رفتار حرکتی

اختلال نارسایی توجه- بیش فعالی یکی از رایج ترین اختلالات دوران کودکی است که توجه روانشناسان و روان پزشکان را به خود جلب کرده است. ویژگی های اصلی این اختلال شامل: ناتوانی در مهار رفتار حرکتی، نارسایی توجه یادگیری، پرخاشگری، مشکلات تحصیلی، برانگیختی، بی قراری حرکتی می باشد. این پژوهش باهدف تأثیر تمرینات ادراک بینایی بر ادراک عمق کودکان مبتلابه اختلال نارسایی توجه - بیش فعالی صورت گرفت. به همین منظور تعداد ۲۴ کودک پسر مراجعه کننده به کلینیک در دامنه سنی 6 تا 12 ساله به صورت در دسترس انتخاب شدند و بر اساس اهداف پژوهش، آزمودنی ها به صورت تصادفی در دو گروه قرار گرفتند.. یافته های این پژوهش نشان داد که یک دوره تمرینات ادراک بینایی تأثیر معناداری بر کاهش علائم اختلال نارسایی توجه - بیش فعالی دارد. برای یافتن جایگاه تفاوت بین گروه ها از آزمون تحلیل کواریانس استفاده گردید. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که بین گروه تمرینات بینایی در مقایسه با گروه کنترل در کاهش اختلال توجه_ بیش فعالی تفاوت معناداری وجود دارد (P≤0/05). با توجه به یافته های پژوهش حاضر می توان چنین نتیجه گیری کرد که می توان از تمرینات ادراک بینایی به مثابه روشی مفید در کاهش نشانه های اختلال نارسایی توجه - بیش فعالی استفاده و یا حداقل یکی از این روش ها و نیز ترکیب با دیگر روش های موجود در درمان این کودکان به کار گرفت.

هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر تمرینات انسداد بینایی بر اجرای مهارت فورهند بازیکنان غیرماهر تنیس روی میز بود. شرکت کنندگان شامل 48 دانشجو (سال 78/3 ± 06/24) بودند که به چهار گروه بینایی مرکزی (انسداد بینایی محیطی)، بینایی محیطی (انسداد بینایی مرکزی)، بینایی کامل(بدون انسداد بینایی) و گروه کنترل تقسیم شدند. مطالعه شامل سه مرحله پیش آزمون، آزمون یادداری فوری و آزمون یادداری تاخیری بود. پس از مرحله پیش آزمون(30 کوشش)، شرکت-کنندگان گروه های تجربی به مدت هشت جلسه و در هر جلسه پنج بلوک 100 کوششی به تمرین مهارت فورهند پرداختند. در پایان مرحله اکتساب، آزمون یادداری فوری و پس از دو هفته آزمون یادداری تاخیری انجام شد. نتایج آزمون یادداری فوری نشان داد اجرای مهارت فورهند در هر سه گروه تجربی بینایی مرکزی، محیطی و کامل نسبت به گروه کنترل، پیشرفت معنی داری داشتند(05/0p≤). همچنین در این مرحله گروه بینایی محیطی بیشترین پیشرفت را نشان دادند. در مرحله ی آزمون یادداری تاخیری عملکرد گروه های بینایی کامل و بینایی محیطی بهتر از گروه های کنترل و گروه بینایی مرکزی بود و گروه بینایی مرکزی عملکردی مشابه با گروه کنترل داشت. با توجه به عملکرد بهتر گروه بینایی محیطی در آزمون یادداری فوری و یادداری تاخیری نسبت به گروههای کنترل و بینایی مرکزی می توان نتیجه گرفت احتمالا تمرین با وجود انسداد بینایی مرکزی، نوعی از تمرین است که میتواند باعث بهبود عملکرد در مهارت های مهاری با سرعت بالا مانند مهارت فورهند تنیس روی میز باشد.

به نظر می رسد ترکیب خودکنترلی دشواری تکلیف با دشواری تحمیلی از خارج باعث بهبود بهتر عملکرد نسبت به شرایط کاملا خودکنترل شده می شود(1). هدف تحقیق، تعیین اثر خودکنترلی دشواری تکلیف در ابتدا و انتها تمرین بر یادگیری حرکتی بود. بدین منظور، به صورت تصادفی 48 دانش آموزان مبتدی مقطع متوسطه دوم با میانگین سنی (75/1± 5/17) سال، در چهار گروه شامل گروه کاملاخودکنترل، خودکنترل در ابتدا، خودکنترل در انتها و جفت شده به صورت تصادفی قرار گرفتند. در مرحله اکتساب که شامل 100کوشش می باشد به شرکت کنندگان گروه های خودکنترل گفته شد قبل از هر کوشش می توانند هر یک از فواصل، (3،5/3،4،5 /4، 5) متری را برای پرتاب بسکتبال انتخاب و تمرین کنند. میانگین نمرات دقت پرتاب بسکتبال در مرحله اکتساب و آزمون های یادداری و انتقال با استفاده از روش تحلیل واریانس مرکب با اندازه گیری مکرر تحلیل شد. نتایج تحقیق نشان داد که خودکنترلی دشواری تکلیف باعث بهبود دقت نسبت به گروه جفت شده شد (0.001 P=) . همچنین، نتایج گروه خودکنترلی دشواری تکلیف در ابتدا نسبت به گروه انتهای تمرین بهتر بود (0.001 P=) و دقت گروه خودکنترلی دشواری در ابتدا نسبت به گروه خودکنترلی دشواری تکلیف و گروه جفت شده به طور معناداری بهتر بود (0.001 P=). به طورکلی مزایای خودکنترلی دشواری تکلیف با استفاده از چارچوب نقطه چالش، دیدگاه پردازش اطلاعات و دیدگاه شناختی توجیه شد.

هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر عوامل کانون توجه بیرونی و خودمختاری به صورت جداگانه و ترکیبی بر یادگیری یک تکلیف حرکتی هدف گیری، بر اساس نظریه بهینه یادگیری حرکتی بود. تعداد 60 دانشجوی دختر به طور تصادفی در 4 گروه 15 نفری شامل خودمختاری-توجه بیرونی (حق انتخاب محل پرتاب و تمرکز به هدف)، توجه بیرونی (تمرکز به هدف)، خودمختاری (حق انتخاب محل پرتاب) و کنترل (بدون دستورالعمل توجهی) قرار گرفتند. تکلیف حرکتی در این تحقیق، پرتاب کنترلی سکه با دست برتر از فاصله 5 متری به هدف شامل ده دایره متحد المرکز ترسیم شده برروی زمین بود. شرکت کنندگان در یک طرح عاملی 2 * 2 (با و بدون کانون توجه بیرونی) * (با و بدون خودمختاری)، مرحله تمرین را در 60 کوشش تمرین کردند. آزمون های یادداری با تاخیر 2 ساعت و 24 ساعت اجرا شد. نتایج تحلیل واریانس نشان داد اثر اصلی توجه بیرونی (38/0P=)، و تعامل بین عوامل توجه بیرونی و خودمختاری (69/0P=) معنادار نمی باشد. اثر اصلی عامل خودمختاری معنادار می باشد (002/0P=). به طوریکه، دقت اجرای شرکت کنندگان گروه خودمختاری در مرحله یادداری بهتر از گروه بدون خودمختاری است. به طور کلی، یافته ها بیانگر آن است که عامل خودمختاری به صورت جداگانه و بدون ترکیب با کانون توجه بیرونی در یادگیری مهارت حرکتی هدفگیری تاثیر گذار می باشد.

هدف پژوهش حاضر ارزیابی نقش عوامل کینماتیکی در پیش بینی عملکرد حرکتی کودکان ژیمناست 12-10 سال با بررسی اثر انسداد تحت فشار می باشد. نمونه آماری پژوهش را 40 نفر ژیمناست دختر ماهر با دامنه سنی 12-10 سال تشکیل دادند که به صورت دردسترس انتخاب شده و عملکرد حرکتی آنها (اجرای زنجیره ای از حرکات زمینی ژیمناستیک) پس از ارزیابی برخی متغیرهای کینماتیکی (دامنه حرکتی و حس وضعیت مفصل) در دو شرایط اجرایی کم فشار و پرفشار توسط دو داور و یک مربی ژیمناستیک سنجش و ارزیابی شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و استنباطی (رگرسیون خطی) در نرم افزار SPSS انجام شد. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که عوامل کینماتیکی در شرایط فشار روانی بالا می تواند عملکرد حرکتی ژیمناست ها را پیش بینی کند. پس می توان نتیجه گرفت عوامل کینماتیکی ممکن است نقش بسزایی در پیش بینی عملکرد حرکتی ژیمناست ها در شرایط تحت فشار روانی داشته و آن را دستخوش تغییر کند.

از دست دادن تعادل و زمین خوردن یکی از اصلی ترین مشکلات دوران سالمندی است. استفاده از روش های تمرینی مختلف یکی از بهترین رویکردها برای بهبود این فاکتور در این قشر است. تاثیر دستکاری قیود تکلیف یکی از روش هایی است که به نظر مرسد می تواند بر بهبود شاخص های تعادلی در سالمندان موثر باشد. ، از این رو تحقیق حاضر در نظر دارد به بررسی تاثیر دستکاری قیود تکلیف بر شاخص های تعادل سالمندان سالم بپردازد. به این منظور 30 سالمند سالم به صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه مداخله و کنترل تقسیم بندی شدند. گروه مداخله اقدام به انجام تمرینات دستکاری قیود تکلیف به مدت 8 هفته و به صورت 3 بار در هفته پرداختند. گروه کنترل نیز، طی مدت اجرای تحقیق به فعالیت عادی خود ادامه دادند. شاخص های تعادلی با استفاده از دستگاه بایدوکس بررسی شدند. نتایج تحقیق نشان داد اعمال پروتکل تمرینات دستکاری قیود تکلیف باعث بهبود شاخص های تعادلی در گروه مداخله میشود. نتایج آزمون تحلیل کوواریانس با حذف اثر پیش آزمون نشان داد، هر سه شاخص ثبات کلی، ثبات قدامی خلفی و ثبات میانی جانبی در گروه مداخله بهبود معناداری را نسبت به گروه کنترل داشت(001/0=P). نتایج این پژوهش موید تأثیر تمرینات با دستکاری قیود تکلیف بر بهبود تعادل و در سالمندان است. با بهبود این توانایی خطر زمین خوردن در این قشر از جامعه کاهش مییابد.

اگرچه امروزه واقعیت مجازی به عنوان جایگزین مناسب و پرهیجان نسبت به سایر روش های تمرینی پیشنهاد می-شود، اما همه ابعاد اثرگذاری آن در ترکیب با سایر مداخلات هنوز بخوبی روشن نشده است. بنابراین هدف ما تعیین تأثیر واقعیت مجازی با و بدون تحریک جریان مستقیم فراجمجمه ای مغز بر عملکرد تعادلی بود. شرکت کنندگان در پژوهش 36 دختران نوجوان کم تحرک بودند که بصورت هدفمند انتخاب و داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. آزمودنی ها بصورت تصادفی به سه گروه کنترل (12 نفر)، واقعیت مجازی + تحریک آنودال (12 نفر) و گروه واقعیت مجازی + تحریک شم (12 نفر) تقسیم شدند. ابتدا هر گروه تحریک مغز ( آنودال یا شم) را به مدت 20 دقیقه با شدت 2 میلی آمپر دریافت می کرد سپس تمرینات واقعیت مجازی را یک ساعت انجام می دادند. گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نمی کرد. هر گروه، 12 جلسه (3 جلسه در هفته) بصورت یک روز درمیان مداخله را اجرا می کرد. برای ارزیابی تعادل، از آزمون Y و STROK استفاده شد. از آزمون آماری تحلیل واریانس دوراهه مرکب در سطح معنا داری 05/0 و نرم افزار SPSS23 استفاده گردید. مقادیر تعادل ایستا در گروه آنودال بیشتر از گروه شم (004/0p=) و گروه کنترل (001/0p=) بود. همچنین تعادل پویا در گروه آنودال بیشتر از گروه شم ( 013/0p= ) و همچنین گروه کنترل (001/0 p<) بود. الگوی یافته ها نشان داد تحریک آنودال می تواند اثرگذاری تمرینات مجازی را بیشتر و ماندگارتر کند. و این تفاوت در مرحله پیگیری حفظ شد به گونه ای که عملکرد گروه تحریک آنودال نسبت به دو گروه دیگر برتری داشت.