رفتار حرکتی

رفتار پیش بینی بهینه می تواند تابع عواملی از جمله انتخاب مطلوب اطلاعات بینایی باشد. بنابراین هدف از انجام پژوهش حاضر، مقایسه رفتار پیش بینی و جستجوی بینایی سرویس بلند بین بازیکنان ماهر و غیرماهر بدمینتون بود. شرکت-کنندگان در این پژوهش، 22 نفر زن با دامنه سنی 30- 20 سال (M=23.59) در دو گروه ماهر (10 نفر) و غیرماهر (12 نفر) بودند. شرکت کنندگان 18 کلیپ از سرویس های بلند در موقعیت های متفاوت را مشاهده کرده و در مدت کمتر از 3 ثانیه محل فرود توپ را پیش بینی کردند. رفتار جستجوی بینایی (تعداد، مدت و موقعیت تثبیت ها) بازیکنان ماهر و غیرماهر با استفاده از دستگاه ردیاب بینایی ارزیابی شد. به منظور بررسی طبیعی بودن داده ها از آزمون شاپیرو- ویلک و جهت مقایسه داده ها از آزمون تی مستقل استفاده شد. نتایج نشان داد که اختلاف معناداری در صحت پیش بینی بین دو گروه وجود داشت (p=0.02). همچنین در بررسی رفتارهای جستجوی بینایی تفاوت معناداری در تعداد و موقعیت تثبیت ها روی راکت بین دو گروه مشاهده شد (p=0.02). این در حالی است که در ارتباط با مدت و تعداد تثبیت ها روی موقعیت مچ، توپ و سایر موقعیت ها تفاوت معناداری یافت نشد (p>0.05). به طور کلی می توان بیان کرد که بازیکنان ماهر الگوی بینایی متفاوتی نسبت به بازیکنان غیرماهر دنبال می کنند که آنها را قادر به استفاده از سرنخ های اطلاعاتی مهم (راکت) می سازد. این یافته ها می تواند عامل بسیار مهمی در تسهیل روند یادگیری و آموزش مهارت بدمینتون باشد.

تعادل عنصری حیاتی در کودکان فلج مغزی می باشد و انتخاب راهکارهای تمرینی موثر در نیل به آن از اهمیت بالایی برخوردار می باشد. به منظور بررسی تعادل کودکان فلج مغزی از روش مداخله تمرینی فعالیت بدنی و واقعیت مجازی استفاده شد. از طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل و آزمون تعقیبی بر روی 15 کودک فلج مغزی اسپاستیک (همی پالژی) (12-6 سال) از مدرسه استثنایی گلها در شیراز استفاده شد. نمونه ها به صورت تصادفی در دو گروه تجربی؛ فعالیت بدنی (5 نفر) با برنامه تمرینات ایروبیک، مهارتهای تعادل، مهارتهای توپی و واقعیت مجازی با برنامه باز های واقعیت مجازی با سیستم ایکس باکس کینکت (5 نفر) و گروه کنترل معاف از مداخلات تمرینی (5 نفر) تقسیم شدند. مداخلات تمرینی در گروه های تجربی به مدت 8 هفته، 3 جلسه در هفته انجام شد. به منظور ارزیابی تعادل از مقیاس تعادل کارکردی کودکان در مراحل پیش آزمون (دو هفته قبل و یک روز قبل از مداخله)، پس آزمون (یک روز پس از اتمام مداخله) و آزمون تعقیبی (4 هفته بعد از پس آزمون) استفاده شد. از آزمون تحلیل کوواریانس یک-طرفه آنکوا (ANCOVA) و آزمون تعقیبی بونفرونی در تحلیل آماری استفاده شد و سطح معناداری 05/0 در نظر گرفته شد. از نظر آماری بهبود معناداری در تعادل کودکان در گروههای تجربی نسبت به کنترل و برتری واقعیت مجازی نسبت به گروه فعالیت بدنی گزارش شد. در نتیجه واقعیت مجازی به عنوان مداخله تمرینی برتر، در بهبود تعادل کودکان فلج مغزی موثر می باشد.

انگیزش باعث می شود انسان ها با افزایش توجه، تسهیل حرکات بدنی سریع تر و تقویت رفتارهایی که منجر به دستیابی به هدف می شود، به اهداف مورد نظر خود دست یابند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تغییرات انگیزشی و تمرینات بینایی بر مهارت-های بینایی، موج آلفا و یادگیری مهارت گلف بود. 60 دانشجوی دختر با میانگین (سن 3/2±2/22) سال در یک طرح تحقیق نیمه تجربی حاوی پیش آزمون و پس آزمون شرکت کردند. آزمودنی ها پس از اجرای پیش آزمون به طور تصادفی در گروه های آزمایش و کنترل قرار گرفتند. جهت مداخله در گروه های آزمایشی از مداخلات رفتاری محیط حامی نیاز و تمرینات بینایی ریون و گیبور استفاده شد. قبل و بعد از برنامه تمرینی، آزمون های بینایی (حرکات ساکادی، هماهنگی چشم - دست و بینایی پیرامونی) از آزمودنی ها به عمل آمد. موج آلفا با استفاده از دستگاه نوروفیدبک دو کاناله ثبت شد. عملکرد شرکت کنندگان نیز به صورت خطای شعاعی ضربات پات گلف ثبت شد. داده ها با استفاده از تحلیل کواریانس چند متغیره تحلیل شدند. نتایج نشان داد بین چهار گروه در نمرات پس آزمون مهارت های بینایی، آلفا و عملکرد تفاوت معناداری وجود داشت (05/0< p). نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی بیانگر اثربخشی بهتر و بیشتر مداخلات رفتاری حامی نیاز به همراه تمرینات بینایی بر مهارت های بینایی، موج آلفا و عملکرد گلف بود. یافته های اخیر از ادبیات پژوهشی در این زمینه حمایت می کند که انگیزش ناشی از محیط حامی- نیاز از طریق رضایت از نیازهای اساسی روان شناختی به همراه تمرینات بینایی با محدود کردن دامنه توجه بر پردازش بینایی و تمرکز توجه به محرک های بینایی مؤثر است.

خلاقیت یکی از مهم ترین متغیرهایی است که موفقیت ورزشی یک فرد را تضمین می کند و همچنین برای ادامه فعالیت بدنی در افراد مبتدی مهم است. هدف این مطالعه نقش استراتژی های آموزشی یادگیری حرکتی بر خلاقیت تیمی فوتبالیست های مبتدی بود. شرکت کنندگان این مطالعه 66 نفر از دانشجویان پسر دانشگاه های تهران بودند (49/27±68/2) که داوطلبانه در این مطالعه شرکت داشتند. همه آن ها مبتدی بودند که با نظر متخصص این موضوع تائید شد. شرکت کنندگان به صورت تصادفی در گروه های آموزش خطی، غیرخطی و افتراقی جای داده شدند و به مدت سه ماه هر هفته دو جلسه تمرین کردند. هر گروه توسط مربی خاص خودش تمرین داده شد. پس از مداخلات هر گروه یک بازی انجام دادند و خلاقیت شرکت کنندگان با تحلیل فیلم و نظر دو متخصص بررسی شد. نتایج با توجه به نادر بودن اعمال شناسایی شده به صورت توصیفی گزارش شده است. یافته ها نشان می دهد خلاقیت گروهی که به روش غیرخطی تمرین کردند بیشتر از دو گروه دیگر است و همچنین خلاقیت گروه افتراقی بیشتر از گروه خطی بود. این نتایج با استناد به دیدگاه پویایی بوم شناختی استفاده از دست کاری قیود را برای ارتقا خلاقیت تیمی به خاطر اکتشافی بودن و کمک به حل چالش های حرکتی مفید می داند و برای مربیان، معلمان و مدرسان تربیت بدنی توصیه می شود. البته استفاده ازاین روش نیاز به تخصص و خلاقیت خود مربی هم دارد.

پژوهش حاضر با هدف بررسی تمرینات شناختی-حرکتی Wii بر تبحرحرکتی، توجه دیداری و انعطاف پذیری شناختی کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/ فزون کنشی انجام شد. در پژوهش حاضر از روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل، استفاده شد. به این منظور 30 پسر 8 تا 11 سال دارای اختلال نقص توجه/ فزون کنشی، به روش نمونه گیری در دسترس از بین مراجعه کنندگان به مرکز رشد آوند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل، قرار گرفتند. تمرینات گروه تجربی، به مدت هشت هفته، هر هفته سه جلسه و هر جلسه یک ساعت اجرا شد. همه آزمودنی ها قبل و بعد از مداخله، توسط آزمون تبحرحرکتی بروینینکس-اوزرتسکی و آزمون ساخت دنباله مورد ارزیابی قرار گرفتند. از نرم افزار R جهت تحلیل داده ها و از آزمون تحلیل کواریانس چندمتغیری برای بررسی تفاوت بین میانگین دو گروه استفاده شد. سطح معناداری در این مطالعه 05/0 درنظر گرفته شد. نتایج این آزمون، تفاوت معنی دار بین دو گروه، در خرده مقیاس های تعادل (01/0= p)، هماهنگی اندام فوقانی (01/0= p)، هماهنگی دوسویه (02/0= p)، قدرت (006/0= p)، سرعت واکنش (02/0= p) و چالاکی اندام فوقانی (003/0= p) نشان داد. اما تفاوت معنی داری در خرده مقیاس های سرعت و چابکی (09/0= p) و کنترل بینایی-حرکتی (27/0= p) مشاهده نشد. همچنین بر مبنای یافته ها، تفاوت معنی داری در انعطاف پذیری شناختی بین دو گروه تجربی و کنترل وجود دارد (001/0= p) نتایج این پژوهش پیشنهاد می کند که بازی های شناختی-حرکتی Wii می تواند به عنوان روشی آسان، کم هزینه و جذاب به بهبود تبحرحرکتی و انعطاف پذیری شناختی کودکان دارای اختلال نقص توجه/ فزون کنشی کمک کند.

هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر تمرین چشم آرام بر دقت و مدت چشم آرام بازیکنان ماهر در شوت سه امتیازی بسکتبال، با بررسی شرایط تحت فشار بود. شرکت کننده های تحقیق شامل 18 بازیکن ماهر بسکتبال با دامنه سنی 20-30 سال که به طور داوطلبانه در تحقیق شرکت کرده بودند و به طور تصادفی در گروه های تمرین و کنترل قرار گرفتند. هر دو گروه تمرین و کنترل در یک جلسه الگودهی ویدئویی و 3 جلسه تمرین شوت(25*5) شرکت می کردند و این در حالی بود که گروه تمرین چشم آرام دستورالعمل هایی در مورد کنترل رفتار خیرگی می کردند. دقت عملکرد، مدت چشم آرام و ویژگی های کینماتیکی در مراحل پیش آزمون، آزمون یادداری و آزمون انتقال از طریق دستگاه های ردیاب چشمی SMI( ETG) و آنالیز حرکت از طریق شش دوربین مادون قرمز و نرم افزارهای I view ETG 2.7 ،Be gaze 3.7 و Cortex 2.5 ثبت و تحلیل شد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که گروه تمرین چشم آرام مدت چشم آرام طولانی تر و دقت عملکرد بالاتری را نسبت به گروه کنترل در پس آزمون و آزمون انتقال داشتند و در شرایط تحت فشار نیز قادر به حفظ دقت عملکرد و مدت طولانی چشم آرام بودند. به طور کلی به نظر می رسد که مهارت شوت سه امتیازی بسکتبال با نیازهایی متفاوت مثل دوری فاصله و سرعت زیاد شوت نیز می تواند از تمرین چشم آرام به عنوان یک روش کنترل توجه بینایی سود جوید و منجر به عملکرد بهتر بازیکنان با سطوح بالای مهارتی شود.

هدف از این پژوهش، مشاهده آثار ارایه بازخورد زیستی رسانایی پوست بر عملکرد تیراندازان ماهر بود. شرکت کنندگان، 10 تیرانداز داوطلب و ماهر رشته تفنگ بادی بودند که به تعداد مساوی در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. گروه تجربی، پس از شرکت در پیش آزمون تیراندازی، در آموزش و تمرین بازخورد زیستی رسانایی پوست و نیز پنج جلسه تمرین تیراندازی همراه با دریافت بازخورد رسانایی پوست شرکت کرد. گروه کنترل پس از شرکت در پیش آزمون، تمرینات همیشگی خود را اجرا نمود. سپس هر دو گروه در پس آزمون تیراندازی و یک هفته بعد در آزمون انتقال شرکت کردند. نتایج آنالیز واریانس یک سویه نشان داد که، عملکرد تیراندازان گروه تجربی در پس آزمون و آزمون انتقال افزایش معناداری نسبت به پیش آزمون داشته است. همچنین نتایج آزمون ارزیابی استرس نشان داد که توانایی تعدیل انگیختگی تیراندازان گروه تجربی در انتهای دوره، نسبت به ابتدای آن، بهبود معناداری داشته است. به نظر می رسد، تمرین تیراندازی همراه با دریافت بازخورد رسانایی پوست موجب نوعی یادگیری در تنظیم انگیختگی قبل از هر شلیک و در نتیجه خود تنظیمی تیراندازان در ارایه پاسخ مناسب به انگیختگی شده، و نهایتاً عملکرد آن ها بهبود یافته است. به طور خلاصه، نتایج این تحقیق نشان داد که، عملکرد ورزشی از طریق دستگاری سطح انگیختگی و ارایه بازخورد افزوده زیستی بهبود می یابد.