مطالعات روان شناسی ورزشی

هدف از پژوهش حاضر تعیین تأثیر مداخله ذهن آگاهی بر پاسخ های اضطراب رقابتی، خودتنظیم گری و مقادیر آلفا آمیلاز بزاقی در ووشوکاران نخبه بود. 26 ووشوکار نخبه مرد در این پژوهش شرکت کردند که به شکل تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. در پیش آزمون، اضطراب رقابتی و خودتنظیم گری همچنین، سطح آلفا آمیلاز بزاقی در هر دو گروه سنجیده شد. گروه تجربی به مدت 6 جلسه پروتکل مورد نظر را انجام دادند و سپس پس آزمون و آزمون پیگیری به عمل آمد. نتایج نشان داد بعد از مداخله، اضطراب رقابتی و آلفا آمیلاز بزاقی کاهش داشته است و این کاهش تا آزمون پیگیری ادامه داشت. همچنین، نمرات خودتنظیم گری ووشوکاران بعد از مداخله افزایش پیدا کرد. به طور کلی، می توان نتیجه گرفت که مداخله ذهن آگاهی می تواند راهبردی برای کاهش پاسخ های اضطراب رقابتی و بهبود خودتنظیم گری باشد.

پژوهش حاضر با هدف تأثیر ذهن آگاهی بر اضطراب، خودکارآمدی و عملکرد ورزشی تیراندازان مرد انجام شد. روش مطالعه حاضر نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. از بین کلیه تیراندازان مرد شهر گرگان در سال 1396 که در مسابقات تیراندازی شرکت کرده بودند، تعداد 30 تیرانداز در دامنه سنی 19 تا 30 سال به صورت تصادفی ساده در دو گروه 15 نفره گمارش شدند. برنامه آموزشی شامل 6 جلسه 90-75 دقیقه ای تمرین ذهن آگاهی/شرایط کنترل بود. از پرسش نامه اضطراب حالتی-رقابتی، خودکارآمدی عمومی و مقیاس عملکرد در تیراندازی برای ارزیابی استفاده شد. داده ها با آزمون تحلیل کواریانس تک متغیره و چند متغیره تحلیل شدند. نتایج نشان داد مداخله ذهن آگاهی باعث کاهش اضطراب و افزایش خودکارآمدی و مؤلفه های آن (میل به آغازگری رفتار، میل به گسترش تلاش، رؤیارویی با موانع) و بهبود عملکرد ورزشی می شود. بر اساس یافته های پژوهش می توان گفت که مداخلات ذهن آگاهی یکی از روش های مؤثر در بهبود عملکرد ورزشکاران است.

پژوهش حاضر با هدف تأثیر عشق به ورزش بر رضایت مندی داوطلبان رویدادهای ورزشی طراحی و اجرا گردید. روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی-تحلیلی بود و به روش میدانی انجام شد. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه نیروهای داوطلب شرکت کننده در تورنمت دوچرخه سواری دور آذربایجان بودند که تعداد آنان 50 نفر بود. به دلیل پایین بودن حجم جامعه آماری، بر اساس روش نمونه گیری تمام شمار، تمامی جامعه آماری به عنوان نمونه پژوهش مشخص گردید. در نهایت، تعداد 43 پرسش نامه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش حاضر نشان داد عشق به ورزش بر رضایت مندی داوطلبان رویدادهای ورزشی تأثیر معناداری دارد. این مسئله بیانگر این مهم است که عشق به ورزش سبب بهبود و ارتقاء رضایت مندی داوطلبان رویدادهای ورزشی می گردد. از این رو جهت بهبود رضایت مندی داوطلبان رویدادهای ورزشی می بایستی عشق به ورزش در میان داوطلبان را بهبود داد.

اثر شرایط فشار بر عملکرد ورزشی همواره یکی از موضوعات مهم پژوهش های حوزه روان شناسی ورزش بوده است و اثر اضطراب بر عملکرد و بررسی مکانیزم های آن هنوز موضوع مورد علاقه روان شناسان ورزش است. هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر اضطراب حالتی بر دقت پیش بینی و شاخص های خیرگی دروازه بان های فوتبال با دو سطح تبحر خبره و مبتدی بود. ده دروازه بان خبره و 10 فرد مبتدی به صورت همتراز شده متقابل در شرایط عادی و شرایط فشار، مسیر ضربات پنالتی پخش شده در یک ویدئو که در لحظه تماس پا با توپ با استفاده از پارادایم انسداد زمانی، مسدود شده بود را پیش بینی کردند. در حین پیش بینی با استفاده از عینک دوچشمی ردیاب چشم اطلاعات خیرگی شرکت کنندگان (مدت تثبیت و تعداد تثبیت ها) ضبط شد. با استفاده از نرم افزارهای Pupil و افزونه های آن، اطلاعات خیرگی استخراج و مقادیر با تحلیل واریانس مرکب و آزمون t همبسته تحلیل شدند. یافته ها نشان داد اثر اصلی اضطراب بر مدت تثبیت (کاهش) و تعداد تثبیت ها (افزایش) در هر دو گروه معنا دار بود و اضطراب بر دقت پیش بینی در گروه خبره تأثیر معنا داری نداشت؛ اما باعث کاهش دقت پیش بینی گروه مبتدی شد. به طور کلی اثر اضطراب در گروه خبره با پیش بینی های نظریه کنترل توجهی هم راستا بود و نشان داد اضطراب باعث کاهش کارایی پردازش می شود. اما الزاماً به کاهش اثربخشی عملکرد ادراکی-حرکتی منجر نمی شود.

هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر نوع سیستم مغزی رفتاری بر سلامت روان شناختی ورزشکار و غیر ورزشکار بود. شرکت کنندگان پژوهش حاضر را 312 نفر از دختران و پسران با دامنه سنی 37-18 سال تشکیل داد. بعد از بررسی نوع سیستم شخصیتی و جنسیت و در نظر داشتن سطح فعالیت در 8 گروه قرار گرفتند. یافته ها نشان داد شرکت کننده های با سیستم فعال ساز رفتاری افسردگی، اضطراب و استرس پایین تری نسبت به شرکت کنندگان با سیستم بازداری رفتاری داشتند (05/0p <). پسران نسبت به دختران از سلامت روان شناختی بالاتری برخوردار بودند (05/0p <). دختران غیر ورزشکار با سیستم بازداری رفتاری، بیشترین میزان افسردگی، اضطراب و استرس و پسران و دختران ورزشکار با سیستم فعال ساز رفتاری کمترین میزان افسردگی، اضطراب و استرس را داشتند (05/0p <). در نتیجه می توان اظهار نمود ورزش و سیستم شخصیتی فعال ساز رفتاری باعث می شود دختران و پسران از سلامت روان شناختی بالاتری برخوردار باشند.

هدف کلی پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرینات پیلاتس، تی.آر.ایکس و ترکیبی بر تحکیم حافظه حرکتی و دوره پیگیری یک ماهه بود. در یک طرح نیمه تجربی تعداد 40 زن میان سال با دامنه سنی 30 تا 50 سال و بدون داشتن سابقه انجام تمرینات پیلاتس و تی.آر.ایکس به طور در دسترس انتخاب و به طور تصادفی به چهار گروه تی.آر.ایکس، پیلاتس، ترکیبی (تی.آر.ایکس + پیلاتس) و کنترل تقسیم شدند. در مرحله پیش آزمون تمامی گروه ها یک ایپوک 5 بلوک تمرینی (هر بلوک شامل 10 مرتبه اجرای الگوی هشت آیتمی2R4R3R1R) آزمون زمان عکس العمل زنجیره ای متناوب را انجام دادند. سپس گروه های تجربی به مدت هشت هفته، هر هفته سه جلسه و هر جلسه 60 دقیقه تمرینات مخصوص به خود را انجام دادند. آزمودنی های گروه کنترل نیز در این دوره زمانی تمرینات روزمره خود را داشتند. بلافاصله پس از پایان جلسات تمرین، پس آزمون و یک ماه بعد آزمون پیگیری مشابه با پیش آزمون به عمل آمد. برای تحلیل مراحل مختلف پژوهش، از آزمون های آماری تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری 0.05p < استفاده شد. نتایج نشان داد تمرینات پیلاتس و ترکیبی در پس آزمون و تمرینات پیلاتس در دوره پیگیری یک ماهه بر تحکیم حافظه حرکتی زنان میان سال تأثیر معناداری دارد. با توجه به نتایج پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت انجام تمرین پیلاتس باعث ارتقای تحکیم حافظه حرکتی زنان میان سال می شود. در خصوص تأثیر فعالیت هوازی (مانند تمرین پیلاتس) بر تحکیم حافظه حرکتی، بحث های زیادی مطرح شده است. اگر چه محققان اظهار نموده اند ساز و کارهای زیربنایی آن به طور قطعی مشخص نشده است، اما فرض بر این است در پی انجام فعالیت هوازی تغییرات مهمی در مغز انسان رُخ می دهد. بنابراین این عوامل برای حفظ عملکرد شناختی و ارتقای تحکیم حافظه مؤثر هستند که احتمالاً تمرینات پیلاتس تأثیر بیشتری بر آنها دارد

پژوهش حاضر به صورت بالینی و با هدف مقایسه تأثیر دو روش تمرینی حرکتی-شناختی بر کارکردهای اجرایی سالمندان دارای اضافه وزن انجام شد. شرکت کنندگان تعداد 30 نفر از سالمندان 65 تا 80 ساله (میانگین سنی72 سال) شهر تهران بودند که از طریق نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. یک ﻫﻔﺘﻪ ﻗﺒﻞ پیش آزمون (بازداری پاسخ، حافظه کاری و حل مسئله) به عمل آمد سپس به طور تصادفی به دو گروه تمرینات تکلیف منفرد (15 نفر) و تکلیف دوگانه (15 نفر) تقسیم شدند. پس از پایان جلسه دوازدهم پس آزمون به عمل آمد و دو ماه بعد نیز آزمون پیگیری گرقته شد. از آزمون آماری تحلیل واریانس مکرر برای ارزیابی یافته ها استفاده شد. نتایج نشان داد اختلاف معناداری در کارکردهای اجرایی در سه زمان پیش آزمون، پس آزمون و آزمون پیگیری وجود دارد. اما اثر تعاملی دو فاکتور گروه و زمان معنادار نیست. بنابراین دو روش تمرینی بر کارکرد اجرایی سالمندان دارای اضافه وزن اثر یکسانی دارند.

هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر شبکه های مجازی بر درگیری ذهنی ورزشکاران بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود و جامعه آماری پژوهش شامل کلیه ورزشکاران بود. در این پژوهش 384 پرسش نامه به صورت آنلاین در سایت پرس لاین جمع آوری و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. جهت گردآوری داده ها از پرسش نامه محقق ساخته که شامل 23 سئوال بود؛ استفاده شد. روایی صوری و محتوایی آن با استفاده از نظر چند نفر از اساتید و روایی همگرا و واگرا آن با استفاده از تحلیل عاملی تأییدی بررسی گردید، همچنین همسانی درونی پرسش نامه با آلفای کرونباخ تأیید شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و مدل معادلات ساختاری برای بررسی برازش مدل پژوهش استفاده گردید. نتایج پژوهش نشان داد شبکه های مجازی تأثیری به میزان 671/0 درگیری ذهنی داشت. بنابراین توانایی بالای شبکه های مجازی در این مسیر به طوری که با چارچوب علمی مناسب طراحی شود بسیار مؤثر خواهد بود. همچنین استفاده از فرصت های ناشی از این رسانه جدید، نیازمند دانشی عمیق تر از نحوه درگیر شدن مشتریان با گونه های مختلف رسانه است.

پژوهش حاضر با هدف بررسی عوامل مؤثر روانی بر موفقیت و شکست ورزشکاران طراحی و اجرا گردید. روش پژوهش به صورت پیمایشی بود. جامعه آماری شامل ورزشکاران حرفه ای مرد در رشته های گروهی در استان های غرب کشور بود که اطلاعات کامل و دقیقی از آنان در دسترس نبود. بدین منظور، بر حسب انتخاب در دسترس تعداد 200 نفر از این افراد به عنوان نمونه پژوهش مشخص شدند. در نهایت پس از پخش و جمع آوری پرسش نامه های پژوهش تعداد 172 پرسش نامه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. ابزار پژوهش، پرسش نامه محقق ساخته ای بود. نتایج پژوهش نشان داد در کل تعداد 24 مؤلفه شناسایی شده در 4 دسته عوامل شامل مسائل انگیزشی، جنبه های محیطی، مسائل فردی و مسائل اجرایی دسته بندی شدند. به عبارتی توجه به مسائل انگیزشی، جنبه های محیطی، مسائل فردی و مسائل اجرایی می تواند در شکل گیری موفقیت ها و شکست های ورزشکاران تأثیرگذار باشد.

پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر مشارکت در ورزش همگانی بر سالم زیستی دانشجویان طراحی و اجرا گردید. پژوهش حاضر از جمله پژوهش های پیمایشی بود. روش گردآوری اطلاعات در پژوهش حاضر به صورت میدانی بود. پژوهش حاضر از جمله پژوهش های کاربردی بود. جامعه آماری شامل دانشجویان دانشگاه های استان فارس شامل دانشگاه های دولتی، آزاد، پیام نور استان فارس بود که در فعالیت های ورزش همگانی فعالیت منظم دارند. به منظور تحلیل داده های پژوهش حاضر از روش معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد مشارکت در ورزش همگانی بر سالم زیستی دانشجویان تأثیر معناداری دارد. بدین منظور بهبود مشارکت در ورزش همگانی سبب بهبود سالم زیستی دانشجویان می گردد.

هدف این پژوهش بررسی عوامل مؤثر بر توسعه رشد اجتماعی بازیکنان حرفه ای فوتبال ایران بود. روش پژوهش از نوع آمیخته بود. در بخش کیفی تعداد 14 نفر از خبرگان آگاه به موضوع پژوهش به عنوان نمونه مشخص گردیدند. این افراد با توجه به معیارهایی شامل تحصیلات عالی و مرتبط به حوزه پژوهش، تجربه عملی در حوزه پژوهش و همچنین سوابق پژوهشی و علمی انتخاب شدند. در بخش کمی تعداد 196 نفر از بازیکنان لیگ برتر فوتبال به عنوان نمونه پژوهش مشخص گردیدند. پس از پخش و جمع آوری پرسش نامه های پژوهش، تعداد 165 پرسش نامه جمع آوری و مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد تعداد 25 عامل به عنوان عوامل مؤثر بر توسعه رشد اجتماعی بازیکنان حرفه ای فوتبال ایران شناسایی شد. این عوامل در 5 دسته شامل عوامل فردی، خانوادگی، ورزشی، فنی و فرهنگی دسته بندی شدند.

بررسی تجربه هیجانی و شناختی ورزشکاران جهت پیشگیری از آسیب پذیری روان شناختی اهمیت زیادی دارد. پژوهش حاضر با هدف مقایسه راهبردهای تنظیم شناختی هیجان ورزشی و آسیب پذیری روان شناختی ورزشکاران در ورزش های فردی و گروهی انجام گرفت. روش پژوهش حاضر علی مقایسه ای است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه ورزشکاران ورزش های انفرادی و گروهی در سال 1398 تشکیل می دادند. نمونه پژوهش 120 نفر از ورزشکاران رشته های ورزش انفرادی بودند که به روش نمونه گیری در دسترس از بین جمعیت ورزشکاران رشته های انفرادی انتخاب شدند. همچنین 120 نفر از ورزشکاران رشته های گروهی بر اساس سن، جنسیت و سابقه ورزشی با ورزشکاران انفرادی همتا شدند و به پرسش نامه محقق ساخته راهبردهای تنظیم شناختی هیجان ورزشی و آسیب پذیری روان شناختی پاسخ دادند. داده های جمع آوری شده با استفاده از ضریب همبستگی و تحلیل واریانس چند متغیری مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج حاصل از ضریب همبستگی پیرسون نشان داد بین مؤلفه راهبردهای سازگارانه تنظیم شناختی هیجان ورزشی با افسردگی، اضطراب، استرس، رابطه منفی و معناداری وجود دارد. همچنین بین مؤلفه راهبردهای ناسازگارانه تنظیم شناختی هیجان ورزشی با افسردگی، اضطراب، استرس و نمره کل پرسش-نامه رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. نتایج حاصل از تحلیل واریانس چندمتغیری نشان داد بین ورزشکاران فردی و گروهی در مؤلفه های فاجعه سازی و ملامت دیگران، ملامت خویشتن، نشخوارگری فکری، افسردگی و اضطراب تفاوت وجود داشت. به عبارت دیگر ورزشکاران رشته های ورزشی انفرادی نمرات بالاتری به دست آوردند. سبک هایی که ورزشکاران برای تنظیم هیجانات شان به کار می برند، در تعیین آسیب پذیری روان شناختی آنان اهمیت دارند و تقویت راهبردهای سازگارانه تنظیم شناختی هیجانی باید به عنوان هدفی برای پی ریزی مداخلات و برنامه های آموزشی سلامت روان مورد توجه واقع شود. به طوری که ورزشکاران در مواقع ارزیابی شان از موقعیت ها، بتوانند از راهبردهایی استفاده نمایند که مناسب ترین جو هیجانی را در رقابت ایجاد کند

هدف از پژوهش حاضر نقش تعدیل گر فعالیت بدنی بر رابطه علی ناگویی هیجانی بر ملال فراغت و تنهایی اجتماعی سالمندان شرکت کننده در فعالیت های اوقات فراغت شهر تهران است. جامعه آماری پژوهش را سالمندان شرکت کننده در پارک های عمومی و همسایگی و حاضر در فعالیت های بدنی تشکیل می دهند. بر اساس فرمول حجم نمونه معادلات ساختاری و به روش خوشه ای از مناطق مختلف تهران، تعداد 221 نفر نمونه آماری پژوهش را تشکیل دادند. ابزار پژوهش شامل پرسش نامه های استاندارد ناگویی هیجانی، تنهایی اجتماعی، ملال فراغت و پرسش نامه فعالیت بدنی شارکی است. نتایج تحلیل معادلات ساختاری حاکی از آن بود که فعالیت بدنی به عنوان تعدیلگر در رابطه علی ناگویی هیجانی و ملال فراغت تأثیر معکوس و معناداری دارد. همچنین نتایج پژوهش حاکی از آن بود که فعالیت بدنی بر رابطه علی بین ناگویی هیجانی و تنهایی اجتماعی نیز اثر عکس و تعدیلی دارد. متولیان ورزش، بایستی با فراهم نمودن زمینه مناسب برای فعالیت های ورزشی سالمندان مانند تجهیز پارک ها به تسهیلات ورزشی و رفاهی ویژه سالمندان و یا با برنامه ریزی جهت اجرای فعالیت های مختلف مانند ورزش صبحگاهی و پیاده روی و ... موجب افزایش مشارکت سالمندان در فعالیت های ورزشی شوند.  

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش مهارت های روان شناختی بر درک موفقیت ورزشی بازیکنان فوتبال است. جامعه انتخابی تیم فوتبال شهرداری اردبیل بود که از میان آنها 24 نفر نمونه داوطلبانه انتخاب شدند. روش پژوهش، نیمه آزمایشی و طرح دوگروهی ناهمسان با پیش-آزمون و پس-آزمون با گروه کنترل بود. ابزار استفاده شده، آزمون درک موفقیت ورزشی رابرتز، ترشر و بالکو بود. برای تحلیل داده ها، از تحلیل واریانس چند متغیری در اندازه گیری های مکرر استفاده شد .نتایج پژوهش حاضر حاکی از اثربخشی آموزش مهارت های روان شناختی برای گروه آزمایش نسبت به گروه گواه بود. همچنین اثر زمان باعث افزایش درک موفقیت برای گروه آزمایش شد. میزان اف محاسبه شده در مورد تأثیر گروه ها برابر با 526/76 و در سطح 001/0 معنادار بود.

هدف پژوهش حاضر بررسی پیامدهای تنفر از برند در استفاده کنندگان از پوشاک ورزشی بود. روش پژوهش، توصیفی-همبستگی و از نظر هدف، کاربردی بود که به شکل میدانی انجام و استفاده کنندگان از پوشاک ورزشی جامعه آماری بود. نمونه آماری پژوهش حاضر 360 نفر بودند که به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری، پرسش نامه های استاندارد تنفر از برند هگنر و همکاران (2017)، پرسش نامه اجتناب از برند رومانی و همکاران (2012)، پرسش نامه کاهش یا توقف حمایت از برند گریگوری و فیشر (2006)، پرسش نامه تبلیغات منفی دهان به دهان تامسون و همکاران (2012)، پرسش نامه شکایت از برند گریگوری و فیشر (2006) و پرسش نامه انتقام از برند رومانی و همکاران (2012) بود. جهت روایی ترجمه از روش روایی ترجمه پیشرو–پسرو استفاده شد. روایی صوری و محتوایی به تأیید پانزده تن از اساتید مدیریت ورزشی رسید. همچنین مقدار پایایی پرسش نامه مطلوب برآورد شد. تحلیل نتایج به روش معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار لیزرل و اس. پی .اس. اس انجام شد. نتایج نشان داد تنفر از برند به طور معناداری بر اجتناب از برند، کاهش/توقف حمایت، تبلیغات منفی دهان به دهان، شکایت از برند و انتقام از برند تأثیر مثبت دارد. به طور کلی با توجه به این که تنفر از برند باعث افزایش پیامدهای منفی بر روی برند می شود، به مدیران پیشنهاد می شود با اتخاذ رویکردهای در مدیریت برند، راه هایی را برای مقابله با بحران های این چنینی مد نظر قرار دهند