هویت ورزشی

هدف از این پژوهش، بررسی ارتباط درونی هویت ورزشی و جهت گیری ورزشی ورزشکاران شرکت کننده در دومین المپیاد ورزشی غیرمتمرکز منطقه 9 دانشگاه آزاد اسلامی است. نمونه های این پژوهش، 86 ورزشکار دختر (36 نفر) و پسر (50 نفر) در رشته های فوتسال و والیبال بودند که به طور تصادفی از تیم های شرکت کننده در مسابقات انتخاب شدند. از پرسشنامه جهت گیری ورزشی گیل و دیتر (1988) برای ارزیابی رقابت-طلبی، هدف گرایی و میل به پیروزی، و از مقیاس اندازه گیری هویت ورزشی برور و همکاران (1993) برای ارزیابی هویت ورزشی استفاده کردیم. در پژوهش حاضر، پایایی (آزمون-آزمون مجدد) پرسشنامه جهت گیری ورزشی 83/0 و پایایی پرسشنامه هویت ورزشی 86/0 به دست آمد. در زیرمقیاس های هویت ورزشی بین دختران و پسران والیبالیست، تفاوتی معنیدار مشاهده شد، در صورتی که بین دختران و پسران فوتسالیست، تفاوت معنیدار نبود. در زیرمقیاس های رقابت طلبی و هدف گرایی بین دختران و پسران (هر دو رشته فوتسال و والیبال) تفاوت، معنی دار بود، اما در زیرمقیاسِ میل به پیروزی تفاوتی معنی دار وجود نداشت. در دختران، هویت شخصی با رقابت طلبی و هدف گرایی همبستگی داشت (65/0 و 57/0)، اما در پسران ارتباط درونی بین انحصارگرایی با رقابت طلبی، هدف گرایی و میل به پیروزی مشاهده شد (44/0، 51/0 و 61/0). علاوه بر این، هویت اجتماعی نیز با میل به پیروزی همبستگی داشت (72/0). در نهایت، نتایج این تحقیق نشان داد که در دختران، هویت شخصی قوی، مهم ترین زیرمقیاس هویت ورزشی برای موفقیت است در حالی که در پسران هویت اجتماعی و انحصارگرایی قوی، مهم ترین زیرمقیاس ها هستند.

هدف از انجام پژوهش نیمه تجربی حاضر، بررسی تأثیر واحدهای تربیت بدنی عمومی یک و دو دانشگاه بیرجند بر هویت ورزشی دانشجویان است. بدین منظور، مقیاس 22 گزینه ای هویت ورزشی ساخته شده توسط چزلاک (2004) در دو مرحله اولین و آخرین جلسه کلاس های تربیت بدنی عمومی یک و دو نیمسال دوم سال تحصیلی 1387- 88، در اختیار 387 دانشجوی مقطع کارشناسی دانشگاه بیرجند با میانگین سنی 79/1±54/20 قرار گرفت. نمونه آماری به طور تصادفی با تخصیص متناسب در هر طبقه انتخاب و به چهار گروه تقسیم شدند که عبارتند از: تجربی واحد عمومی 1 (150=N)، کنترل واحد عمومی 1 (40=N)، تجربی واحد عمومی 2 (159=N) و کنترل واحد عمومی 2 (40= N). روایی محتوایی پرسشنامه توسط متخصصان و ثبات درونی آن نیز در مطالعه ای مقدماتی با آلفای کرونباخ 89/0 تأیید شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های کولموگروف - اسمیرنف، t گروه های همبسته و t گروه های مستقل در سطح معنیداری 05/0>p استفاده شد. یافته ها نشان داد واحدهای تربیت بدنی عمومی 1 (863/1- =t، 065/0=p) و تربیت بدنی عمومی 2 (333/1- =t، 185/0= p) دانشگاه بیرجند بر هویت ورزشی دانشجویان تأثیرگذار نیستند، در حالی که واحد تربیت بدنی عمومی 1 به طور معنیداری بر خرده-مقیاس های انحصارگرایی (767/3- =t، 001/0= p)، هویت اجتماعی (693/4 =t، 001/0= p)، تأثیرپذیری منفی (038/2 =t، 043/0= p) و هویت خود (183/3- =t، 002/0= p) دانشجویان تأثیرگذار بوده و واحد تربیت بدنی عمومی 2 تنها بر خرده مقیاس هویت خود آزمودنیها تأثیرگذار است (162/3- =t، 002/0= p). بر پایه یافته ها، واحدهای تربیت بدنی عمومی 1 و 2 دانشگاه بیرجند در دستیابی به اهداف خود که مهم ترین آن ها بهبود نگرش و مشارکت مورد انتظار از سوی دانشجویان است ناتوان به نظر میرسند.

مطالعه حاضر ارتباط میان سبک های رهبری مربیان با هویت ورزشی دانش آموزان را در مقطع متوسطه شهر ارومیه در تیم های منتخب دانش آموزی نشان می دهد. 75 دانش-آموز مقطع متوسطه دو ابزار این پژوهش شامل: مقیاس رهبری در ورزش چلادورای و صالح، و مقیاس هویت ورزشی چزلاک را کامل کردند. مقیاس رهبری در ورزش با 40 آیتم، پنج بعد از سبک های رهبری (آموزش و تمرین، رفتار دموکراتیک، رفتار آمرانه، حمایت اجتماعی و بازخورد مثبت) را می سنجد. مقیاس هویت ورزشی نیز با 22 آیتم پنج بعد هویت ورزشی (هویت اجتماعی، انحصار گرایی، هویت خود، تاثیرپذیری مثبت و تاثیرپذیری منفی) را ارزیابی می کند. ثبات درونی پرسش نامه ها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به دست آمد و اطلاعات با استفاده از آزمون های کولموگروف اسمیرنوف یک نمونه ای و ضریب همبستگی پیرسون تحلیل شد. نتایج نشان داد که مربیان تیم های دانش آموزی از سبک رهبری آموزش و تمرین نسبت به سبک دموکراتیک بیشتر استفاده می کردند. نتایج آزمون ضریب همبستگی پیرسون نیز نشان داد که میان سبک های رهبری آموزش و تمرین، دموکراتیک، حمایت اجتماعی و بازخورد مثبت با ابعاد هویت ورزشی ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد؛ درحالی که بین سبک آمرانه و ابعاد هویت ورزشی ارتباط معناداری وجود نداشت. نتایج این پژوهش و مطالعات پیشین، اثرات مثبت سبک ها و رفتار های رهبری مربیان بر هویت ورزشی ورزشکاران و نقش بارز مربی در توسعه هویت ورزشی بازیکنان و در نتیجه افزایش عملکرد آن ها را نشان می دهد.

هدف از این پژوهش مدل یابی تأثیر هویت ورزشی بر جهت گیری ورزشی در ورزشکاران شرکت کننده در یازدهمین المپیاد ورزشی دانشجویان پسر سراسر کشور بود. 400 دانشجو از بین 2130 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه جهت گیری ورزشی (87/0=SOQ, Gill et al.,1988,α) و پرسشنامه هویت ورزشی (82/0=Cieslak, 2004,α) بود. پرسشنامه جهت گیری ورزشی با 25 آیتم، سه بعد جهت گیری ورزشی و پرسشنامه هویت ورزشی با 22 آیتم، پنج بعد هویت ورزشی را ارزیابی کردند. داده ها با استفاده از آزمون های کولموگروف- اسمیرنوف، رگرسیون چندگانه و روش مدلسازی معادلات ساختاری در سطح معناداری 05/0 ≥ P تحلیل شد. یافته ها نشان داد همه ابعاد هویت ورزشی (به جز تأثیرپذیری منفی) رابطه مستقیم و معناداری با جهت گیری ورزشی دارند. همچنین مجموعه متغیرهای مستقل (هویت خود، هویت اجتماعی، انحصارگرایی، تأثیرپذیری مثبت، تأثیرپذیری منفی)، نزدیک به 41/0 از واریانس متغیر جهت گیری را پیش بینی یا برآورد می کنند (41/0 R 2 =).

هدف از این پژوهش بررسی مقایسه ای هویت ورزشی هندبالیست های لیگ برتر ایران و رفتار رهبری مربیانشان براساس عملکرد تیمی بود. نمونه آماری برابر با جامعه آماری در نظر گرفته شد(144n=). برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه مقیاس رهبری در ورزش(LSS) و پرسشنامه هویت ورزشی(AIMS Plus)، به ترتیب با ثبات درونی(0/93) و(0/89) استفاده شد. همچنین به منظور ارزیابی عملکرد تیم ها، جدول نهایی لیگ بر اساس فاصلة امتیازات و رتبه بندی تیم ها به سه عملکرد متفاوت تقسیم شد. پس از تعیین نوع توزیع داده ها با استفاده از آزمون کلموگراف-اسمیرنف، برای تجزیه و تحلیل اطلاعات، از آزمونهای آماری آنوای یکطرفه و تعقیبی گابریل، کروسکالوالیس و یومن ویتنی در نرم افزار(20 spss) استفاده شد. نتایج مقایسة سبک های رهبری مربیان نشان داد سبک های رهبری آموزش و تمرین، حمایت اجتماعی، بازخورد مثبت و دموکراتیک در بین مربیان تیم های موفق، کمتر موفق و ناموفق دارای تفاوت معنی داری است(05/0≥p) و استفاده این سبک ها در بین مربیان تیم های موفق به طور معنی داری بیشتر از مربیان تیم های کمترموفق و ناموفق بود. در حالی که این تفاوت در سبک رهبری آمرانه معنی دار نبود. همچنین مقایسة هویت ورزشی و خرده مقیاس-های آن در بین بازیکنان تیم های موفق، کمتر موفق و ناموفق تفاوت معنی داری را نشان داد، که این تفاوت در هویت ورزشی و خرده مقیاس های هویت اجتماعی، انحصارگرایی و هویت خود بود(05/0≥p). براساس یافته های پژوهش، به نظر می رسد مربیان می توانند با آگاهی از جنبه های رفتاری مطلوب در حین تمرین و آموزش، گام اساسی در حفظ و ثبات هویت ورزشی قوی ورزشکاران بردارند و زمینة را برای موفقیت آن ها و تیم فراهم آورند.

مشارکت در فعالیت های بدنی و در پیش گرفتن سبک زندگی فعال، تا حد زیادی به ماهیت ارتباطات اجتماعی و درونی کردن تجارب دیگران به خصوص افراد مهم بستگی دارد. از این رو هدف تحقیق حاضر، بررسی رابطه بین برخی از عوامل جامعه پذیری ورزشکاران جوان شهر رشت با رشد مشارکت ورزشی آنان از منظر جامعه شناختی و تربیت بدنی بوده است. پژوهش حاصر از نوع توصیفی _ پیمایشی و جامعه آماری شامل تمامی جوانان و نوجوانان ورزشکار15 تا 29 ساله شهر رشت است(55807 نفر).نمونه آماری، تعداد400 نفربودند که به صورت نمونه گیری طبقه ای (انتخاب رشته های ورزشی فعال) و تصادفی (انتخاب باشگاه های هر رشته و ورزشکاران) به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده، پرسشنامه محقق ساخته ای بود که روایی آن با استفاده از نظر 10 نفر از اساتید تربیت بدنی دانشگاه گیلان تأیید شد و پایایی آن با روش ضریب آلفای کرون باخ، 88/0 به دست آمد. از آمار توصیفی، آزمون های کولموگروف _ اسمیرنوف و ضریب همبستگی اسپیرمن استفاده شده است. یافته های تحقیق نشان داد کلیه ابعاد جامعه پذیری با توسعه مشارکت ورزشی رابطه مثبت و معنی داری دارند. مدل نهایی نتایج نشان داد وزن رگرسیونی سه عامل میزان ورزشی بودن اعضای خانواده، حمایت اعضای خانواده از ورزش کردن و اهمیت دادن مدرسه و معلمان به ورزش، به ترتیب برابر با 89/0، 80/0 و 62/0 است که بیشترین ضریب تأثیر را داشتند. با توجه به نتایج تحقیق به نظر می رسد حمایت های خانواده چه به صورت کلامی و یا مشارکت خود والدین در فعالیت های جسمانی، اثر مهمی در مشارکت ورزشی فرزندان داشته است.

هدف تحقیق بررسی رابطه بین هویت ورزشی و نقش جنسیتی در بازیکنان حرفه ای فوتسال استان هرمزگان می باشد. پژوهش حاضر توصیفی- همبستگی است . جامعه آماری پژوهش را کلیه بازیکنان حرفه ای فوتسال حاضر در لیگ دسته برتر، دسته یک و حضور مداوم به مدت یکسال در تمرینات تیم استان هرمزگان تشکیل دادند. جامعه آماری 87 نفرمی باشد، نمونه گیری به روش سرشماری انجام شد. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه هویت ورزشی کیسلاک، 2004 و پرسشنامه نقش جنسیتی بم، 1974 بود و دو پرسشنامه از روایی و پایایی بالایی برخوردار بودند. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی کندال، رگرسیون همزمان در سطح معناداری P≤ 0/05 تحلیل شد. یافته ها نشان داد از بین ابعاد هویت جنسیتی مولفه هویت اجتماعی و انحصار گرایی با نقش جنسیتی رابطه معناداری دارد اما بین ابعاد هویت شخصی و هیجان پذیری منفی با نقش جنسیتی رابطه معناداری وجود ندارد. همچنین بر اساس نتایج رگرسیون همزمان، هویت اجتماعی و هویت شخصی به صورت مثبت تغییر در واریانس نقش جنسیتی را پیش بینی می کند (01/0>p). اما انحصارگرایی و هیجان پذیری منفی تغییر در نقش جنسیتی را پیش بینی نمی کند و تغییری در واریانس تبیین شده آن ندارد(05/0

نوع ویژه ای از انتقال، کناره گیری از ورزش قهرمانی است. هدف اصلی این مطالعه بررسی اثر هویت تیمی و شبکه حمایت اجتماعی با مشکلات کناره گیری از فوتبال حرفه ای در ایران و ارائه مدلی مناسب در این زمینه می باشد. جامعه آماری تحقیق شامل فوتبالیست های حرفه ای که بیش از پنج سال از زمان کناره گیری آنها نگذشته باشد، است. 384 نفر فوتبالیست کناره گیری کرده نمونه نهایی این تحقیق را تشکیل دادند. از پرسشنامه کناره گیری از ورزش حرفه ای سیسک(2003) برای جمع آوری داده ها استفاده گردید. نتایج آزمون مدل یابی معادلات ساختاری نشان داد که هویت ورزشی با مشکلات فردی رابطه مستقیم و معنادار دارد. اما هویت ورزشی با مشکلات روانی، اجتماعی و مشکلات حرفه ای رابطه معنادار ندارد. نتایج آزمون مدل یابی معادلات ساختاری نشان داد که شبکه حمایت اجتماعی با مشکلات فردی رابطه مستقیم و معنادار ندارد. اما شبکه اجتماعی حمایت با مشکلات روانی، اجتماعی و همچنین با مشکلات حرفه ای رابطه معنادار دارد. به طور کلی می بایست برای کاهش مشکلات فردی، حرفه ای و روانی- اجتماعی فوتبالیست های کناره گیری کرده از ورزش دو عامل شبکه حمایت اجتماعی و هویت ورزشی مورد توجه قرار گیرد.

پژوهش حاضر با هدف تدوین مدل ساختاری کیفیت زندگی کاری بر اساس متغیرهای سرمایه روان شناختی و هویت ورزشی در ورزشکاران انجام شد.روش پژوهش توصیفی-همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی ورزشکاران تیم های ملی بودند که به روش در دسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسش نامه بود. همبستگی بین متغیرهای سرمایه روان شناختی و هویت ورزشی با کیفیت زندگی کاری مثبت بود. نتایج نشان داد متغیرهای هویت ورزشی و سرمایه روان شناختی به ترتیب بیشترین تأثیر را بر کیفیت زندگی کاری داشته اند.بر اساس نتایج می توان گفت سرمایه روان شناختی، میزان هویت و تعلق به رشته ورزشی نقش مهمی در ارتقأ کیفیت زندگی کاری ورزشکاران ایفا می نماید و لازم است مسئولان تلاش های لازم را در این زمینه به عمل آورند.

هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط سبک رهبری مربیان تیم های لیگ برتر با هویت ورزشی بازیکنان نخبه هندبال بانوان ایران بود. جامعه آماری مورد مطالعه بازیکنان، مربیان و مدیران حاضر در لیگ برتر  سال 1392 به تعداد 176 نفر بود. در بخش مربیان و مدیران 16 تن به طور کل شمار و در بخش ورزشکاران 113 بازیکن طبق جدول مورگان به طور تصادفی برگزیده شدند. برای دستیابی به اهداف تحقیق از پرسشنامه ی هویت ورزشی برور و سبک رهبری باس و اولیو استفاده شد. روایی  صوری و محتوایی پرسشنامه ها به تایید 15 تن از متخصصین رسید و پایایی آنها در یک آزمون مقدماتی با 30 آزمودنی به ترتیب 0/91 و 0/89 محاسبه گردید. برای تحلیل داده ها از روش های آماری توصیفی و استنباطی از جمله  تی تک نمونه ای، آنوا، شفه و رگرسیون خطی با استفاده از نرم افزار SPSS استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که هویت ورزشی بازیکنان نخبه هندبال بانوان ایران در سطح مطلوبی قرار دارد. سبک رهبری مربیان لیگ برتر تحول گرا بوده و همچنین ارتباط معناداری بین سبک رهبری مربیان با هویت ورزشی بازیکنان وجود دارد.

این پژوهش با هدف نقش واسطه ای انگیزش پیشرفت در رابطه بین هویت ورزشی با عملکرد ورزشی نوجوانان ورزشکار انجام شد. پژوهش توصیفی از نوع همبستگی مبتنی بر روش مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی نوجوانان پسر 15 تا 18 سال شهرستان گرگان تشکیل دادند و تعداد 220 ورزشکار نوجوان به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری داده ها شامل سه پرسشنامه برای بررسی متغیرهای پژوهش بود. یافته ها نشان داد روابط مثبت معناداری بین هویت ورزشی و انگیزش پیشرفت با عملکرد ورزشی وجود دارد و مدل پژوهش تایید شد و به طور کلی 41 درصد از عملکرد ورزشی توسط هویت ورزشی و انگیزش پیشرفت قابل تبیین می باشد. همچنین متغیرهای هویت ورزشی و انگیزش پیشرفت بر عملکرد ورزشی اثر مستقیم معنادار دارند. نتایج این پژوهش بر ضرورت نقش هویت و بر انگیزش و نهایتا عملکرد ورزشی در ورزشکاران تاکید می نماید.

برای ورزشکاران و افرادی که فعالانه در ورزش فعالیت می کنند، هویت ورزشی بخش ارزشمندی از وجود آنهاست که می توانند با شرکت در ورزش نیاز هویت ورزشی خود را برآورده کنند. هویت ورزشی با سطح درگیری در ورزش افزایش می یابد، و هویت ورزشی قوی با دستاوردهای ورزشی و همچنین با انگیزه و رقابت بالاتر ارتباط مثبت دارد. هدف کلی پژوهش ارائه الگوی پارادایمی هویت ورزشی در تکواندوکاران استان آذربایجان غربی است. از نظر روش یک پژوهش کیفی، از نوع نظریه مبنایی است. جامعه مورد مطالعه شامل اعضای هیأت تکواندو استان آذربایجان غربی ،کمیته های آموزش و مربیان دارای درجه ملی استان آذربایجان غربی می شود. نمونه گیری به روش گلوله برفی انجام و تا حد اشباع نظری ادامه یافت. پس از پیاده سازی متون مصاحبه، کدگذاری انتخابی، محوری و کدهای باز استخراج و با استفاده از نرم افزار MAXQDA تحلیل شد. در نهایت الگور پارادایمی ارائه شد. بر اساس یافته ها الگوی پارادایمی هویت ورزشی در تکواندوکاران استان آذربایجان غربی کشور از 4 مقوله (هویت یابی با تیم ورزشی، هویت فنی ورزشی، هویت اجتماعی ورزشی و هویت اخلاقی ورزشی)، 8 مفهوم ثانویه و 39 مفهوم اولیه تشکیل شد و پاردایم کیفی تحقیق ارائه شد.

هویت ورزشی نوعی هویت اجتماعی است که از تعلق گروهی از ورزشکاران به رشته خاص حکایت دارد. هویت های ورزشی جزء ارزشمندی از احساس فرد هستند . هویت ورزشی قوی می تواند موجب انگیزش و نظم لازم جهت حضور مداوم ورزشکار در تمرین ها و همچنین موفقیت در سطوح عالی ورزشی شود.هدف پژوهش حاضر تدوین مدل ساختاری هویت ورزشی در تکواندوکاران استان آذربایجان غربی بود. جامعه آماری شامل ورزشکاران تکواندوکار استان آذربایجان غربی با سابقه حداقل 2 سال فعالیت در لیگ استانی است، که بر اساس آمار مستند اداره کل ورزش و جوانان استان آذربایجان غربی شامل 2100 نفر شد. حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران 324 محاسبه و بر اساس نمونه گیری تصادفی ساده گزینش شد. ابزار جمع اوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته است که بر اساس معیار فورنل و لارکر روایی واگرا پرسشنامه ها مورد تایید قرار گرفت؛ همچنین پایایی ترکیبی (ضریب دیلون - گلداشتاین) قابل قبول بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار اس پی اس اس و اسمارت پی ال اس استفاده شد. نتایج نشان داد که تاثیرهویت یابی با تیم ورزشی(با ضریب رگرسیونی 30/0 و نسبت بحرانی 48/18) ، هویت فنی ورزشی(با ضریب رگرسیونی 36/0 و نسبت بحرانی 00/2 ، هویت اجتماعی ورزشی(با ضریب رگرسیونی27/0 و نسبت بحرانی 22/19) و هویت اخلاقی ورزشی( ضریب رگرسیونی 30/0 و نسبت بحرانی 38/2)که خارج از بازه 96/1 قرار دارند و هم چنین بنابر کسب سطح معناداری کوچکتر از 05/0، بر هویت ورزشی در تکواندوکاران استان آذربایجان غربی مثبت و معنا دار است. ضریب GOF، حاکی از برازش کلی قوی مدل می باشد.

هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط اشتیاق به فعالیت و هویت ورزشی با پاسخ های روانشناختی به آسیب ورزشی در کاراته کاهای نخبه بود. آزمودنی های تحقیق را 190 کاراته کای نخبه استان آذربایجان شرقی تشکیل می دادند که از طریق نمونه گیری در دسترس از میان باشگاه های مختلف انتخاب شده و پرسشنامه های شور و اشتیاق، هویت ورزشی و سیاهه ورزشی درد را تکمیل کردند. جهت تجزیه و تحلیل داده های تحقیق، از آزمون t مستقل و آزمون همبستگی پیرسون در سطح معنی داری 05/0> α استفاده شد. نتایج نشان داد هویت ورزشی با هر دو اشتیاق سازگار و وسواسی رابطه معنی داری دارد ولی کاراته کاهای وسواسی هویت ورزشی بیشتری نسبت به کاراته کاهای سازگار داشتند. همچنین نتایج نشان داد ارتباط بین هویت ورزشی با پاسخ های روانشناختی به آسیب در کاراته کاهای سازگار و وسواسی معنی دار بود ولی این رابطه در کاراته کاهای وسواسی قوی تر بود. نتایج آزمون t نشان داد کاراته کاهای وسواسی بیشتر از پاسخ های روانشناختی شامل مقابله مستقیم، راهبردهای شناختی و فاجعه اما کاراته کاهای سازگار بیشتر از پاسخ های روانشناختی شامل دوری و آگاهی بدنی استفاده می کنند. در کل نتایج نشان می دهد کاراته کاهای وسواس از پاسخ های روانشناختی استفاده می کنند که ممکن است منجر به خطر افتادن سلامتی کاراته کا ها شود. این نتایج از رویکرد دوگانه اشتیاق والرند(2003) حمایت می کند.