پرخاشگری ورزشی

هدف این تحقیق، تعیین ارتباط بین جو اخلاقی تیم و تمایلات پرخاشگری ورزشی در بازیکنان نوجوان بسکتبالیست است. بدین منظور 123 ورزشکار (65 پسر و 58 دختر) 19-13 ساله دسته اول و دوم باشگاه های شهر تهران، به روش تصادفی انتخاب شدند. ورزشکاران در فواصل استراحت تمرین تیم به تکمیل پرسشنامه سه بخشی پرداختند که شامل پرسشنامه های جمعیت شناسی، JAMBYSQ (پرسشنامه قضاوت در مورد رفتار اخلاقی در ورزش نوجوانان که اطلاعاتی در مورد میزان قدرت معیارهای تیمی و میزان احتمال به پرخاشگری خود توصیف شده را ارائه می دهد) و TNQ (پرسشنامه معیار تیمی که اطلاعاتی در مورد معیارهای هم تیمی ها و مربی برای تقلب و پرخاشگری ارائه می دهد) بود. روایی و پایایی دو پرسشنامه بررسی و مشخص شد که هر دو پرسشنامه، روا و پایا هستند. نتایج نشان داد بهترین پیش بین در احتمال به پرخاشگری (چه در دختران و چه در پسران)، ادراک ورزشکاران از معیارهای پرخاشگری قبلی تیم شان است (05/0 P<) . معیارهای مربی برای تقلب و پرخاشگری پیش بین مهمی برای تمایلات پرخاشگرانه در دختران بود، ولی در پسران این گونه نبود (05/0 P<). این یافته ها تاثیری را که هم تیمی ها و مربیان در شکل دهی جو اخلاقی در تیم های ورزشی دارند، نشان می دهد. نتایج با تکیه بر نظریه تکامل اخلاقی کوهلبرگ و نظریه یادگیری اجتماعی باندورا به دست آمد . مجموع یافته ها ضمن جانبداری از این دو نظریه، بارزترین مؤلفه جو اخلاقی مؤثر بر پرخاشگری ورزشکاران را، معیارهای پرخاشگری هم تیمی هایشان می دانند

هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط کمال­گرایی و پرخاشگری در بین دانش­آموزان ورزشکار بود. روش پژوهش، توصیفی و از نوع مطالعات همبستگی بود. بدین منظور 333 دانش­آموز ورزشکار با روش نمونه­گیری تصادفی خوشه­ای انتخاب شده و پرسش­نامه­های ویژگی های فردی، کمال­گرایی چندبعدی در ورزش گتوالز و دان، و پرخاشگری ورزشی بردمیر را تکمیل کردند. روایی پرسش­نامه ها با بهره­گیری از نظرات اصلاحی اساتید روان­شناسی و مدیریت ورزشی، مربیان و ورزشکاران به­دست آمد و پایایی آن ها با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ به­ترتیب 89/0 و 83/0 تعیین شد. داده ها با استفاده از آزمون های آماری توصیفی و استنباطی (آزمون کولموگراف-اسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه) تجزیه و تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان­داد، کمال­گرایی با پرخاشگری ورزشی دانش­آموزان ورزشکار ارتباط مثبت و معناداری داشته است؛ همچنین از میان خرده­مقیاس های کمال­گرایی، تنها بین خرده­مقیاس ادراک فشار والدین با پرخاشگری ورزشی ارتباط معناداری مشاهده نشد. در نتایج تحلیل رگرسیون، خرده­مقیاس نگرانی بیش از حد در مورد اشتباهات، به­عنوان بهترین پیش­بینی­کننده پرخاشگری خصمانه شناخته شد. با توجه به نتایج پژوهش حاضر، همیشه نمی توان کمال­گرایی را به­عنوان یک عامل منفی در پیش­بینی پرخاشگری قلمداد­کرد؛ زیرا کمال­گرایی بهنجار، موجب کاهش پرخاشگری می شود؛ بنابراین باید به ابعاد بهنجار و نابهنجار کمال­گرایی به­طور همزمان توجه نمود.

خشونت ورزشی اکنون جزء جدایی ناپذیر میادین ورزشی شده است. اما میزان آن به تناسب نوع ورزش و پذیرش و مقبولیت عمومی متفاوت است. از این رو، میزان بازتاب آن علاوه بر این که متأثر از چنین وضعیتی است، متأثر از فراوانی خشونت ها نیز هست. روش تحقیق حاضر، تحلیل محتوا و از نوع توصیفی بوده است. برای این منظور سه روزنامة ورزشی خبر ورزشی، ابرار ورزشی و ایران ورزشی که از پرتیراژترین و پرخواننده ترین روزنامه های ورزشی بودند، در دور ة زمانی اوایل فروردین ماه سال 1392 تا اواخر اسفند ماه سال 1392برگزیده و تمام شماری شدند. بر حسب بررسی انجام شده، عمده خشونت های ورزشی در حوزه فوتبال و مربوط به مسابقات لیگ می شود که از یک سو از فراوانی بیشتری برخوردارند و از سوی دیگر دارای اهمیتی غیر قابل انکار هستند. این خشونت ها عمدتاً در زمین بازی (شامل زمین مسابقه و زمین تمرین) بروز پیدا کرده اند و اغلب توسط تماشاچیان و بازیکنان شکل گرفته و سپس در فضای ورزشگاه یا بیرون آن گسترش یافته است. با توجه به این که حدود 93 درصد از خشونت های ثبت شده در مطبوعات مربوط به حوزه فوتبال بوده است، ساختار بیان شده در مورد ابعاد گوناگون خشونت نیز به فوتبال مربوط می شود که در آن امکان همسان سازی و همانندسازی بین تماشاچیان و بازیکنان، امکان تقلید و جانشین سازی و یادگیری اجتماعی و مشاهده ای و زمینه های تخلیه هیجانی پوپولیستی، عقده گشایی های ناشی از سرخوردگی ها و بغض های فروخورده اجتماعی و سیاسی و جبران شکست ها و ناکامی های گوناگون در این ورزش بیشتر است. با یادآوری این نکته که فوتبال نقش عمده ای را در هویت سازی گروهی نیز بازی می کند.