رفتار حرکتی

هدف کلی این تحقیق، بررسی تأثیر تمرین تکالیف بازنمایی شده بر مهارت های پیش بینی و تصمیم گیری در محیط آزمایشگاه بود. تعداد 58 شرکت کننده با دامنه سنی 08/3 ±22.00 سال و بر اساس معیارهای ورود، به صورت هدفمند و در پنج گروه (شناختی، شناختی- حرکتی، حرکتی، ورزشکار (ماهر) و کنترل) قرار گرفتند. برای ارزیابی اولیه آزمایشگاهی، از آزمون ویدئویی انسداد زمانی به منظور ارزیابی پیش بینی - تصمیم گیری که بر مبنای موقعیت های (مشاهده، ارزیابی وقایع، پیش گویی وقایع بعدی و برنامه ریزی اعمال پیش رو) طبقه بندی شد، استفاده گردید. دقت و کیفیت پیش بینی و تصمیم گیری طی گزارش کلامی ثبت شد. سپس آزمودنی های دو گروه شناختی و شناختی- حرکتی، 8 جلسه تمرین در محیط آزمایشگاه را پشت سر نهاده و در نهایت پس آزمونی برای تمامی گروه ها انجام گردید. فراوانی پاسخ های تاکتیکی صحیح برای هر موقعیت محاسبه و ارزیابی شد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس در نرم افزار SPSS نسخه 21 تحلیل شد. نتایج نشان داد که اثر گروه بر روی طراحی و برنامه ریزی برای تصمیم گیری معنی دار بود (11 0/0= p، 23 / 0= مجذور اتا، 68/3= (53،4)F ) و در این بین، گروه ورزشکار (ماهر) نسبت به گروه شناختی از مقادیر بالائی در این متغیر برخوردار بودند ( 05/0 p

اجرای بهینه ضربات پیچیده فورهند مستلزم هماهنگی بین اصلاحات قامتی و اجرای حرکت اصلی می باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی ارتباط بین زمان شروع و دامنه اصلاحات قامتی پیش بینانه (APA) و خطای ثابت و متغیر در ضربه فورهند تنیس روی میز در بازیکنان ماهر و مبتدی بود. برای این منظور شرکت کنندگان ماهر (10 نفر) و مبتدی (10 نفر)، ضربات فورهند را در پارادایم زمان بندی پیش بینی انطباقی اجرا کردند و همزمان الکترومایوگرافی عضلات قامتی منتخب آن ها ثبت شد. یافته های بررسی داده های الکترومایوگرافی عضلات قامتی نشان داد که اصلاحات قامتی پیش بینانه در تمامی عضلات قامتی قبل از شروع حرکت اصلی رخ داده است. علاوه بر این یافته های آزمون مانوآ (MANOVA) دو راهه نشان داد که اجرای بازیکنان ماهر در مقایسه با مبتدی از دقت بالا و خطای متغیر کمتری برخوردار بودند (P<0.05). همچنین نتایج همبستگی گشتاوری پیرسون نشان داد که در میان بازیکنان ماهر هم وقوع زودتر و هم دامنه بزرگتر اصلاحات قامتی پیش بینانه با دقت بالای اجرای آن ها همبستگی معنی داری دارد (P<0.05)، با این وجود در میان شرکت کنندگان مبتدی فقط زمان شروع اصلاحات قامتی پیش بینانه با دقت و خطای متغیر اجرای آن ها همبستگی معنی داری دارد (P<0.05). پایین تر بودن خطای متغیر در اجرای بازیکنان ماهر نسبت به شرکت کنندگان مبتدی و درعین حال عدم ارتباط آن با زمان شروع و دامنه اصلاحات قامتی پیش بینانه احتمالاً نشان دهنده تثبیت مدل های درونی در اثر تمرین و تجربه بلندمدت بازیکنان ماهر در آن مهارت ورزشی می باشد.

اگر چه اثر خستگی عضلانی مچ پا بر تغییرات کنترل قامت و همکوشی های عضلانی بررسی شده است، اما نیاز به بررسی بیشتر مشارکت ابعاد خستگی عضلانی (محیطی و مرکزی) بر تغییرات کنترل قامت و همکوشی عضلات می باشد. بنابراین هدف این پژوهش تعیین اثر انقباضات عضلانی زیربیشینه بر تغییرات کنترل قامت و همکوشی های عضلانی بود. دوازده شرکت کننده ۳۳-۲۵ سال) به صورت داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. ابتدا تحریک های الکتریکی بر عصب درشت نئی اعمال شد تا موج M، خستگی مرکزی و خستگی محیطی شرکت کننده ها طی انقباضات ارادی بیشینه اندازه گیری شوند. سپس شرکت کنندگان نوسان جلو-عقب بر روی صفحه نیرو انجام دادند تا میزان همکوشی های عضلانی ده عضله و مرکز فشار آنها ثبت شوند. شرکت کننده ها پروتکل خستگی عضلانی حاصل از انقباضات زیربیشینه را بر روی دینامومتر انجام دادند و پس از آن متغیرهای مربوط به قبل از خستگی مجددا اندازه گیری شدند. اثر خستگی عضلانی با آزمون آماری تی وابسته و تعداد هم انقباضی ها با آزمون زد فیشر آزمون شد. خستگی حاصل از انقباضات زیربیشینه موجب افزایش معنادار ناحیه نوسان مرکز فشار شد. واریانس فعالیت عضلات، همکوشی های عضلانی بعد از خستگی عضلانی کاهش و تعداد هم انقباضی های عضلانی نیز به طور معناداری افزایش یافتند. همچنین خستگی مرکزی (۶۴/۱۶ درصد) به طور معناداری مشارکت بیشتری نسبت به خستگی محیطی (۳۲/۲ درصد) بعد از انقباضات زیربیشینه داشت. بنابراین با توجه به نتایج این مطالعه د بررسی مکانیسم های محیطی و مرکزی حاصل از خستگی عضلات مچ پا می تواند برای برنامه ریزی تمرینات توانبخشی و تعادلی مفید باشد.

پژوهش حاضر به بررسی تاثیر تمرین های نوروفیدبک و حرکتی بر یادگیری عملکرد حرکتی رویه ای در افراد نوجوان مبتدی پرداخته است. ابتدا تعداد 44 دانش آموز (میانگین سنی 6/0 ± 1/12) فاقد دسترسی به وسایل هوشمند، از بین دانش آموزان ابتدایی به صورت نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب، و به صورت تصادفی در چهار گروه نوروفیدبک، تمرین حرکتی، تمرین ترکیبی و کنترل جایدهی شدند. اجرای پژوهش شش مرحله شامل: ثبت اطلاعات پایه امواج مغزی اولیه، پیش آزمون، مداخله ها (تمرین نوروفیدبک شامل یک جلسه سی دقیقه ای سرکوب موج آلفا در ناحیه حسی-حرکتی C4 برای گروه نوروفیدبک و ترکیبی، و تمرین حرکتی شامل شش بسته تمرینی پیگردی چرخان برای گروه حرکتی و ترکیبی)، ثبت اطلاعات پایه امواج مغزی ثانویه، پس آزمون و آزمون یادداری بود. مراحل یک تا پنج در یک روز و مرحله آخر پس از 48 ساعت استراحت اجرا شد همه آزمودنی ها راست دست بودند و تکلیف پیگردی چرخان را به شیوه معکوس با دست غیربرتر انجام دادند. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر یک طرفه استفاده شد. نتایج نشان داد عملکرد گروه نوروفیدبک و حرکتی (P=0.010)، نوروفیدبک و ترکیبی (P=0.044) حرکتی و کنترل (p=0.022) تفاوت معناداری دارند اما، در نتایج عملکرد گروه حرکتی و ترکیبی ( P=1.000) ،ترکیبی و کنترل (P=0.090) و کنترل و نوروفیدبک تفاوت معنادار نیست (P=1.000). یافته های حاضر نشان داد کاهش آلفا در C4 در اکتساب و یادداری حرکات ناآشنا و غیرخودکار در افراد مبتدی تاثیر معناداری ندارد ولی تمرین حرکتی روش موثری برای یادگیری این افراد در اولین مرحله یادگیری می باشد.

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین شاخص های سلامت نوزادان و وضعیت اجتماعی-اقتصادی با رشد حرکتی و ادراک بینایی کودکان انجام شد. شرکت کنندگان این پژوهش را کودکان 7 تا 9 ساله شهرستان تبریز تشکیل دادند که 103 نفر بصورت تصادفی خوشه ای از سه مدرسه دولتی انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه اطلاعات دموگرافیکی و اطلاعات مربوط به زایمان، پرسشنامه پیشینه اجتماعی-اقتصادی، آزمون تبحر حرکتی برونینکس-اوزرتسکی و آزمون نهگداشت دیداری بنتون استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده های بدست آمده از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه خطی نشان داد، بین متغیرهای تحصیلات مادر (001/0= P)، تحصیلات پدر (001/0= P)، مکان زندگی (03/0=P) و نوع تولد (01/0= P) با رشد حرکتی رابطه مثبت و معنی دار وجود داشت. همچنین نتایج نشان داد بین ادراک بینایی با درآمد (04/0= P) و وزن تولد (001/0= P) در کودکان، رابطه معناداری وجود داشت. علاوه براین نتایج نشان می دهد که دو متغیر تحصیلات مادر (33 درصد) و تحصیلات پدر (32 درصد) قدرت پیش بینی رشد حرکتی، و متغیر وزن تولد (46 درصد) قدرت پیش بینی ادراک بینایی کودکان را دارند. بنابراین می توان گفت شاخص های سلامت نوزادان (به جز وزن تولد) توانایی پیش بینی رشد حرکتی و ادارکی کودکان را ندارد؛ درحالیکه وضعیت اقتصادی-اجتماعی والدین (تحصیلات مادر و تحصیلات پدر) می توانند رشد حرکتی و ادراکی را پیش بینی کنند. بنابراین می توان گفت، تأکید بر نقش وضعیت اجتماعی اقتصادی در رشد حرکتی و ادارک بینایی کودکان اهمیت بسزایی دارد.

دوران قرنطینگی خانگی ناشی از پاندمی کووید19 می تواند شایستگی حرکتی ادراک شده کودکان را متأثر کند. هدف از اجرای پژوهش حاضر بررسی تاثیر سطوح بالیدگی جسمانی و نوع نگرش والدین به بازی بر شایستگی حرکتی ادراک شده در دوران قرنطینه خانگی بود. پژوهش حاضر یک مشاهده مقطعی و کاربردی بود. 300 شرکت کننده دختر با دامنه سنی 9 تا 11 در سال تحصیلی1399-1400 در منطقه 19شهر تهران به روش نمونه گیری داوطلبانه از میان دانش آموزان شهر تهران و بر اساس معیارهای ورود به مطالعه در پژوهش شرکت کردند. به دلیل دوران کوید 19 و آموزش مجازی کودکان در دوران قرنطینگی خانگی، داده های پژوهش حاضر به صورت نظرسنجی آنلاین شامل 3 بخش درمورد ویژگی های جمعیت شناختی، شایستگی-حرکتی ادراک شده و نگرش والدین نسبت به بازی جمع آوری شد. برای تعیین وضعیت بالیدگی جسمانی از روش برآورد درصد قامت بزرگسالی که در سن معینی کسب شده (روش خمیس–روشه 1994) استفاده شد. برای تحلیل داده ها از آنالیز واریانس چندمتغیره و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. .با توجه به تحلیل واریانس اثر اصلی بالیدگی جسمانی و اثر اصلی نوع نگرش والدین به بازی در فضای باز بر مهارت های جابه-جایی(001/0p=)، کنترل شی (001/0p=) و شایستگی حرکتی ادارک شده (001/0p=) معنادار می باشد. کودکان با سطوح بالیدگی نرمال و زودرس و کودکانی که نگرش نسبت به بازی در فضای باز مثبت بود، در مهارت های جابه جایی، کنترل شی و شایستگی حرکتی ادارک نسبت به کودکان دیررس و کودکانی که نوع نگرش منفی نسبت به بازی در فضای باز داشتند، بهتر بودند. بازی در فضای باز و طبیعت به کودکان با سطوح بالیدگی متفاوت جهت رشد مهارت های حرکتی بنیادی در دوران قرنطینه خانگی و پس از آن ها توصیه می-شود.

ظهور مطابقتهای بدنی از طریق مقید کردن محیط و تکلیف بعنوان یک روش تمرینی در بررسی اجراهای ورزشی، به صورت گسترده ای مورد استفاده قرار گرفته است. قیود تکلیف و محیط در فعالیت های شناختی، ادراکی، تصمیم گیری و رفتار های تاکتیکی بسیار حائز اهمیت است. از این رو تحقیق حاضر در نظر دارد به بررسی تآثیر دستکاری قیود تکلیف بر شاخص های کنیتیکی و تعالی مرتبط با خطر افتادن در سالمندان بپردازد. بدین منظور 45 سالمند با توجه به معیارهای ورود و خروج تحقیق به صورت تصادفی در سه گروه دستکاری قیود تکلیف ، بدون دستکاری قیود تکلیف و گروه کنترل تقسیم شدند. سپس گروه های تجربی تمرینات دستکاری قیود تکلیف و تمرینات بدون دستکاری قیود تکلیف را به مدت هشت هفته انجام دادند. گروه کنترل نیز، طی مدت اجرای تحقیق به فعالیت عادی خود ادامه دادند. برای ارزیابی شاخص کنیتیکی از دستگاه تعادل سنج استاتیک و برای ارزیابی تعادل پویا از آزمون برگ استفاده شد. نتایج آزمون تحلیل کوواریانس با حذف اثر پیش آزمون نشان داد گروه با دستکاری قیود تکلیف در شاخص کینیتیکی و مقیاس برک با ( P=0/000) پایایی بالایی به طور معنی داری نمرات بالاتری نسبت به گروه بدون دستکاری و کنترل بدست آوردند. نتایج این پژوهش بر استفاده از انواع دستکاری های قیود تکلیف به عنوان نوعی راهبرد تدریس برای افراد مسن حمایت کرد. همچنین موید تآثیر تمرینات با دستکاری قیود تکلیف است که باعث بهبود تعادل در سالمندان میشود و با بهبود این توانایی خطر زمین خوردن در این قشر از جامعه کاهش می یابد.