رفتار حرکتی

فعالیت های بدنی در دوران بارداری آثار مثبت متعددی برای مادر، جنین و طفل همراه دارند، اما درمورد نتایج آن از نظر پیامد هایی که در کودکان دارد، ابهام هایی وجود دارد. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی تأثیر تمرین های هوازی، مقاومتی وترکیبی در دوران بارداری مادر بر رشد مهارت های حرکتی ظریف و درشت کودکان 12 ماهه بود. روش پژوهش، نیمه تجربی با طرح پس آزمون با گروه کنترل بود. نمونه گیری، هدفمند و شامل 60 نفر از زنان باردار سالم در دوره سه ماهه دوم باداری بود که داوطلبانه در مطالعه شرکت کردند. نمونه ها به طور تصادفی به چهار گروه 15 نفری شامل تمرین هوازی، تمرین مقاومتی، تمرین ترکیبی و کنترل تقسیم شدند. گروه های تمرینی به مدت هشت هفته در قالب 24 جلسه 60 دقیقه ای طبق برنامه مربوطه تمرین کردند. پس از زایمان، کودکان در 12 ماهگی توسط آزمون پی بادی-نسخه دوم سنجش شدند. تجزیه وتحلیل داده ها ازطریق آزمون آنوا و آزمون تعقیبی ال.اس.دی. و نرم افزار اس.پی.اس.اس. نسخه 22 انجام شد.یافته ها نشان داد که بین مهارت های حرکتی کودکان 12 ماهه ای که مادران آن ها تمرین بدنی داشتند، با گروه کنترل تفاوت معناداری وجود داشت؛ به گونه ای که گروه تمرین هوازی بهترین عملکرد را داشتند.

اختلال هماهنگی رشدییکی از اختلال های شایع رشدی است که بر عملکرد تحصیلی و حرکتی تأثیر می گذارد. در این مطالعه به بررسی اثر مداخله تمرین های حرکتی بر کارکرد اجرایی و انعطاف شناختی کودکان با اختلال هماهنگی رشدی پرداخته شده است. این پژوهش به روش نیمه تجربی با پیش آزمون و پس آزمون اجرا شده است. تعداد 18 کودک براساس معیارهای دستورالعمل آماری و تشخیصی اختلال های روانی نسخه چهارم، ازمیان دانش آموزانپسر پایه دوم تا پایه چهارم دوره ابتدایی منطقه یک تهران غربال شدند. سپس، آن ها به صورت تصادفی در دو گروه تجربی (نُه نفر با میانگین سنی 39/1 ± 6/8) و کنترل (نُه نفر با میانگین سنی 15/1 ± 11/8) قرار گرفتند. در پیش آزمون و پس آزمون، دو متغیر کارکرد اجرایی و انعطاف شناختی با استفاده از ابزار VSX Assessment platform اندازه گیری شدند. گروهتجربی تمرین های حرکتی منتخب را به مدت 20 جلسه 75 دقیقه ای (سه جلسه در هفته) انجام دادند. از روش تحلیل کوواریانس برای تحلیل داده ها استفاده شد. مقایسه پس آزمون گروه کنترل و تجربی نشان داد که کارکرد اجرایی کودکان با اختلال هماهنگی رشدی پس از مداخله تمرینی بهبود معنادار داشته است ( P = 0.021)، اما در متغیر انعطاف شناختی تغییری معنادار مشاهده نشد ( P = 0.193). براساس نتایج پژوهش، احتمالاً تمرین های بدنی می توانند زیربنای شناختی رفتار حرکتی را بهبود دهند؛ بنابراین، باید گفت که مداخله های حرکتی راهی امن برای بهبود اختلال هماهنگی رشدی هستند.

هدف پژوهش حاضر، شناسایی مؤلفه های معلم اثربخش تربیت بدنی و ارزیابی وضعیت آن در مدارس شهر زنجان بود. این پژوهش ازنوع مطالعات توصیفی-پیمایشی محسوب می شود. جامعه آماری 220 نفر از معلمان تربیت بدنی شهر زنجان در سال تحصیلی 1397-1396 بودند و نمونه موردنظر با استفاده از جدول مورگان، 136 نفر برآورد شد. نمونه پژوهش با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای متناسب با حجم و به صورت تصادفی انتخاب شد که 69 معلم مرد و 67 معلم زن بودند. ابزار پژوهش پرسش نامه پژوهشگرساخته ای حاوی 59 گویه در هشت مؤلفه بود که پایایی آن ازطریق ضریب آلفای کرونباخ 97% به دست آمد. برای تجزیه وتحلیل آماری از روش های آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون های کلموگروف-اسمیرنوف، تی تک نمونه ای ، تی مستقل، تحلیل واریانس (آنوا) و آزمون فریدمن) استفاده شد. با توجه به معناداربودن آزمون تی در سطح (0.05≥p )، میانگین حاکی از آن بود که اثربخشی معلمان تربیت بدنی شهر زنجان درحد مطلوب قرار داشت و در سطح مؤلفه های به دست آ مده «ویژگی های علمی و تخصصی»، «مهارت تدریس» و «مهارت ارزشیابی»، نسبتاً مطلوب و سایر مؤلفه ها در سطح مطلوب بودند. با توجه به نتایج پژوهش، به نظر می رسد وضعیت اثربخشی معلمان تربیت بدنی شهر زنجان رضایت بخش است، اما می توان آن را ازطریق افزایش سطح مطالعه در زمینه تخصصی، کسب مهارت مدیریت و رهبری کلاس درس، استفاده از ارزشیابی هماهنگ و غیره به سطحی بالاتر ارتقا داد.

هدف از انجام مطالعه حاضر، ارزیابی ویژگی های روان سنجی آزمون هماهنگی بدن در کودکان پنج تا 14 ساله شهر تهران بود. راهبرد پژوهش، توصیفی و طرح پژوهش، مقطعی بود. تعداد 306 کودک پنج تا 14 ساله به صورت نمونه گیری تصادفی خوشه ای از پنج منطقه شهر تهران انتخاب شدند. ابزار پژوهش، مجموعه آزمون هماهنگی درشت بدن برای کودکان (KTK) بود. برای تحلیل داده ها از روش های آماری تحلیل عاملی، آلفای کرونباخ، ضریب همبستگی درون طبقه ای، همبستگی پیرسون، تی مستقل و تحلیل واریانس یک راهه استفاده شد. پایایی همسانی درونی برای خرده مقیاس های آزمون KTK، درمجموع چهار آیتم به صورت 0.84 = α بود و دامنه تغییرات ضرایب آلفای کرونباخ در چهار خرده مقیاس آزمون KTK، 61/0 تا 97/0 به دست آمد (برای خرده مقیاس حفظ تعادل در گام برداشتن به عقب به صورت 0.81= α، پرش از روی موانع با لی کردن به صورت 0.93= α، پرش به دو طرف با هر دو پا کنار هم به صورت 0.96= α و جابه جایی سکوها یا صفحه های چوبی در یک جهت به صورت 0.92 = α. پایایی آزمون-آزمون مجدد برای هرکدام از خرده آزمون ها، به ترتیب 0.97 = r، 0.95 = r، 0.95 = r، 0.96 = r و برای مجموع نمره ها، 0.95 = r به دست آمد. ضرایب پایایی درون ارزیاب و بین ارزیاب ها برای مجموع مهارت های هماهنگی حرکتی، به ترتیب برابر با 98/0 و 97/0 به دست آمدند. شاخص روایی محتوا برابر با 91/0 بود و روایی صوری ضرایب همبستگی پیرسون خرده آزمون ها با سن، مثبت و معنادار بود. ضرایب مربوط به پایایی سازه ای و روایی همگرایی مجموع خرده آزمون های هماهنگی حرکتی، به ترتیب برابر با 87/0 و 63/0 بودند. با توجه با تأیید روایی و پایایی آزمون KTK، می توان با اطمینان از این ابزار برای ارزیابی هماهنگی حرکتی درشت کودکان پنج تا 14 ساله تهران استفاده کرد.

جایگاه تغییرپذیری در اجرای ماهرانه همواره موضوعی موردبحث بوده است؛ بنابراین، هدف از انجام این پژوهش، بررسی تغییرپذیری هماهنگیبین کوشش های موفق و ناموفق در اجرای مهارت پاس چیپ بین بازیکنان ماهر فوتبال تحت تاثیر تغییرات قیود تکلیف بود. شرکت کنندگان اینپژوهش ۱۰ مرد فوتبالیست راست پا با سن ۴۱/۱± ۰۶/۲۲ سال بودند که ۱۰ پاس چیپ فوتبال را در ارتفاع مانع و فواصل مختلف توپ تا مانع و هدف اجرا کردند (قید تکلیف). برای تعیین برتری پا از پرسش نامه پابرتری واترلو (1390) و برای ارزیابی دقت اجرا از مقیاس هفت امتیازی لیکرت استفاده شد. از روش کُدگذاری بُرداری برای سنجش تغییرپذیری هماهنگی حرکتیِ داده های کینماتیک ثبت شده برای مفاصل مچ، زانو و ران پای ضربه زننده استفاده شد. برای بررسی توزیع طبیعی داده ها از آزمون شاپیرو-ویلک و برای مقایسه داده های کینماتیک در کوشش های موفق و ناموفق، از تحلیل واریانس با اندازه های مکرر در سطح معناداری (0.05≤P) استفاده شد. نتایج نشان داد که بین جفت شدگی مچ-زانو در کوشش های موفق و ناموفق در موقعیت اول (فاصله توپ تا هدف ۱۰ متر و ارتفاع مانع 5/1 متر) و موقعیت دوم (فاصله توپ تا هدف ۱۲ متر و ارتفاع مانع 7/1 متر) اعمال قیود تکلیف، تفاوت معنا دار وجود داشت (P = 0.01)؛ درحالی که بین جفت شدگی ران-زانو در کوش ش ه ای موفق و ناموفق در موقع یت های اول و دوم ت فاوت م عنادار مش اه ده ن شد:(P = 0.61) و (P = 0.36). براساس نتایج پژوهش می توان گفت که احتمالاً افراد ماهر در کوشش های موفق خود قادرند از تغییرپذیری ذاتی سیستم به صورت کارکردی برای سازمان دهی بهینه قیود تکلیف و بهبود اجرای حرکتی بهره ببرند.

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی نقش دستکاری قیود تکلیف بر یادگیری مهارت ها و راهبردهای بسکتبال به روش آموزش غیرخطی (TGFU) (آموزش بازی ها برای فهمیدن) بود. جامعه آماری پژوهش دانش آموزان دختر مقطع اول متوسطه شهرستان ارومیه بودند. ازبین متقاضیان شرکت در پژوهش، 40 نفر که قبلاً سابقه بازی بسکتبال نداشتند و ازنظر جسمانی سالم بودند، با میانگین سنی 3 ± 06/13 به صورت تصادفی در گروه های موردنظر (هر گروه 20 نفر) قرار گرفتند. برای گردآوری اطلاعات از آزمون مهارتی بسکتبال ایفرد و ابزار سنجش عملکرد بازی استفاده شد. نحوه دستکاری قیود شامل تغییر در فضای بازی، اندازه توپ، ارتفاع حلقه و تغییر در قوانین بازی بود. نتایج آزمون ها نشان داد که آموزش راهبردها و مهارت های بسکتبال مؤثر بود و آزمودنی ها پس از آموزش نسبت به زمان قبل از آموزش خود، یادگیری بیشتری داشتند. همچنین، اثر آموزش بسکتبال به روش های TGFU با دستکاری قیود تکلیف و TGFU بدون دستکاری قیود تکلیف بر یادگیری مهارت ها و راهبردهای بازی بسکتبال، باهم تفاوت داشت و نشانگر تأیید نقش مثبت دستکاری قیود تکلیف در سطح (0.01>P ) بود؛ ازاین رو، مربیان آموزشی می توانند با استفاده از دستکاری در قیود مؤثر در یادگیری فعالیت هایی را طراحی کنند که به یادگیرندگان برای شکل دادن جفت شدن های اطلاعات-حرکت کمک کنند.