مقدمه: دو بعد عمدهی مدیریت دانش جهت کسب مزیت رقابتی در سازمانها عبارتند از: یادگیری سازمانی و فراموشی سازمانی. علیرغم تحقیقات بسیار زیادی که در زمینهی مدیریت دانش و یادگیری سازمانی انجام گرفته است، تاکنون در زمینهی فراموشی سازمانی و مدیریت آن مطالعه و بررسی زیادی انجام نگرفته است. در این تحقیق سعی شد تا مفهوم فراموشی سازمانی هدفمند برای اولین بار به صورت مدلی مفهومی مطرح گردد و ارتباط آن با سبکهای رهبری تحوّلگرا و عملگرا مورد بررسی قرار گیرد.
روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع بنیادی تجربی مبتنی بر روش همبستگی با استفاده از انتخاب نمونه است و برای گردآوری دادهها از روش پیمایشی استفاده شده است. در این تحقیق از روشهای مدلیابی معادلات ساختاری بهره گرفته شده است و جهت تجزیهوتحلیل دادهها از نرمافزار لیزرل استفاده گردید. مدیران و معاونان بیمارستانهای خصوصی و دولتی تهران جامعهی آماری این تحقیق را شکل دادهاند.
یافتهها: نتایج حاکی از آن است که علیرغم تأثیر بیشتر سبک رهبری تحولگرا، هر دو نوع سبک رهبری تحولگرا و رهبری عملگرا بر فراموشی سازمانی هدفمند تأثیر دارند؛ در ادامه نیز میزان تأثیر متغیرهای گوناگون بر رهبری عملگرا و رهبری تحولگرا به صورت جداگانه حاصل شد؛ بهطور مثال مشخص گردید که متغیر تفکر کوتاهمدت رهبر با بار عاملی 0.89 بیشترین تأثیر را بر عملگرایی یک رهبر و متغیر تشویق کنندگی و الهامبخشی یک رهبر با بار عاملی 0.92 بیشترین تأثیر بر تحولگرایی یک رهبر دارد.
نتیجهگیری: با توجه به اینکه سبک رهبری تحولگرا نسبت به سبک رهبری عملگرا تأثیر بیشتری بر فراموشی سازمانی هدفمند دارد توصیه بر آن است تا جهت مدیریت بهینهی فراموشی هدفمند در این مورد مطالعه (بیمارستانهای دولتی و خصوصی تهران)، سبک رهبری تحولگرا به کار گرفته شود.
