مونا رضایی

هدف از این پژوهش، ارائه مدل راهبردهای جامعه شناختی مؤثر بر سیاست های جسمانی بانوان در ورزش باشگاهی بود. تحقیق از نوع کیفی با رویکرد اکتشافی نظام مند انتخاب شد. جامعه آماری پژوهش شامل اساتید مدیریت ورزشی، جامعه شناسی ورزشی و روان شناسی ورزشی (حداقل دو پژوهش در زمینه عنوان حاضر) و ورزشکاران نخبه بانوان (حداقل ده سال فعالیت مداوم ورزشی و کسب مدال های قهرمانی در مسابقات کشوری و تحصیلات کارشناسی ارشد و دکتری) بود. تعداد این افراد به صورت حدودی، 45 نفر بود. نمونه آماری بر مبنای رسیدن به اشباع نظری به صورت هدفمند انتخاب شدند (18 نفر). ابزار پژوهش شامل مطالعه کتابخانه ای نظامند و مصاحبه اکتشافی (نیمه ساختارمند) بود. روایی ابزار بر اساس اعتبار نمونه، نظر خبرگان و توافق بین مصححان ارزیابی و تأیید گردید. جهت تحلیل یافته ها از روش کدگذاری مفهومی چندمرحله ای با رویکرد تحلیل سیستمی استفاده شد. بر اساس چارچوب مفهومی استخراج شده، 3 مضمون فراگیر، 7 مضمون سازمان دهنده و 35 مضمون پایه به دست آمد. راهبردهای جامعه شناختی مؤثر بر سیاست های جسمانی بانوان در ورزش باشگاهیِ پیشنهادشده، در سه حوزه خرد یا فردی (سبک زندگی خانواده و پایگاه اقتصادی اجتماعی خانواده)، سطح میانی یا اجتماع (آگاهی عمومی و عوامل میان فردی) و سطح کلان یا حاکمیت (سیستم آموزشی، رسانه و قوانین و سیاست ها) مشخص گردید؛ بنابراین با توجه به نتایج پژوهش پیشنهاد داده می شود که با بازنگری اساسی قوانین و مقررات در توسعه ضمانت اجرایی بر سیاست های جسمانی بانوان در ورزش باشگاهی انجام پذیرد.

زمینه: کارکردهای اجرایی در کودکان دبستانی از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است زیرا می تواند دارای نقش تعیین کننده ای در بهبود عملکرد کودکان در مدرسه و حتی برای آینده آنها باشد. هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر بازی های رایانه ای و بازی های حرکتی بر کارکردهای اجرایی دانش آموزان مقطع ابتدایی بود. روش پژوهش: تحقیق حاضر از نوع نیمه آزمایشی بود. جامعه آماری تمامی دانش آموزان ابتدایی 7 تا 9 ساله مدارس شهرستان بابل در سال 1401 بودند. برای انتخاب نمونه از طریق نمونه گیری تصادفی سه مدرسه انتخاب شدند. تعداد 15 نفر از هر مدرسه به طور تصادفی در سه گروه (بازی های حرکتی، بازی های رایانه ای و کنترل) قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسشنامه کارکردهای اجرایی BRIEF بود. برنامه های گروه حرکتی و رایانه ای برای مدت 12 جلسه (4 هفته و سه جلسه در هفته) انجام گردید. گروه کنترل برنامه های معمول خود را ادامه دادند. آزمون تحلیل کوواریانس و همچنین آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح 05/0 < p اجرا شدند. یافته ها: نتایج آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد با در نظر گرفتن نمره های پیش آزمون به عنوان متغیر کنترل، مداخلات تمرینی(بازی های رایانه ای و بازی های حرکتی) موجب تفاوت معنادار بین گروه های آزمایش و کنترل شد. بر اساس نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی، تفاوت در متغیر کارکردهای اجرایی بین دو گروه تجربی با گروه کنترل معنادار(001/0 p<) ولی با یکدیگر غیر معنادار بود(05/0 p>). نتیجه گیری: می توان با برنامه ریزی مناسب در مدارس از بازی های حرکتی و رایانه ای به عنوان گزینه ای کاربردی در راستای ارتقای کارکردهای اجرایی کودکان استفاده کرد.

هدف از پژوهش حاضر طراحی مدل مهارت های ارتباطی بازخورد شغلی ، قدرت منبع بازخورد و عزت دریافت کننده در بهبود عملکرد شغلی کارشناسان تربیت بدنی دانشگاه های پیام نور بود. پژوهش حاضر بر مبنای هدف از نوع کاربردی و از نوع توصیفی و همبستگی بود که به شکل میدانی انجام شد. جامعه آماری شامل کارشناسان تربیت بدنی دانشگاه های پیام نور(468 نفر) بود که 248 نفر به روش تصادفی طبقه ای به عنوان نمونه انتخاب شد.ابزار گردآوری اطلاعات شامل چهار پرسش نامه عزت نفس سازمانی پیرس و همکاران (1989)، بازخورد شغلی آلدرز(2000)، قدرت منبع بازخورد هینکین و اسچریشیم (1989) و عملکرد شغلی فدور و همکاران(2001) بود. پایایی پرسشنامه ها بالای 75/0 بود . از آمار توصیفی برای توصیف داده ها و در بخش استنباطی از ضریب همبستگی پیرسون ، تحلیل مسیر و روش معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج نشان داد بازخورد شغلی بر بهبود عملکرد شغلی، قدرت منبع بازخورد وعزت دریافت کننده ، تأثیر مثبت و معناداری دارد. قدرت منبع بازخورد بر بهبود عملکرد شغلی و همچنین عزت دریافت کننده نیز بر بهبود عملکرد شغلی، تأثیر مثبت و معناداری دارد. قدرت منبع بازخورد و عزت دریافت کننده بازخورد در رابطه بازخورد شغلی و بهبود عملکرد شغلی، نقش میانجی دارد. بنابراین با توجه به تاثیر معناداری تمامی متغیرهای مربوط به مهارت های ارتباطی بر روی بهبود عملکرد شغلی، وبا توجه لازم به عوامل روانی(عزت نفس) و سازمانی (قدرت منبع) بازخورد شغلی ، ضمن اثربخش نمودن و افزایش احتمال پذیرش بازخورد ، می توان عملکرد شغلی کارشناسان تربیت بدنی دانشگاه را بهبود بخشید.

هدف پژوهش حاضر، بررسی ارتباط احساس خودسودمندی و توانایی تصویرسازی با عملکرد بازیکنان زن نخبه تنیس روی میز کشوربود. روش نمونه گیری شامل انتخاب 32 نفر از بازیکنان راه یافته به دور پایانی مسابقات انفرادی برای تعیین مقام اول تا سی و دوم از میان 57 نفر به روش نمونه گیری در دسترس و روش پژوهش این تحقیق از نوع توصیفی- همبستگی بود. ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامه «خودسودمندی» ریزز «تحلیل جسمانی» بندورا (2009)(PSE) (87/0 =α)، پرسشنامه «توانایی تصویرسازی درونی و بیرونی» گلدووینسبرگ (2010) (8/0 =α)، و از تعیین مقام اول تا سی و دوم برای بررسی عملکرد ورزشکاران مورد استفاده قرار گرفت. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از شاخص های آمار توصیفی و استنباطی همبستگی می باشد.طبق یافته های تحقیق، بین احساس خودسودمندی و اجرا و نیز بین توانایی تصویرسازی درونی و اجرا ارتباط معنی داری وجود دارد، ولی بین تصویرسازی بیرونی و اجرا ارتباط معنی داری مشهود نیست و احساس خودسودمندی برآوردکننده نتیجه اجرای مسابقه می باشد. سرانجام می توان نتیجه گرفت سنجش مهارت های روانی، خود سودمندی و توانایی تصویرسازی درونی و بیرونی در جهت پیش بینی موفقیت ورزشکاران در رشته تنیس روی میز از اهمیت خاصی برخوردار است.

هدف پژوهش حاضر، تعیین ارتباط بین کمال گرایی و خودتعیینی با راهبردهای مقابله ای دانشجویان تیم های ورزشی بود. جامعه آماری  پژوهش شامل دانشجویان ورزشکار عضو تیم های ورزشی دانشگاه علم و صنعت (232 نفر) بود که نمونه آماری نیز کل شمار در نظر گرفته شد. ابزار پژوهش، «پرسشنامه کمال گرایی چند بُعدی» (فراست و همکاران، 1990) با ضریب پایایی 87/0، «پرسشنامه تنظیم رفتاری ورزش» (لانسدیل و همکاران، 2008) با ضریب پایایی 8/0 و «مهارت های مقابله ای ورزشی» (اسمیت و همکاران، 1995)  با ضریب پایایی896/0 بود. تجزیه و تحلیل داده ها توسط میانگین، انحراف استاندارد، کلموگروف اسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون هم زمان به کمک نرم افزار اس پی اس اس نسخه 20 انجام شد. طبق یافته ها، بین کمال گرایی (38/0=r ، 00/0P=) و ابعاد آن: نگرانی درباره اشتباهات (26/0=r، 00/0P=)،  شک درباره اعمال (17/0=r، 00/0P =)، انتظارات والدینی (35/0=r، 00/0P=)، انتقادگری والدینی (20/0=r، 00/0P=)، استانداردهای شخصی (17/0=r، 00/0P=) و سازماندهی (06/0=r، 00/0P=) با راهبرد مقابله ای ارتباط مثبت معنی داری دارد. همچنین، انتظارات والدینی (26/0=β) و انتقادگری والدینی (15/0=β) پیش بینی کننده های معنادار راهبردهای مقابله ای بودند. بین خود تعیینی (27/0=r، 00/0P=)و ابعاد آن، دلایل درونی (15/0=r، 01/0P=)، دلایل هماهنگ سازی (17/0=r، 00/0P=)، دلایل هویت پذیری (13/0=r ، 04/0P=)، دلایل تنظیم اجتنابی (21/0=r، 00/0P=) و دلایل بیرونی اجتنابی (24/0=r، 00/0P=)  رابطه مثبت معنی داری وجود دارد. از بین ابعاد خود تعیینی، تنها بعد دلایل بیرونی اجتنابی (20/0=β) پیش بینی کننده معنادار راهبردهای مقابله ای بود. باتوجه به ارتباط موجود بین متغیرها، کمال گرایی و خودتعیینی از راهبردهای مقابله ای میان ورزشکاران به شمار می آید.

هدف این پژوهش تعیین اثر بازخورد تطبیقی- اجتماعی بر اجرای تکلیف تولید نیرو در دختران با کم توانی ذهنی بود. روش پژوهش، آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. از بین دانش آموزان دختر با کم توانی ذهنی شهرستان شیراز46 دانش آموز دختر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. شرکت کنندگان بر اساس آزمون بیشترین انقباض ارادی که در نخستین جلسه به وسیله دینامومتر دستی از آن ها به عمل آمد به دو گروه آزمایشی 22 نفری در گروه بازخورد (هنجاری مثبت) و 24 نفری در گروه کنترل (بدون دریافت بازخورد) تقسیم شدند. تحلیل کواریانس، عملکرد بهتر گروه آزمایشی را در تکلیف تولید نیرو نسبت به گروه کنترل نشان داد. یافته های این پژوهش شواهدی را برای اهمیت نقش انگیزشی بازخورد فراهم می آورد. بنابراین به علت تأثیر ویژه ای که بازخورد تطبیقی- اجتماعی بر عملکرد تکلیف تولید نیرو در دانش آموزان با کم توانی ذهنی دارد، به عنوان یک راهکار آموزشی مؤثر در زمینه آموزش مهارت ها به مربیان دانش آموزان آموزش ویژه توصیه می گردد.

مطالعات اخیر نشان دادند که فرایند یادگیری علاوه بر فراهم آوردن اطلاعات برای فراگیرنده، از اثرات شناختی- اجتماعی تکلیف نیز تأثیر می پذیرد. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثرات بازخورد تطبیقی- اجتماعی و تواتر ارائه ی آن بر عملکرد و یادداری تکلیف تعادلی طراحی شد. طرح پژوهش حاضر، از نوع نیمه تجربی بود. جامعه ی آماری آن را کلیه ی دانشجویان دختر شرکت کننده در کلاس های تربیت بدنی در نیمسال تحصیلی (1392- 1391) تشکیل می دادند که به صورت داوطلبانه در این مطالعه شرکت نمودند. آزمودنی ها (تعداد : 44و میانگین سنی: 2/1 ± 5/20) با توجه به نوع بازخورد (مثبت/ منفی) و شیوة ارائه آن (مطلق/ نسبی)، همچنین بر اساس اولین نمرة مرحله ی اکتساب به صورت تصادفی، در چهار گروه (بهتر مطلق، بهتر نسبی، بدتر مطلق و بدتر نسبی) جای گرفتند. آنان در دو جلسه اکتساب (دو روز متوالی) و یک جلسه یادداری (بدون ارائه بازخورد و 24 ساعت پس از آخرین مرحله اکتساب) شرکت نمودند. هر جلسه اکتساب شامل 10 کوشش 60 ثانیه ای بود که هر یک از شرکت کنندگان علاوه بر دریافت بازخورد حقیقی در هر کوشش، بنابر تواتر دریافتی (مطلق/ نسبی)، بازخورد تطبیقی- اجتماعی یا هنجاری دریافت کردند. ابزار سنجش تعادل، دستگاه تعادل سنج بود که در تحقیقات ورزشی مورد استفاده قرار می گیرد و دستگاهی با دقت اندازه گیری بالا می باشد. باتوجه به عدم تفاوت معنادار گروه ها در مرحله پیش آزمون، نتایج تحلیل واریانس در اندازه گیری های مکرر نشان داد که بین جلسات کوشش های تمرینی تفاوت معناداری دیده می شود. این کوشش ها موجب بهبود فعالیت حرکتی تعادل در مرحله اول عملکرد می گردد، هر چند میان نمرات گروه ها تفاوت معنی داری مشاهده نشد. همچنین نتایج تحلیل واریانس یک طرفه در مرحلة یادداری نیز نشان داد که بازخورد تطبیقی – اجتماعی موجب تفاوت معناداری بین گروه ها شده است. در این ارتباط دو گروه بهتر (مطلق/ نسبی) نمرات بالاتری را نسبت به دو گروه بدتر (مطلق و نسبی) کسب نمودند. به بیان دیگر نقش بازخوردهای مثبت چه به صورت مطلق باشد چه به صورت نسبی، بر فعالیت حرکتی تعادل تأثیر معناداری دارد. نتایج پژوهش حاضر نقش بازخورد و انگیزش را بر یادگیری مهارت های حرکتی تأیید نمود. بحث تفصیلی پیرامون نتایج، در اصل مقاله آورده شده است.

توجه به عملکرد حرکتی و شناختی در دوران سالمندی و بررسی عوامل مؤثر بر پیشگیری از اُفت کارکردهای بدن همواره مورد توجه پژوهشگران بوده است. این مطالعه نیز در پاسخ به سؤال پیش­بینی عملکرد حرکتی و شناختی در سالمندان فعال و غیرفعال بر اساس حالات خُلقی آنان طراحی شد. بدین منظور 70 سالمند شهر شیراز در دامنه سنی 60 تا 83 سال در این مطالعه شرکت کرده و پرسش­نامه­های فعالیت بدنی ییل و حالات خُلقی (برومز) تری و لین را تکمیل نمودند. برای سنجش عملکرد شناختی از تکلیف شمارش معکوس، و برای سنجش عملکرد حرکتی از تکلیف راه­رفتن و دست­زدن استفاده شد. روش­های آماری مورد استفاده، تحلیل واریانس چندمتغیره، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی بود. نتایج آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره، حالات خُلقی مثبت و عملکرد حرکتی و شناختی بهتری را در سالمندان فعال نسبت به غیرفعال نشان داد. نتایج رگرسیون خطی در افراد فعال نشان داد که با افزایش خستگی و تنش، زمان عملکرد حرکتی و شناختی به­ترتیب افزایش و کاهش می­یابد. نتایج مطالعه حاضر، تأییدی بر مطالعات پیشین در ارتباط با نقش فعالیت بدنی بر بهبود عملکرد حرکتی، شناختی و حالات خُلقی در سالمندان می­باشد.