مهارت های روان شناختی

هدف از اجرای پژوهش حاضر رابطه بین استحکام روانی و راهبردهای روان شناختی در دانشجویان ورزشکار پسر شرکت کننده در مسابقات ورزشی منطقه دو کشور بود. روش پژوهش استفاده شده از نوع توصیفی ـ همبستگی بود. برای این منظور تعداد 100 نفر از دانشجویان ورزشکار (میانگین سنی، 5/22 و انحراف استاندارد، 7/3) رشته های مختلف ورزشی به صورت داوطلبانه انتخاب شدند. . شرکت کنندگان پرسش نامه استحکام روانی کلاف و همکاران را به منظور اندازه گیری استحکام روانی و آزمون راهبردهای عملکرد توماس و همکاران را برای اندازه گیری راهبردهای روان-شناختی تکمیل کردند. برای تحلیل داده های جمع آوری شده از روش های همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شد. یافته های پژوهش حاکی از وجود رابطه مثبت معنادار بین استحکام روانی و خرده مقیاس های فعال سازی، آرام-سازی، خودگفتاری و خودکاری در بعد تمرین و همچنین بین استحکام روانی و خرده مقیاس های فعال سازی، آرام سازی، تصویرسازی و کنترل توجهی در بعد رقابت بود. در ضمن نتایج رگرسیون چندگانه نشان دهنده پیش بینی معنادار راهبردهای روان شناختی در هر دو بعد تمرین و رقابت توسط خرده مقیاس های استحکام روانی بود که از بین متغیرهای پیش بین، خرده مقیاس تعهد در هر دو بعد بیشترین تأثیر و قدرت پیش بینی را دارا بود. این موضوع نشان می دهد که احتمالاً ورزشکاران متعهد به انجام کار و فعالیت خود، بیشتر تمایل به استفاده از مهارت های روانی برای کسب موفقیت در فعالیت مربوطه داشتند.

موفقیت ورزشی به بررسی کل نگرانه، چندبعدی، و تعاملی نیازمند است تا بتواند ورزشکاران نخبه را از جنبه های توانایی های جسمی، مهارت های روان شناختی، ویژگی های شخصیتی، مهارت های تکنیکی، و مهارت های تاکتیکی توصیف کند. مطالعات قبلی عواملی را برای تبیین موفقیت ورزشی معرفی کرده اند؛ با این حال، این پدیده به طور کامل بر اساس نظریه ها و مدل های مرتبط تبیین نشده است. مطالعة حاضر با تکیه بر نظریه های سیستم های پویا، هدف پیشرفت، انگیختگی، تمرین هدفمند، مدل اشتیاق دوگانه، و مدل خودتنظیمی، عوامل مؤثّر در موفقیت ورزشی را مرور کرده است. نتایج مطالعة حاضر به شیوة مرور تحلیلی مبتنی بر شواهد گزارش شده است که می تواند در شناسایی عوامل مؤثّر در موفقیت ورزشی و ویژگی های ورزشکاران نخبه مفید باشد. همچنین یافته های این مطالعه، برای ایجاد ابزاری جامع برای سنجش موفقیت ورزشی قابل استفاده خواهد بود.

هدف از پژوهش حاضر، مقایسه راهبرد های روان شناختی زنان و مردان ورزشکار در رشته های تیمی و انفرادی می باشد. 394 نفر از ورزشکاران دوازدهمین المپیاد ورزشی به تکمیل نسخه دوم پرسش نامه راهبردهای اجرا که دارای همسانی درونی بیش از 70/0 است، پرداختند. نتایج تحلیل واریانس چند متغیره نشان داد که در شرایط تمرین، مردان در هدف گزینی و کنترل توجه بهتر از زنان می باشند و زنان در کنترل هیجان عملکرد بهتری دارند. همچنین، در شرایط مسابقه، مردان در خودکاری و حواس پرتی امتیازات بهتری نسبت به زنان کسب کرده اند. ورزشکاران رشته های تیمی نیز حین تمرین، در مهارت های آرام سازی و کنترل توجه و در حین مسابقه، در مهارت های فعال سازی و خودکاری دارای عملکرد بهتری نسبت به ورزشکاران رشته های انفرادی هستند؛ بنابراین، پیشنهاد می شود در آموزش مهارت های روان شناختی، رشته ورزشی و شرایط تمرین و مسابقه به عنوان عوامل مهم تأثیرگذار مدنظر قرار گیرند.

هدف پژوهش حاضر تعیین تأثیر مهارت های روان شناختی بر عملکرد ورزشی بازیکنان بود. از هشت تیم لیگ برتر فوتسال تهران در سال 1391، دو تیم به روش نمونه گیری تصادفی در گروه های آزمایشی و کنترل قرار گرفتند. پیش آزمون به روش مشاهده (فیلم) و تجزیه و تحلیل براساس چک لیست سنجش عملکرد ورزشی تلول و همکاران (2006) از ورزشکاران گرفته شد. برنامه مهارت های روان شناختی در 30 جلسه به گروه آزمایشی آموزش داده شد که شامل راهبردهای هدف گزینی، آرام سازی، تصویرسازی، کنترل توجه و خودگفتاری بود. پس آزمون، بعد از چهار ماه مداخله و آزمون پیگیری، دو ماه بعد برگزار شد. داده ها با آزمون یک راهه آنکوا بررسی شدند. نتایج نشان داد که تمرین مهارت های روان شناختی به طور معناداری باعث بهبود سطح کیفی اجرا در عملکرد ورزشی پاس، شوت، گرفتن، حفظ و کنترل توپ در بازیکنان فوتسال زن می شود و اثر مداخله های روان شناختی نه تنها در پس آزمون، بلکه در آزمون پیگیری نیز معنادار است.

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش مهارت های روان شناختی بر درک موفقیت ورزشی بازیکنان فوتبال است. جامعه انتخابی تیم فوتبال شهرداری اردبیل بود که از میان آنها 24 نفر نمونه داوطلبانه انتخاب شدند. روش پژوهش، نیمه آزمایشی و طرح دوگروهی ناهمسان با پیش-آزمون و پس-آزمون با گروه کنترل بود. ابزار استفاده شده، آزمون درک موفقیت ورزشی رابرتز، ترشر و بالکو بود. برای تحلیل داده ها، از تحلیل واریانس چند متغیری در اندازه گیری های مکرر استفاده شد .نتایج پژوهش حاضر حاکی از اثربخشی آموزش مهارت های روان شناختی برای گروه آزمایش نسبت به گروه گواه بود. همچنین اثر زمان باعث افزایش درک موفقیت برای گروه آزمایش شد. میزان اف محاسبه شده در مورد تأثیر گروه ها برابر با 526/76 و در سطح 001/0 معنادار بود.

پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی تمرین مهارت های روان شناختی منتخب بر استحکام ذهنی، تعهد ورزشی و مهارت دریبلینگ فوتبال، فوتبالیست های نوجوان 13 تا 15 سال مشهد صورت گرفت. تعداد 30 نفر از فوتبالیست های نوجوان عضو باشگاه های دسته اول شهر مشهد به عنوان نمونه در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و گواه تقسیم شدند. در مرحله پیش آزمون، آزمودنی ها به تکمیل پرسش نامه های استحکام ذهنی، تعهد ورزشی و همچنین آزمون مهارت دریبلبنگ (مور-کریستین) پرداختند. گروه تجربی به مدت هشت هفته به انجام تمرینات ویژه مهارت دریبلینگ فوتبال به همراه تمرینات منتخب مهارت های روان شناختی پرداخت. در تحلیل داده های پژوهش از آزمون های تحلیل واریانس مرکب و تی مستقل استفاده شد. یافته ها در پس آزمون نشان داد گروه تجربی در تمامی متغیرها عملکرد بهتری نسبت به گروه گواه داشت. نتایج نشان می دهد که تمرین مهارت های روان شناختی شاخص های روانی و عملکرد حرکتی را بهبود می بخشد.

پژوهش حاضر با هدف ارائه مدل بهبود کیفیت زندگی کاری با تاکید بر سازگاری روان شناختی انجام شد. پژوهش حاضر از نوع مطالعات توصیفی می باشد که از منظر هدف، جز مطالعات کاربردی است که به صورت میدانی انجام شد. روش پژوهش حاضر از نظر روش گردآوری داده ها، پیمایشی می باشد. جامعه آماری پژوهش، شامل کارکنان وزارت ورزش و جوانان جمهوری اسلامی ایران بود که طبق آمار کارگزینی تعداد آنها ۹۱۴ نفر می باشند که از این تعداد، بر اساس فرمول کوکران ۲۷۰ نفر به صورت تصادفی به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش حاضر شامل پرسش نامه سازگاری روان شناختی بل (1961) و پرسش نامه کیفیت زندگی کاری والتون (1973) بود. تمامی روند تحلیل پژوهش، در غالب نرم افزار اس.پی.اس.اس نسخه 20 و پی.ال.اس نسخه سه انجام گرفت. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که سازگاری روان شناختی سبب تاثیرگذاری بر وضعیت کیفیت زندگی کاری دارد. به عبارتی تلاش در جهت بهبود سازگاری روان شناختی می تواند زمینه جهت بهبود کیفیت زندگی کاری را فراهم نماید.

هدف این پژوهش تعیین ویژگی ها و مهارت های روانشناختی بانوان تیم ملی کاراته ایران در سه مرحله ی شروع نخبگی ، توسعه نخبگی و تسلط در نخبگی می-باشد. پژوهش حاضر از نوع مطالعات ترکیبی (کیفی-کمی) بود است . در این پژوهش جمع آوری اطلاعات از طریق مصاحبه، شرکت در کارگاه و همچنین ارائه چک لیست اولویت بندی ویزگی ها و مهارت های روانی بود که با مصاحبه از ورزشکاران نخبه در مرحله شروع نخبگی توسط مادران ودر مرحله توسعه و تسلط نخبگی توسط خود ورزشکاران نخبه تکمیل گردید. برای تجزیه و تحلیل و تفسیر داده ها از تحلیل داده های تماتیک (موضوعی) استفاده شد. همچنین نمونه گیری این پژوهش تا رسیدن به مرحله اشباع نظری ادامه یافت که در این پژوهش 22 نفر از ورزشکاران تیم ملی کاراته بانوان شرکت داشتند که در سه گروه تقسیم بندی شدند. این سه گروه شامل گروه اول مرحله شروع نخبگی شامل 10 نفر از مادران و دختران ،گروه دوم شش نفر از ورزشکاران درسطح توسعه نخبگی ، گروه سوم شش نفر از ورزشکاران نخبه در سطح تسلط نخبگی بودند. نتایج حاصل از تحلیل تماتیک مصاحبه های مربوط به گروه شروع بیانگر دستیابی به مضمون اصلی «ایجاد پایه ای از ویژگی های روانی» است. همچنین در گروه دوم (توسعه نخبگی )نتایج حاصل از مصاحبه ها بیانگر دستیابی به مضمون اصلی «توسعه اولیه مهارت ها و ویژگی های روانشناختی عملکرد» بود است . نتایج حاصل از تحلیل مصاحبه-های مربوط به گروه تسلط نیز بیانگر دستیابی به مضمون اصلی «توسعه و اصلاح مهارت های روانی متمرکز برعملکرد » بوده است .