رفتار حرکتی

هدف پژوهش حاضر، مقایسه مهارت های بینایی و دقت تصمیم گیری در داوران ماهر و مبتدی بسکتبال بود. شرکت کنندگان در پژوهش 38 داور مرد بسکتبال بودند که در دو گروه ماهر و مبتدی تقسیم شدند (هر گروه 19 نفر). شرکت کنندگان در آزمون کلیپ ویدئویی شرکت کردند و دقت تصمیم گیری برای هر شرکت کننده ثبت شد. در بخش دیگر این پژوهش، مهارت های بینایی پیرامونی، سرعت حرکات ساکادی، ورژنس و مهارت سهولت تطابقی در دو گروه اندازه گیری شدند. برای مقایسه داده ها از آزمون تی مستقل و رگرسیون چندمتغیره استفاده شد. نتایج نشان داد که تفاوتی معنادار بین دو گروه در دقت تصمیم گیری، سهولت تطابقی و سرعت حرکات ساکادی وجود داشت، اما بین مهارت بینایی پیرامونی و ورژنس دو گروه هیچ تفاوت معنادار وجود نداشت. همچنین، نتایج آزمون رگرسیون چندمتغیره با روش گام به گام نشان داد که دو مهارت سرعت حرکات ساکادی در گام اول و مهارت سهولت تطابقی در گام دوم، پیش بینی کننده معناداری برای متغیر ملاک پژوهش (مهارت تصمیم گیری) بودند. این نتایج نشان دهنده توانایی بیشتر داوران ماهر برای استخراج اطلاعات از زمینه بینایی مشابه نسبت به داوران مبتدی است. همچنین، دو مهارت سرعت حرکات ساکادی و مهارت سهولت تطابقی نقشی مهم در استخراج اطلاعات از زمینه بینایی دارند.

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر تمرین با خطای بینایی ابینگهاوسبر یادگیری مهارت هدف گیریدر افراد مستقل از زمینه و وابسته به زمینهبود.دراین راستا، آزمونگروهی تصاویر پنهان شده بین 300دانش آموز پسربا میانگین سنی 08/1 ± 86/13 سال توزیع شد. براساسنمره هایبه دست آمده از آزمون، 60نفر به صورتتصادفی در چهار گروه 15نفری مستقل از زمینه با ادراک هدف بزرگ ، وابسته به زمینه باادراک هدف کوچک ، مستقل از زمینه با ادراک هدف کوچک و وابسته به زمینه با ادراک هدف بزرگ ، به صورت همگنتقسیم شدند. برای اطمینان از تفاوت نداشتن گروه ها، پیش آزمون اجرا شد.شرکت کنندگان تکلیف شوت تیلهرا به مدت سه جلسه و هر جلسه، سهدسته کوشش پنجاه تایی را با خطای مربوطبه گروه خود تمرین کردند. با فاصله 24 ساعت بی تمرینی، آزمون یادداری و 72 ساعت بعد، آزمون انتقال (همانند یادداری یک دسته کوشش چهل تایی) اجرا شدند. برای تحلیل داده ها از آزمون آنوای دوطرفه و برای بررسی اثر متقابل از آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. مقایسه نتایج نشان دادکه اثر اصلی سبک شناختی در یادداری و اثرهای اصلی (سبک شناختی و خطای بینایی) و همچنین، اثر متقابل (خطای بینایی × سبک شناختی) در انتقال معنادار بودند (P < 0.05). یافته ها تفاوتیمعنادار بین گروه وابسته به زمینه با خطای بینایی ادراک بزرگ و سه گروه دیگر نشان داد.به طورکلی، این پژوهش نشان دادکه برای افراد وابسته به زمینه تمرین با هدف بزرگ درک شده،تأثیر منفیدارد وتمرین با هدف کوچک درک شده یک مزیت است.

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی تمرینات ادراکی حرکتی منتخب بر تبحر حرکتی کودکان با اختلال یادگیری انجام شد. بدین منظور، 24 نفر از کودکان پسر هفت تا نه سال با اختلال یادگیری شهر مشهد انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 20 جلسه، هر جلسه 30 دقیقه و با تکرار پنج روز در هفته تمرینات ادراکی حرکتی منتخب را انجام دادند. گروه کنترل نیز درطی این دوره به فعالیت های عادی روزمره خود پرداختند. تغییرات در تبحر حرکتی آزمودنی ها قبل و بعد از دوره تمرین به وسیله آزمون برونینکس اوزرتسکی سنجیده شد. برای تجزیه وتحلیل آماری داده ها از نرم افزار اس.پی.اس.اس. نسخه 21 و آزمون تحلیل واریانس با اندازه های تکراری استفاده شد. نتایج داد که عملکرد گروه تجربی در خرده مقیاس های تعادل، قدرت، سرعت پاسخ، کنترل بینایی حرکتی، هماهنگی اندام فوقانی، سرعت و چالاکی اندام فوقانی، هماهنگی دوسویه، سرعت دویدن و چابکی تفاوت معناداری با گروه کنترل داشت (0.05 P<)؛ بنابراین، می توان گفت تمرینات ادراکی حرکتی منتخب به بهبود تبحر حرکتی در کودکان با اختلال یادگیری کمک می کنند.

هدف از انجام این پژوهش، بررسی میزان اثربخشی فراهم سازی محیط بر بهره هوشی، تبحر حرکتی و مهارت اجتماعی کودکان براساس نظریه سیستم های پویا بود. نمونه آماری این پژوهش همه کودکان دختر و پسر چهار تا پنج ساله شهر تهران بودند. 111 کودک به صورت نمونه گیری دردسترس و براساس معیارهای ورود به مطالعه انتخاب شدند. گردآوری داده ها با استفاده از پرسش نامه مشخصاتفردی، پرسش نامه فراهم سازی در خانه برای رشد حرکتی(AHEMD)، پرسش نامه مهارت اجتماعی ماتسون، آزمون هوش ریون، فرم کوتاه آزمون تبحر حرکتی بروینینکس-اوزرتسکی انجام شد. برای بررسی اثرگذاری فراهم سازی بر هریک از متغیرهای تبحر حرکتی، بهره هوشی و مهارت اجتماعی از رگرسیون خطی تک متغیره استفاده شد. نتایج نشان داد که 19 درصد از واریانس تبحر حرکتی ،12 درصد از مهارت های اجتماعی و 39 درصد از واریانس بهره هوشی کودکان به وسیله فراهم سازی تبیین می شود (P = 0.001).این نتایج نشان می دهد که با داشتن محیطی با نمره فراهم سازی زیاد، میزان تبحر حرکتی، بهره هوشی و مهارت اجتماعی کودکان افزایش می یابد.

سالمندی با تخریب بینایی، افت در پوسچر، کاهش قدرت عضلانی، تعادل و فعالیت شناختی همراه است و به کاهش فعالیت بدنی منجر می شود. هدف از انجام پژوهش حاضر، اثر دو نوع تمرین دوگانه حرکتی-حرکتی و حرکتی-شناختی بر تعادل و حافظه کاری زنان سالمند شهر تهران بود. آزمودنی های پژوهش 45 زن سالمند (میانگین سنی: 71/67 و انحراف معیار: 49/5 سال) بودند که به صورت تصادفی به سه گروه حرکتی-شناختی، حرکتی-حرکتی و کنترل تقسیم شدند. این پژوهش شامل سه مرحله پیش آزمون، تمرین ها به دو شیوه دوگانه حرکتی-حرکتی و حرکتی-شناختی و پس آزمون بود. تمرین های دوگانه حرکتی-حرکتی شامل تمرین مقاومتی به علاوه تمرین حرکتی هم زمان مانند حرکت توپ به بالا و پایین، پرتاب کیسه و نگه داشتن کیف بود. تمرین دوگانه حرکتی-شناختی نیز شامل تمرین مقاومتی به علاوه تمرین شناختی هم زمان مانند شمارش معکوس عدد، انجام محاسبات ریاضی و اسپل معکوس اسامی خاص بود. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی، روش های آماری آزمون تحلیل واریانس مرکب 3 * 2 و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. نتایج نشان داد که مقادیر حافظه کاری برای گروه تمرین حرکتی-شناختی نسبت به گ روه حرکتی-ح رکتی (P = 0.005) و گ روه کنترل (P = 0.002) بیشتر است. علاوه براین، نمره های مقیاس تعادل برگ برای گروه حرکتی-شناختی و حرکتی-حرکتی در مرحله پس آزمون نسبت به پیش آزمون افزایش داشت (P = 0.01)، اما این افزایش در گروه حرکتی-شناختی بیشتر بود. به طورکلی، براساس نتایج پژوهش، تمرین دوگانه حرکتی-شناختی به دلیل ارتقای کارکردهای عصبی به عنوان مدلی بهتر در مقایسه با تمرین حرکتی-حرکتی و حرکتی محض برای ارتقای تعادل و بهبود حافظه کاری پیشنهاد می شود.

براساس نظریه پویایی های بوم شناختی و رویکرد غیرخطی برخاسته از آن، یادگیرنده باید برای کشف راه حل های حرکتی که متناسب خودش هستند، تشویق شود. هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی رویکرد آموزش غیرخطی بر یادگیری سرویس بک هندکوتاه بدمینتون است؛ براین اساس، 14 نفر به صورت تصادفی به دو گروه خطی و غیرخطی تقسیم شدند. رویکرد خطی را براساس دیدگاه سنتی و مرسوم و رویکرد غیرخطی را با بهره گیری از نظریه پویایی های بوم شناختی طرح ریزی و اجرا کردیم. متغیرهای دقت اجرا، الگوی معیار و متغیرهای کینماتیکی محاسبه شدند. یافته ها نشان داد که دقت اجرا و الگوی معیار بین هر دو گروه تفاوت معنادار نداشت، اما گروه غیرخطی خوشه های بیشتری را در هر دو مرحله پس آزمون و یادداری نشان دادند که به معنی وجود دیجنریسی است. براساس یافته های پژوهش، رویکرد آموزش غیرخطی در رسیدن به نتایج تکلیف و خلق الگوهای حرکتی متنوع و متناسب با ویژگی های یادگیرندگان مؤثر است، اما ظهور الگوهای اختصاصی به عواملی چون ماهیت تکلیف، هدف و انگیزه یادگیرنده بستگی دارد؛ بنابراین، طراحی دقیق فراهم سازها می تواند نتایج بهتری را فراهم کند که برای یادگیرنده و تکلیف مناسب تر باشد.

هدف از انجام پژوهش حاضر، مقایسه اثر سه روش تمرینی اگزرگیم و راه رفتن روی تردمیل بر کارکرد جسمانی (تعادل و قدرت عضلانی پاها) مرتبط با سقوط در سالمندان بود. شرکت کنندگان 60 نفر از سالمندان 60 تا 70 ساله شهر شیراز بودند که سابقه زمین خوردن و بازی اگزرگیم نداشتند و به صورت تصادفی انتخاب شدند. شرکت کنندگان فرم رضایت نامه مبنی بر شرکت در پژوهش را براساس استانداردهای پژوهشی پژوهشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی وزارت علوم تکمیل کردند. پس از انجام پیش آزمون، شرکت کنندگان به چهار گروه همسان تقسیم شدند: گروه اگزرگیم انفرادی، گروه اگزرگیم گروهی، گروه اگزرگیم شناختی و گروه تردمیل. مدت دوره چهار هفته و هر هفته سه جلسه تمرینی مجزا بود. از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره (مانکوا) برای تحلیل داده ها استفاده شد و سطح معنا داری آلفای 05/0 درنظر گرفته شد. ننایج نشان داد که شرکت کنندگان هر چهار گروه در آزمون های تعادل فولرتون و برخاستن و نشستن پیشرفت داشتند (0.05> P)؛ اگرچه گروه اگزرگیم شناختی در قدرت عضلانی پاها تفاوت معناداری را نشان ندادند (0.05 < P). مقایسه بین گروه ها نشان داد که تفاوت معناداری در تعادل فولرتون وجود نداشت؛ اگرچه گروه تمرین های گروهی امتیازهای بیشتری را کسب کردند. در آزمون برخاستن و نشستنن نیز تفاوت معناداری مشاهده نشد و گروه اگزرگیم انفرادی امتیازهای بیشتری را کسب کردند. براساس نتایج پژوهش، افراد غیرفعال سالمند می توانند به منظور بهبود تعادل و پیشگیری از خطر سقوط از تمرین های گام برداری اگزرگیم سود ببرند.

پژوهش هایی اندک درباره دستورالعمل های تمرکز توجه و بازخوردهایی کلامی که مربیان هنگام تمرین به ورزشکاران ارائه می دهند و نیز چگونه این دستورالعمل ها بر توجه ورزشکاران هنگام رقابت تأثیرگذارند، انجام شده اند؛ بنابراین، هدف از انجام این پژوهش، بررسی موضوع ذکرشده در رشته رزمی جودو با استفاده از جودوکاران نوجوان دعوت شده به اردوی تیم ملی بود. از 25 جودوکار شرکت کننده در این پژوهش خواسته شد پرسش نامه ای را تکمیل کنند که درمورد دستورالعمل های توجهی و بازخوردهایی کلامی بود که مربیان درحین تمرین به آنان ارائه می کنند و نیز نوع تمرکز توجهی که خود ورزشکاران در رقابت اتخاذ می کنند. پرسش نامه ذکرشده از پژوهش های پیشین برگرفته شده بود و حاوی سؤال های چندگزینه ای و سؤال های با پایان باز بود. یافته های پژوهش نشان داد که در بیشتر موارد، مربیان ترکیبی از دستورالعمل های تمرکز درونی و بیرونی و میزان برابری از آگاهی از نتیجه و آگاهی از اجرا را درطی تمرین به ورزشکاران ارائه کردند. همچنین، شرکت کنندگان در غالب مراحل اجرای فنون در رقابت ها بر پیروزی تمرکز داشتند؛ باوجوداین، آنان در مرحله اجرای فن، ذهن خالی را گزارش کردند. به نظر می رسد که جودوکاران نوجوان در سطح تیم ملی درحین اجرای مهارت به جنبه ای خاص توجه ندارند یا دست کم از تفکرات خود در آن زمان آگاهی ندارند.