بازی آزاد

نمونه زبانی خود انگیخته بخش مهمی از پروتکل ارزیابی زبان محسوب می شود. یک نمونه زبانی اطلاعات مفیدی را درباره نحوه برقراری ارتباط توسط کودک فراهم می کند و ارزیابی گفتار در چهارچوب نمونه گیری از گفتار پیوسته فرد انجام می شود. هدف از پژوهش حاضر مقایسه سه روش نمونه گیری زبانی مکالمه، داستان گویی و بازی آزاد، از لحاظ ساختارهای زبانی موجود در نمونه های زبانی فراخوانی شده توسط آنها، به منظور استفاده در ارزیابی های بالینی است. برای این منظور 30 نفر از کودکان پسر 5 ساله فارسی زبان شهر یزد، که از لحاظ رشد گفتار و زبان طبیعی بودند، به صورت نمونه گیری تصادفی خوشه ای از بین مهد کودک ها ی فعال سطح شهر انتخاب شدند. با استفاده از سه روش نمونه گیری مکالمه، داستان گویی و بازی آزاد، هر یک به مدت 15 دقیقه، نمونه زبانی آنها فراخوانی شد. سپس نمونه های زبانی آنها روی کاغذ آوانگاری و ساختار ها ی زبانی موجود در آن با استفاده از سه ملاک ارزیابی کیفیت گفتار شامل تعداد گفته، میانگین طول گفته و تنوع واژگانی استخراج شد. در پایان میانگین حاصل از این سه ملاک با استفاده از آزمون آماری تحلیل واریانس یک راهه (ANOVA) وابسته با یکدیگر مقایسه شد. یافته ها نشان داد که بین سه روش نمونه گیری از لحاظ تعداد گفته فراخوانی شده تفاوت معنی داری وجود نداشت. داستان گویی نسبت به دو روش دیگر میانگین طول گفته بیشتری فراخوانی می کرد و تنوع واژگانی نمونه زبانی حاصل از روش مکالمه از دو روش دیگر بیشتر بود. بر اساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت هنگامی که در ارزیابی های بالینی به نمونه زبانی احتیاج داریم که بیشترین میانگین طول گفته را فراخوانی کند، بهتر است از روش داستان گویی استفاده کنیم، و هنگامی که به بیشترین تنوع واژگانی برای ارزیابی نمونه زبانی کودک نیاز داریم بهتر است از روش مکالمه برای فراخوانی آن استفاده کنیم.

بازی یکی از مؤلفه ها و شاخص ها مهم در نظام تعلیم و تربیت دوره کودکی است که در دنیای آموزش به علت تعاریف مبهم آن به خصوص وقتی درزمینه کلاسی قرار می گیرد، به یک عمل و مفهوم مبهم تبدیل می شود. هدف پژوهش حاضر شناسایی مؤلفه های بازی آزاد در فرایند یاددهی-یادگیری کودکان بود. روش پژوهش کیفی از نوع سنتز پژوهی بود. جامعه پژوهش شامل کلیه منابع علمی در زمینه بازی آزاد در بازده زمانی 1950- 2019 بود. روش نمونه گیری هدفمند بود که در آن منابعی که شاخص های لازم را داشتند طی مراحلی انتخاب شدند و درنهایت تا رسیدن به اشباع نظری 59 مقاله شناسایی و بررسی شد. مقالات بر اساس روش سنتز پژوهش سندلوسکی و باروس (2007) مورد سنتز قرار گرفت که یافته ها نشان داد بر مبنای تحلیل و تفسیر یافته ها می توان دوازده مؤلفه را برای بازی آزاد بیان کرد: انتخاب اختیاری، کودک فعال، انعطاف پذیری قوانین، بدون هدفی مشخص، نامعلوم بودن، فرایند محوری، امنیت، انگیختگی درونی، خیال پردازانه، درگیری همه جانبه، لذت بخش ،روش اجرا .

دوران قرنطینگی خانگی ناشی از پاندمی کووید19 می تواند شایستگی حرکتی ادراک شده کودکان را متأثر کند. هدف از اجرای پژوهش حاضر بررسی تاثیر سطوح بالیدگی جسمانی و نوع نگرش والدین به بازی بر شایستگی حرکتی ادراک شده در دوران قرنطینه خانگی بود. پژوهش حاضر یک مشاهده مقطعی و کاربردی بود. 300 شرکت کننده دختر با دامنه سنی 9 تا 11 در سال تحصیلی1399-1400 در منطقه 19شهر تهران به روش نمونه گیری داوطلبانه از میان دانش آموزان شهر تهران و بر اساس معیارهای ورود به مطالعه در پژوهش شرکت کردند. به دلیل دوران کوید 19 و آموزش مجازی کودکان در دوران قرنطینگی خانگی، داده های پژوهش حاضر به صورت نظرسنجی آنلاین شامل 3 بخش درمورد ویژگی های جمعیت شناختی، شایستگی-حرکتی ادراک شده و نگرش والدین نسبت به بازی جمع آوری شد. برای تعیین وضعیت بالیدگی جسمانی از روش برآورد درصد قامت بزرگسالی که در سن معینی کسب شده (روش خمیس–روشه 1994) استفاده شد. برای تحلیل داده ها از آنالیز واریانس چندمتغیره و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. .با توجه به تحلیل واریانس اثر اصلی بالیدگی جسمانی و اثر اصلی نوع نگرش والدین به بازی در فضای باز بر مهارت های جابه-جایی(001/0p=)، کنترل شی (001/0p=) و شایستگی حرکتی ادارک شده (001/0p=) معنادار می باشد. کودکان با سطوح بالیدگی نرمال و زودرس و کودکانی که نگرش نسبت به بازی در فضای باز مثبت بود، در مهارت های جابه جایی، کنترل شی و شایستگی حرکتی ادارک نسبت به کودکان دیررس و کودکانی که نوع نگرش منفی نسبت به بازی در فضای باز داشتند، بهتر بودند. بازی در فضای باز و طبیعت به کودکان با سطوح بالیدگی متفاوت جهت رشد مهارت های حرکتی بنیادی در دوران قرنطینه خانگی و پس از آن ها توصیه می-شود.