پژوهش حاضر یک مطالعه شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با یک گروه است که به منظور بررسی اثر تکنیک های بازی درمانی در کاهش اضطراب و افزایش احساسات مثبت و سطح سازگاری عمومی در میان 30 کودک 9 -12 ساله مبتلا به سرطان خون در مرکز طبی اطفال شهر تهران انجام شد که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند.سه آزمون پرسشنامه اضطراب حالتی اسپیل برگر کودکان، آزمون جملات ناتمام راتر، برای سنجش سطح احساسات مثبت و سازگاری عمومی و آزمون ترسیم آدمک رنگی رو آیه برای تأیید نتایج به دست آمده از آزمون اضطراب حالتی اسپیل برگر به کار برده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t در گروه های همبسته استفاده شد و نتایج حاصل از t در گروهای همبسته حاکی از تأثیر تکنیک های بازی درمانی در کاهش اضطراب و احساس ناایمنی و افزایش سطح سازگاری و احساسات مثبت درکودکان مبتلا به سرطان بود.
