درخت حوزه‌های تخصصی

مصرف مکمل کراتین منوهیدرات در دو دهه اخیر برای بهبود عملکرد ورزشی و افزایش توده عضلانی در بین ورزشکاران جوان شیوع زیادی پیدا کرده است. با توجه به تناقضات موجود در زمینه عوارض ناشی از مصرف این مکمل پژوهش حاضر به منظور تعیین تاثیر بارگیری مکمل کراتین بر آنزیم های شاخص آسیب سلولی (LDH CK و(CKMB) در سرم 18 نفر فوتبالیست جوان (با میانگین سنی 3/0±5/17 سال قد 50/6±33/173 سانتی متر و وزن 8/11 ±61/68 کیلوگرم) در قالب طرح نیمه تجربی دو گروهی دوسویه کور با جایگزینی تصادفی انجام شد. گروه آزمون روزانه 3/0 گرم کراتین به ازای هرکیلو گرم از وزن بدن به مدت یک هفته به شکل محلول قندی سوکروز پنج درصد دریافت کردند. در حالی که گروه کنترل به همان اندازه شبه دارو مصرف نمودند. گروه های مورد مطالعه طی دوره بارگیری در تمرینات دایره ای هشت ایستگاهه با شدت60% یک تکرار بیشینه شرکت کردند. میزان تغییرات فعالیت آنزیم های سرمی قبل از بارگیری و 24 ساعت پس از تمرینات دایره ای در حالت پایه با دستگاه اتوآنالایزر به صورت واحد بین المللی در لیتر اندازه گیری شد. میانگین و دامنه اختلافات فعالیت آنزیمی دو گروه پس از بارگیری با آزمون «تی» مستقل در سطح معنی داری پنج درصد بررسی شد. یافته های تحقیق حاکی است که بارگیری مکمل کراتین به طور معنی داری نمی تواند دامنه تغییرات فعالیت آنزیم 52/0 = t LDH 609/0 ≥ p) افزایش دهد. درحالی که دامنه تغییرات فعالیت آنزیم CK (13/5 = t 0004/0 ≥ p) CKMB(10/2 = t 05/0 ≥ p ) به طور معنی دار افزایش پیدا کرد. از این رو می توان نتیجه گیری کرد که بارگیری کراتین منوهیدرات ممکن است تغییرات نامطلوب آنزیم های سرمی شاخص آسیب های بافتی را موجب شود. اما تا روشن شدن نتایج قطعی در مطالعات آتی لازم است ورزشکاران با احتیاط بیشتری از مکمل کراتین منوهیدرات استفاده کنند.

هدف این پژوهش رتبه بندی استانداردهای مناسب سازی اماکن ورزشی است. هشت معیار مهم در مناسب سازی اماکن ورزشی، با استفاده از تکنیک سنجش رضایت مشتری بررسی شده است تا در نهایت راه کاری مناسب برای ساخت و ساز اماکن ورزشی ارائه شود. پژوهش از نوع کاربردی و از نظر نوع جمع آوری داده ها، توصیفی-تحلیلی است که به روش میدانی اجرا شده است. جامعه آماری پژوهش را کلیه مدیران و سرپرستان اماکن و مجموعه های ورزشی اداره ورزش و جوانان شهرستان ارومیه تشکیل می دادند. نمونه آماری برابر با جامعه آماری و شامل تمام مدیران اماکن ورزشی (29 نفر) بود. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته با مقیاس پنج ارزشی لیکرت بود. تجزیه و تحلیل یافته ها با استفاده از تکنیک سنجش رضایت مشتری انجام شد که روشی برای اولویت بندی با استفاده از میانگین با ضرایب مساوی است. در مورد نظرات مدیران و سرپرستان اماکن ورزشی و اهمیت هر یک از معیارها و سؤالات آن ها نتایج نشان داد از نظر مدیران اماکن ورزشی معیار طراحی برای جانبازان و معلولان با 55/75%، معیار اطلاع رسانی و سرویس دهی با 39/84%معیار همجواری و مکان یابی با 21/89%، معیار دسترسی با 73/89%، معیار زیبایی شناختی و فضای سبز با 29/91%، معیار ایمنی، کنترل و نظارت با 18/92%، معیار طراحی پارکینگ با 87/92% و معیار بهداشت و نگهداری با 34/93% به ترتیب دارای کمترین اهمیت بودند. از طریق رتبه بندی استانداردها با تکنیک سنجش رضایت مشتری می توان به اهمیت و اولویت رعایت هر یک از استانداردها در ساخت اماکن و مجموعه های ورزشی از دیدگاه مدیران ورزش پی برد و در ارائه راه کارهای مناسب از آن ها استفاده کرد.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی ساختار سازمان تربیت بدنی جمهوری اسلامی ایران با رویکردی کارآفرینانه و تبیین ارتباط آن با اثربخشی این سازمان بود. جامعه آماری پژوهش، کلیه کارشناسان ستادی سازمان تربیت بدنی بودند که 194 نفر آنها براساس نمونه گیری تصادفی سهمیه ای انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از دو پرسشنامه ساختار کارآفرینانه و اثربخشی سازمانی، برای تعیین وضعیت ساختار کارآفرینانه و مؤلفه های آن و اثربخشی سازمانی، از آزمون میانگین جامعه تک نمونه ای و برای تبیین ارتباط بین متغیرهای پژوهش از آزمون ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج نشان داد بین ساختار کارآفرینانه و تمامی ابعاد آن با اثربخشی سازمانی رابطه معنی دار و مستقیم وجود دارد. همچنین میانگین اثربخشی سازمانی و ساختار کارآفرینانه و تمامی مؤلفه های آن به شکل معنی داری از حد متوسط پایین تر است. براساس یافته های پژوهش، طراحی ساختار کارآفرینانه در سازمان تربیت بدنی در بهبود وضعیت اثربخشی این سازمان مؤثر خواهد بود.

هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثر مصرف مکمل کافئین، افدرین و ترکیب آنها بر قدرت بیشینه و استقامت عضلانی در مردان اندام پرور بود. 12 مرد اندام پرور (با میانگین سن 42/4 ± 41/24 سال، قد 61/3 ± 83/174 سانتی متر، وزن 05/8 ± 67/75 کیلوگرم) به طور داوطلبانه انتخاب شدند. طرح تحقیق به صورت متقاطع و به گونه ای طراحی شد که آزمودنی ها 7 مرتبه با فاصلة یک هفته از یکدیگر در یکی از هفت حالت کنترل، مکمل افدرین (mg/kg8/0)، مکمل کافئین (mg/kg6)، ترکیب مکمل کافئین و افدرین (mg/kg6 mg/kg + 8/0)، دارونمای 1، دارونمای 2 و دارونمای 3 (پودر نشاسته به صورت کپسول)، قرار بگیرند.در هر جلسه آزمودنی ها به ترتیب آزمون یک تکرار بیشینه (RM1) را برای قدرت بیشینه و آزمون تکرار تا خستگی با 70 درصد را برای استقامت عضلانی در حرکات پرس سینه و پرس پا اجرا کردند. داده ها با استفاده از آزمون کلوموگروف – اسمیرنوف، تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری 05/0 P< تحلیل شدند. نتایج نشان داد مصرف مکمل افدرین و کافئین موجب افزایش معنادار قدرت پایین تنه (05/0 P<) و استقامت بالاتنه (05/0 P<) شد. مصرف ترکیب مکمل کافئین و افدرین موجب افزایش معنادار قدرت در استقامت پایین تنه (05/0 P<) شد. همچنین مصرف مکمل افدرین و کافئین تأثیر معناداری بر قدرت بالاتنه و استقامت پایین تنه نداشت. مصرف ترکیب مکمل کافئین و افدرین نیز بر قدرت و استقامت بالاتنه تأثیر معناداری نداشت. می توان گفت مردان اندام پرور بهتر است برای بهبود استقامت بالاتنه از مکمل های افدرین (mg/kg8/0) یا کافئین (mg/kg6) و برای بهبود استقامت پایین تنه از ترکیب افدرین و کافئین استفاده کنند. همچنین برای بهبود قدرت پایین تنه می توانند از هر سه نوع مکمل همزمان استفاده کنند.

هدف پژوهش حاضر عبارت است از مطالعه تاثیر مکمل ال کارنیتین بر سطوح ال کارنیتین آزاد، سایتوکین التهابی (6IL-)، و CRP متعاقب یک دوره تمرینات فزاینده شنا در دانشجویان پسر شناگر. بدین منظور 19 دانشجوی داوطلب شناگر دانشگاه ارومیه با میانگین سن 2/1±12/22 سال، وزن 2/7±1/72 کیلوگرم، و حداکثر اکسیژن مصرفی 1/3±2/50 میلی لیتر/کیلوگرم/دقیقه انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تجربی (10نفر) و کنترل (9 نفر) تقسیم شدند. آزمودنی ها مدت 6 هفته تمرینات فزاینده شنا (2000-3500 متر در روز، سه روز در هفته) انجام دادند؛ گروه تجربی (مکمل) روزانه 1000 میلی گرم مکمل ال کارنیتین خوراکی به مدت 6 هفته و گروه کنترل (دارونما) در مدت مشابه دارونما (نشاسته) مصرف کردند. نمونه های خونی به منظور بررسی سطوح ال کارنیتین آزاد، 6IL-، و CRP سرم قبل از شروع دوره و در پایان هفته ششم بعد از فعالیت جمع آوری شدند. نتایج تجزیه و تحلیل آماری داده ها که با آزمون t مستقل و وابسته انجام گرفت، نشان داد در گروه مکمل در پایان هفته ششم غلظت ال کارنیتین آزاد سرم نسبت به سطوح اولیه 27 درصد افزایش (01/0P≤) یافت که در مقایسه با گروه دارونما معنادار بود (001/0P≤). در گروه مکمل غلظت 6IL- و CRP سرم در پایان دوره نسبت به مقادیر قبل از شروع تمرینات تغییرات معناداری نداشت، ولی در گروه دارونما افزایش معناداری مشاهده شد. افزایش غلظت 6IL- و CRP در پایان هفته ششم در گروه دارونما در مقایسه با گروه مکمل از لحاظ آماری معنادار بود (02/0P≤ و 001/0P≤). به نظر می رسد مصرف مکمل ال کارنیتین باعث کاهش پروتئین های التهابی 6IL- و CRP سرم در شناگران می شود. به طور کلی، می توان نتیجه گرفت که مکمل کارنیتین عملکرد سیستم ایمنی و ضد اکسایشی ورزشکاران را بهبود می بخشد.

هدف ازاین تحقیق ارزیابی آمادگی عمومی وتدوین نورم های آمادگی جسمانی برای 226 نفر از دانش آموزان دختر سال اول نظام جدید به عنوان نمونه ی پژوهشی است که با استفاده از آزمون آمادگی جسمانی ایفرد،اندازه گیری صورت گرفت. پس از تدوین جلد اول نورم آمادگی جسمانی از لحاظ مقایسه ی آن با نورم های ملی واستانی ،مشاهده شد که دانش آموزان بیرجند درمقایسه بارکورد ملی واستانی در آزمون های درازونشست، دوسرعت 45 متر ،دو4?9 متر ،از رکوردهای بهتری برخوردارند،ولی در آزمون پرش جفت رکورد انان کمتر ازرکوردهای ملی واستانی است ودرآزمون کشش بارفیکس می توان گفت تقریباً رکوردهای هرسه گروه در یک سطح بوده که میانگین آن درهرسه گروه پایین می باشد.

هدف این تحقیق مقایسة مؤلفه های آسیب شناسی سازمانی در فدراسیون های ورزشی موفق و ناموفق بود. این تحقیق توصیفی و از نوع مقایسه ای بود که به شکل میدانی اجرا شد. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه استاندارد شناخت سازمان ""پریزیوسی"" (1980) استفاده شد. روایی پرسشنامه با استفاده از نظرهای استادان متخصص مدیریت ورزشی و پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ برابر با 90/0 به دست آمد. جامعه آماری تحقیق را کلیه کارمندان پنج فدراسیون ورزشی موفق شامل فدراسیون های کشتی، قایقرانی، ووشو، تکواندو و وزنه برداری (127 نفر) و پنج فدراسیون ورزشی ناموفق شامل فدراسیون های روستایی و عشایری، آمادگی جسمانی و ایروبیک، کبدی، ورزش های همگانی و کونگ فو (54 نفر)، تشکیل می دادند که از این تعداد 143 پرسشنامه برای تجزیه وتحلیل آماری مورد استفاده قرار گرفت. ملاک انتخاب فدراسیون های موفق یا ناموفق، ارزیابی صورت گرفته از طرف وزارت ورزش و جوانان در شش ماهه نخست سال 1389 بود. برای بررسی طبیعی بودن داده ها از آزمون کولموگروف- اسمیرنوف (K-S)، برای بررسی فرضیه های مقایسه ای، با توجه به طبیعی بودن یا نبودن داده ها، به ترتیب از آزمون های t دو نمونه ای مستقل و آزمون یو مان- ویتنی استفاده شد. تجزیه وتحلیل یافته های تحقیق با استفاده از نرم افزارهای SPSS نسخه 17 و Excel نسخه 2010 انجام گرفت. نتایج نشان داد، مؤلفه ساختار سازمانی در فدراسیون های موفق میانگین بالاتری نسبت به فدراسیون های ناموفق داشت (05/0>P). از طرف دیگر در فدراسیون های ناموفق وضعیت ارتباطات سازمانی و سیستم پاداش دهی نسبت به فدراسیون های موفق، مطلوب تر بود (05/0>P). با وجود شرایط بهتر فدراسیون های موفق در سایر مؤلفه های مورد بررسی، تفاوت معناداری بین فدراسیون ها مشاهده نشد (05/0<P).

در این پژوهش تأثیر شیوه ارائه محرک های متوالی براکتساب، یادداری و انتقال ترتیب توالی حرکات بصری مورد آزمایش قرار گرفت. ابتدا نرم افزار تخصصی ارائه محرک های متوالی، ثبت زمان و خطای پاسخ در محیط سی پلاس پلاس طراحی شد. در این تحقیق 60 نفر آزمودنی راست دست، بدون تجربه قبلی با تکلیف به صورت تصادفی به پنج گروه آزمایشی (هر گروه 12 نفر) شامل مسدود – صریح، مسدود – ضمنی، تصادفی – صریح، تصادفی – ضمنی و گروه کنترل تقسیم شدند. ابتدا همه گروه ها در پیش آزمون شرکت کردند و سپس بجز گروه کنترل طی 5 جلسه تمرینی و در هر جلسه 3 بلوک 10 کوششی را به صورت مسدود و تصادفی انجام دادند. یک روز پس از مرحله اکتساب آزمون یادداری و انتقال انجام شد. برای تحلیل یافته های از آزمون t استیودنت، آنالیز واریانس سه عاملی با اندازه گیری مکرر و تحلیل واریانس دوعاملی استفاده شد. نتایج نشان داد آزمودنی ها طی مرحله اکتساب پیشرفت معنی داری در زمان و دقت پاسخ داشته اند (05 /0P<). اما بین گروه های تمرینی تفاوت معنی دار وجود نداشت. به علاوه گروه های یادگیری ضمنی در دو مؤلفه زمان پاسخ و دقت پاسخ پیشرفتی مشابه یادگیری صریح داشتند که بیانگر اثربخشی این یادگیری است. همچنین آزمون یادداری نشان داد تمرین تصادفی در دقت حرکتی برتر از تمرین مسدود است اما نوع روش تمرینی تأثیری بر یادداری زمان عکس العمل متوالی نداشت. در آزمون انتقال نیز همه گروه ها انتقال به تکلیف جدید را فقط برای دقت پاسخ نشان دادند. علاوه بر این یافته ها نشان داد تمرین مسدود به افزایش یکپارچگی حسی حرکتی و زمانبندی حرکت منجر شد در حالی که تمرین تصادفی به ارتباط بهتر محرک – پاسخ منجر شد. به طور کلی نتایج این تحقیق از این ایده که یادگیری ای که در زمینه ای از تداخل اتفاق می افتد می تواند یادداری و انتقال به تکلیف دیگر را نشان دهد، حمایت می کند.

امروزه ، بهبود مهارت های حرکتی از طریق تمرین، مورد توجه محققان و مربیان تربیت بدنی است، با این حال روشن شده که تغییرپذیری شیوه های تمرینی برای اجرا و یادداری مهارت حرکتی نیز مفید و مؤثر است. هدف کلی این تحقیق، بررسی تعیین تاثیر تمرین به روش مسدود و تصادفی بر عملکرد و یادداری مهارت های پاس فوتبال در نوآموزان 12 سالة مدرسة فوتبال باشگاه فرهنگی _ ورزشی دانش استان آذربایجان شرقی است. به این منظور و به عنوان نمونه، 24 نوآموز پسر 12 ساله به صورت تصادفی انتخاب و بعد از برابرسازی میانگین ها در گروه 12 نفری گروه بندی و سپس آموزش و تمرینات لازم ارائه شد و در نهایت آزمون های لازم محقق ساخته با روایی و اعتبار مناسب (پاس بغل پا = 86/0، پاس کات داخل پا= 81/0 و پاس کات بیرون پا = 79/0 ) از آنها به عمل آمد. متغیرهای تحقیق، روش های تمرینی مسدود و تصادفی (مستقل) و عملکرد و یادداری (وابسته) بود. از آمار توصیفی برای طبقه بندی داده ها و در آمار استنباطی از روش های آماری تی تست و یو من ویتنی برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج حاصل نشان داد که اختلاف معنی داری بین عملکرد و یادداری مهارت های پاس فوتبال در تمرینات مسدود و تصادفی در سطح کمتر از 05/0 وجود دارد، به این معنی که تمرین به روش مسدود، عملکرد نوآموزان و تمرین به روش تصادفی، یادداری مهارت های پاس فوتبال نوآموزان را تحت تاثیر قرار می دهد و بهبود می بخشد.

هدف اصلی این تحقیق، تعیین ارتباط هوش هیجانی با عملکرد ورزشی ورزشکاران در رشته های انفرادی و گروهی است. جامعة آماری این تحقیق را 1100 نفر از ورزشکاران رشته های ورزشی گروهی و انفرادی تشکیل می دادند که در مسابقات استانی همدان شرکت کرده بودند. بر اساس فرمول کرجسی و مورگان، 200 نفر از رشته های گروهی و 85 نفر از رشته های انفرادی، به روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی، به عنوان نمونة آماری انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامة هوش هیجانی بار- اون(1997) و پرسشنامة عملکرد ورزشکاران چاربونیو (2001)، استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها، علاوه بر توصیف آماری، از آزمون های آمار استنباطی مانند آزمون ضریب همبستگی پیرسون، آزمون t مستقل و تحلیل رگرسیون استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد بین هوش هیجانی و عملکرد ورزشی ورزشکاران در رشته های انفرادی (01/0P< ,495/0=r) و گروهی (01/0P< ,325/0= r ) ارتباط مستقیم و معنیداری وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد ورزشکاران رشته های انفرادی و گروهی، به طور کلی درمیزان هوش هیجانی تفاوت معنیداری با یکدیگر ندارند (793/0P= ,263/0- =t)، اما در مقیاس هوش بین فردی تفاوت معنیداری دارند (05/0P< , 23/2- t=). همچنین در مقایسة عملکرد ورزشکاران در رشته های گروهی و انفرادی تفاوت معنیداری مشاهده شد (01/0P< ،86/2-t=). نتایج این پژوهش نشان داد که میزان هوش هیجانی میتواند موفقیت ورزشی ورزشکاران را پیش بینی کند (05/0, P<05/44F=)، به نحوی که 13 درصد عملکرد ورزشی ورشکاران را میتوان از طریق هوش هیجانی آنان پیش بینی کرد.

هدف از این پژوهش، بررسی ارتباط ممکن بین توانایی های حرکتی، شاخص های آنتروپومتریکی (لایه سنجی پوستی، دور اندام ها، درازا و نسبت بین درازا و پهنای اندام ها)، انواع تیپ بدنی و فعالیت جسمانی است.به این منظور 277 دختر و پسر دانش آموز 12 تا 15 ساله شهر تهران به شیوه تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. قد، وزن، شاخص توده بدن (BMI)، 9 مورد لایه سنجی پوستی، 13 مورد دور اندام، 8 مورد طول اندام و 8 مورد نسبت درازا و پهنا اندازه گیری شد. انواع تیپ بدنی (اندومورف، اکتومورف و مزومورف) مطابق نظر کارتر و هیث (1990) مشخص شد. فعالیت جسمانی آزمودنی ها براساس پرسشنامه تلاما و همکارانش (1996) به دست آمد. همچنین از آزمون یوروفیت (1988) که شامل آزمون های دو رفت و برگشت استقامتی 20 متر، قدرت پنجه، پرش طول در جا، بارفیکس، دراز و نشست، دو رفت و برگشت 10 در 5 متر، ضربه زدن انگشت روی یک صفحه، انعطاف پذیری به جلو در حالت نشسته و حرکت تعادلی فلامینگو، برای سنجش توانایی های حرکتی استفاده شد.ارتباط بین شاخص های آنتروپومتریکی و نتایج آزمون یوروفیت در حد متوسط بود که این مسئله بویژه در آزمون های تحمل وزن معنی دار مشاهده شد. فعالیت جسمانی آزمودنی ها به شاخص های آنتروپومتریکی آنها وابسته نبود. نتایج آزمون دو رفت و برگشت استقامتی در همه گروه های سنی در هر دو جنس ارتباط معنی داری با فعالیت جسمانی داشت.

براساس یافته های روانشناسی و علوم تربیتی، سال های پیش از دبستان در رشد و تربیت کودکان نقش اساسی و تعیین کننده ای دارد. یکی از ابعاد رشد در این سال ها رشد حرکتی است. بررسی عملکرد حرکتی با توجه به ابعاد پیکرسنجی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. ازاین رو تحقیق حاضر، از طرفی با هدف بررسی ارتباط ویژگی های پیکرسنجی با عملکرد حرکتی، و از طرف دیگر به منظور تعیین اختلاف عملکرد حرکتی در کلیة کودکان پیش دبستانی شهر شیراز، بر روی 157 دختر و پسر 3 تا 6 ساله اجرا شد. روش تحقیق از نوع توصیفی تحلیلی مقطعی بود. ابزار جمع آوری داده ها شامل فرم اطلاعات دموگرافیک، برگة ثبت ویژگی های پیکرسنجی و آزمون عملکرد حرکتی بود. از روش های آماری تحلیل واریانس یکطرفه، ضریب همبستگی گشتاوری پیرسون و تی مستقل برای تحلیل استفاده گردید. نتایج در بررسی گروه های سنی، تفاوت معناداری را در پرش عمودی با 47 /25 =F و 2 = df و 000 /0 ≥P و در پرش افقی با 15 /14 = F و 2= df و 000 /0≥ P نشان داد. در پرش عمودی برتری با گروه سنی 5 ساله ها و در پرش افقی برتری با گروه سنی 4 ساله ها بود. همچنین در بررسی تأثیر جنسیت، در پرش عمودی (70 /1 = t و 155=df و 008 /0 ≥P و پرتاب توپ 98 /1 =t و 155 = df و 030 /0 P≥ برتری با پسران بود. در نهایت در بررسی ارتباط ابعاد پیکرسنجی با عملکرد حرکتی، وزن و ابعاد طولی بیشترین همبستگی را نشان دادند. نتایج این تحقیق نشان دهندة افزایش تدریجی قدرت عضلانی متناسب با افزایش سن است. به دست آمدن تفاوت جنسیتی در برخی از عامل های مورد بررسی، ضرورت مطالعات بعدی را بارز می سازد. بر اساس یافته های این پژوهش، پیشنهاد می شود که در تحقیقات آینده از نمونه ها و ابزارهای دیگری در پیکرسنجی به منظور مقایسه استفاده شود.

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرینات پایه ژیمناستیک بر مهارت های حرکتی کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم بود. جامعه آماری این پژوهش را 45 کودک اوتیسم 4 تا 12 سال تحت درمان در مرکز اوتیسم اصفهان تشکیل می دادند که 37 نفر از آن ها معیار ورود به مطالعه را داشتند. از این تعداد، با استفاده از روش تصادفی 24 نفر انتخاب و به صورت همگن و مساوی بر اساس پیش آزمون مهارت حرکتی در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. برای ارزیابی مهارت های حرکتی کودکان، از ابزار اندازه گیری مجموعه آزمون های ارزیابی حرکتی برای کودکان استفاده شد. در ابتدا از هر دو گروه پیش آزمون به عمل آمد. سپس گروه تجربی تحت تاثیر تمرینات پایه ژیمناستیک قرار گرفتند. تمرینات به مدت 24 هفته طی 2 روز در هفته در جلسات 45 دقیقه ای برای کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم اجرا شد. سپس از هر دو گروه، پس آزمون به عمل آمد. برای مقایسه گروه ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد. تفاوت دو گروه در مهارت های توپی، مهارت های تعادلی و مجموع مهارت های حرکتی معنادار بود؛ اما در خرده مقیاس چالاکی دستی، تفاوت معناداری بین دو گروه مشاهده نشد. با توجه به نتایج می توان اظهار کرد تمرینات پایه ژیمناستیک می تواند باعث بهبود مهارت های حرکتی کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم -شود.

هدف این مطالعه مقایسه توزیع استراحت و تمرین در مراحل مختلف کسب و اجرای یک تکلیف حرکتی مجرد ( پرتاب دارت ) بود . بدین منظور تعداد 59 آزمودنی راست دست و نا آشنا به مهارت مورد نظر از بین دانشجویان پسر داوطلب دانشگاه تبریزبا میانگین سنی20 سال به روش تصادفی ساده انتخاب و به همین روش نیز در دوگروه جایگزین شدند. هر دو گروه به مدت 5جلسه و هرجلسه دو بسته 10 تایی را در شرایط متفاوت تمرین کردند . گروه تمرین انبوه بدون استراحت در بین کوششها و گروه فاصله دار پس از هر کوشش به مدت 10 ثانیه استراحت میکردند . پس از جمع آوری دادهها امتیازات پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از روش آماری تی استیودنت مستقل دادهها تجزیه و تحلیل و مورد مقایسه قرار گرفت . یافتهها حاکی از آن بود که امتیاز دو گروه آزمودنی در هیچیک از مراحل با یکدیگر اختلاف معنی داری ندارند(p<%5) . بنابراین بر اساس یافتههای این پژوهش بکارگیری هریک از روشهای تمرین انبوه و فاصله دار به عنوان عاملی اثرگذار در مراحل مختلف کسب و یادداری پرتاب دارت محسوب نمیشود هر چند که جهت روشن تر شدن دقیق موضوع انجام تحقیقات بیشتر توصیه میشود .

هدف این پژوهش شناسایی عوامل اصلی مؤثر بر امنیت ورزشگاه های فوتبال ایران و اولویت بندی آنها با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی جهت تصمیم گیری های آینده بود. در بخش کیفی پژوهش عامل های اصلی مؤثر بر امنیت ورزشگاه های فوتبال ایران طی دوازده مصاحبه نیمه ساختاریافته با کارشناسان شناسایی شد. در بخش کمی نیز هفده کارشناس، پرسشنامه های AHP را تکمیل کرده و عامل های اصلی شناسایی شده در بخش کیفی پژوهش را به صورت دوبه دو مقایسه کردند. چهار عامل زیرساختار، حفاظت فیزیکی ورزشگاه، برنامه ریزی و مدیریت مسابقه و نیز پرسنل و کارکنان به عنوان مهم ترین عامل های مؤثر بر امنیت ورزشگاه ها شناسایی شدند. نتایج تحلیل سلسله مراتبی نشان داد عامل زیرساختار با وزن 460/0 بیشترین نقش را در امنیت ورزشگاه های فوتبال ایران دارد. عامل های حفاظت فیزیکی ورزشگاه، برنامه ریزی و مدیریت مسابقه و نیز پرسنل و کارکنان به ترتیب با اوزان 204/0، 173/0 و 162/0 در اولویت های بعدی قرار گرفتند. می توان گفت عوامل متعددی بر ارتقای سطوح امنیت ورزشگاه های فوتبال تأثیر دارند، اما براساس یافته های این پژوهش سرمایه گذاری روی زیرساختارها و به ویژه طراحی و ساخت ورزشگاه و نیز فناوری به عنوان عوامل بسیار مهم و ضروری شناسایی شد که به منظور بهبود امنیت ورزشگاه های فوتبال ایران باید به آنها توجه شود.

هدف از پژوهش حاضر، مقایسه انگیزش مشارکت دانشجویان ورزشکار دختر و پسر در فعالیت های ورزشی و رابطه آن با هدف گرایی ورزشی آنان است. نمونه های این تحقیق را 106 دانشجوی دختر ورزشکار و 105 دانشجوی پسر ورزشکار با میانگین سنی 21 سال تشکیل می دادند. از پرسشنامه انگیزش شرکت در فعالیت های ورزشی (PMQ) گیل و همکارانش (1983) و پرسشنامة تکلیف گرایی و خودگرایی در ورزش (TEOSQ) دیودا و نیکولز (1995)، به ترتیب برای ارزیابی دلایل مشارکت در ورزش و ارزیابی هدف گرایی ورزشی استفاده شد. تمام اطلاعات، با استفاده از آزمون های t و ضریب همبستگی پیرسون در سطح معنی داری کمتر از 05/0 تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد یادگیری و بهبود مهارت ها مهم ترین عامل انگیزشی آزمودنی ها برای شرکت در فعالیت های ورزشی بود. آزمون t، تفاوت در انگیزه ها و هدف گرایی ها را بین دختران و پسران نشان داد. مقایسه دو گروه نشان داد ورزشکاران دختر در عامل شهرت (انگیزه بیرونی) و ورزشکاران پسر در عامل بودن با دوستان ( انگیزه درونی) به طور معنی داری بالاتر از گروه مقابلشان بودند. همچنین بدون توجه به جنسیت، بین تکلیف گرایی با انگیزه های درونی و خودگرایی با انگیزه های بیرونی، رابطه معنی داری مشاهده شد. علاوه بر این، نمره تکلیف گرایی دختران به طور معنی داری بیشتر از پسران بود، ولی در خرده مقیاس خودگرایی اختلاف معنی داری با یکدیگر نداشتند.

هدف از پژوهش حاضر، برآورد میزان خلاقیت مدیران سازمان های ورزشی از فرهنگ سازمانی است. 46 مدیر اداره تربیت بدنی استان آذربایجان شرقی داوطلبانه پرسشنامه های فرهنگ سازمانی رابینز، خلاقیت رندسیب و مشخصات فردی را تکمیل کردند. یافته های آزمون همبستگی پیرسون نشان داد بین تمامی مولفه های فرهنگ سازمانی با میزان خلاقیت مدیران رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد (01 /0 P<) و تغییرات متغیر خلاقیت به اندازه 6 /75 درصد از متغیر فرهنگ سازمانی تاثیر پذیرفته است. یافته های آزمون آماری کروسکال والیس و آزمون uمان ویتنی و ضریب همبستگی پیرسون نیز نشان داد، ارتباط معنی داری بین ویژگی های جمعیت شناختی مدیران (جنسیت، سن، مدرک تحصیلی، رشته تحصیلی، سوابق مدیریتی و خدمتی) با میزان خلاقیت مدیران وجود ندارد.