درخت حوزه‌های تخصصی

ارزیابی و رتبه بندی کشورهای شرکت کننده در بازی های بین المللی بر اساس مدال های کسب­شده توسط آن ها معمول به نظر می رسد. روش های سنتی ارزیابی مبتنی بر تمرکز بر نتایج کشورها یعنی تعداد مدال های کسب شده است، اما باید دانست که دست یابی به خروجی های رقابت (مدال های کسب­شده) تنها در بستر بهره برداری از ورودی ها و با استفاده از فرآیندهای مناسب، امکان پذیر است و برای ارزیابی دقیق، سیستماتیک و هدفمند لازم است ورودی های کمتر نیز در کنار خروجی های بیشتر در مدل های ارزیابی وارد شوند. هدف از این مقاله ارائه مدل ترکیبی DEA/CSW برای ارزیابی کارآیی نسبی عملکرد کشورهای شرکت کننده در بازی های بین المللی است. در این مدل با در نظر گرفتن تعداد مدال های طلا، نقره و برنز کسب­شده توسط هر کشور به­عنوان ستانده و با در نظر گرفتن شاخص هایی نظیر تولید سرانه و جمعیت به­عنوان نهاده هر کشور نمره کارآیی آن کشور در رقابت های ورزشی محاسبه می شود که این نمره کارآیی می تواند ملاک رتبه بندی کشورها باشد. همچنین با توجه به اینکه مدل های معمولی DEA در محاسبه نسبت کارآیی وزن های متفاوتی به مدال های طلا، نقره و برنز برای هر کشور می دهند و اختلاف اهمیت این مدال ها را در نظر نمی گیرند، چه بسا در محاسبه نسبت کارآیی کشورها در کسب مدال به مدال برنز یا نقره ارزشی بیش از مدال طلا بدهند. در این مقاله از روش برنامه ریزی خطی از نوع ماکس مین برای به­دست آوردن مجموعه اوزان مشترک ( CSW ) در مدل های تحلیل پوششی داده ها استفاده شده است. در نهایت، این روش توسعه­یافته برای ارزیابی کارآیی نسبی عملکرد کشورهای شرکت­کننده در بازی های المپیک 2008 پکن به­کار گرفته شده است.

در بازارهایرقابتیامروزی، تمرکز بروفاداری به برند ضرورتیراهبردی است به طوریکهباشگاه ها و تیم هایورزشی از راهبرد هایوفاداری به برند به منظور جذب و حفظ هواداران و ایجادمزیت هایرقابتیپایدار سود می برند. با توجه به این مطلب، در این پژوهش محقق در پی آزمودن تفاوت میزاناهمیتوفاداری به برند در هواداران تیم های حاضر در لیگ برتر فوتبال ایران با توجه به ویژگی هایجمعیت شناختیآن ها بوده است؛بنابراین از طریقتحقیقیتوصیفی -پیمایشی 797 نفر از هواداران پنج تیمنهمینلیگ برتر فوتبال ایرانبررسیشدند. ابزار استفاده شده در پژوهش، پرسشنامه ای محقق ساخته با اقتباس از پرسشنامة گلادن و فانک (2002) است که ضریبآلفای کرونباخ آن 88/0 و روایی آن طبق ضریب کندال 79/0 برآورد شد. نتایج آزمون t دو نمونة مستقل و آزمون تحلیلواریانسیک طرفهنشان می دهدمیزانوفاداری هواداران به برند تیم ها بر حسب ویژگی هایجمعیت شناختی مورد مطالعه(وضعیتتأهل، سطوح تحصیلی و میزان سابقة حضور در ورزشگاه)تفاوتیمعنی دار داشت،ولیاین تفاوت بر حسب سن و میزان درآمد شخصیماهیانه هواداران معنی دار نبود. با توجه به نتایج، لزوم توجه به ارتباط بیناینویژگی ها با میزانوفاداری به برند در هواداران، از سوی مسئولان به منظور اتخاذ راهبرد های موفق ضروری به نظر می رسد.

هدف از این تحقیق تعیین ارتباط سبک­های رهبری مربیان با رضایتمندی جودوکاران نخبة ایران بود که با روش تحقیق توصیفی – همبستگی و به­صورت میدانی به اجرا درآمد. جامعة آماری تحقیق کلیة جودوکاران لیگ برتر (162 نفر) بودند. در این تحقیق نمونة آماری براساس جدول حجم نمونه­گیری مورگان 125 جودوکار در نظر گرفته شد. به­منظور جمع­آوری اطلاعات از پرسشنامه­های اطلاعات فردی، مقیاس رهبری در ورزش (95/0 = α) و پرسشنامة رضایتمندی ورزشکاران (94/0 = α) استفاده شد. به­منظور تجزیه­وتحلیل داده­ها از روش آمار توصیفی و در راستای تعیین ارتباط از رگرسیون چندمتغیره استفاده شد. تجزیه ­و تحلیل داده­ها نشان داد که بین سبک­های رهبری مربیان و رضایتمندی بازیکنان رابطة معناداری (05/0 P<) وجود دارد. همچنین یافته­های تحقیق رابطة مثبت و معنی داری را بین سبک رهبری دموکراتیک با رضایتمندی بازیکنان نشان داد (05/0 ). ولی بین سبک­های رهبری و حمایت اجتماعی، آموزش و تمرین، بازخورد مثبت و استبدادی با رضایتمندی بازیکنان ارتباط معناداری مشاهده نشد (05/0P<). به­طور کلی سبک­های رهبری مربیان عاملی مهم و پیش­بینی­کننده در رضایتمندی ورزشکاران است. ازاین­رو می­توان گفت مربیان می­توانند نقش مهمی در شکل­دهی رضایتمندی در ورزشکاران داشته باشند.

هدف از این پژوهش بررسی هوش فرهنگی داوطلبان رویدادهای ورزشی بود. روش تحقیق توصیفی و از نوع تحلیلی است. جامعة آماری تحقیق کلیة نیروهای داوطلب شرکت­کننده در دهمین المپیاد فرهنگی – ورزشی دانشجویان دختر و پسر دانشگاه­های سراسر کشور بودند. به دلیل پایین بودن حجم جامعة آماری، نمونه به­صورت تمام­شمار به­دست آمد که در حقیقت نمونه برابر جامعه است. بر این اساس 120 نفر به­عنوان نمونة آماری ارزیابی شدند. هوش فرهنگی با استفاده از پرسشنامة 20 سؤالی آنگ و همکاران (2004) اندازه­گیری شد. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه توسط 12 نفر از استادان صاحب­نظر دانشگاهی تأیید شد و در یک مطالعة راهنما و با استفاده از ضریب همبستگی آلفای کرونباخ، مقدار پایایی پرسشنامة هوش فرهنگی 72/0 به­دست آمد. تجزیه­وتحلیل داده­ها در دو سطح توصیفی و استنباطی ارزیابی شد. برای تجزیه­وتحلیل اطلاعات از آزمون­های فریدمن و تحلیل واریانس یکطرفه استفاده شد. یافته­های تحقیق نشان داد که میانگین هوش فرهنگی داوطلبان برابر با 42/0 ± 5/3 بود، همچنین اختلاف مشاهده­شده بین اولویت ابعاد هوش فرهنگی داوطلبان معنادار بود (01/0 P<، 1/57= X2). بر این اساس بعد انگیزش هوش فرهنگی با میانگین 61/0 ± 86/3 بالاترین اولویت و بعد دانش هوش فرهنگی با میانگین 57/0 ± 31/3 پایین­ترین اولویت را دارا بودند. همچنین بین راهبرد هوش فرهنگی افرادی که کمتر از 1 سال سابقة کار داوطلبی داشتند و افرادی که دارای 1 سال سابقة کار داوطلبی بودند، تفاوت معناداری مشاهده شد (05/0 P<). نتایج تحقیق حاضر می­تواند بینش خوبی در مدیران امور داوطلبی در زمینة اهمیت توسعة هوش فرهنگی در نیروهای کاریشان ایجاد کند و در تدوین راهبردهای مناسب منابع انسانی که در تعاملات میان­فرهنگی سهیم هستند به کار گرفته شود و مسیر جدیدی برای مطالعات دانشگاهی در این حوزه بگشاید.

هدف از این پژوهش ارتباط بین شاخص های جمعیتی – اقتصادی با میزان موفقیت ورزشکاران معلول کشورهای حاضر در بازی های پاراآسیایی 2010 گوانگجو بود. پژوهش حاضر به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ نحوه گردآوری داده ها علَی پس از وقوع بود. جامعه آماری تمام کشورهای شرکت کننده در بازیهای پاراآسیایی 2010 گوانگجو (41 کشور) بود (که قبلا مورد مطالعه قرار نگرفته است). نمونه آماری شامل کشورهای مدال آور (10 کشور) در این بازی ها بود. داده ها با مطالعه منابع لاتین و فارسی مختلف و همچنین وب سایت های معتبر بانک جهانی و کمیته پاراالمپیک آسیا به دست آمد. برای تعیین ارتباط میان متغیر پیش بین و مولفه های جمعیتی-اقتصادی (جمعیت ، اندازه تیم ، هزینه سلامت و تولید ناخالص داخلی) از آزمون تحلیل واریانس یک عامله (ANOVA ) استفاده شد.نتایج رگرسیون چندگانه نیز در نهایت نشان داد که از میان شاخص های جمعیتی – اقتصادی، اندازه تیم (R2=0.55 , P<0.0001). و جمعیت (R2=0.47, P<0.0001). قادر به پیش بینی معنی دار میزان موفقیت کشورهای حاضر در بازی های آسیایی 2010 گوانگجو بود.

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطة بین معیارهای کیفیت خدمات و رضایتمندی تماشاگران در ورزشگاه های میزبان لیگ قهرمانان آسیا در ایران بود. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. نمونة پژوهش 1443 نفر بودند که از میان تماشاگران حاضر در ورزشگاه های میزبان لیگ قهرمانان آسیا در فصل 2009 (آزادی تهران، فولادشهر اصفهان و یادگار امام قم) به صورت هدفمند و در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامة محقق ساختة کیفیت خدمات و رضایتمندی بود که پایایی آن از طریق ضریب آلفای کرونباخ 84 /0 به دست آمد. بررسی فرضیه ها با استفاده از روش همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که بین میزان دسترسی به خدمات، امنیت و طراحی و جذابیت فضای ورزشگاه با رضایتمندی تماشاگران رابطة معنی داری وجود دارد (001 /0 P<). همچنین بین بهداشتی بودن و تمیزی فضای ورزشگاه و نحوة برخورد مدیریت و کارکنان اجرایی با رضایتمندی تماشاگران رابطة معنی داری مشاهده شد (001 /0P<). در قلمرو صنعت ورزش، رضایتمندی تماشاگر مزایای زیادی را برای باشگاه ها و تیم ها به دنبال دارد. باشگاه های فوتبال مانند مؤسسات خدماتی، باید رضایت تماشاگران را به عنوان معیاری مهم برای سنجش کیفیت کار خود قلمداد کنند. بنابراین ضروری است، باشگاه ها و مدیران آنها نهایت تلاش خود را به منظور ارتقای هر چه بیشتر سطح کیفیت خدمات ارائه شده به هواداران به عنوان سرمایه های اصلی و مهم ترین منبع درآمد باشگاه به عمل آورند و با جلب رضایت آنها زمینة حفظ و تداوم حضور آنها در ورزشگاه ها را فراهم سازند.

امروزه دلیل جذابیت بیشتر ورزش ها این است که نمیتوان نتایج مسابقات آنها را به طور کامل پیش بینی کرد. هرچه قدرت رقابتی تیم هایی که لیگ را میسازند بیشتر باشد. پیش بینی مسابقات سخت تر میشود و در نتیجه آن لیگ جذاب تر خواهد شد. هدف از این تحقیق، بررسی تعادل رقابتی لیگ برتر فوتبال ایران از سال 134 تا 1389 است. داده های این تحقیق ثانویه بوده و از جداول پایانی سال های مربوط به دست آمده است. برای تجزیه وتحلیل داده ها از شاخص نسبت تمرکز (C5) و شاخص تعادل رقابتی C5 (C5ICB) استفاده شد. هرچه مقدار این شاخص ها کمتر باشد، یعنی تعادل لیگ بیشتر است و برعکس. به منظور درک راحت تر یافته های نتایج تحقیق به صورت میانگین پنج ساله نشان داده شد و نتایج زیر به دست آمد. میانگین پنج سالة اول (1378 – 1374) 128، میانگین پنج سالة دوم (1383 – 1379) 131 و میانگین پنج سالة سوم (1389 – 1384) 60، 129. بنابراین لیگ برتر فوتبال ایران در سال های 1374 تا 1378 تعادل بیشتر و در سال های 1379 تا 1383 تعادل کمتری داشته است. به نظر میرسد فوتبال در ایران به صورت متعادل تری دنبال میشود و از حالت سنتی و دوقطبی خود در تهران خارج شده و در بقیة نقاط کشور هم در حال پیشرفت است