مرتضی همایون نیا فیروزجاه

مقدمه: افتادن یکی از مسائل جدی دوران سالمندی است که در نتیجه عوامل بسیاری رخ می دهد. هدف از تحقیق حاضر، مقایسه تعادل ایستا و پویا، سرعت راه رفتن، انحنای ستون فقرات و ثبات مرکزی سالمندان با و بدون سابقه افتادن بود.روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع تحقیقات علی مقایسه ای بود. 60 نفر از زنان سالمند با دامنه سنی 60 تا 70 سال تبریز به صورت داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند. آزمودنی ها به دو گروه با و بدون سابقه افتادن تقسیم شدند. سابقه زمین خوردن داوطلبان توسط پرسشنامه سابقه افتادن سنجیده شد. تعادل ایستا و پویا به ترتیب با آزمون های شارپند رومبرگ و زمان برخاستن و راه رفتن زمان دار ارزیابی شد. سرعت راه رفتن با آزمون 10 متر راه رفتن، ثبات مرکزی با آزمون مک گیل و انحنای ستون فقرات با خط کش منعطف ارزیابی شد.  برای مقایسه میانگین متغیرها در دو گروه از آزمون آماری تی مستقل استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که بین شاخص های تعادل ایستا و پویا، انحنای ستون فقرات کمری، سرعت راه رفتن و ثبات مرکزی در سالمندان با و بدون سابقه افتادن تفاوت معناداری وجود داشت. اما بین شاخص انحنای ستون فقرات پشتی در سالمندان با و بدون سابقه افتادن تفاوت معناداری وجود نداشت.نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش، توسعه و بهبود شاخص های تعادل، سرعت راه رفتن و ثبات مرکزی در افراد با سابقه افتادن ضروری به نظر می رسد. 

مقدمه: سندروم متقاطع فوقانی سبب ایجاد محدودیت حرکتی و ضعف در عملکردهای حرکتی افراد می شود. هدف از پژوهش حاضر، مقایسه سواد جسمانی و عملکرد اندام فوقانی در دختران با و بدون سندروم متقاطع فوقانی بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر توصیفی و از نوع علی- مقایسه ای است و داده های آن به صورت میدانی جمع آوری شدند. جامعه آماری پژوهش، شامل دو گروه دانش آموزان دختر 10-12 ساله سالم و دانش آموزان مبتلا به سندروم متقاطع فوقانی شهر خلخال در سال تحصیلی 1401-1402 بودند. با استفاده از نرم افزار جی پاور، تعداد نمونه آماری، 60 نفر تعیین شد. این تعداد با استفاده از صفحه شطرنجی غربالگری شدند و پس از ارزیابی های کمی قامتی در دو گروه سالم (30 نفر) و گروه مبتلا به سندروم متقاطع فوقانی (30 نفر) قرار گرفتند. زاویه سر به جلو و شانه به جلو با استفاده از فتوگرافی، زاویه کایفوز با استفاده از Goniometer-pro app، سواد جسمانی با استفاده از آزمون سواد بدنی کانادا (2-CAPL) و عملکرد اندام فوقانی نیز با استفاده از آزمون Y اندام فوقانی ارزیابی شدند. داده ها از طریق آزمون t مستقل در محیط نرم افزار اس. پی. اس. اس نسخه 26 در سطح 0/05 تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که دختران سالم در همه متغیرهای سواد جسمانی و عملکرد اندام فوقانی نسبت به دختران مبتلا به سندروم متقاطع فوقانی به طور معناداری در وضعیت مطلوب تری قرار داشتند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این تحقیق پیشنهاد می شود مربیان و متخصصان ورزشی و تندرستی از نتایج این تحقیق برای توسعه سواد حرکتی و عملکرد دانش آموزان دارای سندروم متقاطع فوقانی استفاده کنند.

این پژوهش با هدف نقش واسطه ای انگیزش پیشرفت در رابطه بین هویت ورزشی با عملکرد ورزشی نوجوانان ورزشکار انجام شد. پژوهش توصیفی از نوع همبستگی مبتنی بر روش مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی نوجوانان پسر 15 تا 18 سال شهرستان گرگان تشکیل دادند و تعداد 220 ورزشکار نوجوان به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری داده ها شامل سه پرسشنامه برای بررسی متغیرهای پژوهش بود. یافته ها نشان داد روابط مثبت معناداری بین هویت ورزشی و انگیزش پیشرفت با عملکرد ورزشی وجود دارد و مدل پژوهش تایید شد و به طور کلی 41 درصد از عملکرد ورزشی توسط هویت ورزشی و انگیزش پیشرفت قابل تبیین می باشد. همچنین متغیرهای هویت ورزشی و انگیزش پیشرفت بر عملکرد ورزشی اثر مستقیم معنادار دارند. نتایج این پژوهش بر ضرورت نقش هویت و بر انگیزش و نهایتا عملکرد ورزشی در ورزشکاران تاکید می نماید.

زمینه: کارکردهای اجرایی در کودکان دبستانی از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است زیرا می تواند دارای نقش تعیین کننده ای در بهبود عملکرد کودکان در مدرسه و حتی برای آینده آنها باشد. هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر بازی های رایانه ای و بازی های حرکتی بر کارکردهای اجرایی دانش آموزان مقطع ابتدایی بود. روش پژوهش: تحقیق حاضر از نوع نیمه آزمایشی بود. جامعه آماری تمامی دانش آموزان ابتدایی 7 تا 9 ساله مدارس شهرستان بابل در سال 1401 بودند. برای انتخاب نمونه از طریق نمونه گیری تصادفی سه مدرسه انتخاب شدند. تعداد 15 نفر از هر مدرسه به طور تصادفی در سه گروه (بازی های حرکتی، بازی های رایانه ای و کنترل) قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسشنامه کارکردهای اجرایی BRIEF بود. برنامه های گروه حرکتی و رایانه ای برای مدت 12 جلسه (4 هفته و سه جلسه در هفته) انجام گردید. گروه کنترل برنامه های معمول خود را ادامه دادند. آزمون تحلیل کوواریانس و همچنین آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح 05/0 < p اجرا شدند. یافته ها: نتایج آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد با در نظر گرفتن نمره های پیش آزمون به عنوان متغیر کنترل، مداخلات تمرینی(بازی های رایانه ای و بازی های حرکتی) موجب تفاوت معنادار بین گروه های آزمایش و کنترل شد. بر اساس نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی، تفاوت در متغیر کارکردهای اجرایی بین دو گروه تجربی با گروه کنترل معنادار(001/0 p<) ولی با یکدیگر غیر معنادار بود(05/0 p>). نتیجه گیری: می توان با برنامه ریزی مناسب در مدارس از بازی های حرکتی و رایانه ای به عنوان گزینه ای کاربردی در راستای ارتقای کارکردهای اجرایی کودکان استفاده کرد.

مقدمه: ورزش بخش مهمی از زندگی دانشجویان محسوب می شود. تأثیر جنسیت و نوع ورزش دانشجویان بر رشد اجتماعی آنها می تواند متفاوت باشد. هدف پژوهش حاضر مقایسه رشد اجتماعی در دانشجویان ورزشکار (رشته های تیمی و انفرادی) و غیرورزشکار دانشگاه فرهنگیان بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر توصیفی و از نوع پیمایشی مقطعی بود. جامعه آماری شامل 2000 دانشجوی پسر و دختر در حال تحصیل در دانشگاه فرهنگیان استان مازندران بودند. 300 نفر از دانشجو معلمان با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه رشد اجتماعی وایتزمن (1990) بود. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس دوطرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. یافته ها: بر اساس نتایج آزمون تحلیل واریانس دوطرفه، اثر اصلی جنسیت و اثر اصلی گروه معنادار است. با وجود این، اثر تعاملی گروه و جنسیت معنادار نشد. میزان رشد اجتماعی دانشجویان دختر در مقایسه با دانشجویان پسر بالاتر بود. بر اساس نتایج آزمون تعقیبی توکی، گروه ورزشکاران نسبت به غیرورزشکاران به طور معناداری بهتر بودند. با وجود این، هرچند ورزشکاران رشته های انفرادی نسبت به ورزشکاران تیمی از میانگین رشد اجتماعی بیشتری برخوردار بودند، اما اختلاف آنها معنادار نبود. نتیجه گیری: با توجه به رشد اجتماعی بالاتر ورزشکاران نسبت به غیرورزشکاران و همچنین نمرات رشد اجتماعی تقریباً یکسان در هر دو گروه ورزشکاران (رشته های تیمی و انفرادی)، پیشنهاد می شود مربیان از طریق تأکید بر اهمیت یکسان هر یک از ورزشکاران سبب ایجاد جو حمایتی شوند و زمینه ساز رشد اجتماعی در بین تمامی افراد را فراهم آورند. 

مقدمه: برای افراد با ناتوانی های رشدی، درک رشد حرکتی، پایه ای مناسب را برای مداخله، درمان و بهبود این افراد فراهم می کند. هدف: هدف از پژوهش حاضر تعیین تأثیر قابلیت محیط (فراهم سازها) روی توجه و حافظه دانش آموزان دارای اختلالات ذهنی ۶ تا ۹ ساله بود. این تحقیق کاربردی و از نوع نیمه تجربی )مداخله ای( بود. روش: جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان دارای اختلال ذهنی ۶ تا ۹ ساله شهرستان بابل در سال ۱۳۹۶ بودند. ۵۰ دانش آموز پسر به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و سپس به صورت تصادفی در یکی از گروه های آزمایش یا کنترل قرار گرفتند (۲۵ نفر در هر گروه). آزمودنی ها در گروه آزمایش به مدت ۳۶ جلسه (۳ ماه و هفته ای ۳ جلسه) و هر جلسه ۳۰ الی ۴۵ دقیقه تحت آموزش و تمرین قرار گرفتند. برای ارزیابی مهارت های توجه از توجه تولوز- پیرون و آزمون حافظه آندره ری استفاده شد. داده ها با روش آماری آنالیز کوواریانس تک متغیره مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج به دست آمده نشان داد که فراهم سازها در بهبود مهارت توجه تأثیر داشته است (۰۱/۰P<)، همچنین نتایج این تحقیق نشان داد که فراهم سازها در متغیرهای حافظه تأثیری نداشت (۰۵/۰< P). نتیجه گیری: یافته های پژوهش نشان داد که لازم است به محیط و توانایی های محیطی و استفاده از روش های مناسب فراهم سازی در جهت بهبود توجه در کودکان دارای اختلال ذهنی توجه ویژه داشت، از طرفی در مورد حافظه نیازمند تحقیقات بالینی سازمان یافته تر است تا بتوان به طور یقین در مورد تأثیر فراهم سازها در حافظه نظر داد.

حافظه کاری موتور جست وجوی ذهن است. حافظه کاری کارکردی شناختی است که مسئول حفظ اطلاعات آنی، دستکاری واستفاده از آن در تفکر است. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر برنامه های ادراکی- حرکتی بر حافظه کاری دانش آموزان دارای اختلال یادگیری خاص با مشکل ریاضی بود. پژوهش حاضر تجربی ازنوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه موردمطالعه شامل دانش آموزان پسر پایه های سوم تا پنجم مقطع ابتدایی بود. همه آزمودنی ها به صورت نمونه گیری تصادفی به دو گروه تجربی (21 نفر) و کنترل (20 نفر) تقسیم شدند. 16 جلسه تمرین ادراکی حرکتی به صورت دو بار در هفته برای گروه کنترل اجرا شدند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس تجدیدنظرشده هوش وکسلر برای کودکان، آزمون کی مت و پرسش نامه علائم مرضی کودکان بودند. داده های پژوهش با استفاده ازروش تی مستقل و تحلیل کوواریانس تجزیه وتحلیل آماری شدند. نتایج نشان داد که پس از مداخله تمرینی، گروه تجربی نمرات بهتری در آزمون حافظه کاری کسب کردند (P = 0.001)؛ اما بعد از پس آزمون، تغییری در نمرات حافظه کاری گروه کنترل مشاهده نشد. با توجه به نتایج این پژوهش پیشنهاد می شود از تمرینات ادراکی- حرکتی برای ارتقای عملکرد حافظه ای کودکان با اختلال ریاضی استفاده شود.

مقدمه:هدف از پژوهش حاضر تعیین تاثیر قابلیت محیط (فراهم سازها) روی مهارت های فراشناختی کودکان دارای اختلالات ذهنی 6 تا 9 ساله بود. این تحقیق کاربردی و از نوع نیمه تجربی )مداخله ای( بود. روش: جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان دارای اختلال ذهنی 6 تا 9 ساله شهرستان بابل در سال1396 بودند با توجه به امکانات و همکاری مدیران و معلمان مدارس استثنایی شهر بابل از این تعداد، 50 دانش آموز پسر به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و سپس به صورت تصادفی در یکی از گروه های آزمایش یا کنترل قرار گرفتند (25 نفر در هر گروه). آزمودنی ها در گروه آزمایش به مدت 36 جلسه (3 ماه و هفته ای 3 جلسه) و هر جلسه 30 الی 45 دقیقه تحت آموزش و تمرین برنامه های خاصی که شامل فراهم سازی محیطی با قابلیت زیاد در راستای بهبود مهارت های فراشناختی تحقیق بود و در محیط مدرسه اجرا می شد قرار گرفتند. برای ارزیابی مهارت های فراشناختی از پرسشنامه فراشناخت های کودکان(MCQ-C) استفاده شد. داده ها با روش آماری آنالیز کوواریانس تک متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج به دست آمده نشان داد که فراهم سازها در بهبود مهارت فراشناختی تاثیر داشته است(01/0P  

هدف از پژوهش حاضر تعیین تأثیر قابلیت محیط (فراهم سازها) روی ادراک بینایی و تعادل کودکان دچار اختلالات ذهنی شش تا نه ساله بود. این پژوهش کاربردی و از نوع نیمه تجربی ) مداخله ای ( بود. جامعه آماری این پژوهش تمام کودکان دچار اختلالات ذهنی شش تا نه ساله در سال 1396 به تعداد 175 کودک بود. با توجه به امکانات و همکاری مدیران و معلمان مدارس استثنایی شهر ستان، از این تعداد، 50 دانش آموز پسر به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و سپس به صورت تصادفی در یکی از گروه های آزمایش یا کنترل قرار گرفتند (25 نفر در هر گروه). آزمودنی ها در گروه آزمایش به مدت 36 جلسه (سه ماه و هفته ای سه جلسه) و هر جلسه 30 تا 45 دقیقه تحت آموزش و تمرین برنامه های خاصی که شامل فراهم سازی محیطی با قابلیت زیاد در راستای بهبود متغیرهای پژوهش بود و در محیط مدرسه اجرا می شد قرار گرفتند. برای ارزیابی مهارت های رشد حرکتی کودکان از آزمون تبحر حرکتی بروینینکز اوزرتسکی و آزمون مهارت های ادراک بینایی ( TVPS ) استفاده شد. داده ها با روش آماری آنالیز کوواریانس تجزیه وتحلیل شدند. نتایج به دست آمده نشان داد که فراهم سازها روی مهارت های رشد حرکتی در دو مهارت ادراک بینایی و تعادل تأثیر داشته است (P<0.01) ، همچنین، نتایج این پژوهش نشان داد که فراهم سازها در متغیر اکمال بینایی (تشخیص شکل ها از نمادهای ناکامل آنها) تأثیری نداشتند (P>0.05) . یافته های پژوهش نشان داد که لازم است به محیط و توانایی های محیطی و استفاده از روش های مناسب فراهم سازی به منظور افزایش ادراک بینایی و تعادل کودکان دارای اختلال ذهنی توجه ویژه داشت و با استفاده از قابلیت محیط، مهارت های ادراک بینایی و تعادل را در کودکان دچار اختلال ذهنی بهبود بخشید.

هدف از این پژوهش، بررسی اثر تداخل زمینه ای مسدود، نظام دار فزاینده و تصادفی بر اکتساب، یادداری و انتقال مهارت های والیبال مبتنی بر تغییرات در برنامه حرکتی تعمیم یافته است. در واقع تحقیق حاضر با هدف پاسخ به این پرسش انجام گرفت که آیا افزایش منظم سطح تداخل زمینه ای، بر یادگیری مهارت سرویس والیبال از آرایش مسدود یا تصادفی اثربخش تر است. در این پژوهش 30 دانشجو (در 3 گروه 10 نفری) با میانگین سنی 4 ± 23 سال شرکت کردند. تفاوت گروه ها در آرایش تمرین سه نوع سرویس بود. آزمودنی ها، در این آزمایش، مهارت سرویس پنجه ساده، چکشی و موجی والیبال را از فاصله 9 متر از تور والیبال با آرایش های مختلف انجام دادند. هر شرکت کننده 108 تکرار از هر سرویس و در مجموع 324 کوشش طی 9 جلسه (هر جلسه 36 تکرار) انجام داد. نتایج نشان داد آرایش افزایشی، در مقایسه با تمرین تصادفی و مسدود، موجب اجرای بهتر در آزمون یادداری و انتقال شد (05 /0p<). در مجموع پیشنهاد شد برای تسهیل یادگیری چند برنامه حرکتی تعمیم یافته، آرایش از تداخل کم شروع و به صورت تدریجی منظم به سمت تداخل زیاد برنامه ریزی شود.

هدف: این تحقیق به بررسی ارتباط بین هوش هیجانی با تصویر بدنی و اختلالات تغذیه در بین ورزشکاران تیمی و انفرادی می پردازد. روش تحقیق: جامعه آماری این پژوهش کلیه ورزشکاران حرفه ای کشتی ،کاراته، تکواندو ، هندبال ، والیبال و بسکتبال بودند که حداقل سابقه شرکت و حضور در مسابقات استانی را داشتند. نمونه مورد نظر ما شامل 40 ورزشکار کشتی،24 ورزشکار تکواندو ،37 ورزشکار کاراته ، 26 ورزشکار هندبال ، و 48 ورزشکار والیبال و 33 ورزشکار بسکتبال می باشد. که در مجموع 208 ورزشکار نخبه (101 ورزشکار رشته های انفرادی و 107 ورزشکار رشته های تیمی ) بودند. ورزشکاران سه پرسشنامه اختلالات خوردن گارنر و گافینکل، پرسشنامه تصویر بدنی مندلسون و پرسشنامه هوش هیجانی شاته را تکمیل کردند. یافته ها: یافته های تحقیق نشان داد که بین هوش هیجانی با تصویر بدنی ارتباط مستقیم وجود دارد. هم در ورزشکاران رشته های انفرادی و هم در ورزشگاران رشته های گروهی اختلاف معناداری در هردو متغیر هوش هیجانی و تصویر بدنی یافت شد. همچنین بین هوش هیجانی با اختلالات تغذیه ارتباط معکوس وجود دارد. بحث و نتیجه گیری: نتایج این پژوهش پیشنهاد می کند مربیان رشته های مختلف و روانشناسان ورزش به مقوله هوش هیجانی به عنوان یک راهکار مناسب درجهت مقابله با اختلالات تغذیه استفاده کنند. و مربیان و روان شناسان ورزشی از طریق آشناسازی ورزشکاران با هوش هیجانی قدرت درک ادراکی از خود، افزایش قدرت کنترل و تقویت راهبردهای مقابله ای کارامد را درجهت برطرف کردن اختلالات تغذیه بکار گیرند.

پژوهش حاضر، با هدف بررسی رابطه اختلالات رفتاری با راهبردهای مقابله ای و هوش هیجانی در ورزشکاران حاضر در مسابقات آموزشگاه های استان مازندران، انجام شد. به این منظور، تعداد 90 نوجوان ورزشکار، به عنوان نمونه آماری پژوهش حاضر در این رقابت ها، سه پرسشنامه اختلالات رفتاری گودمن، راهبردهای مقابله ای بیلینگز و موس و هوش هیجانی شاته را تکمیل کردند. داده ها با استفاده از روش همبستگی و رگرسیون چندگانه، با استفاده از نرم افزار SPSS ویرایش 19 تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان دادبین اختلالات رفتاری و راهبردهای مقابله ای مسئله دار، رابطه منفی معنادار و بین اختلالات رفتاری و راهبردهای مقابله ای هیجان مدار، رابطه مثبت و معنادار وجود دارد (P<0.05). هم چنین، بین اختلالات رفتاری و هوش هیجانی، رابطه منفی و معنادار وجود دارد (P<0.05). تحلیل رگرسیون نیز، تفاوت معنا داری را میان نمرات مقیاس های اختلالات رفتاری و راهبردهای مقابله ای و هوش هیجانی نشان داد (P<0.05). افزون بر آن، از میان راهبردها، مقابله مبتنی بر هیجان و مقابله مبتنی بر جسمانی کردن و از میان مولفه های هوش هیجانی، مهارت های اجتماعی با اختلالات رفتاری رابطه معنا داری داشتند (P<0.05). یافته های پژوهش حاضر نشان داد راهبردهای مقابله ای و هوش هیجانی، توانایی پیش بینی معنادار اختلالات رفتاری نوجوانان ورزشکار را دارند و راهبردهای مقابله ای و هوش هیجانی می توانند بخشی از اختلالات مربوط به اختلالات رفتاری در نوجوانان ورزشکار را تبیین کنند.