منش ورزشی

هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش ابعاد شخصیت در پیش بینی منش ورزشی دانشجو معلمان مرد ورزشکار بود. 131 دانشجو - معلم ورزشکار، با میانگین سنی 25/7±5/28، پرسش نامة پنج عاملی شخصیت و مقیاس چند بُعدی گرایش به منش ورزشی را تکمیل نمودند. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه با روش همزمان نشان داد که از بین ابعاد شخصیت، ابعاد توافق پذیری، وظیفه شناسی و گشودگی، پیش بینی کننده های معنا داری برای منش ورزشی بودند که البته قدرت پیش بینی کنندگی بُعد توافق پذیری بیشتر بود. بدین معنا که ورزشکارانی با چنین ابعاد شخصیتی، از سطوح بالاتر منش ورزشی برخوردار بودند. با توجه به نتایج این پژوهش پیشنهاد می شود مربیان ابعاد شخصیتی بازیکنان خود را بشناسند و از بازیکنانی با ابعاد شخصیتی توافق پذیری، وظیفه شناسی و گشودگی، برای حضور در زمین بازی به خصوص در زمان های حساس که احتمال درگیری و تنش زیاد است، استفاده نماید.

این پژوهش، با هدف تعیین روایی و پایایی نسخه فارسی پرسش نامه منش ورزشی انجام شد. جامعة آماری پژوهش حاضر را ورزشکاران، مربیان، کارشناسان ورزش حرفه ای و قهرمانی استان کرمان تشکیل دادند، که با توجه به ملاک حداقل حجم نمونة لازم برای گردآوری داده ها در تحلیل عاملی، 140 نفر به عنوان نمونة آماری انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری، پرسش نامه 25 سؤالی منش ورزشی ولراند و همکاران بود که دارای پنج خرده مقیاس (احترام به روابط اجتماعی، احترام به قوانین و مسئولان، تعهد به ورزشی که به آن پرداخته می شود، احترام و توجه به حریف، و عدم رویکرد منفی در جهت عملکرد ورزشی) است. برای تحلیل داده ها، از شاخص های توصیفی برای توصیف آماری داده ها، ضریب آلفای کرونباخ برای تعیین پایایی درونی، و تحلیل عاملی تأییدی برای تعیین روایی سازه استفاده شد. نتایج حاکی از پایایی 82/0 برای پرسش نامه منش ورزشی بود. درخصوص روایی سازه و بر اساس میزان روابط و سطح معناداری، تمامی سؤالات، به غیر از یک سؤال، رابطة معناداری با عامل ها داشتند و توانستند پیشگوی خوبی برای عامل خود باشند. براساس نتایج پژوهش حاضر، نسخه فارسی پرسش نامه منش ورزشی دارای اعتبار و روایی قابل قبولی می باشد.

این پژوهش با هدف بررسی نقش ابعاد منش ورزشی در پیش بینی موفقیت ورزشی ورزشکاران رشته بهکاپ صورت گرفته است. جامعه آماری پژوهش را 130 نفر از ورزشکاران رشته بهکاپ تشکیل دادند که از این تعداد 100 نفر به پرسشنامه ها پاسخ دادند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه موفقیت ورزشی رابرنز و نرشر (PSQ) و همچنین پرسشنامه مقیاس چند بعدی منش ورزشی (MSOS) بود. جهت تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد و نیز برای تعیین قدرت پیش بینی کنندگی منش ورزشی از آزمون رگرسیون چندگانه با روش همزمان استفاده گردید. یافته ها نشان داد که بین درک موفقیت ورزشی با منش ورزشی (001/0, sig= 63/0 r=) در سطح 05/0 α= رابطه معناداری وجود دارد. بر اساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که منش ورزشی می توانند تغییرات مربوط به موفقیت ورزشی را در ورزشکاران رشته بهکاپ پیش بینی کنند.

هدف از این پژوهش طراحی سازه قداست ورزشی در دانشجویان ورزشکار بود. روش تحقیق از نوع توصیفی- همبستگی و با هدف کاربردی بود. جامعه آماری شامل دانشجویان ورزشکار دانشگاه های کشور بود. نمونه آماری به تعداد قابل کفایت جهت مدلسازی (150 نفر) به شیوه تصادفی طبقه ای از یازدهمین المپیاد ورزشی انتخاب و نظرخواهی شدند. براساس مطالعه نظری و مصاحبه با مربیان و اساتید، پرسشنامه محقق ساخته ای تنظیم گردید و با استفاده از نظر متخصصان روایی(محتوایی)، پایایی (آلفای کرونباخ) و اعتبار عاملی (برازش مدل) تأیید شد. از روش مدلسازی معادلات ساختاری (نرم افزار PLS) جهت تحلیل یافته ها استفاده شد. نتایج نشان داد که معنویت و نیایش به میزان 44 درصد از تغییرات تعهد و اخلاق را به طور مستقیم تبیین می کند. از سوی دیگر دو ضریب 810/0 و 456/0 نیز نشان می دهند که متغیر معنویت و نیایش به طور غیر مستقیم و از طریق متغیر میانجی منش و احساس به میزان 37 درصد بر متغیر تعهد و اخلاق تأثیر دارد. با توجه به ساختار تبیین شده و اینکه تعهد و اخلاق پیامدهای مورد انتظار در توسعه فرهنگی ورزش هستند؛ می توان گفت جنبه های معنوی نقش پیشآیندی و جنبه های احساسی نقش فرایندی و جنبه های اخلاقی نقش پیامدی در تقدیس ورزش برای ورزشکاران دارد.

هدف از انجام این پژوهش تعیین اثر سلامت معنوی بر منش ورزشی با توجه به نقش میانجی پرخاشگری در دانشجویان ورزشکار بود. تحقیق حاضر توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری شامل دانشجویان ورزشکار دانشگاه های شهرستان جهرم بود. 148 نفر طبق جدول مورگان و با استفاده از نمونه گیری تصادفی-طبقه ای به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. جهت گردآوری داده ها از پرسش نامه های سلامت معنوی الیسون و پالوتزیان (1982)، منش ورزشی والراند و همکاران (1997) و پرخاشگری باس و هری (1992) استفاده شد. برازش و آزمون فرضیه ها با استفاده از الگوهای ساختاری، از روش حداقل مربعات جزئی با استفاده از نرم افزار اسمارت پی ال اس انجام شد.نتایج حاصل نشان دهنده همبستگی مثبت و معنادار بین سلامت معنوی با منش ورزشی ورزشکاران و در مقابل همبستگی منفی و معناداری بین سلامت معنوی و پرخاشگری ورزشکاران بود. اگر چه نقش میانجی پرخاشگری در مدل پژوهش مورد تأیید قرار نگرفت. بنابراین پیشنهاد می شود جهت ارتقأ منش ورزشی و دوری از پرخاشگری، به ابعاد سلامت معنوی دانشجویان توجه بیشتری شود.

مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط عوامل جمعیت شناختی با منش ورزشکاران حرفه ای و قهرمان صورت گرفت. روش پژوهش حاضر از نوع همبستگی، از حیث جمع آوری اطلاعات پیمایشی بود. جامعه آماری تحقیق را ورزشکاران حرفه ای و قهرمانی  استان  کرمان (150=N) تشکیل می دادند و شیوه نمونه گیری به صورت غیر تصادفی بود. ابزار استفاده شده در پژوهش، پرسش نامه استاندارد منش ورزشی ولراند و همکاران (1997) بود و روایی آن مورد تأیید و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ 82/0 مناسب ارزیابی شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل متغیرهای جمعیت شناختی (جنسیت، انفرادی یا تیمی، سطح تحصیلات و نوع فعالیت) به عنوان مولفه برونزا با مولفه های منش ورزشی به عنوان مولفه درونزا از مدل های ساختاری با معرف های چندگانه و علل چندگانه و جهت تعیین وضعیت فعلی از آزمون تی تک نمونه ای استفاده شد. یافته های تحقیق بیانگر آن بود که تنها بین ورزش های تیمی و انفرادی و احترام به قوانین و مسئولین و در متغیر سطح تحصیلات و نوع فعالیت با تعهد به ورزشی که به آن پرداخته می شود ارتباط وجود داشت. با توجه به نتایج تحقیق و جامعه مورد بررسی به نظر می رسد بین متغیرهای جمعیت شناختی با منش ورزشی ارتباطی چندانی موجود نیست.

هدف این پژوهش بررسی تأثیر رفتار مربیان بر خودکارآمدی و منش ورزشی ورزشکاران زن رشته کبدی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه بازیکنان حاضر در دور نیمه نهایی لیگ برتر کبدی بانوان در سال 1396 بود و برای نمونه گیری از روش کل شمار استفاده شد. ابزار پژوهش پرسشنامه بود که پس از تائید روایی و پایایی در بین نمونه آماری توزیع شد. برای تحلیل داده ها از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون خطی، تحلیل واریانس یک راهه و ازمون تعقیبی ال.اس. دی استفاده شد. نتایچ تحلیل رگرسیونی نشان داد رفتارهای مثبت مربیان موجب افزایش خودکارآمدی و منش ورزشی ورزشکاران می شود و رفتارهای منفی مربیان موجب کاهش خودکارآمدی و منش ورزشی ورزشکاران می شود. همچنین خودکارآمدی نیز تاثیر مثبت و معناداری بر منش ورزشی داشت. براساس یافته های این پژوهش پیشنهاد می شود مربیان با رفتارهایی که از دیدگاه ورزشکاران، رفتارهای مثبت و یا منفی تلقی می شوند، آشنا شده و از تاثیر رفتار خود بر عملکرد ورزشکاران مطلع شوند و همانطورکه ورزشکاران را برای مسابقات آماده می کنند، خود نیز با آمادگی در رقابت ها حاضر شوند.