نقش نوع رشتۀ ورزشی در خودشفقت ورزی و مکانیسم های دفاعی ورزشکاران (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
هدف پژوهش حاضر بررسی نقش نوع رشته ورزشی در خودشفقت ورزی و مکانیسم های دفاعی ورزشکاران بود. پژوهش حاضر علی _ مقایسه ای بود. در این پژوهش 210 دانشجوی ورزشکار (100 نفر گروهی و 110 نفر انفرادی) با دامنه سنی 20 الی 30 سال انتخاب شدند و پرسشنامه خودشفقت ورزی و مکانیسم های دفاعی را تکمیل کردند. داده ها از طریق آزمون آماری تحلیل واریانس یک طرفه تحلیل شد. نتایج نشان داد در میان عوامل تشکیل دهنده خودشفقت ورزی، ورزشکاران گروهی و انفرادی تنها در خرده مقیاس اشتراکات انسانی تفاوت معنی داری باهم داشتند به طوری که ورزشکاران گروهی احساس اشتراکات انسانی کمتری داشتند. در اتخاذ مکانسیم های دفاعی نیز بین ورزشکاران گروهی و انفرادی تفاوت معنی داری وجود نداشت و ورزشکاران از سبک های دفاعی به صورت تلفیقی استفاده کرده اند. براساس یافته های این پژوهش می توان گفت عدم وجود جو حمایت گر اعضا از یک دیگر در ورزش های گروهی می تواند مزیت و برتری زمینه اجتماعی این نوع از رشته های ورزشی را در مقایسه با ورزش های انفرادی در فرآیند مقابله و سازگاری را خنثی کند. به نظر می رسد شرکت در رقابت های ورزشی می تواند موجب بهبود خلق و خوی ورزشکاران شود و به دنبال آن سطح خودشفقت ورزی آن ها بالا برود و با توجه به استفاده تلفیقی ورزشکاران از سبک های دفاعی به روشی سازگارانه، روانشناسان ورزشی با مداخلات خودشفقت ورزانه می توانند بستری برای ایجاد سبک های مقابله ای نوین، بهبود ذهن آگاهی و ریکاوری سریع روانی بعد از شکست را برای ورزشکاران آسیب پذیر فراهم کنند.The role of sport type in athletes' self-compassion and defense mechanisms
The purpose of the present study was to investigate the role of the type of sport in self-compassion and defense mechanisms of athletes. The current study was a comparative study. In this research, 210 student athletes (100 group members and 110 individual members) with an age range of 20 to 30 years were selected and completed the self-compassion and defense mechanisms questionnaire. The data was analyzed through the statistical test of one-way analysis of variance. The results showed that there was a significant difference only in the subscale of human commonality among the factors of group and individual athletes' self-compassion So that group athletes felt less human commonality. There was no significant difference between group and individual athletes in adopting defense mechanisms and the athletes used defensive styles in a consolidated manner. Based on the findings of this research, it can be said that the absence of an atmosphere of support for members in group sports can neutralize the advantage and superiority of the social context of this type of sports compared to individual sports in the process of coping and adaptation. It seems that participating in sports competitions can improve the mood of athletes and then their level of self-compassion will increase, and according to the integrated use of defensive styles by athletes in an adaptive way, sports psychologists with self-compassion interventions They can provide a platform for creating new coping styles, improving mindfulness and quick psychological recovery after failure for vulnerable athletes.
تبلیغات
