درخت حوزه‌های تخصصی

هدف پژوهش حاضر، آسیب شناسی راهبردی اداره کل ورزش و جوانان استان کرمانشاه در حوزه ورزش براساس مدل SWOT بود. در پژوهشی توصیفی – پیمایشی، جامعه آماری؛ مدیران، معاونان و کارکنان ادارات مذکور، رؤسا و نواب رئیس هیأت های ورزشی (186 نفر)، بودند. نمونه برابر جامعه و به شیوه تمام شمار بود و 150 نفر به پرسشنامه ها پاسخ دادند. از پرسشنامه محقق ساخته SWOT، که روایی آن توسط 10 نفر از خبرگان ورزشی و پایایی آن با آلفای کرونباخ (93/0=α) تأیید شد، استفاده گردید. برای تحلیل داده ها از شاخص های توصیفی، مقایسه میانگین ها، آزمون فریدمن و برای تعیین موقعیت راهبردی از ماتریس های ارزیابی عوامل داخلی (IFE)، ارزیابی عوامل خارجی (EFE)، و داخلی و خارجی (IE) استفاده شد. یافته ها، شامل 15 نقطه قوت، 16 نقطه ضعف، 14 فرصت و 14 تهدید؛ با موقعیت راهبردی (WO) استراتژی محافظه کارانه بود. در نتیجه، سیاستگذاران این سازمان باید از فرصت های موجود محیطی برای از بین بردن ضعف های داخلی آن استفاده کنند.

هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر اعتیاد و فعالیت بدنی رت مادر بر شاخص های رشد جسمی فرزندان نر است. روش تحقیق از نوع تجربی است. جامعه آماری تحقیق، رت های صحرایی نژاد آلبینو – ویستار بخش پرورش حیوانات آزمایشگاهی انستیتو پاستور بودند. در نهایت نتایج حاصل از عملکرد 116 فرزند نر در 4 گروه (مادر معتاد، مادر ورزشکار، مادر معتاد ورزشکار، گروه دست نخورده) و 80 مادر (به منظور ارزیابی مدت زمان بارداری) ارزیابی شد. داروی مورد استفاده در این تحقیق آمپول های مورفین 10 میلیگرمی ساخت کارخانه داروپخش تهران بود. به طور کلی باتوجه به نتایج به دست آمده از شاخص های رشدی (قد، وزن، پهنای سر و دوره جنینی) تأثیرات اعتیاد (قبل از بارداری) در دوره ابتدایی رشد (5 روز اول) پس از تولد نقش مؤثری بر شاخص های رشدی داشته که این امر ممکن است با افزایش دوره بارداری به تبع تأثیرات مورفین مرتبط باشد (01 /0>P) . اما روند رشد آزمودنیهایی که از مادران ورزشکار به دنیا آمده بودند، در نهایت بهتر بود (01 /0>P) ، به نحوی که ورزش در مادران معتاد تأثیر مخرب اعتیاد را تا حدی تقلیل میدهد.

ینک در قرنی زندگی می کنیم که دارای اوقات فراغت بسیار هستیم. انسان امروزی نسبت به پدر و پدربزرگش کمتر کار می کند و از ساعات فراغت بیشتری برای سرگرمی و تفریح بهره مند است و در نتیجه از آزادی بیشتری متنفع می باشد و از آن لذت می برد. این اوقات در حقیقت یک مسئله طبیعی اجتماعی در قرن حاضر است. اوقات فراغت حق طبیعی انسان بوده و باید بعنوان احتیاج اساسی و پایه برای وی محسوب گردد. ضمناً باید به گونه ای باشد. بنابراین با برنامه ریزی برای اوقات فراغت آسایش روحی و روانی ایشان تأمین می شود و هم شخصیت آنان رشد و شکوفایی می یابد. فعالیت های فراغتی به ویژه ورزش, سهم قابل توجهی در اجتماعی کردن جوانان دارند. ورزش نهادی است اجتماعی که ارزش ها و هنجارها را به شرکت کنندگان منتقل می کند و بدین گونه به هماهنگ ساختن جامعه کمک می کند. دانشجویان نیز بخشی از جوانان جامعه هستند که در فرصت های فراغتی زمان دانش آموزی خود به کسب علم و دانش پرداخته اند. بنابراین زمان دانشجویی برای ایشان می تواند بهترین فرصت برای استفاده از برنامه های فراغتی که از سوی دانشگاه تعیین می شود باشد تا سرزندگی و نشاط لازم برای ادامه فعالیت های آینده توفیق بیشتری بدست آورند. در این پژوهش توصیفی سعی شده نحوه فعالیت دانشجویان علوم پزشکی؛ غیرپزشکی و دانشجویان دانشگاه آزاد در اوقات فراغت؛ میزان اوقات فراغت؛ جایگاه ورزش و فعالیت های بدنی, میزان پرداختن به ورزش و ... مورد مقایسه قرار گیرد و همچنین پرسش¬های دیگر که بیانگر وضعیت موجود فوق برنامه دانشگاه های مورد مطالعه باشد را مورد بررسی قرار می دهد. بدین منظور پرسش نامه های ویژه پژوهش بصورت تصادفی بین دانشجویان سراسر کشور توزیع گردید و اطلاعات حاصله مورد ارزیابی و تحلیل قرار گرفت که خلاصه آن در این مقاله ارائه شده است.

اهداف: شخصیت از بنیادی ترین مفاهیم روان شناسی است که با تجارب مختلف تحت تأثیر قرار می گیرد. برخوردار بودن از شخصیت مطلوب یک دیدگاه ایده ال و مورد توجه برای دانشجویان هر کشوری است. بنابراین هدف از این پژوهش، بررسی اثر دوره آموزشی شنا بر ویژگی های شخصیتی دانشجویان بود. روش ها: این پژوهش از نوع نیمه تجربی بوده و طرح تحقیق آن از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. آزمودنی های تحقیق عبارت بودند از 60 دانشجوی دختر غیر ورزشکار که در سال تحصیلی 89-90 در دانشگاه علم و صنعت تهران مشغول به تحصیل بودند که از طریق نمونه گیری داوطلبانه و با استفاده از پرسش نامه مشخصات فردی انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایشی قرار گرفتند. ابزار اندازه گیری تحقیق پرسش نامه شخصیتی برن رویتر بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره در سطح معنی داری 05/0 α< استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد آموزش شنا بر هر شش صفت شخصیتی مورد بررسی تأثیر معنی دار دارد. این دوره سبب افزایش صفات شخصیتی اعتماد به نفس، برون گرایی، اجتماعی بودن و کاهش صفات شخصیتی میل به عصبی بودن، برتری جویی و با خود بودن آزمودنی های گروه آزمایشی شده است. نتیجه گیری: با توجه به این که زندگی دانشگاهی با استرس های متعدد و پیچیده ای عجین شده است، به نظر می رسد توانایی مقابله با این استرس ها به وسیله کسب توانمندی های روان شناختی از طریق مشارکت در فعالیت جذاب و مفرح شنا امکان پذیر خواهد بود. بنابراین پیشنهاد می شود به منظور تأمین و حفظ سلامت روان شناختی و برخورداری از ویژگی های مطلوب شخصیتی از آموزش شنا به عنوان یک راه کار مؤثر استفاده شود.

شرکت منظم در فعالیت بدنی می تواند در افزایش و بهبود زندگی جسمانی و روانی سهیم باشد و باعث تغییراتی در خودادراکی شود. هدف از تحقیق حاضر مقایسه قابلیت های جسمانی ادراک شده و واقعی دانشجویان دختر فعال و غیرفعال است. 182 دانشجوی دختر فعال و غیرفعال دانشگاه آزاد اسلامی مشهد با دامنه سنی 18 تا 29 سال به طور تصادفی انتخاب شدند. به منظور ارزیابی فعال و غیرفعال بودن آزمودنی ها از دو پرسشنامه ارزیابی فعالیت بدنی و از پرسشنامه خودتوصیفی بدنی برای ادراک فرد از شایستگی های (قابلیت) جسمانی خود استفاده شد. همچنین برای ارزیابی قابلیت های جسمانی واقعی (استقامت عضلانی تنه، استقامت عضلانی بالا تنه، استقامت قلبی- عروقی، انعطاف پذیری و ترکیب بدن) از مجموعه آزمون های ایفرد استفاده شد. یافته ها نشان داد دانشجویان فعال، در مقایسه با دانشجویان غیرفعال هم ادراکات شایستگی جسمانی مثبت تر و هم قابلیت های جسمانی واقعی بهتری داشتند. همچنین نتایج نشان داد دانشجویان فعال ادراکات ضعیف-تری از قابلیت های واقعی خود داشتند، در حالی که دانشجویان غیرفعال ادراکات شایستگی جسمانی بهتری نسبت به قابلیت های جسمانی واقعی خود گزارش کردند. بر اساس نتایج می توان استنباط کرد که خودادراکی جسمانی و عزت نفس از مهم ترین ویژگی های سلامت جسمانی و روانی است و همچنین فعالیت بدنی ابزاری مناسب برای بهبود و افزایش عزت نفس و خودادراکی جسمانی می باشد.

هدف از این تحقیق تعیین اعتبار و پایایی مقیاس بازخورد 360 درجه است. جامعة آماری تحقیق شامل مسئولان و کارکنان سازمان تربیت بدنی، فدراسیون ها و هیئت های ورزشی و اعضای هیئت علمی دانشگاه های ایران بود. بر اساس جدول مورگان، 190 نفر (24 درصد) عضو هیئت علمی و 589 نفر (76 درصد) از سازمان تربیت بدنی، نمونة تحقیق را تشکیل دادند. ابزار اندازه گیری، پرسشنامة 64 سؤالی مقیاس بازخورد 360 درجه بود که هشت خرده مقیاس (مهارت های ارتباطی، تصمیم گیری، تشویق و نوآوری و تغییر، ارتباطات کاری، مهارت های رهبری، مهارت های حرفه ای، بهکارگیری قابلیت های مثبت خود و دیگران و توسعة فعالیت های تیمی) است. روش امتیازگذاری به سؤالات بر اساس طیف لیکرت و شامل گزینه های هرگز، به ندرت، بعضی مواقع، اغلب، تقریباً و نامناسب بود که به ترتیب، 1، 2، 3، 4، 5، 0 امتیاز داشتند. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه، پس از ترجمه، توسط 20 متخصص تربیت بدنی تایید شد. از شاخص های توصیفی برای توصیف داده ها، آلفای کرونباخ برای تعیین پایایی و تحلیل عاملی تأییدی بر اساس تعیین روابط و T-value برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد پایایی پرسشنامة بازخورد 360 درجه 98/0 است. درخصوص اعتبار سازه بر اساس میزان روابط و T-value، به جز سؤال 9 سایر سؤالات رابطة معنیداری با عامل خود داشتند و توانستند پیشگوی خوبی برای عامل خود باشند. شاخص های هم برازش مدل را تأیید کردند. همچنین در خصوص روابط عامل ها با مفهوم بازخورد 360 درجه، نتایج نشان داد تمامی عامل ها توانستند پیشگوی خوبی برای مفهوم بازخورد 360 درجه باشند. در نتیجه، اعتبار درونی و بیرونی مدل «بازخورد 360 درجه» تأیید شد.

در تحقیق حاضر تعهد سازمانی کارکنان ادارات کل تربیت بدنی استان های ایران و رابطه آن با برخی از ویژگی های جمعیت شناختی بررسی شد. پس از بررسی روایی و پایایی پرسشنامه تعهد سازمانی آلن و میر و اسمیت (1993) در یک مطالعه راهنما، 550 پرسشنامه در بین کارکنان ادارات کل تربیت بدنی 10 استان که به صورت تصادفی طبقه ای انتخاب شده بودند، توزیع و در نهایت نتایج مربوط به 337 پرسشنامه مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج نشان داد که تعهد سازمانی کارکنان زن (68/0± 25/3) کمتر از کارکنان مرد (67/0± 48/3) و تعهد کارکنان عادی (70/0± 36/3) کمتر از مدیران و معاونان (61/0±72/3) است (05/0 >P). همچنین تعهد سازمانی کارکنان دارای مدرک کارشناسی ارشد و بالاتر، کمتر از دیگر کارکنان بود (05/0 >P). از نظر سن، سابقه، وضعیت تاهل، رشته تحصیلی و نوع استخدام، تفاوت معنی داری در میزان تعهد سازمانی کارکنان مشاهده نشد. باتوجه به نتایج تحقیق، به نظر می رسد که برای اصلاح وضعیت موجود ادارات کل تربیت بدنی استان ها در زمینه تعهد سازمانی کارکنان، باید زمینه بهبود سازمانی کارکنان زن و نیز افراد دارای مدرک تحصیلی بالا فراهم شود.

هدف از پژوهش حاضر بخش بندی بازار گردشگری ورزشی ایران برای گردشگران خارجی بر اساس ملیت و جاذبه های طبیعی-ورزشی و ارائه مدل بازار هدف است. روش انجام پژوهش به صورت مقطعی و از نوع توصیفی-تحلیلی است. ابزار پژوهش پرسشنامه محقق-ساخته ای شامل 53 سؤال بود که پس از تأیید روایی و پایایی (93/0a=) به صورت تمام شمار در میان 710 نفر از شرکت کنندگان خارجی در رویداد ورزشی بین المللی و مسابقات دهه فجر سال 1388- 89 از 53 کشور دنیا توزیع شد و توسط 475 نفر از آنان تکمیل شد. به-منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و استنباطی شامل شاخص های فراوانی، درصد، میانگین، انحراف استاندارد، کا اسکوار، تحلیل عاملی تأییدی و اکتشافی با بهره گیری از نرم افزارهای لیزرل (8/8lisrel) و spssنسخه 16 استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد ملیت های اروپایی و آمریکایی، عرب، جنوب آسیا و آسیای مرکزی از نظر بازار گردشگری ورزشی بیشترین میزان علاقه مندی را به جاذبه های «مرتبط با مسابقات و رویدادهای ورزشی» دارند (35/97درصد). با بهره گیری از روش تحلیل عاملی تأییدی و نرم افزار لیزرل 80/8 پنج جاذبه مورد علاقه گردشگران ورزشی در بازار گردشگری ورزشی از حیث جاذبه های طبیعی-ورزشی مشخص شد. همچنین با استفاده از روش تحلیل عاملی اکتشافی، چهار عامل شامل: جاذبه های مرتبط با کوهستان و برف (با مقدار ویژه 87/6)، جاذبه های مرتبط با ورزش های آبی و ساحلی (با مقدار ویژه 85/1)، مسابقات و رویدادهای ورزشی (با مقدار ویژه 42/1) و جاذبه های مرتبط با بیابان گردی و کویر نوردی (با مقدار ویژه 19/1) به عنوان مدل بازار گردشگری ورزشی ایران برای گردشگران خارجی تعیین شد. یافته ها نشان داد به طور کلی چهار عامل مدل اکتشافی، 95/62 درصد بازار هدف گردشگری ورزشی ایران برای گردشگران خارجی را تعیین و پیش بینی میکند.

هدف از پژوهش حاضر بررسی میزان تأثیر هدف گزینی بر یادگیری مهارت سرویس والیبال در دانشجویان دختر مبتدی است. نمونة آماری پژوهش 20 دانشجوی دختر غیر رشتة تربیت بدنی بودند که براساس نمره های پیش آزمون در دو گروه ده نفره همسان سازی شدند. آزمودنی ها به صورت در دسترس و از بین افرادی که هیچ سابقه ای در رشتة والیبال نداشتند، انتخاب شدند. گروه اول در هدف گزینی کامل و گروه دوم در محیط بدون هدف گزینی، به تمرین سرویس والیبال پرداختند. هر دو گروه در محیط های تعریف شده تکلیف را به مدت 11 جلسه و هر جلسه 20 کوشش انجام دادند. پیش آزمون قبل از شروع دوره، آزمون های اکتساب در تمام جلسات تمرین، یادداری بی درنگ 24 ساعت پس از آخرین جلسة تمرین و آزمون یادداری درنگیده 10 روز پس از آزمون یادداری بی درنگ اجرا شد. برای آزمون مهارت ملاک، از آزمون سرویس والیبال ایفر (1976) و برای تحلیل داده ها از روش تحلیل واریانس اندازه های تکراری و آزمون تی مستقل استفاده شد. نتایج تفاوت معنی داری را بین دو گروه مورد بررسی به لحاظ اکتساب تکلیف ملاک نشان نداد، ولی در آزمون های یادداری بی رنگ و درنگیده تفاوت معنی اری بین دو گروه مشاهده شد. در نهایت نتایج نشان داد که شرایط هدف زینی نسبت به شرایط عدم هدف زینی برای اکتساب و یادگیری تکلیف بسیار سودمندتر است

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر هشت هفته تمرین هوازی بر حجم هوای بازدمی با فشار در ثانیه اول(FEV1)و ظرفیت حیاتی اجباری (FVC) ریوی و رابطه آن با شاخص توده بدن (BMI) در کارکنان مرد چاق شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب است. نخست آزمودنی ها برگه علاقه مندی پرسش نامه تعیین سلامتی و رضایت نامه را تکمیل کردند بدین منظور40 آزمودنی در دو گروه چاق نوع یک با میانگین سنی 5/2±47 سال قد 15/172 سانتی متر وزن5/2 ±87/78 کیلوگرم و شاخص توده بدن 5/3±56/26 کیلوگرم بر متر مربع و گروه چاق نوع دو با میانگین سنی 7±90/46 سال قد3±175 سانتی متر وزن4±17/100کیلو گرم و شاخص توده بدن 4±69/32 کیلوگرم بر متر مربع به صورت تصادفی انتخاب شدند. برای اجرای پژوهش وزن قد شاخص توده بدن و شاخص های اسپیرومتری (FVC و FEV1) اندازه گیری شد. پس از ثبت این اطلاعات به مدت 8 هفته دوگروه چاق نوع یک و دو تمرینات هوازی را با شدت 55 درصد VO2 max اجرا کردند که تا پایان هفته هشتم80 درصد VO2 max توان هوازی را انجام دادند که در این تحقیق شامل دویدن است. مجدداً از کلیه آزمودنی ها پس آزمون گرفته شد. نتایج پژوهش نشان داد بین نتایج FVC وFEV1 در مرحله پیش آزمون و پس آزمون در دوگروه چاق نوع یک و دو تفاوت معنی داری وجود دارد(05/0> P ). بعد از هشت هفته تمرین منتخب بین نتایج FVC و FEV1 در هر دو گروه تفاوت معنی داری وجود ندارد. بین شاخص توده بدن در دوگروه مذکور و شاخص های ریوی FVC و FEV1 رابطه معنی داری وجود دارد (05/0> P).

با افزایش نسبت افراد میانسال در جامعه و به موازات آن اختلال های شناختی و زوال عقلی ناشی از فشارهای زندگی، فعالیت ورزشی، یکی از راه حل های مناسب برای جلوگیری از اختلال در سیستم عصبی مرکزی محسوب می شود، به همین دلیل هدف پژوهش حاضر مقایسة دو نوع فعالیت ورزشی استقامتی و مقاومتی به مدت 8 هفته بر BDNF بود. به این منظور 150 سر موش صحرایی در تمرینات استقامتی (دویدن با سرعت m/min 25 – 10) و تمرینات مقاومتی (بالا بردن وزنه از نردبان مخصوص با شدت 104 تا 126 درصد وزن بدن حیوان) شرکت کردند. نمونه ها در آغاز دورة تمرینی، 24 ساعت پس از آخرین جلسة تمرین در هفتة چهارم و 24 ساعت، 3 و 5 روز پس از آخرین جلسة تمرین در هفتة هشتم جمع آوری شدند. به-منظور جمع آوری خون سرخرگی، خونگیری مستقیم از بطن چپ انجام گرفت. سپس خون گرفته شده در لوله های آزمایش حاوی آپروتینین ریخته شد و پس از 10 دقیقه قرار گرفتن در محیط آزمایشگاه به کمک سانتریفیوژ، سرم ها جدا شده و بلافاصله در دمای 80- درجة سانتی گراد به منظور انجام آزمایش های بعدی نگهداری شد. از آزمون های آماری کلموگروف – اسمیرنف، آنالیز واریانس مکرر چندعاملی و آنالیز واریانس یک عاملی برای مقایسة میانگین ها و برای بررسی ارتباط بین BDNF و کورتیزول از آزمون همبستگی پیرسون استفاده شد. در هفته های چهارم و هشتم BDNF به طور معناداری در گروه مقاومتی افزایش یافت (به-ترتیب 014 /0 = P و 047 /0 = P) ، این افزایش در گروه استقامتی معنادار نبود (05 /0P>).ودرفواصل سه وپنج روز بعداز آخرین جلسه تمرین BDNF درگروه مقاومتی کاهش غیرمعنادارنسبت به گروه کنترل نشان داد (05 /0P>)، ولی در گروه استقامتی نسبت به گروه کنترل افزایش معنادار به دست آمد (به ترتیب 032 /0 = P و 023 /0 = P) . در هفتة هشتم، سه و پنج روز پس از آخرین جلسة تمرین سطوح کورتیزول به طور معناداری در گروه تمرین استقامتی افزایش یافت (به ترتیب 046 /0 = P و 02 /0 = P و 044 /0 = P) . در تمامی مراحل نمونه گیری ارتباط معناداری بین BDNF و کورتیزول مشاهده نشد. باتوجه به نتایج پژوهش حاضر، به نظر می رسد که شدت و مدت اجرای برنامة تمرینی بر میزان سطوح BDNF تأثیر می گذارد و تمرین با شدت متوسط منجر به بالا رفتن سطوح BDNF می شود ولی تمرینات شدید بنا به دلایلی که شاید افزایش سطوح کورتیزول یکی از آنها باشد، افزایش سطوح BDNF را مهار می کند. از طرفی در طول دورة تمرینی، تمرینات مقاومتی نسبت به تمرینات استقامتی موجب افزایش بیشتر سطوح BDNF می شوند.

هدف از این پژوهش، مقایسة اثر تمرینات مقاومتی همراه با انسداد عروق با تمرینات مقاومتی سنتی بر عملکرد عضلانی و استقامت قلبی – عروقی دختران جوان بود. به این منظور 43 دختر جوان به سه گروه تمرین مقاومتی سنتی (تمرین با شدت 1RM 80% - 70، 14 نفر)، تمرین مقاومتی همراه با انسداد عروق (تمرین با شدت 1RM 30%-20 همراه با بستن تورنیکت لاستیکی به دور قسمت پروگزیمال ران، 16 نفر) و گروه کنترل (13 نفر) تقسیم شدند. تمرین شامل سه حرکت باز شدن زانو، پرس پا و هاک پا در چهار ست تا حد خستگی به مدت هشت هفته بود. قبل و بعد از تمرینات، آزمون های قدرت عضلانی، استقامت عضلانی، توان بی هوازی، توان انفجاری و استقامت قلبی– عروقی به عمل آمد. داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و نرم افزار SPSS 16 تجزیه و تحلیل شد. نتایج حاکی از افزایش معنی دار قدرت عضلانی، استقامت عضلانی و توان انفجاری (05 /0 P<) در گروه های تمرین در مقایسه با گروه کنترل بود. بین گروه های تجربی تفاوت معنی داری وجود نداشت. همچنین در استقامت قلبی – عروقی و توان بی هوازی بین سه گروه تفاوت معنی داری مشاهده نشد (05 /0P>). می توان گفت تمرینات مقاومتی با انسداد عروق با شدت کم اثری مشابه تمرینات مقاومتی سنتی شدید بر قدرت عضلانی، استقامت عضلانی و توان انفجاری عضلات پا در دختران جوان دارد. بنابراین می توان این تمرینات را به طور موفقیت آمیزی جایگزین تمرینات مقاومتی سنتی در دختران جوان کرد

هدف تحقیق تحلیل محتوای برنامه تلویزیونی ورزشی نود در سال 88-87 بود. جامعه آماری این تحقیق عبارت از برنامه های نود پخش شده در یک دوره کامل سوپرلیگ از مرداد ماه 87 تا خرداد 88 می باشد. نمونه گیری به طور هدفمند و از نیم فصل یا شش ماه دوم پخش برنامه بود. با تهیه برگه و دستورالعمل کد گذاری و تعاریف عملیاتی از مقوله ها با سه واحد، برنامه، آیتم و موضوع تحلیل محتوا انجام شد. یافته ها نشان دادکه 77% موضوعات برنامه پیرامون مباحث اصلی و 23% پیرامون مباحث فرعی بود. در 78 درصد موضوعات مطرح مجری هیچ اعتراضی نداشته ودر 96 درصد موضوعات درگیری کلامی بین مجری و میهمان رخ نداده است. سهم موضوعات حاشیه ای در قسمت های گفتکوی استودیویی برنامه بیشتر از دو برابر بخش های تولیدی برنامه است. رویکرد برنامه بیشتر پیرامون موضوعات مدیریتی بوده و نسبت به مدیران و کادر فنی تیم ها منتقدانه و نسبت به بازیکنان منفعلانه ونسبت به داوران محتاطانه است. بکار بردن 37درصد لحن تمسخر در یک برنامه جدی و زنده تلویزیونی، رویکرد برنامه را کاملاً معترضانه و جنجالی نشان می دهد. انتقاد بدون تمسخر برنامه واستفاده از متخصصین در حوزه های مختلف ورزشی به بهبود برنامه کمک می کند و در ابقاء برنامه بسیار موثر خواهد بود.

هدف از پژوهش حاضر، تأثیر یک دوره آموزش مهارت های پایه شنا بر مهارت های حرکتی درشت کودکان پسر اوتیسمی 7 تا 11 سال بود. بدین منظور 20 کودک اوتیسمی با میانگین ± انحراف استاندارد سن 05/1±3/10 سال و شاخص توده بدن 76/1±9/18 کیلوگرم بر متر مربع به صورت تصادفی به دو گروه ده نفری تجربی و کنترل تقسیم شدند. برنامه تمرینی شامل گرم کردن با حرکات کششی، آموزش و تمرین استاندارد شنا و حرکات توپی در خارج و داخل آب به مدت شش هفته در گروه تجربی اجرا شد. گروه کنترل نیز به فعالیت های معمول می پرداختند. در آغاز و پایان پژوهش از هر دو گروه آزمون بهره حرکتی درشت اولریخ 2 به عمل آمد. یافته های پژوهش نشان داد، برنامه تمرینی منتخب بر بهبود هر سه گروه مهارت های دستکاری (40 درصد)، مهارت های جابه جایی (31 درصد) و پایه (35 درصد) تأثیر معناداری داشته است (05/0P<). در همین راستا نیز تفاوت تغییرات پیش تا پس آزمون هر سه مهارت بین دو گروه معنادار است (05/0P<). در نهایت به نظر می رسد تمرینات شنا با تکیه بر مهارت های دستکاری و جابه جایی قادر است آثار مفیدی بر توانایی های حرکتی کودکان دچار اختلال اوتیسم داشته باشد.

هدف از پژوهش جاضر، اولویت بندی سهم عوامل موثر بر توسعه صنعت گردشگری ورزشی از دیدگاه کارشناسان و محققان بوده است. روش پژوهش توصیفی- پیمایشی و از لحاظ هدف کاربردی می باشد و به صورت میدانی اجرا شده است. جامعه آماری این تحقیق شامل محققان و کارشناسان حوزه اشتغال و گردشگری می باشند. روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای بوده است. حجم تقریبی جامعه آماری محققان 1000 نفر و کارشناسان 1600 نفر در نظر گرفته شد و با استفاده از فرمول Qکوکران تعداد 334 نفر تعیین شد که افراد به صورت تصادفی طبقه ای به عنوان نمونه ی آماری انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری در این پژوهش پرسشنامه محقق ساخته بوده که با استفاده از نظر کارشناسان روایی صوری آن تایید و با تحلیل عاملی اکتشافی، عوامل اصلی مشخص و سپس با استفاده از تحلیل عاملی تاییدی مورد تایید قرار گرفتند. ضریب آلفای کرونباخ نیز 90/0 محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها ازروش های آمار استنباطی نا پارامتریک ( آزمون فریدمن و یو من ویتنی) در سطح معناداری05/0 و مدل معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که از دیدگاه محققان عامل های اسکان و حمل و نقل و از دیدگاه کارشناسان عوامل اقتصاد و رویدادهای ورزشی نقش مهمتری در ایجاد فرصت های شغلی دارند. بنابراین وجود قابلیت ها و توانمندی های کم نظیر ایران در حوزه گردشگری ورزشی از یک سو و وجود درصد بالای جمعیت جوان و جویای کار در کشور، می توان از گردشگری ورزشی به مثابه راهکاری برای اشتغال زایی سود جست.

چکیده: هدف از این تحقیق، بررسی تأثیر بازی های رایانه ای و بومی محلی بر هماهنگی چشم و دست کودکان 7 تا 10 ساله می باشد. برای این منظور 60 نفر از دانش آموزان دوره ابتدایی شهرستان بردسکن که در سال 89-1388 مشغول به تحصیل بودند، به صورت تصادفی انتخاب شدند.آزمودنی ها بعد از پر کردن پرسشنامه ی اطلاعات شخصی به سه گروه همتا سازی شده ی 20 نفری، دو گروه تجربی و یک گروه کنترل تقسیم شدند. از تمامی افراد با استفاده از آزمون پیشرفته ماریان فراستیگ به منظور ارزیابی اولیه هماهنگی چشم و دست آزمودنی ها، پیش آزمون به عمل آمد . افراد گروه های تجربی به مدت 6 هفته، هفته ای سه جلسه ی 45 دقیقه ای به انجام بازی های منتخب پرداختند. یک گروه تجربی بازی های منتخب رایانه ای و گروه تجربی دیگر به بازی های بومی محلی پرداختند. در پایان جلسات تمرین، پس آزمون گرفته شد. نتایج نشان داد که بازی های رایانه ای برهماهنگی چشم و دست کودکان اثر معنی داری دارد ، بازی های بومی محلی بر هماهنگی چشم و دست کودکان اثر معنی داری نداشت و بین هماهنگی چشم و دست گروه های تحقیقی (بازی های رایانه ای، بومی محلی، کنترل) اختلاف معنی داری وجود داشت. بنابراین به نظر می رسد علیرغم برخی نظرات که بازی های رایانه ای را دارای آثار سوء می دانند استفاده ی درست از آن در بهبود رشد کودکان مؤثر است

هدف از این تحقیق، بررسی اهداف حمایت ورزشی حامیان لیگ برتر کشور است. روش تحقیق توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعة آماری تحقیق، کلیة حامیان 9 رشتة ورزشی فعال در لیگ برتر بودند که از این میان 134 شرکت به عنوان نمونة آماری در تحقیق شرکت کردند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامة محقق ساخته بود که روایی صوری و محتوایی آن را 15 تن از استادان صاحب نظر در مدیریت و حمایت ورزش تأیید کردند. برای محاسبة پایایی ابزار از روش آلفای کرونباخ (92 /0= α) و تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش تحلیل عاملی با چرخش متعامد استفاده شد. پرسشنامه براساس مقیاس پنج ارزشی لیکرت توسط مدیران عامل، مدیران بازاریاب و یا مدیران مالی شرکت ها و سازمان های حمایت کننده تکمیل شد. براساس تحلیل عاملی، 26 متغیر در چهار گروه، اهداف کلی شرکت، اهداف بازاریابی، اهداف رسانه ای تبلیغاتی و اهداف ارتباطی – محیطی قرار گرفتند. براساس نتایج حاصله «بهبود وجهه و اعتبار برای شرکت» با میانگین 20 /4 = M و انحراف معیار 30 /1 = SE با اهمیت ترین هدف و «ایجاد چالش و رقابت تبلیغاتی در رسانه ها» با میانگین 83 /2 = M و انحراف معیار 30 /1 = SE به عنوان کم اهمیت ترین متغیر انتخاب شد. بنابراین سازمان های ورزشی حمایت شونده باید در جهت دستیابی به اهداف مورد نظر به حامیان توجه کنند تا ارتباطات و همکاری های موجود پایدار و برد – برد ادامه یابد.

این تحقیق با هدف بررسی رابطه و مقایسه احساس تنهایی و منبع کنترل دانشجویان پسر ورزشکار و غیرورزشکار دانشگاه رازی کرمانشاه انجام شد. به این منظور 60 دانشجوی ورزشکار شرکت کننده در تمرین های تیم های ورزشی دانشگاه و 60 غیرورزشکار به عنوان آزمودنی در نظر گرفته شدند. احساس تنهایی توسط پرسشنامه احساس تنهایی UCLA و منبع کنترل توسط پرسشنامه IPC لونسون اندازه گیری شد. برای بررسی رابطه متغیرها در دو گروه از ضریب همبستگی پیرسون و برای مقایسه متغیرها بین دو گروه از آزمون t دو گروه مستقل استفاده شد. با بررسی روابط بین متغیرها، بین احساس تنهایی با منبع کنترل درونی و منبع کنترلی بیرونی (گرایش به افراد قدرتمند) در دو گروه و احساس تنهایی و منبع کنترل بیرونی (گرایش به شانس) در پسران ورزشکار رابطه معنی داری مشاهده نشد. همچنین بین احساس تنهایی و منبع کنترل بیرونی (گرایش به شانس) در پسران غیرورزشکار ارتباط معنی داری مشاهده شد. از مقایسه متغیرها نتیجه گرفته شد که بین احساس تنهایی و منبع کنترل درونی در دو گروه تفاوت معنی داری وجود دارد اما بین منبع کنترل بیرونی در دو گروه تفاوت معنی داری وجود ندارد.باتوجه به وجود رابطه معنی دار بین احساس تنهایی و منبع کنترل بیرونی (گرایش به شانس) در غیرورزشکاران، می توان گفت که غیرورزشکاران با منبع کنترل بیرونی با این بارو که کنترل کمی بر روی رویدادهای زندگی خود دارند، بیشتر احساس تنهایی می کنند. تفاوت معنی دار بین احساس تنهایی در دو گروه اثر مفید روانی – اجتماعی فعالیت های ورزشی را تایید می کند. همچنین وجود تفاوت معنی دار بین منبع کنترل درونی در دو گروه بیانگر آن است که ورزشکاران کنترل بیشتری روی زندگی خود دارند و خودشان را بیشتر مسئول موفقیت ها و شکست های خود می دانند.