پرخاشگری رقابتی

هدف: اگرچه به طور گسترده ثابت شده است که رقابت (همکاری و رقابت همزمان) ارتباط مثبتی با عملکرد شرکت ها دارد، محققان تا حد زیادی نیروهای محیطی و سطح شرکت را که به طور بالقوه بر این رابطه تأثیر می گذارند نادیده گرفته اند. بر اساس تئوری مبتنی بر منبع و دیدگاه رابطه ای، این مطالعه حاضر ارزیابی می کند که آیا شدت رقابت و پرخاشگری رقابتی به طور منفی تعدیل می کند یا خیر. بطورکلی هدف این تحقیق بررسی تاثیر گذاری همکاری بر عملکرد مالی با نقش میانجی پرخاشگری رقابتی و شدت رقابت بوده است. روش : پژوهش حاضر ازنظر هدف کاربردی و ازنظر شیوه گردآوری اطلاعات، تحقیقی توصیفی – پیمایشی از نوع همبستگی است. جامعه آماری کارکنان شرکتهای دانش بنیان با حجم نمونه 189 نفری از بین آن ها انتخاب و با پرسشنامه اقتباسی که روایی و پایایی آن تائید شده مورد سنجش قرارگرفته است . به منظور تجزیه وتحلیل داده ها جمعیت شناختی و استخراج شاخصه ای مرکزی از آمار توصیفی و نرم افزار24 SPSS و برای تجزیه وتحلیل آمار استنباطی از مدل معادلات ساختاری و از نرم افزار PLS2 Smart استفاده شده است. یافته ها: یافته های تحقیق حاکی از اثر مثبت و معنی دار متغیرهای شدت رقابت و پرخاشگری رقابتی در تاثیر همکاری و عملکرد مالی است. همچنین همکاری بر عملکرد مالی تاثیر مثبت و معناداری می گذارد. نتیجه گیری: رقابت (همکاری و رقابت همزمان) بر با عملکرد شرکتهای دانش بنیان بشدت تاثیر مثبت دارد. همچنین نیروهای محیطی و سطح شرکت به طور بالقوه بر این رابطه همکاری و رقابت با عملکرد شرکتهای دانش بنیان تأثیر جدی می گذارند.

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر بخشی آموزش مبتنی بر نوروفیدبک بر پرخاشگری رقابتی، بدتنظیمی هیجانی بازیکنان فوتبال انجام شد. روش پژوهش از نوع شبه آزمایشی و طرح پژوهشی پیش آزمون–پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش ورزشکاران فوتبالیست شهرستان آستانه اشرفیه در سال 1400 بودند که از این جامعه آماری تعداد 24 نفر از پسران نوجوان به صورت در دسترس انتخاب شده و پس از همتا سازی بر اساس سن و سطح تحصیلات به صورت تصادفی به 2 گروه 12 نفره گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند و پرسشنامه های پرخاشگری رقابتی ماکسول و موریس(2007) و دشواری در تنظیم هیجان گرتز و روئمر(2004) به عنوان پیش آزمون و پس آزمون برای هر دو گروه اجرا شد. به گروه دریافت کننده آموزش نوروفیدبک طبق پروتکل درمانی 15 جلسه 30 دقیقه ای، آموزش موج بتا ترینینگ داده شد. نتایج تحلیل نشان داد که تفاوت میانگین تعدیل یافته گروه آموزش مبتنی بر نوروفیدبک با گروه گواه در مرحله پس-آزمون در مؤلفه های خشم (001/0 P<) و پرخاشگری (001/0 P<) معنادار می باشد. تفاوت میانگین تعدیل یافته گروه آموزش مبتنی بر نوروفیدبک با گواه در مرحله پس آزمون بر نمره کل بدتنظیمی هیجانی معنادار بود (001/0P<). این سطوح معنادار در تمامی مؤلفه های بدتنظیمی هیجانی به استثنای فقدان آگاهی هیجانی (155/0 P>) معنادار تکرار شد. بنابراین می توان گفت آموزش مبتنی بر نوروفیدبک بر کاهش پرخاشگری رقابتی و بدتنظیمی هیحانی ورزشکاران فوتبالیست موثر بوده است.. به بیان دیگر پاداش دهی به امواج مطلوب مغز، باعث می شود که افراد بیاموزند چطور امواجی که منجر به عملکرد مطلوب می شود را تولید کند.