فعالیت های ورزشی

هدف اصلی تحقیق حاضر بررسی تاثیر ورزش بر بزهکاری نوجوانان می باشد. روش پژوهش، پیمایشی بوده است و 384 دانش آموز سال سوم دبیرستان های شهر ساری که در سال تحصیلی 86-85 مشغول به تحصیل بوده اند، به طور خود اجرا به پرسشنامه پاسخ داده اند. برای تبیین رابطه ی ورزش و بزهکاری از دو نظریه ی پیوند اجتماعی هیرشی و همچنین نظریه ی عزت نفس استفاده شده است. متغیرهای ملاک تحقیق که در پی تبیین متغیر پیش بین یعنی بزهکاری بوده اند، عبارت است از مشغولیت ورزشی، تعهد تحصیلی، دلبستگی، باور و عزت نفس. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیونی چند متغیره حاکی از آن است که متغیرهای دلبستگی، باور و عزت نفس رابطه ی معکوس و معناداری با بزهکاری داشته اند. در حالی که با افزایش مشغولیت ورزشی، بزهکاری افزایش و با کاهش آن، کاهش نشان داده است. بین تعهد تحصیلی و بزهکاری نیز رابطه ی معناداری مشاهده نشده است. همچنین مقایسه ی ورزش های تیمی و انفرادی بیانگر این است که ورزش های تیمی و بزهکاری رابطه ی معناداری با یکدیگر نداشته اند، حال آن که با مشغولیت هر چه بیشتر در ورزش های انفرادی، بزهکاری افزایش نشان داده است.

هدف این پژوهش، تعیین رابطة هدف گرایی با انگیزش شرکت در فعالیت های ورزشی دختران بود؛ بنابراین، از میان دانش آموزان دختر شهر قزوین، 100 دانش آموز مقطع متوسطة (کلاس اول) با میانگین سنی 702/0±05/13 و 100 دانش آموز مقطع متوسطة (کلاس دوم) با میانگین سنی 263/1±86/15 به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای در نظر گرفته شدند. همچنین، از میان دختران دانشجوی دانشگاه بین المللی امام خمینی قزوین که واحد تربیت بدنی یک را اخذ کرده بودند، 100 دانشجو با میانگین سنی 853/1±32/21 با نمونه گیری تصادفی در نظر گرفته شدند و سپس هدف گرایی ورزشی و انگیزش شرکت در فعالیت های ورزشی آنان مورد سنجش قرار گرفت. نتایج نشان داد که با افزایش سن دختران، هدف گرایی و انگیزش کاهش می یابد و میان هدف گرایی با انگیزش شرکت در فعالیت های ورزشی، رابطة معناداری وجود دارد.

هدف از این پژوهش، تدوین نقشة استراتژی تربیت بدنی و فعالیت های ورزشی وزارت آموزش و پرورش با تلفیق الگوهای ساختاری     تفسیری و کارت امتیاز متوازن بود. روش پژوهش توصیفی پیمایشی و کاربردی بود. جامعة آماری شامل 14 نفر از مدیران و صاحب نظران دفتر تربیت بدنی و فعالیت های ورزشی وزارت آموزش و پرورش بودند. اهداف استراتژیک دفتر در جلسات شورای راهبری معاونت تربیت بدنی و سلامت وزارت آموزش و پرورش مشتمل بر ده هدف تعیین و در جدولی ماتریسی به صورت پرسشنامه تنظیم شد و در اختیار نمونة پژوهش قرار گرفت. برای طراحی نقشة استراتژی از روش مدل سازی ساختاری     تفسیری و مدل کارت امتیاز متوازن استفاده شد. مدل نهایی چگونگی ارتباط بین اهداف استراتژیک را در پنج سطح و چهار منظر رشد و یادگیری، فرایندها، بهره وری و توسعة اجتماعی نشان داد. این نقشه تسهیل گر پیاده سازی استراتژی ها برای دستیابی به توسعة سواد حرکتی و سبک زندگی سالم و فعال در دانش آموزان خواهد بود.

هدف پژوهش حاضر بررسی  عوامل انگیزشی دانشجویان دانشگاه افسری امام علی (ع)برای شرکت در ورزش و فعالیت های بدنی است. روش پژوهش توصیفی – تحلیلی است. جامعه آماری تحقیق دانشجویان دانشگاه افسری (2500N = ) بودند که بر اساس جدول مورگان تعداد 330 نفر از آنها به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای از سال های یکم، دوم و سوم ( هر سال 110) نفر به عنوان نمونه انتخاب گردیدند که در مجموع تعداد 285 پرسشنامه کامل عودت داده شد. برای دستیابی به اهداف تحقیق از پرسشنامه انگیزش ورزشی مارکلند و اینگلدور استفاد شد. اگرچه پایایی و روایی این پرسشنامه در تحقیقات متعددی تأیید شده است، برای اطمینان از تطابق پرسشنامه با جامعه تحقیق روایی و پایایی آن بررسی شد. برای تعیین روایی صوربی و محتوایی از نظرات کارشناسان و متخصصان و برای بررسی روایی سازه از تحلیل عاملی تأییدی استفاده گردید که با توجه به میزان بار عاملی و میزان آماره تی تمامی گویه ها پیشگوی مناسبی برای شاخص مد نظر بودند. همسانی درونی متغیرهای تحقیق با استفاده از آلفای کرونباخ به وسیله مطالعه مقدماتی با تعداد 30 نفر از شرکت کنندگان بررسی شد. به منظور سازمان دادن، طبقه بندی و خلاصه نمودن داده های خام از آمار توصیفی و در بخش آمار استنباطی از آزمون تی تک نمونه ای، تحلیل واریانس استفاده گردید. نتایج نشان داد که انگیزه قدرت دارای بالاترین نمره و انگیزه اجبار پزشکی دارای پایین ترین نمره می باشد. بنابرین بایستی نیازهای انگیزشی دانشجویان برآورده گردد تا تمایل آنها برای شرکت در این فعالیت ها افزایش یابد.

مشارکت های غیر رسمی با سابقه ای دیرینه و با وجود تحولات و دگرگونی هایی که طی صد سال اخیر پدید آمده،  هنوز هم در جامعه ایران مشهود می باشد و همواره در طول تاریخ بر مشارکت های رسمی و نهادمند در این سرزمین برتری داشته است. هدف این تحقیق بررسی روش های تسهیل مشارکت اجتماعی مردم در فعالیت های گروهی و ورزشی است. روش تحقیق پیمایش و جامعه آماری دانش آموزان مقطع متوسطف در گیلانغرب می باشد. یافته ها نشان می دهد که میزان مشارکت دانش آموزان در فعالیت های گروهی و اجتماعی در حد متوسطی می باشد و ساختار قدرت در خانواده ( مشورت محور)  و تشویق در حد بالایی قرار داشته اند یعنی ساختار خانواده در بین جامعه آماری بیشتر بصورت مشورتی می باشد و همچنین تشویق موجب مشارکت گروهی و اجتماعی بیشتر می شود و رضایتمندی و اعتماد اجتماعی و انسجام اجتماعی آنها نیز در حد متوسطی می باشد که مشارکت گروهی و اجتماعی کمتری را به دنبال دارند.

هدف اصلی این پژوهش استفاده از تکنیک دیمتل برای طراحی الگوی عوامل مؤثر بر کناره گیری بانوان از فعالیت های ورزشی بود. این تحقیق کاربردی است که به روش آمیخته اکتشافی و در دو مرحله ی کیفی و کمی انجام شده است. در مرحله ی کیفی، نمونه آماری شامل 33 نفر از بانوان کل کشور بودند که فعالیت های ورزشی سازمان یافته خود را حداقل برای مدت زمان یک سال ترک کرده و از طریق نمونه گیری هدفمند انتخاب شده بودند. در مرحله ی کمی نیز نمونه آماری شامل 15 نفر از مسئولین ورزش بانوان، متخصصین علوم ورزشی با حداقل پنج سال سابقه ی مربیگری و اساتید دانشگاهی در رشته ی مدیریت بودند که به روش هدفمند انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات در بخش کیفی مصاحبه ی نیمه ساختارمند بود و در بخش کمی از پرسشنامه محقق ساخته ای استفاده شد که عوامل آن از طریق مطالعه ی بخش کیفی استخراج شده بود. نتایج پژوهش در الگوی به دست آمده نشان داد عوامل محیطی و عوامل مدیریتی تاثیرگذار یعنی علت و عوامل فردی، عوامل بین فردی و کیفیت خدمات تأثیرپذیر یعنی معلول هستند. همچنین نتایج نشان داد که عوامل فردی مشکل اصلی برای کناره گیری بانوان از ورزش است و عوامل مدیریتی و تا حدودی عوامل محیطی می تواند در حل مشکل عوامل فردی کمک کند.

زمینه وهدف: با توجه به اهمیت ورزش در جامعه و نقش آن در کاهش احتمال ارتکاب جرم توسط افراد مختلف؛ هدف پژوهش حاضر؛ شناسایی پیامدهای مثبت فعالیت های ورزشی در پیشگیری از جرم بود. روش: پژوهش حاضر به روش کیفی و با رویکرد داده بنیاد در سال 1400 انجام شد. روش نمونه گیری به صورت هدفمند و مصاحبه ها به صورت نیمه ساختاریافته تا اشباع نظری (مصاحبه شماره 18) ادامه یافت. جامعه آماری پژوهش، اعضای هیئت علمی بودند. در راستای معتبرسازی نهایی پژوهش از ملاک های اعتبار و قابلیت اعتماد استفاده شد و پایایی آن با روش توافق بین دو کدگذار 80% تعیین شد. یافته ها: بعد از طبقه بندی یافته های پژوهش تعداد 57 مفهوم در قالب 5 مقوله فرعی: توانمندسازی فردی، بهبود ظرفیت روانی، بروز رفتارهای مطلوب، توسعه تعاملات و توسعه هویت فرهنگی قرار گرفتند. در نهایت تمامی مقوله ها در قالب 2 مقوله اصلی توسعه فردی و توسعه اجتماعی بخش بندی شدند. نتیجه گیری : برخی از مزایای حضور دائم افراد جامعه در فعالیت های ورزشی؛ کاهش مصرف دخانیات، تخلیه انرژی و هیجانات، کاهش افسردگی، ارتقای روابط اجتماعی افراد جامعه، بالا رفتن احترام متقابل افراد به یکدیگر، احساس با ارزش بودن در فرد، بهبود فرایندهای شکل گیری شخصیت افراد، کاهش درگیری های خانوادگی و شکل گیری فرهنگ مقابله با فعالیت های ناسالم می باشد؛ که این عوامل نقش مهمی در پیشگیری از جرم دارند. بنابراین ضروری است تا با فرهن گ سازی و فراهم کردن بستر مناسب، زمینه مشارکت آحاد جامعه در فعالیت های ورزشی فراهم شود.

مسئله حجاب و پوشش در ورزش به منزله پدیده ای بحث برانگیز و جنجالی در دنیای امروزی (به خصوص در میدان های المپیک و جهانی) مطرح است. مقاله حاضر به بررسی نوع نگرش بانوان ورزشکار به حجاب و عفاف در ورزش بانوان و همچنین به فرصت یا محدودیت حجاب و عفاف در امر ورزش می پردازد. این تحقیق به شیوه پیمایشی و با استفاده از ابزار پرسش نامه انجام گرفته است. سیصد نفر از بانوان ورزشکار استان آذربایجان شرقی به روش نمونه گیری تصادفی تمام شمار به عنوان نمونه تحقیق انتخاب و برای سنجش نظر آنان درباره حجاب و عفاف و موضوعات مرتبط با آن از پرسش نامه محقق ساخته استفاده شد. نتایج حاصل از آزمون فرضیه ها و تحلیل مسیر با نرم افزار AMOS 23 نشان داده شد. یافته ها نشان داد که ارتباط مثبت و معنا داری بین نوع نگرش ها به فرهنگ حجاب و عفاف در ورزش بانوان با فرصت ها و محدودیت های حجاب و عفاف در ورزش وجود دارد. نتیجه حاصل از این تحقیق نشان می دهد که بیشتر افراد شرکت کننده در ورزش نه تنها حجاب را مانع از ورزش نمی دانند، بلکه آن را فرصتی برای شکوفایی خود می دانند. همچنین فرهنگ سازی و آموزش مردم از پیشنهادهای مهم آنان به دست اندرکاران اقتصادی و فرهنگی، اعم از حوزه ها، دانشگاه ها و...، برای رسیدن به هدف مورد نظر است.

هدف پژوهش حاضر، مطالعه اثر فعالیت های ورزش همگانی بر اساس نظریه رفتار برنامه ریزی شده در سطح سلامت عمومی با نقش میانجی شادی و نشاط است. روش پژوهش، توصیفی و همبستگی با رویکرد تحلیل عاملی تأییدی است. اطلاعات 288 نفر از شرکت کنندگان در فعالیت های ورزشی همگانی شهرداری تهران با روش نمونه گیری تصادفی ساده جمع آوری گردید. ابزار جمع آوری داده ها سه پرسشنامه استاندارد، سلامت عمومی گلدبرگ (1979)، شادی و نشاط آکسفورد آرگیل (2001) و پرسشنامه رفتار برنامه ریزی شده کریمی و همکاران (2021) است. روایی واگرا، همگرا و افتراقی مدل از طریق تحلیل عامل تأییدی مرتبه اول و دوم تائید گردید. با بهره گیری از مدل معادلات ساختاری و نرم افزار اسمارت پی ال اس مشخص شد، فعالیت بدنی منظم بر مبنای رفتار برنامه ریزی شده به شکل مستقیم(73/0) و با ایجاد شادی و نشاط به صورت غیرمستقیم(21/0) در مجموع 94/0 بر سلامت عمومی اثر دارد. همچنین نتایج نشان داد، بیشترین اثر بر مشارکت برنامه ریزی شده در فعالیت های ورزشی از طریق تشویق خانواده و تبلیغ رسانه های جمعی به ویژه تلویزیون به وجود می آید و این مهم بیشترین اثر را بر سلامت جسمانی دارد. پیشنهاد می شود، ورزش های همگانی فرصتی ارزشمند به منظور بالا بردن سطح سلامت روانی و نشاط اجتماعی در جامعه تلقی گردد.

این مقاله با هدف تبیین رابطه فعالیت های ورزشی بر میزان انحرافات اجتماعی جوانان و همچنین با درنظر گرفتن متغیرهای واسط پیوند اجتماعی و پیوند افتراقی برای تبیین رابطه غیر مستقیم فعالیت های ورزشی صورت گرفته است. مهمترین سوالاتی که در این پژوهش مورد پی گیری قرار می گیرد، به دو دسته تقسیم می شود: آیا فعالیت های ورزشی بر میزان انحرافات اجتماعی تاثیرگذار هستند؟  فعالیت های ورزشی به واسطه متغیر های پیوند اجتماعی و پیوند افتراقی چه تأثیری بر میزان انحرافات اجتماعی دارند؟ روش تحقیق، پیمایشی و ابزار جمع آوری اطلاعات نیز پرسش نامه می باشد. برای برآورد اعتبار سؤال های پرسشنامه، علاوه بر اعتبار صوری، از تحلیل عاملی تأییدی و برای تعیین پایایی از آلفای کرونباخ استفاده شده است. در این پژوهش، نمونه ای به تعداد 400 نفر از میان جوانان 15 تا 29 سال شهر تبریز نخست به شیوه نمونه گیری خوشه ای و در مرحله دوم، به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده است. فعالیت های ورزشی(متغیر پیش بین) به انواع (منظم و نامنظم، سازمان یافته و غیرسازمان یافته، تیمی و انفرادی) و متغیر انحرافات اجتماعی(متغیر ملاک) نیز به ابعاد وندالیسم و اوباشگری، خشونت و پرخاشگری، مصرف مواد مخدر و مشروبات الکلی و کجروی های اخلاقی- فرهنگی تقسیم بندی شده بودند. یافته های آماری نشان می دهد که بین نوع فعالیت های ورزشی (منظم و نامنظم) و میزان هر یک از آنها، نوع فعالیت های ورزشی تیمی و انفرادی، میزان پیوند اجتماعی و میزان دوستان منحرف با انحرافات اجتماعی رابطه معنی داری وجود دارد؛ اما بین نوع فعالیت های ورزشی (سازمان یافته و غیر سازمان یافته) با انحرافات اجتماعی و بین میزان فعالیت های ورزشی با پیوند اجتماعی و نیز بین میزان فعالیت های ورزشی نامنظم با میزان دوستان منحرف رابطه معنی داری وجود ندارد.

مطالعه حاضر بر آن است تا با رویکردی تحلیلی و توسعه محور، به بررسی کارایی فعالیت های ورزشی استان های ایران بپردازد و هماهنگی نهاده ای و ستاده ای ورزشی این استان ها را به صورت مقایسه ای مورد بررسی قرار دهد. بر این اساس، شاخص های تعداد مجموعه های ورزشی، استخر، مربی فعال و دوره های آموزشی به عنوان شاخص های نهاده ای و شاخص تعداد ورزشکاران عضو تیم ملی به عنوان شاخص ستاده ای (ارتباط مؤثر با توسعه) مورد بررسی و با کاربرد روش تحلیل پوششی داده ها (DEA) و نرم افزار WinDEAP مورد تحلیل قرار گرفته است. نتایج حاصل از تحقیق، به شرح زیر می باشد: استان های تهران، آذربایجان غربی، فارس، مازندران و همدان از کارایی کامل (نسبت به سایر استان ها) در صنعت ورزش برخوردار می باشند و به عنوان استان مرجع (نماینده) برای سایر استان ها محسوب می شوند. سایر استان های کشور زیر مرز کارایی قرار دارند. در این میان، کمترین میزان کارایی به ترتیب مربوط به استان های خراسان جنوبی، خراسان شمالی و کردستان می باشد. همچنین، حساس ترین شاخص در این بخش، تعداد ورزشکاران عضو تیم ملی هر استان می باشد که به دلیل توسعه محور بودن تحقیق (ارتباط در سطح بین الملل برای مقاصد توسعه ای) به عنوان شاخص ستاده ای پژوهش، مورد استفاده قرار گرفته است. به علاوه، با وجود اینکه در مناطقی- ماننداصفهان- با گسترش زیرساخت ورزشی، عایدی توسعه ای ورزشی بهتری به دست می آید، اما توسعه پایدار این مقوله در گرو هزینه- فایده کردن در صنعت ورزش است و این با سرمایه گذاری بیشتر در زمینه زیر ساخت های ورزشی در 5 استان کارا، صورت می گیرد.