پرسشنامه پژوهشگر ساخته می باشد که برای تعیین روایی از نظرات صاحب نظران و براساس فرمول لا و شه 8/0 و برای پایایی آن بر اساس ضریب آلفای کرونباخ برابر 806% بدست آمد. تحلیل و تفسیر داده ها براساس ماتریس SWOT انجام پذیرفت. با استناد نتایج حاصل از نقاط قوت، ضعف، فرصت ها و تهدیدها استراتژی کنونی نظام آموزش عالی در برنامه درسی زیست محیطی راهبردی تهاجمی است. راهبردی که با استفاده از نقاط قوت و در جهت بهره گیری از فرصت ها به منظور پیشبرد اهداف سازمان تدوین و پیش می رود. این گونه راهبرد مطلوب ترین نوع راهبرد است.
