دانشجویان ورزشکار

هدف از پژوهش حاضر عبارت است از بررسی و مقایسه نگرش و آگاهی دانشجویان ورزشکار و غیرورزشکار در مورد بازی های المپیک. به همین منظور، پرسش نامه محقق ساخته ای بین 2000 دانشجو (1006 مرد و 994 زن) دانشگاه های دولتی و غیردولتی سراسر کشور، به تفکیک پنج منطقه شمال، جنوب، غرب، شرق، و مرکز توزیع و جمع آوری شد. نتایج آزمون های آماری خی دو، کالموگراف اسمیرنف و t-student نشان داد که دانشجویان ورزشکار، در مقایسه با دانشجویان غیرورزشکار، مطالعه بیشتری درباره بازی های المپیک در قالب جزوه یا کتاب داشتند. اغلب، دانشجویان بین بازی های المپیک و سایر پدیده های اجتماعی تفکیک قایل نبودند. همچنین، 6/80 درصد از دانشجویان ورزشکار و 8/68 درصد از دانشجویان غیرورزشکار بازی های المپیک را در دوستی و اتحاد ملت ها و تعمیق روابط مؤثر دانسته اند. فقط 2/28 درصد از دانشجویان ورزشکار و 1/17 درصد از دانشجویان غیرورزشکار به درستی از زمان برگزاری المپیک مدرن آگاهی داشتند، اما 8/69 درصد از دانشجویان ورزشکار و 7/54 درصد از دانشجویان غیرورزشکار شهر محل برگزاری آخرین دوره بازی های المپیک را می دانستند. نتایج پژوهش نشان داد اگرچه در اکثر موارد میزان نگرش و آگاهی دانشجویان ورزشکار از گروه غیرورزشکار بالاتر بود، اما به جز در برخی موارد تفاوت معناداری بین دو گروه در نگرش و آگاهی نسبت به المپیک وجود نداشت. این اطلاعات نشان می دهد که دانشگاه های ما حتی برای دانشجویان ورزشکار (رشته تربیت بدنی) نمی توانند اطلاعات مربوط به المپیزم و فلسفه آن را تامین یا حتی تکمیل نماید. با توجه به نتایج تحقیق، دانشجویان آگاهی کافی در مورد المپیک و مبانی آن ندارند، لذا پیشنهاد می شود کمیته ملی المپیک وارد فعالیت مشترک با دانشگاه ها شود و اقدام به انتشار کتاب، نوار، لوح فشرده، پوستر، بروشور، جزوه، و منابع آموزشی و توزیع در میان دانشجویان نماید.

هدف از پژوهش حاضر عبارت است از تعیین ارتباط انگیزه مشارکت ورزشی با سوگیری ورزشی دانشجویان ورزشکار دانشگاه فردوسی مشهد. نمونه ها عبارت بودند از 417 دانشجوی واجد شرایط (215 دانشجوی پسر و 202 دانشجوی دختر) از دانشجویان دختر و پسر شرکت کننده در مسابقات ورزشی دانشجویی سال تحصیلی 86- 1385. ملاک انتخاب برای حضور در مسابقات ورزشی دانشجویی، حداقل یک سال سابقه ورزشی و دو جلسه تمرین منظم در هفته در نظر گرفته شد. روش تحقیق نیمه تجربی و همبستگی و طرح تحقیق از نوع علی– مقایسه ای (پس رویدادی) بود. اطلاعات با پرسش نامه انگیزه مشارکت ورزشی (PMQ) گیل و همکاران (1983) و پرسشنامه سوگیری ورزشی (SOQ) گیل و دیتر (1988) جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون t گروه های مستقل و ضریب همبستگی پیرسون انجام شد. نتایج نشان داد بین مؤلفه های سوگیری ورزشی (رقابت طلبی، میل به پیروزی، و هدف گرایی) و مؤلفه های انگیزه مشارکت ورزشی ارتباط مستقیم و معناداری وجود دارد. همچنین، نتایج تحقیق نشان داد بین انگیزه مشارکت ورزشی دانشجویان ورزشکار دختر و پسر و دانشجویان ورزشکار رشته های ورزشی انفرادی و گروهی تفاوت معناداری وجود دارد، به گونه ای که ورزشکاران پسر (044/0P =) و ورزشکاران رشته های گروهی از انگیزه مشارکت ورزشی بیشتری برخوردار بودند (011/0P=). در نهایت، نتایج نشان داد بین انگیزه مشارکت ورزشی دانشجویان ورزشکار رشته های تحصیلی تربیت بدنی و غیرتربیت بدنی تفاوت معنادار وجود ندارد (117/0P =).

افراد با انگیزه های متنوعی نیز در ورزش شرکت می کنند. یکی از عوامل اثرگذار بر رویکردهای مشارکت ورزشی، تفاوت های فرهنگی است. به این منظور، دیدگاه ها و انگیزه های 279 دانشجوی ورزشکار ایرانی و 310 دانشجوی ورزشکار روسی بررسی شد. این دانشجویان از دانشگاه های گیلان، مازندران، گرگان و دانشگاه های روسی شرکت کننده در سومین المپیاد ورزشی دانشگاه های حاشیه دریای خزر (تابستان 83، دانشگاه گیلان) شرکت کرده بودند. دیدگاه این افراد با پرسشنامه محقق ساخته ای و انگیزه آنان با پرسشنامه استاندارد شامل 14 سؤال 5 ارزشی لیکرت اندازه گیری شد. ثبات درونی پرسشنامه ها در دامنه 86/0 – 79/0 متغیر بود و داده های تحقیق با آزمون خی دو ویو من ویتنی در سطح 05/0 P≤ تجزیه و تحلیل شدند. نتایج تحقیق نشان داد که دیدگاه دانشجویان ایرانی و روسی در مورد تدثیر رشد شناختی و آگاهی های عمومی ورزشی بسیار به هم نزدیک بود، ولی در مورد تاثیر عاطفی – اجتماعی مشارکت ورزشی، دانشجویان ایرانی بر نقش اجتماعی ورزش و دانشجویان روسی بر نقش عاطفی ورزشی تاکید داشتند. در دانشجویان روسی انگیزه های رقابت، چالش و تعامل اجتماعی و در دانشجویان ایرانی انگیزه های سلامتی، لذت، وضعیت ظاهری و آسودگی و آرامش از دلایل مهم شرکت در فعالیت های ورزشی منظم بود.

هدف از اجرای پژوهش حاضر رابطه بین استحکام روانی و راهبردهای روان شناختی در دانشجویان ورزشکار پسر شرکت کننده در مسابقات ورزشی منطقه دو کشور بود. روش پژوهش استفاده شده از نوع توصیفی ـ همبستگی بود. برای این منظور تعداد 100 نفر از دانشجویان ورزشکار (میانگین سنی، 5/22 و انحراف استاندارد، 7/3) رشته های مختلف ورزشی به صورت داوطلبانه انتخاب شدند. . شرکت کنندگان پرسش نامه استحکام روانی کلاف و همکاران را به منظور اندازه گیری استحکام روانی و آزمون راهبردهای عملکرد توماس و همکاران را برای اندازه گیری راهبردهای روان-شناختی تکمیل کردند. برای تحلیل داده های جمع آوری شده از روش های همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شد. یافته های پژوهش حاکی از وجود رابطه مثبت معنادار بین استحکام روانی و خرده مقیاس های فعال سازی، آرام-سازی، خودگفتاری و خودکاری در بعد تمرین و همچنین بین استحکام روانی و خرده مقیاس های فعال سازی، آرام سازی، تصویرسازی و کنترل توجهی در بعد رقابت بود. در ضمن نتایج رگرسیون چندگانه نشان دهنده پیش بینی معنادار راهبردهای روان شناختی در هر دو بعد تمرین و رقابت توسط خرده مقیاس های استحکام روانی بود که از بین متغیرهای پیش بین، خرده مقیاس تعهد در هر دو بعد بیشترین تأثیر و قدرت پیش بینی را دارا بود. این موضوع نشان می دهد که احتمالاً ورزشکاران متعهد به انجام کار و فعالیت خود، بیشتر تمایل به استفاده از مهارت های روانی برای کسب موفقیت در فعالیت مربوطه داشتند.

از جمله مشکلات بسیاری از یادگیرندگان، تعلل ورزی یا به تعویق انداختن کارها و تکالیف خود است. پژوهش حاضر با هدف شناسایی رابطه ویژگی های شخصیتی (پنج عامل اصلی شامل بی ثباتی هیجانی، برون گرایی، باز بودن به تجربه ها، توافق و وجدانی بودن)با میزان تعلل ورزی تحصیلی ورزشکاران انجام شد.جامعه آماری متشکل از کلیه دانشجویان ورزشکار دانشگاه پیام نور اسلام آباد غرب بود و نمونه مورد مطالعه (120 نفر) با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس و هدفمند انتخاب شدند. ابزار های پژوهش شامل پرسشنامه تعلل ورزی شوارزر شیمینز و دیهیل و پرسشنامه پنج عاملی شخصیتی NEO-FFI بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش های همبستگی ساده، تحلیل رگرسیون چندگانه، و آزمون t برای گروه های مستقل انجام شد.تحلیل دادها نشان داد که به طور کلی متغیرهای شخصیتی (پنج مولفه شخصیت) با تعلل ورزی همبستگی معنادار دارند. متغیر بی ثباتی هیجانی و برونگرایی در کل دانشجویان ورزشکار دختر و پسر پیش بینی کننده خوبی برای تعلل ورزی بود. حال آنکه متغیر وظیفه شناسی و بی ثباتی هیجانی در گروه نمونه دختران پیش بینی کننده بود. دیگر نتایج دال بر آن بود که متغیرهای بی ثباتی هیجانی و برونگرایی با تعلل ورزی در دانشجویان ورزشکار پسر همبستگی معنادار نشان داد. همچنین مقایسه دانشجویان دختر و پسر نشان داد که بین آنها از نظر سطح تعلل ورزی، تفاوت معناداری وجود دارد، ولی فرض وجود تفاوت در میزان تعلل ورزی دانشجویان متاهل و مجرد معنی دار نبود. با توجه به شیوع تعلل ورزی و اثرات آن در دانشجویان، ارایه مداخلات و آموزش هایی برای افزایش خود تنظیمی و مدیریت زمان به دانشجویان ضروری می باشد.

سرسختی ذهنی به تمرکز درونی و تعهد به منظور چیره شدن در رقابت هنگام مواجهه با مشکلات اشاره می کند و یکی از مهمترین عامل های روانشناختی برای تعیین موفقیت فرد در ورزش است. هدف از پژوهش حاضر، تعیین روایی و پایایی نسخه فارسی مقیاس سرسختی ذهنی بود تا بتوان سرسختی ذهنی دانشجویان ورزشکار را ارزیابی کرد. بدین منظور 227 دانشجوی ورزشکار در رشته های مختلف ورزشی به صورت تصادفی انتخاب شدند و نسخه فارسی مقیاس سرسختی ذهنی را تکمیل کردند. روش اجرا بدین شکل بود که ابتدا با استفاده از روش ترجمه باز ترجمه شد و روایی صوری و صحت ترجمة نسخة فارسی پرسشنامه تأیید شد. در ادامه برای تعیین روایی سازه پرسشنامه از تحلیل عامل تأییدی مبتنی بر مدل یابی معادلات ساختاری، برای تعیین همسانی درونی از ضریب آلفای کرونباخ و برای پایایی زمانی سؤالات، از همبستگی درون طبقه ای در روش آزمون- آزمون مجدد استفاده شد. نتایج پژوهش نشان دهندة برازش مطلوب مدل مقیاس سرسختی ذهنی است. شاخص های برازندگی، همسانی درونی (87/0) و پایایی زمانی (85/0) از مقادیر قابل قبولی برخوردار بودند. علاوه براین نتایج از ساختار تک عاملی و 11 سؤالی مقیاس حمایت می کند. بنابراین نسخة فارسی مقیاس سرسختی ذهنی از روایی و پایایی قابل قبولی در بین دانشجویان ورزشکار برخوردار است و می توان از آن به عنوان ابزاری روا و پایا جهت ارزیابی سرسختی ذهنی دانشجویان ورزشکار در ایران استفاده نمود.

این پژوهش نظریة نیازهای اساسی روان شناختی، یک زیر نظریه در چهارچوب نظریة خود مختاری، را در دانشجویان ورزشکار مورد بررسی قرار داد. بر این اساس، عوامل زمینه-اجتماعی تعیین کننده در بهزیستی دانشجویان ورزشکار مورد بررسی قرار گرفت. همچنین در این پژوهش نقش میانجی گری نیازهای اساسی مورد آزمون قرار گرفت. طرح پژوهش حاضر توصیفی– همبستگی بود. 234 دانشجوی ورزشکار در دانشگاه های ارومیه و تبریز (میانگین سنی: 90/20 و انحراف استاندارد: 03/3) به صورت تصادفی انتخاب شدند. نتایج نشان داد که حمایت استقلالی و جو تکلیف محور به صورت مثبتی با احساس استقلال، شایستگی و وابستگی و عاطفه مثبت ارتباط داشت. جو خود-محور با عاطفه منفی در ارتباط بود. سه نیاز اساسی روان شناختی ارتباط مثبتی با عاطفه مثبت، و همچنین ارتباطی منفی با عاطفه منفی داشتند. همچنین سه نیاز اساسی روان شناختی میانجی گر مثبت در رابطة بین حمایت استقلالی و جو تکلیف محوری با عاطفه مثبت بودند. نتایج پژوهش حاضر از نظریة نیازهای اساسی حمایت کرد.

پ ژوهش حاضر جهت شناسایی منابع استرس و راه کارهای کنار آمدن با آن در دانشجویان ورزشکار کشور با تأکید بر نقش مدیریت دانشگاه در این موارد انجام گرفت. پس از تقسیم بندی دانشگاه های کشور به پنج منطقه جغرافیایی، متناسب با تراکم نسبی جمعیت دانشجویی هر منطقه، پرسش نامه های منابع استرس بورگ (2009) و راه کارهای مقابله با استرس کارور (1997) بین 1000 دانشجوی ورزشکار توزیع گردید. نتایج تحلیل عاملی تأییدی نشان می دهد که عمده منابع استرس دانشجویان کشور نوعاً استرس هایی درک شده (نه واقعی) هستند و راه کارهای مقابله ای در گروه پزشکی، متنوع تر و کارآمدتر از گروه غیرپزشکی می باشند. نتایج تی مستقل نیز حاکی از آن است که اختلاف کلی منابع استرس دانشگاه های پزشکی و غیرپزشکی معنادار می باشد؛ اما تفاوت راه کارها معنادار نیست. ازآن جایی که منابع استرس شناسایی شده غالباً در حیطه های مدیریتی اداری بوده اند، نیاز است مدیریت دانشگاه به بازنگری روندهای اداری دانشگاهی پرداخته و از نظرات دانشجویان بهره جوید. لازم به ذکر است که دانشگاه های پزشکی به دلیل کسب نتایج بهتر می توانند الگویی برای غیرپزشکی ها باشند..

هدف از پژوهش حاضر، مقایسه حرمت خود، منبع کنترل و کمال گرایی در دانشجویان زن و مرد ورزشکار با دانشجویان زن و مرد غیرورزشکار بود. روش پژوهش علی مقایسه ای بود.. جامعه آماری کلیه دانشجویان ورزشکار زن و مرد در دوازدهمین دوره المپیاد بازیهای ورزشی در مردادماه سال 1393 در تهران بودند که از این تعداد 92 نفر به صورت نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند و با 92 دانشجوی غیرورزشکار زن و مرد دانشگاههای تهران، شهید بهشتی، علامه طباطبایی و قم، از لحاظ متغیرهای جمعیت شناختی شامل سن، جنس، سطح تحصیلات ، وضعیت تاهل همتا شدند به منظور جمع آوری داده ها از پرسش نامه های حرمت خود کوپر اسمیت (1967) ، منبع کنترل نوویکی و استریکلند (1973) و آزمون کمال گرایی مثبت و منفی تری-شورت و همکاران (1995) استفاده شد.تحلیل واریانس دو عاملی چند متغیری نشان داد که بین افراد ورزشکار و غیرورزشکار، در متغیرهای منبع کنترل و حرمت خود تفاوت معناداری وجود دارد. اما در مقایسه جنسیتی، زنان و مردان تنها در متغیر منبع کنترل تفاوت معنادار دارند. بررسی تعامل گروه با جنسیت نیز نشان داد که بین زنان و مردان ورزشکار در مقایسه با زنان و مردان غیرورزشکار تنها در متغیر منبع کنترل تفاوت معنادار وجود دارد. تفاوت معناداری بین ورزشکاران و غیر ورزشکاران و زنان و مردان و همچنین تعامل ورزشکاری و جنس در خصوص متغیر کمال گرایی مشاهده نشد (05/0P<). با توجه به یافته فوق به نظر می رسد تاثیر ورزش در بالا بردن حرمت خود در دانشجویان نه تنها در مواجهه آنان با مشکلات می تواند مفید باشد بلکه تاثیر به سزایی در تعاملات بهینه آنان دارد.

هدف از این پژوهش طراحی سازه قداست ورزشی در دانشجویان ورزشکار بود. روش تحقیق از نوع توصیفی- همبستگی و با هدف کاربردی بود. جامعه آماری شامل دانشجویان ورزشکار دانشگاه های کشور بود. نمونه آماری به تعداد قابل کفایت جهت مدلسازی (150 نفر) به شیوه تصادفی طبقه ای از یازدهمین المپیاد ورزشی انتخاب و نظرخواهی شدند. براساس مطالعه نظری و مصاحبه با مربیان و اساتید، پرسشنامه محقق ساخته ای تنظیم گردید و با استفاده از نظر متخصصان روایی(محتوایی)، پایایی (آلفای کرونباخ) و اعتبار عاملی (برازش مدل) تأیید شد. از روش مدلسازی معادلات ساختاری (نرم افزار PLS) جهت تحلیل یافته ها استفاده شد. نتایج نشان داد که معنویت و نیایش به میزان 44 درصد از تغییرات تعهد و اخلاق را به طور مستقیم تبیین می کند. از سوی دیگر دو ضریب 810/0 و 456/0 نیز نشان می دهند که متغیر معنویت و نیایش به طور غیر مستقیم و از طریق متغیر میانجی منش و احساس به میزان 37 درصد بر متغیر تعهد و اخلاق تأثیر دارد. با توجه به ساختار تبیین شده و اینکه تعهد و اخلاق پیامدهای مورد انتظار در توسعه فرهنگی ورزش هستند؛ می توان گفت جنبه های معنوی نقش پیشآیندی و جنبه های احساسی نقش فرایندی و جنبه های اخلاقی نقش پیامدی در تقدیس ورزش برای ورزشکاران دارد.

هدف از انجام این پژوهش تعیین اثر سلامت معنوی بر منش ورزشی با توجه به نقش میانجی پرخاشگری در دانشجویان ورزشکار بود. تحقیق حاضر توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری شامل دانشجویان ورزشکار دانشگاه های شهرستان جهرم بود. 148 نفر طبق جدول مورگان و با استفاده از نمونه گیری تصادفی-طبقه ای به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. جهت گردآوری داده ها از پرسش نامه های سلامت معنوی الیسون و پالوتزیان (1982)، منش ورزشی والراند و همکاران (1997) و پرخاشگری باس و هری (1992) استفاده شد. برازش و آزمون فرضیه ها با استفاده از الگوهای ساختاری، از روش حداقل مربعات جزئی با استفاده از نرم افزار اسمارت پی ال اس انجام شد.نتایج حاصل نشان دهنده همبستگی مثبت و معنادار بین سلامت معنوی با منش ورزشی ورزشکاران و در مقابل همبستگی منفی و معناداری بین سلامت معنوی و پرخاشگری ورزشکاران بود. اگر چه نقش میانجی پرخاشگری در مدل پژوهش مورد تأیید قرار نگرفت. بنابراین پیشنهاد می شود جهت ارتقأ منش ورزشی و دوری از پرخاشگری، به ابعاد سلامت معنوی دانشجویان توجه بیشتری شود.

هدف این پژوهش پیش بینی اضطراب رقابتی بر اساس سبک های فرزندپروری و مقایسه آن در گروه های جنسیتی دانشجویان ورزشکار بود. این مطالعه از نظر هدف کاربردی و از نظر روش اجرا توصیفی بود. جامعه پژوهش دانشجویان رشته تربیت بدنی استان تهران در سال 1398 بودند که تعداد 225 نفر از آنها با روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شد. داده ها با پرسشنامه های اضطراب حالت رقابتی مارتینز و همکاران (1990) و سبک های فرزندپروری ادراک شده بوری (1991) جمع آوری و با روش های ضرایب همبستگی پیرسون، رگرسیون چندمتغیری و تحلیل واریانس یک راهه در نرم افزار SPSS-22 تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که دانشجویان ورزشکار دختر و پسر در ادراک اضطراب رقابتی تفاوت معناداری داشتند، اما در سبک های فرزندپروری تفاوت معناداری نداشتند. همچنین، سبک های مقتدرانه و آسان گیر با اضطراب شناختی رابطه منفی و معنادار و سبک مستبدانه با اضطراب شناختی رابطه مثبت و معنادار داشت. سبک مقتدرانه با اضطراب بدنی رابطه منفی و معنادار و سبک مستبدانه با اضطراب بدنی رابطه مثبت و معنادار داشت، اما سبک آسان گیر با آن رابطه معناداری نداشت. سبک های مقتدرانه و آسان گیر با اعتماد به خود رابطه مثبت و معنادار و سبک مستبدانه با اعتماد به خود رابطه منفی و معنادار داشت. علاوه بر آن، سبک های فرزندپروری به طورمعناداری توانایی پیش بینی اضطراب شناختی و اعتماد به خود دانشجویان ورزشکار را داشتند، اما توانایی پیش بینی اضطراب بدنی آنان را نداشتند. بر اساس نتایج برای کاهش اضطراب رقابتی می توان به والدین به ترتیب استفاده از سبک های فرزندپروری مقتدرانه و آسان گیر و عدم استفاده از سبک فرزندپروری مستبدانه را توصیه کرد.

مقدمه: بررسی نقش متغیرها و عوامل روانشناختی بر سلامت روان و بلوغ هیجانی افراد می تواند تأثیرات شگرفی در بهبود سلامت روانشناختی افراد و جامعه ایجاد نماید. هدف: مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط سبک های مقابله ای و استرس شغلی با بلوغ هیجانی در دانشجویان ورزشکار انجام شد. روش: روش این پژوهش توصیفی و از نوع مطالعات همبستگی بود. جامعه پژوهش را کلیه دانشجویان ورزشکار دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز در سال تحصیلی ۱۳۹۸-۱۳۹۷ تشکیل دادند که تعداد ۲۰۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. آزمودنی ها پرسشنامه های سبک های مقابله ای، استرس شغلی و بلوغ هیجانی را تکمیل نمودند. داده ها با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۱۹ تحلیل شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد بین بلوغ هیجانی با سبک مقابله مسئله مدار ارتباط مثبت معنا دار (۰/۳۱) و با سبک مقابله هیجانی مدار (۰/۱۶-) و استرس شغلی (۰/۳۷-) ارتباط منفی معنا داری وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد بلوغ هیجانی می تواند سبک مقابله ای مسأله مدار را به طور مثبت و سبک مقابله ای هیجان مدار و استرس شغلی را به طور منفی در دانشجویان ورزشکار پیش بینی کند (۰/۰۵>P). نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان داد بلوغ هیجانی در دانشجویان ورزشکار می تواند تبیین کننده مناسبی برای سبک های مقابله ای و استرس شغلی در آن ها باشد؛ لذا به محققان و مسئولین نظام سلامت پیشنهاد می شود این مؤلفه های روانشناختی را مدنظر قرار دهند.

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش نوع رشته ورزشی در خودشفقت ورزی و مکانیسم های دفاعی ورزشکاران بود. پژوهش حاضر علی _ مقایسه ای بود. در این پژوهش 210 دانشجوی ورزشکار (100 نفر گروهی و 110 نفر انفرادی) با دامنه سنی 20 الی 30 سال انتخاب شدند و پرسشنامه خودشفقت ورزی و مکانیسم های دفاعی را تکمیل کردند. داده ها از طریق آزمون آماری تحلیل واریانس یک طرفه تحلیل شد. نتایج نشان داد در میان عوامل تشکیل دهنده خودشفقت ورزی، ورزشکاران گروهی و انفرادی تنها در خرده مقیاس اشتراکات انسانی تفاوت معنی داری باهم داشتند به طوری که ورزشکاران گروهی احساس اشتراکات انسانی کمتری داشتند. در اتخاذ مکانسیم های دفاعی نیز بین ورزشکاران گروهی و انفرادی تفاوت معنی داری وجود نداشت و ورزشکاران از سبک های دفاعی به صورت تلفیقی استفاده کرده اند. براساس یافته های این پژوهش می توان گفت عدم وجود جو حمایت گر اعضا از یک دیگر در ورزش های گروهی می تواند مزیت و برتری زمینه اجتماعی این نوع از رشته های ورزشی را در مقایسه با ورزش های انفرادی در فرآیند مقابله و سازگاری را خنثی کند. به نظر می رسد شرکت در رقابت های ورزشی می تواند موجب بهبود خلق و خوی ورزشکاران شود و به دنبال آن سطح خودشفقت ورزی آن ها بالا برود و با توجه به استفاده تلفیقی ورزشکاران از سبک های دفاعی به روشی سازگارانه، روانشناسان ورزشی با مداخلات خودشفقت ورزانه می توانند بستری برای ایجاد سبک های مقابله ای نوین، بهبود ذهن آگاهی و ریکاوری سریع روانی بعد از شکست را برای ورزشکاران آسیب پذیر فراهم کنند.

 پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط هوش هیجانی و سلامت روانی با سازگاری اجتماعی دانشجویان ورزشکار دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمانشاه صورت پذیرفت. روش پژوهش توصیفی– همبستگی  بود. جامعه آماری شامل کل دانشجویان ورزشکار دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمانشاه به تعداد150 نفر بود که با توجه به محدود بودن جامعه آماری به  روش سرشماری، تعداد 60 نفر از ورزشکاران رشته های انفرادی و 90 نفر ورزشکار رشته های گروهی به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. به منظور گردآوری داده ها، از پرسشنامه های  هوش هیجانی ویزینگر( 1998 )، پرسشنامه سلامت عمومی گلدیبرک و هیلر (1979) و پرسشنامه سازگاری اجتماعی کراون و مارلو (2000) استفاده شد. جهت تجزیه  و تحلیل یافته ها، از آمار توصیفی (جداول، میانگین و انحراف استاندارد) و در سطح آمار استنباطی از آزمون هایی همچون  آزمون کولموگراف اسمیرنوف، آزمون همبستگی پیرسون، آزمون رگرسیون و نرم افزار   SPSS نسخه21 استفاده شد. یافته ها نشان داد که بین هوش هیجانی و  ابعاد آن با سازگاری اجتماعی دانشجویان ورزشکار دانشگاه آزاد اسلامی ارتباط مثبت و معناداری  وجود دارد(p≥0/05) وجود دارد. همچنین بین سلامت روانی و  ابعاد آن با سازگاری اجتماعی دانشجویان ورزشکار دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمانشاه ارتباط معناداری و معکوسی وجود دارد (p≥0/05). به منظور پیش بینی سازگاری اجتماعی دانشجویان ورزشکار از طریق هوش هیجانی و سلامت روانی از ضریب رگرسیون استفاده گردید که ضریب رگرسیون چندگانه بین هوش هیجانی وسلامت روانی با سازگاری اجتماعی دانشجویان ورزشکار معادل (327/0=R2 )می باشد. این مقدار نشان دهنده این واقعیت است که هوش هیجانی و سلامت روانی توانسته اند حدود 327/0 درصد از واریانس تغییرات سازگاری اجتماعی را پیش بینی کنند. میزان تعیین تاثیر متغیر های هوش هیجانی و سلامت روان به عنوان متغیر پیش بین و سازگاری اجتماعی به عنوان متغیر ملاک در معادله رگرسیون تحلیل شدند (001/0 p<،56/59F=  ). با توجه به نتایج این تحقیق مشارکت در فعالیت های ورزشی، راهی مؤثر برای کاهش اضطراب و افسردگی و تنظیم هیجانات و بالا بردن سازگاری اجتماعی است. از این رو، هوش هیجانی با تقویت سلامت روان، زمینه بهزیستی عاطفی و بهبود روابط بین فردی و سازگاری اجتماعی را فراهم می کند و به دانشجویان کمک می نماید تا در زمینه های مختلف زندگی موفق تر عمل کنند.