رفتار حرکتی

تحقیقات نشان داده اند استرس مزمن موجب اختلال در نمو و عملکرد حرکتی می شوند، از این رو یافتن روش هایی برای تعدیل اثرات منفی استرس ضروری می باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین هوازی بر عملکرد حرکتی، هورمون رشد و شاخص های آنتروپومتریکی در رت های نر در معرض استرس مزمن بود. این مطالعه از نوع تجربی بوده که 40 سر رت نر سالم نژاد آلبینو – ویستار بر اساس وزن، به صورت بلوک بندی تصادفی در 4 گروه کنترل (بدون استرس – بدون تمرین هوازی)، تمرین (تمرین هوازی- بدون استرس)، استرس (استرس- بدون تمرین هوازی)، تمرین هوازی- استرس قرار گرفتند. گروه های استرس و تمرین هوازی- استرس در معرض مداخله استرس از نوع بی حرکتی (3 ساعت در روز * 28 روز) قرار گرفتند. گروه های تمرین و تمرین هوازی- استرس، تمرین هوازی (30 دقیقه در روز * 28 روز) روی تردمیل انجام دادند. در پایان هفته چهارم، آزمون اپن- فیلد برای سنجش عملکرد حرکتی رت ها انجام و خون حیوانات جهت اندازه گیری میزان هورمون رشد جمع آوری شد. نتایج تحلیل آماری داده ها نشان داد تمرین هوازی موجب بهبود عملکرد حرکتی، افزایش هورمون رشد و نمو طول پا شد. استرس نیز موجب اختلال در عملکرد حرکتی، وزن و نمو طول پا شد. تمرین هوازی موجب خنثی کردن اثر استرس در نمو طول پا شد، اما اثرات منفی استرس بر عملکرد حرکتی و وزن را از بین نبرد. در فاکتور قد و طول دست نیز تاثیر معنی داری مشاهده نشد. با توجه به نتایج تحقیق حاضر می توان از تمرین هوازی به عنوان عاملی مؤثر برای تعدیل اثرات مخرب استرس بر نمو طول پا استفاده کرد.

هدف پژوهش حاضر، تعیین روایی و پایایی نسخه فارسی پرسشنامه شایستگی حرکتی ادراک شده در دوره کودکی بود. این پرسشنامه شامل دو بعد شایستگی ادراک شده مهارت های جا به جایی (شامل دویدن، پرش جفت، لی لی کردن و جهیدن) و شایستگی ادراک شده مهارت های کنترل شیء (شامل پرتاب کردن، دریافت کردن، شوت کردن و دریبل درجا) است. بدین منظور 184 دانش آموز 7 تا 13 ساله (95 دختر و 89 پسر) به روش خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند و در شرایط استاندارد و مشابه پرسشنامه 24 سوالی شایستگی حرکتی ادراک شده را تکمیل نمودند. برای تعیین پایایی پرسشنامه از ضریب آلفای کرونباخ و برای تعیین روایی ابزار از روایی سازه به روش تحلیل عاملی تاییدی، روایی همگرا، تفاوت های گروهی و تفاوت های سنی استفاده شد. ضریب آلفای کرونباخ و نتایج تحلیل عاملی تاییدی نشان داد، نسخه فارسی این پرسشنامه از ساختار دو عاملی (24 سوالی) پرسشنامه اصلی حمایت کرده و دارای همسانی درونی مطلوبی است. همچنین روایی سازه ابزار به روش روایی همگرا (ارتباط مثبت و معنی دار شایستگی حرکتی ادراک شده و شایستگی حرکتی واقعی)، تفاوت های سنی (شایستگی حرکتی ادراک شده بالاتر کودکان خردسال تر) و تفاوت های گروهی (شایستگی حرکتی ادراک شده بالاتر پسران نسبت به دختران) مورد بررسی و تایید قرار گرفت. نتایج این پژوهش نشان می دهد نسخه فارسی پرسشنامه شایستگی حرکتی ادراک شده در دوره کودکی دارای روایی و پایایی قابل قبولی است و به معلمین ورزش و مربیان توصیه می شود برای کودکان در دوره کودکی میانی و پایانی (7 تا 13 سال)، از این ابزار برای ارزیابی شایستگی حرکتی ادراک شده استفاده نمایند.

هدف از مطالعه حاضر، شناسایی اهمیت رویکرد تمرین بازی در تصمیم گیری، رفتار فراشناختی و مهارت فوتسال بود. نمونه آماری شامل 30 دانش آموز دختر بود که به دو گروه تقسیم شدند (آموزش سنتی: 15 نفر و تمرین بازی: 15 نفر). نمونه ها سابقه آموزش فوتسال را نداشتند و بطور تصادفی انتخاب شدند. از آزمون مهارت فوتسال برای ارزیابی عملکرد، نرم افزار تصمیم گیری برا ارزیابی تصمیم گیری و از پرسشنامه رفتار فراشناختی برای بررسی رفتار فراشناخت استفاده شد. پروتکل های آموزشی بطور جداگانه برای هر گروه در طی یک دوره 12 هفته اجرا شد. نتایج نشان داد که تفاوت معنی داری بین گروه تمرین سنتی و گروه تمرین بازی در مهارت های پاس، شوت و دریبل وجود دارد. تحلیل ها همچنین تفاوت معنی داری بین دو گروه در تصمیم گیری و رفتارفراشناختی را نشان داد. این اختلافات به نفع گروه تمرین بازی بود. با توجه به یافته ها، می توان نتیجه گرفت که استفاده از آموزش مبتنی بر بازی می تواند مهارت های حرکتی و کارکردهای شناختی فوتسال را بطورهمزمان بهبود بخشد. مطالعه حاضر نشان می دهد مربیان علاوه بر مهارت های حرکتی، می توانند با اجرای رویکرد بازی تاکتیکی، رفتارفراشناختی بازیکنان را در استراتژی آموزشی بهبود بخشیده، که به بازیکنان این امکان را می دهد تا در موقعیت بازی ، توانایی موفقیت در حل مسئله را داشته باشند.

هدف از پژوهش حاضر مقایسه تأثیر دو روش تغییرپذیری (تداخل زمینه ای و یادگیری افتراقی) بر یادگیری مهارت ضربه گلف بود. بدین منظور 50 دختر دانشجو (میانگین سنی=7/1± 6/21) به صورت تصادفی در پنج گروه تداخل زمینه ای مسدود، تداخل زمینه ای تصادفی ، یادگیری افتراقی مسدود ، یادگیری افتراقی تصادفی و کنترل تقسیم شدند. شرکت کنندگان پس از پیش آزمون، بر اساس گروه بندی مربوطه، تکلیف گلف را به مدت سه روز متوالی (هرروز 10 بلوک 12 کوششی) تمرین نمودند. سپس آزمون یادداری فوری را 10 دقیقه پس از آخرین جلسه اکتساب و آزمون یادداری تأخیری را 72 ساعت بعد از آخرین جلسه اکتساب انجام دادند. آزمون انتقال نیز با همین ترتیب انجام شد. نتایج نشان داد که گروه های یادگیری افتراقی در مراحل آزمون های یادداری تفاوت معنی داری با گروه تداخل زمینه ای تصادفی ندارند (05/0<P)، اما در مرحله انتقال گروه های یادگیری افتراقی دقت بالاتری را از خود نشان دادند(05/0 P <)؛ بنابراین، تغییرات مداوم ایجادشده در یادگیری افتراقی، احتمالا به دلایلی مانند ظهور جاذب های وابسته به خود و وابسته به زمینه و همچنین پدیده نوسانات تصادفی، قابلیت تعمیم پذیری بیشتری نسبت الگویی را داشته که توسط تمرین تداخل زمینه ای ایجادشده است.

مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر دشواری تکلیف شناختی و توزیع تمرین بر تحکیم تکلیف کنترل قامتی انجام شد. 28 کارمند از دانشگاه الزهرا تهران بر اساس معیارهای ورود به مطالعه انتخاب و در سه گروه با توزیع تمرینی متفاوت 2 دقیقه، 15دقیقه و 24 ساعت با سه سطح دشواری (آسان، متوسط، دشوار) به طور تصادفی گمارده شدند. هر گروه 3 بلوک 6 کوششی از تکلیف شناختی شمارش معکوس که زمان هر کوشش 35 ثانیه، فاصله میان کوشش ها 20 ثانیه و فاصله زمانی میان بلوک ها بسته به تقسیم بندی گروه 2 دقیقه، 15 دقیقه و 24 ساعت بود را اجرا کردند. برای ارزیابی موقعیت لحظه ای مرکز فشار پا (COP) از فورس پلیت مدل کیستلر استفاده شد. پردازش داده های COP و محاسبه متغیرهای آن با استفاده از نرم افزار متلب انجام شد. از پرسشنامه فعالیت بدنی (IPAQ) نیز برای بررسی میزان فعالیت بدنی استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس مرکب با اندازه های تکراری نشان داد اثر اصلی سطح دشواری تکلیف و توزیع تمرین معنادار بود (05/0p<). اثر تعاملی سطح دشواری تکلیف و توزیع تمرین معنادار بود (05/0p<). نتایج آماری نشان داد گروه توزیع تمرین فاصله دار 15 دقیقه و 24 ساعت با سطح دشواری آسان در مولفه های COP بهترین عملکرد و گروه توزیع تمرین با فاصله 2 دقیقه ای با سطح دشواری بالا ضعیف ترین عملکرد را داشتند. با توجه به یافته-های پژوهش حاضر، به مربیان و آموزش دهندگان توصیه می شود اجرای تکالیف حرکتی را با فواصل تمرین آسایی در جهت ارتقاء یادگیری، همراه سازند.

با اینکه رشد حرکتی تحت تاثیر نمو و بالیدگی قرار می گیرد، اما شرایط محیطی بر آن تاثیر می گذارد. هدف از این پژوهش مقایسه مهارت-های حرکتی جابجایی دانش آموزان 7 تا 9 سال با توجه به موقعیت جغرافیایی و جنسیت بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان مراکز استانهای تهران، لرستان، خوزستان و کردستان بود که تعداد 240 نفر (120 دختر، 120 پسر) بعنوان نمونه در این پژوهش شرکت کردند. جهت سنجش مهارت های حرکتی جابجایی از آزمون رشدحرکتی اولریخ (2015)، و جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 استفاده گردید. نتایج حاصل از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره نشان داد اثر اصلی شهر و تعامل شهر و جنسیت در مهارت های جابجایی معنادار است (001/0 = P). در مهارت یورتمه دانش آموزان پسر در شهر سنندج امتیاز بیشتری نسبت به دانش آموزان دختر به دست آوردند (001/0 = P). در لی لی دانش آموزان پسر در شهر تهران (001/0 = P ) و اهواز (001/0 = P ) عملکرد بهتری داشتند، در مولفه سرخوردن دانش آموزان پسر در شهر اهواز امتیاز بیشتری نسبت به دانش آموزان دختر کسب کردند (001/0 = P). همچنین در نمره کل جابجایی امتیاز دانش آموزان شهر خرم آباد به طور معناداری بیشتر از دانش آموزان اهواز (001/0 = P) بود و دانش آموزان سنندج امتیاز بیشتری نسبت به دانش آموزان خرم آباد و تهران به دست آوردند (001/0 = P) اما تفاوت معناداری بین سایر شهرها مشاهده نشد.

این پژوهش با هدف مطالعه تاثیر یک دوره بازی های حرکتی هدفمند مفرح مجازی بر آمادگی جسمانی کودکان در دوران قرنطینه خانگی ناشی از شیوع کووید 19 انجام شد. 20 کودک پنج تا شش ساله بر اساس فراخوان اعلام شده در فضای مجازی برای شرکت در تحقیق انتخاب شدند. آزمودنی ها به دو گروه 10 نفره تجربی و کنترل تقسیم شدند. آزمون های منتخب آمادگی جسمانی تعدیل شده در مراحل پیش و پس آزمون که به صورت حضوری اما با رعایت پروتوکل های بهداشتی اجرا شد، استفاده گردید. برنامه تمرینی بر پایه توسعه سه مقوله شاخص های آمادگی جسمانی و مهارت های حرکتی پایه و ایجاد نشاط طراحی شد. گروه تجربی برنامه تدوین شده را هشت هفته به طور غیرحضوری با استفاده از برنامه زوم دو جلسه 60 دقیقه ایی در هفته در صبح تمرین کردند. از آزمون تحلیل کواریانس جهت تشخیص تفاوت بین گروه ها در پس آزمون با کنترل نمرات پیش آزمون استفاده شد. نتایج نشان داد برنامه تمرینی به طور معنی داری بر بهبود میانگین نمرات آزمون انعطاف پذیری، استقامت عضلانی و قدرت دست گروه تجربی اثرگذار بوده است (05/0 >P) از طرفی بهبود معنی داری استقامت قلبی ریوی پس از برنامه دیده نشد (05/0 <P). نتیجه اینکه بازی های حرکتی مفرح مجازی می تواند بر اکثر شاخص های آمادگی جسمانی کودکان در دوران کم تحرکی طولانی مدت اثر مثبت داشته باشد.