اثر مشارکت خستگی عضلانی مرکزی و محیطی ناشی از انقباضات زیربیشینه مچ پا بر همکوشی های عضلانی و کنترل قامت (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
اگر چه اثر خستگی عضلانی مچ پا بر تغییرات کنترل قامت و همکوشی های عضلانی بررسی شده است، اما نیاز به بررسی بیشتر مشارکت ابعاد خستگی عضلانی (محیطی و مرکزی) بر تغییرات کنترل قامت و همکوشی عضلات می باشد. بنابراین هدف این پژوهش تعیین اثر انقباضات عضلانی زیربیشینه بر تغییرات کنترل قامت و همکوشی های عضلانی بود. دوازده شرکت کننده ۳۳-۲۵ سال) به صورت داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. ابتدا تحریک های الکتریکی بر عصب درشت نئی اعمال شد تا موج M، خستگی مرکزی و خستگی محیطی شرکت کننده ها طی انقباضات ارادی بیشینه اندازه گیری شوند. سپس شرکت کنندگان نوسان جلو-عقب بر روی صفحه نیرو انجام دادند تا میزان همکوشی های عضلانی ده عضله و مرکز فشار آنها ثبت شوند. شرکت کننده ها پروتکل خستگی عضلانی حاصل از انقباضات زیربیشینه را بر روی دینامومتر انجام دادند و پس از آن متغیرهای مربوط به قبل از خستگی مجددا اندازه گیری شدند. اثر خستگی عضلانی با آزمون آماری تی وابسته و تعداد هم انقباضی ها با آزمون زد فیشر آزمون شد. خستگی حاصل از انقباضات زیربیشینه موجب افزایش معنادار ناحیه نوسان مرکز فشار شد. واریانس فعالیت عضلات، همکوشی های عضلانی بعد از خستگی عضلانی کاهش و تعداد هم انقباضی های عضلانی نیز به طور معناداری افزایش یافتند. همچنین خستگی مرکزی (۶۴/۱۶ درصد) به طور معناداری مشارکت بیشتری نسبت به خستگی محیطی (۳۲/۲ درصد) بعد از انقباضات زیربیشینه داشت. بنابراین با توجه به نتایج این مطالعه د بررسی مکانیسم های محیطی و مرکزی حاصل از خستگی عضلات مچ پا می تواند برای برنامه ریزی تمرینات توانبخشی و تعادلی مفید باشد.Effect of central and peripheral muscle fatigue contribution after ankle submaximal fatiguing contractions on muscle synergies and postural control
Although the effect of ankle muscles on postural control and muscle synergies has well been investigated, it is needed to study more about the contribution of central and peripheral fatigue of submaximal contractions on postural control and muscle synergies. The aim of this study was to investigate the effect of submaximal fatiguing exercise that induce preferentially central fatigue on muscle synergy and postural control. For this purpose, 12 volunteer subjects participated in this study. The tibia nerve was electrically stimulated to assess the M-wave, central fatigue (voluntary activation) and peripheral fatigue (rest imposed twitch) during voluntary maximal contractions on dynamometer. Moreover, electromyography activity of ten muscles and COP were recorded to assess muscle synergy and postural stability respectively during anterior-posterior voluntary sway on force plate. In order to induce fatiguing exercise the subjects performed submaximal fatiguing contractions on dynamometer and all of the mentioned variables again were measured. The effect of the fatiguing protocol tested with paired-samples T Test and Z Fisher Test. Submaximal contractions induced greater increases of COP sway area. Muscles activation, muscle synergies variance decreased and the number of co-contractions increased significantly after submaximal contractions (P = 0.01). Contribution of central fatigue (16.64%) significantly greater than peripheral fatigue (2.32%) after submaximal contractions (P = 0.02). The results of this study showed that more central fatigue after submaximal contraction leads to more COP changes. Therefore, investigating central and peripheral mechanisms following ankle fatiguing contractions may be useful for scheduling rehabilitation and balance training programs.
تبلیغات
