درخت حوزه‌های تخصصی

توسعه ورزش حرفه ای در کشورمان نیازمند چشم­اندازی بلند مدت است؛ به همین دلیل برنامه­ریزی جامع که در آن قوت­ها، ضعف­ها، فرصت­ها و تهدیدهای ورزش حرفه ای شناسایی شده، بر اساس آن چشم­انداز و راهبردهای مناسب طراحی و تدوین می شود، بسیار ضروری می نماید. این تحقیق با هدف طراحی و تدوین نظام جامع ورزش حرفه ای انجام شده است. بدین منظور پس از انجام مطالعات تطبیقی ورزش حرفه ای در کشورهای آمریکا، استرالیا، انگلستان و ژاپن و با استفاده از تجزیه و تحلیل SWOT، سیستم های پشتیبانی نرم (منابع انسانی، منابع مالی، جنبه های حقوقی و قانونی و نهادهای ورزش حرفه ای) و سیستم های پشتیبانی سخت (امکانات و سخت­افزار ورزشی و تجهیزات ورزشی) بررسی شد. روش تحقیق از نوع اکتشافی و استنباطی با تکیه بر مطالعات تطبیقی بود. جامعه آماری شامل تمامی استادان تربیت بدنی دانشگاه های تهران و برخی استادان مدیریت بود که 30 نفر از آن­ها به­صورت تصادفی به­عنوان نمونه انتخاب شدند. از آنجا که اطلاعات مورد نیاز از نخبگان و متخصصان با استفاده از روش ترکیبی (روش کتابخانه ای، تکنیک دلفی، مراجعه به خبرگان و پرسشنامه محقق­ساخته با پایایی 86/0) گردآوری و در نهایت، با استفاده از روش SWOT تجزیه و تحلیل شد، کفایت تعداد نمونه تحقیق از سوی مشاوران آماری تأیید شد. پس از شناسایی عوامل چهارگانه (قوت و ضعف، فرصت و تهدید) برای اولویت­بندی آن ها در هر کدام از ماتریس­ها از روش آماری فریدمن استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد ورزش حرفه ای در بیشتر مؤلفه های سیستم های پشتیبانی نرم و سخت مورد بررسی در وضعیت بحرانی قرار دارد و نقاط ضعف و تهدیدات فراوانی پیش روی این بخش از ورزش قرار دارد. با توجه به اینکه این تحقیق به بررسی و شناسایی جنبه های داخلی و خارجی تأثیرگذار بر ورزش حرفه ای پرداخته است، نتایج آن می تواند تأثیر مثبتی بر این بخش از ورزش داشته باشد.

هدف از این پژوهش، بررسی و تحلیل زیبایی شناسانه برنامه های زنده چنددوربینه مسابقات فوتبال است. روش تحقیق از نظر راهبرد کیفی و از نظر مسیر اجرا مصاحبه نیمه باز و عمیق است. روش نمونه گیری هدفمند است که از میان 15 نفر از کارگردانان و تهیه کنندگان برنامه تلویزیونی ورزشی داخلی (شبکه سه صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران) و خارجی (شورای پخش تلویزیونی المپیک) 10 نفر انتخاب شدند. در این پژوهش آنچه برای بازنمایی زیبایی شناسانه این رویدادهای ورزشی لازم است، بررسی شده که یکی از موارد مهم در این نوع برنامه سازی، نوع دوربین گذاری با نگاه به ورزش فوتبال و قوانین آن است، و می توان تا 32 دوربین را برای پخش زنده مسابقه فوتبال در نظر گرفت. در حقیقت، پخش زنده مسابقات فوتبال نوعی داستان سرایی با دوربین هاست. بنابراین برنامه زنده ورزشی مانند یک درام تلویزیونی است که آغاز، میانه و پایان دارد و برخلاف دیگر درام ها، پایانش نامعلوم است. یافته های پژوهش با نتایج بیشتر پژوهش ها و دیدگاه های پیشین همخوان است. بنابراین یکی از پیشنهادهای ارزنده پژوهش حاضر این است که برای ارتقای کیفیت زیبایی شناسانه برنامه های زنده ورزشی مانند فوتبال، الزاماً گروه تلویزیونی و به ویژه کارگردان علاوه بر دانش زیباشناختی بصری، باید دانش کافی از ورزش فوتبال داشته باشند تا برنامه ای جذاب و اثربخش ارائه دهند.

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی مداخله شناختی - رفتاری بر کاهش خود ناتوان سازی و افزایش خودکارآمدی در زنان ورزشکار است. این پژوهش مطالعه ای نیمه-تجربی همراه با گمارش تصادفی آزمودنی ها در گروه های آزمایش و کنترل، به همراه پیش-آزمون و پس آزمون و مطالعه پیگیری است. بدین منظور، 28 ورزشکار تیم های ورزشی دانشگاه الزهرا در محدوده سنی 19- 26 سال، با استفاده از نمونه گیری داوطلبانه در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند (14 نفر آزمایش و 14 نفر کنترل). برای سنجش خود ناتوان سازی از مقیاس خود ناتوان سازی جونز و رودوالت (1982) و برای سنجش خودکارآمدی، از مقیاس خودکارآمدی عمومی شرر و همکاران (1982) استفاده شد. گروه آزمایش به مدت هفت هفته در کارگاه آموزشی فشرده شناختی - رفتاری شرکت کردند. در پایان آموزش، هر دو گروه آزمایش و کنترل مجدداً آزمایش شدند. داده ها از طریق آزمون های t و اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد اجرای مداخله شناختی - رفتاری تفاوت معنی داری (01/0 (p<در کاهش خود ناتوان سازی و افزایش خودکارآمدی گروه آزمایش ایجاد می کند. این نتایج در اندازه گیری یک ماه بعد برای خودکارآمدی ماندگار بود، ولی برای خود ناتوان سازی ماندگار نبود. این پژوهش نشان داد از آموزش شناختی - رفتاری می توان به طور موفقیت آمیزی برای کاهش خود ناتوان سازی و مؤلفه های آن و افزایش خودکارآمدی ورزشکاران استفاده کرد.

پژوهش حاضر به منظور بررسی دقت پرتاب شرکت کنندگان مستقل از زمینه و وابسته به زمینه در شرایط محیطی باز و بسته اجرا شد. در این راستا، آزمون گروهی شکل های نهفته شده بین 320 دانشجوی پسر توزیع شد و در نهایت براساس نمرات به دست آمده از آزمون، 90 نفر به صورت تصادفی در سه گروه 30 نفری وابسته به زمینه، بی طرف و مستقل از زمینه قرار گرفتند. آزمون در دو شرایط محیطی باز و بسته اجرا شد (یعنی در هر شرایط 45 نفر). تکلیف شامل پرتاب دارت در هر یک از شرایط بود. شرکت کنندگان در مرحله ی پیش آزمون اقدام به پرتاب 10 دارت کردند. در مرحله ی اکتساب، شرکت کنندگان در 6 بلوک 10 کوششی تکلیف پرتاب دارت را انجام دادند. آزمون یادداری شامل یک بلوک 10 کوششی بود که 24 ساعت بعد از مرحله ی اکتساب انجام شد. بعد از بررسی طبیعی بودن توزیع داده ها با استفاده از آزمون کلموگروف - اسمیرنوف و برابری واریانس ها با استفاده از آزمون لوین، داده ها به کمک روش های آماری تحلیل واریانس سه راهه (2(شرایط)×3(گروه)×6(بلوک)) با اندازه گیری مکرر، تحلیل واریانس 2 راهه و آزمون تعقیبی بنفرونی تحلیل شد. نتایج تفاوت معناداری را در مراحل اکتساب (006/0=P، 35/5=F) و یادداری (01/0=P، 46/4=F) بین سه گروه نشان داد. شرکت-کنندگان مستقل از زمینه در مقایسه با شرکت کنندگان بی طرف و وابسته به زمینه در مراحل اکتساب و یادداری عملکرد بهتری داشتند. این یافته تنها بخشی از نظریه ی استقلال و وابستگی به زمینه ی ویتکین را تأیید کرد.

استعدادیابی، کشف ورزشکاران بالقوه ای است که درگیر ورزش خاصی نمی باشند. از برنامه های استعدادیابی جهت شناساییورزشکاران بااستعداد و نیز موفقیت آن ها در سطح جهانیاستفاده می شود. پژوهش حاضر با هدف تدوین مدل استعدادیابی والیبال در ایران انجام گرفت. بدین منظور، ابتدا به مطالعه فرایندها و مدل های استعدادیابی والیبال و سایر ورزش ها در کشورهای پیشرفته مختلف و نیز ایران پرداخته شد. سپس، با توجه به مطالعات انجام شده، مدل استعدادیابی پیشنهادی والیبال ایران به صورت هفت مرحله ای ارائه گردید. روش شناسی پژوهش از نوع کیفی و نظریه داده بنیاد بود و جامعه آماری آن را مربیان با درجه بین المللی والیبال (یک، دو و سه) از کل کشور که تعداد آن ها 137 نفر (آقایان 67 نفر و بانوان 70 نفر) بود تشکیل دادند. یافته ها نشان می دهند که از هفت مرحله پیشنهادی (مرحله اول (پایه): غربال گری عمومی در مدارس (شش تا نه سالگی)، مرحله دوم: شناسایی استعدادها (نه تا 12 سالگی)، مرحله سوم: گزینش استعدادها (14 12 سالگی)، مرحله چهارم: آموزش (16 14 سالگی)، مرحله پنجم: گزینش استعدادهای نخبه (18 16 سالگی)، مرحله ششم: ارتقای استعدادهای نخبه (23 18 سالگی) و مرحله هفتم: والیبال حرفه ای بین المللی (23 سالگی به بالاتر))، در دور سوم دلفی تمامی مراحل موردقبول واقع شدند و مدل استعدادیابی والیبالدر ایران تأیید گردید. نتایج برگرفته از این پژوهش می تواند زمینه را جهت استعدادیابی علمی و یکسان سازی روش های آن فراهم کند و نیز کمک شایانی برای مربیان، ورزشکاران، پژوهشگران و مسئولان سازمان های ورزشی، به خصوص فدراسیون والیبال جمهوری اسلامی ایران در امر استعدادیابی و پرورش بازیکنان نخبه والیبال در آینده باشد.

ضایعات لیگامان متقاطع قدامی زانو از شایع¬ترین آسیب های ورزشی است (2). از آنجا که هدف اصلی بازتوانی، برگشت تدریجی به سطح فعالیت قبل از آسیب است (3)، هرچه زمان درمان پس از آسیب کوتاه¬تر باشد، نتایج بهتر خواهد بود و بیمار سریع تر به عملکرد خود باز خواهد گشت (4). در این پژوهش، تأثیر تمرینات تسریعی بر عملکرد حرکتی، تعادل دینامیکی و استاتیکی بیمارانی که بازسازی ACL داشته اند ارزیابی شده است. در این تحقیق 30 نفر که عمل بازسازی ACL از طریق BPTB داشتند (با میانگین سنی7/28 سال، قد 7/178 سانتی متر، وزن 97/80 کیلوگرم و سابقه ورزشی 8/14سال) انتخاب و به¬صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری کنترل و تجربی تقسیم بندی شدند. گروه تجربی پروتکل بازتوانی تسریعی (شروع زود هنگام تمرینات دامنه حرکتی، تحمل وزن و بازگشت به ورزش بعد از گذشت 4-6 ماه) (43) را به مدت 24 هفته و گروه کنترل دوره فیزیوتراپی معمول (روش محافظه کارانه) را اجرا کردند. در پایان ماه های سوم، چهارم، پنجم و ششم تعادل پویا با استفاده از آزمون ستاره، تعادل ایستا با آزمون لک لک و عملکرد زانو با لِی تک پا در حداکثر مسافت ارزیابی شد. از آزمون اندازه گیری مکرر و t مستقل برای تجزیه و تحلیل نتایج در سطح 05/0 استفاده شد. در هر دو گروه (بازتوانی تسریعی و فیزیوتراپی) عملکرد اندام جراحی شده ضعیف تر از اندام سالم بود. عملکرد زانوی جراحی شده در گروه تجربی به طور معنی¬داری بهتراز گروه کنترل بود. پایداری ایستا و پویای اندام تحتانی در گروه تجربی بیشتر از گروه کنترل بود (05/0=p). نتایج نشان داد بعد از عمل جراحی و برنامه بازتوانی تسریعی، نقص موجود در عملکرد و تعادل افراد به طور کامل از بین نمی¬رود. همچنین برنامه تمرینات عصبی-عضلانی باید بخش مهمی از برنامه بازتوانی تسریعی را برای بازتوانی بهتر افراد با ACL بازسازی شده، به خود اختصاص دهد.

هدف از این پژوهش، مقایسه تاثیر دو نوع بازیافت فعال و غیرفعال بر تغییرات شاخص های منتخب دستگاه ایمنی پس از فعالیت ورزشی درمانده ساز در دانشجویان مرد ورزشکار است. به این منظور با استفاده از آزمون کوپر و سنجش BMI، 20 دانشجوی ورزشکار رشته آمادگی جسمانی انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه اول (بازیافت فعال) و گروه دوم (بازیافت غیرفعال) تقسیم شدند. هر دو گروه پروتکل چندمرحله ای را تا درماندگی و بلافاصله به مدت 30 دقیقه دوره بازیافت خود را انجام دادند. آزمودنی های گروه اول در 15 دقیقه ابتدایی با 65 تا 75 درصد ضربان قلب بیشینه روی نوارگردان فعالیت داشتند در حالی که گروه دوم این مدت زمان را به حالت درازکش سپری کردند. سپس هر دو گروه 15 دقیقه بازیافت بعدی را در حالت نشسته به پایان رساندند. نمونه های خون، قبل، بلافاصله، 15 و 30 دقیقه پس از فعالیت درمانده ساز جمع آوری شد. نتایج تحقیق با استفاده از آزمون تحلیل واریانس طرح های تکراری، افزایش معنی داری شاخص های لکوسیت، لنفوسیت، مونوسیت، نوتروفیل، CD4، CD8 و کاهش نسبت CD4:CD8 را بلافاصله پس از پایان فعالیت نشان داد (05/0//P). هر دو نوع بازیافت فعال و غیرفعال موجب کاهش معنی دار مقادیر CD8، CD4، لنفوسیت، مونوسیت و لکوسیت وکاهش غیرمعنی دار نوتروفیل و افزایش غیرمعنی دار نسبت CD4:CD8شد که در کاهش مقادیر مذکور، تفاوت معنی داری بین دو گروه وجود نداشت (05/0P>). در ضمن تمامی شاخص ها به غیر از مونوسیت در گروه اول، پس از هر دو نوع بازیافت تقریباً به سطوح استراحتی خود بازگشتند.

هدف این تحقیق، مقایسه فعالیت عضلات دوقلوی داخلی، نعلی و حداکثر نیروی عمودی عکس العمل زمین در حرکت فرود تک پای مردان دارای زانوی پرانتزی و نرمال از ارتفاعات مختلف بود.22 دانشجوی مرد سالم رشته تربیت بدنی و علوم ورزشی، شامل 10 نفر دارای زانوی پرانتزی و 12 نفر دارای زانوی نرمال در این تحقیق شرکت کردند. ناهنجاری زانوی پرانتزی با کولیس و گونیامتر انداز ه گیری شد. آزمودنی ها حرکت فرود تک پا را از سه ارتفاع 20، 40 و 60 سانتی متر روی صفحه نیرو انجام دادند. حرکت فرود به دو مرحله تقسیم شد:100 میلی ثانیه قبل از تماس آغازین پا با زمین و 100 میلی ثانیه بعد از تماس پا با زمین (مرحله جذب نیرو). برای تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار Matlab نسخهR2009a،spss نسخه21 و آزمون تحلیل واریانس دوطرفه استفاده شد (05/0P£). تفاوت معناداری در حداکثر نیروی عمودی عکس العمل زمین هنگام برخورد پنجه در سه ارتفاع بین دو گروه مشاهده نشد (05/0<P)، اما تفاوت حداکثر نیروی عمودی عکس العمل زمین هنگام برخورد پاشنه بین دو گروه معنادار بود (05/0>P). تفاوت معناداری در فعالیت عضله دوقلوی داخلی و نعلی قبل از فرود بین دو گروه مشاهده نشد، اما در مرحله جذب نیرو تفاوت معناداری در فعالیت عضله دوقلوی داخلی بین دو گروه به دست آمد (05/0>P) و عضله نعلی تفاوت معناداری نشان نداد (05/0<P). همچنین هر کدام از متغیرهای مورد نظر در ارتفاع های مختلف باهم تفاوت معناداری داشتند (05/0>P). افزایش حداکثر نیروی عمودی عکس العمل زمین و کاهش فعالیت عضلات ساق پا (به ویژه دوقلوی داخلی) در افراد دارای زانوی پرانتزی، احتمالاً در طولانی مدت سبب آسیب دیدگی و بروز بیماری های تخریب مفصلی شود.

این تحقیق به منظور مقایسه اثر بازخورد خودکنترلی و تخمین خطا بر اکتساب و یادداری تکلیف تعادلی در کودکان و بزرگسالان انجام گرفت. در این تحقیق، 96 آزمودنی (48 کودک در دامنه سنی 12-8 سال و 48 بزرگسال در دامنه سنی 22-18 سال) از دانش آموزان آموزش و پرورش و دانشجویان دانشگاه اصفهان بر اساس نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و سپس به طور تصادفی بر اساس دامنه سنی، جنسیت، برنامه دریافت بازخورد و تخمین خطا در 16 گروه قرار گرفتند. تکلیف مورد نظر حفظ تعادل به مدت 30 ثانیه بر روی دستگاه تعادل سنج بود. هر یک از گروه ها به مدت 4 روز در 8 دسته 5 کوششی در دوره اکتساب شرکت داشتند. در آخرین دسته روز چهارم، آزمون اکتساب و 72 ساعت پس از آن آزمون یادداری انجام گرفت. داده های به دست آمده با استفاده از تحلیل واریانس عاملی تحلیل شد. براساس نتایج، در مرحله اکتساب اثر اصلی نوع بازخورد معنیدار بود و زمان حفظ تعادل گروه خودکنترل در آزمون اکتساب به طور معنیداری بیشتر از گروه جفت شده بود، اما اثر اصلی جنسیت، دامنه سنی و تخمین خطا معنیدار نبود. در مرحله یادداری، اثر اصلی دو متغیر نوع بازخورد و جنسیت معنیدار بود، به طوریکه زمان حفظ تعادل مردان در آزمون یادداری به طور معنیداری بیشتر از زنان بود، در حالیکه اثر اصلی دامنه سنی و تخمین خطا معنیدار نبود (05/0P<). با توجه به نظریه زیمرمن در خودتنظیمی که خودکنترلی نیز بخشی از آن است، نتایج حاصل به طور کلی این نظریه را تأیید کرد. بر اساس یافته های این پژوهش نتیجه گیری میشود که شیوه تمرین خودکنترلی به ویژه بازخورد خودکنترلی در اکتساب و یادداری مهارت ها در کودکان و بزرگسالان مؤثر است. همچنین تخمین خطا در گروه خودکنترل در مرحله اکتساب عملکرد بهتری داشته است.

به منظور افزایش سطوح فعالیت بدنی دانش آموزان مدارس، درک کاملی از فاکتورهای گوناگون مؤثر بر مشارکت در فعالیت های بدنی ضروری است. هدف پژوهش حاضر بررسی سطوح فعالیت بدنی در بین دانش آموزان دارای سبکهای شناختی وابسته به زمینه و مستقل از زمینه مدارس راهنمایی شهرستان خرامه فارس بود. جهت اجرای این تحقیق ابتدا 150 نفر از دانش آموزان پسر مدارس راهنمایی شهرستان خرامه فارس به صورت تصادفی انتخاب شدند و پس از اجرای آزمون قاب و میله 100 نفر از آنان در دو گروه 50 نفری وابسته به زمینه (میانگین سن 96 /0±82 /12 سال، قد 65 /6±9 /155 سانتیمتر وزن 27 /12±5 /47 کیلوگرم) و مستقل از زمینه (میانگین سن 89 /0±32 /13 سال، قد 61 /8±1 /158 سانتیمتر وزن 74 /15±51 کیلوگرم) طبقه بندی شدند. برای اندازه گیری وابستگی و استقلال از زمینه از آزمون قاب و میله و جهت سنجش فعالیت بدنی از چک لیست خودسنجی فعالیت بدنی استفاده شد. ابتدا نرمال بودن داده ها با استفاد از آزمون کولموگروف اسمیرنوف مورد تایید قرار گرفت و سپس از آزمون آماری تی مستقل برای تجزیه و تحلیل داده ها تحت نرم افزار Spss17 استفاده شد (05 /0=α). بین مدت زمان فعالیت بدنی دانش آموزان دارای سبکهای شناختی وابسته به زمینه و مستقل از زمینه اختلاف معنیداری یافت شد(000 /0=P) . بین مدت زمان فعالیت بدنی متوسط تا شدید دانش آموزان دارای سبکهای شناختی وابسته به زمینه و مستقل از زمینه اختلاف معنیداری مشاهده گردید(018 /0=P) . بین نمره معادل سوخت و سازی فعالیت بدنی دانش آموزان دارای سبکهای شناختی وابسته به زمینه و مستقل از زمینه اختلاف معنیداری یافت شد(000 /0=P) . بین نمره معادل سوخت و سازی فعالیت بدنی فعالیت بدنی متوسط تا شدید دانش آموزان دارای سبکهای شناختی وابسته به زمینه و مستقل از زمینه اختلاف معنیداری یافت شد(012 /0=P) . نتایج این تحقیق نشان داد که دانش آموزان دارای سبک شناختی مستقل از زمینه نسبت به دانش آموزان وابسته به زمینه، فعالیت بدنی و هزینه انرژی بیشتری دارند. احتمال میرود فقر حرکتی در دانش آموزان وابسته به زمینه بیشتر باشد که برای اثبات این مورد به تحقیقات بیشتری نیاز است. به علاوه از آنجا که سبک شناختی می تواند به عنوان یکی از متغیرهایی که تا حدود زیادی حاصل تعامل فرد با محیط و قابل توسعه و تحول اند، مورد مداخله قرار گیرد، پیشنهاد می شود با استفاده از راهکارهای آموزشی، سبک شناختی دانش آموزان را تغییر داده و آنان را به سوی فعالیت های بدنی و آینده ای سالم تر سوق دهیم.

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی عوامل موثر در بروز بی انضباطی و ناهنجاری های رفتاری دانش آموزان در کلاس های تربیت بدنی از دیدگاه معلمان تربیت بدنی است. جامعه آماری پژوهش، معلمان تربیت بدنی شاغل در مقاطع راهنمایی و دبیرستان شهر اصفهان در سال90 89 بودند. تعداد 346 (203 نفر مرد و 145 نفر زن) به صورت تصادفی خوشه ای انتخاب و به عنوان نمونه آماری در این پژوهش شرکت کردند. ابزار اندازه گیری، پرسش نامه محقق ساخته بود که پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ، 91/0 به دست آمد. نتایج پژوهش نشان داد چهار حیطه (توانایی ها و عملکرد معلم، ویژگی های شخصیتی و رفتاری دانش آموزان، نگرش والدین و محیط های ورزشی خارج از مدرسه) در بروز بی انضباطی و ناهنجاری های رفتاری دانش آموزان موثرند. معلمان تربیت بدنی زن، نقش نگرش والدین و شرایط خانوادگی و معلمان مرد، نقش محیط خارج از مدرسه را در بروز ناهنجاری رفتاری دانش آموزان موثرتر می دانند. همچنین نتایج نشان داد که نگرش منفی والدین به کلاس تربیت بدنی، اختلافات و کشمکش های مکرر والدین در محیط خانواده،عدم تسلط معلم تربیت بدنی در اداره کلاس، عدم وجود امکانات و تجهیزات ورزشی کافی و استاندارد، تعداد زیاد دانش آموزان در کلاس، استفاده از کلمات نامناسب در حین ورزش، گروه دوستان و همسالان، و تماشای فیلم های خشن و بازی های کامپیوتری در بروز ناهنجاری های رفتاری دانش آموزان در کلاس های تربیت بدنی نقش مهمی دارند.

هدف این تحقیق بررسی رابطه بین میزان آمادگی جسمانی، درصد چربی بدن و چربی های سرم خون و تفاوت آن متغیرها در دانش آموزان پسر 13- 15 ساله دوره راهنمایی شهری و روستایی است. به همین منظور 60 دانش آموز پسر از مدارس راهنمایی شهرستان جوانرود از دو گروه شهری (30 نفر) و روستایی (30 نفر) انتخاب شدند. میانگین سن، قد و وزن گروه شهری به ترتیب 778/0±97/13 سال، 579/9 ±20/157 سانتی متر و 159/8±70/44 کیلوگرم و میانگین سنی، قد و وزن گروه روستایی به ترتیب830/0± 14 سال، 803/7±73/153 سانتی متر و 225/9±17/40 کیلوگرم بود. به منظور انجام این تحقیق از آزمون کلموگروف- اسمیرنوف برای تعیین طبیعی بودن داده ها واز آزمون لوین برای همگنی واریانس ها استفاده شد. از آزمون برتر ایفرد که شامل آزمون های دراز و نشست، بارفیکس اصلاح شده، انعطاف پذیری و دویدن540 متر است، برای سنجش میزان آمادگی جسمانی دو گروه استفاده شد و همچنین برای به دست آوردن درصد چربی بدن از کالیپر و با استفاده از فرمول دونقطه ای (سه سر بازو- ساق پا ) لومان و اسلاتر استفاده شد. میزان چربی های سرم خون نمونه ها بر اساس نمونه خونی به دست آمد که در آزمایشگاه پزشکی از آن ها گرفته شد. ابزار اندازه گیری شامل آزمون برتر ایفرد و دستگاه کا لیپر بود. به منظور تجزیه و تحلیل آماری، از آزمون تی مستقل برای مقایسه متغیرهای بین دو گروه و از آزمون همبستگی پیرسون برای ارتباط بین گروهی متغیرها استفاده و نتایج زیر حاصل شد. بین میانگین نمرات آمادگی جسمانی در دو گروه شهری و روستایی، اختلافی معنی دار به نفع گروه روستایی مشاهده شد. بین میانگین درصد چربی بدن دو گروه شهری و روستایی اختلافی معنی دار به نفع گروه روستایی مشاهده شد(گروه روستایی درصد چربی بدن کمتری داشتند). بین متغیرهای چربی سرم خون (TC, TG , LDL, HDL ) دو گروه شهری و روستایی، فقط در دو فاکتور HDL و TC اختلافی معنی دار به نفع گروه روستایی مشاهده شد (گروه روستایی مقادیر بیشتری HDL و TC نسبت به گروه شهری داشتند). بین سطح آمادگی جسمانی و چربی های سرم خون دو گروه شهری و روستایی فقط بین میانگین آمادگی جسمانی با HDL درگروه شهری (410/0=r ) ارتباط مستقیم معنی داری مشاهده شد. بین درصد چربی بدن و چربی های سرم خون دو گروه شهری و روستایی، فقط بین درصد چربی بدن با TG در گروه شهری (367/0=r ) ارتباط مستقیم معنی داری مشاهده شد.

بیماری پوکی استخوان یا استئوپروز که اپیدمی خاموش عصر حاضر لقب گرفته، می تواند در زندگی حرفه ای و آینده ورزشکاران مشکل ایجاد کند و آنها را از ادامه فعالیت باز دارد. تحقیقات نشان می دهد فعالیت بدنی، گامی اولیه و حیاتی برای جلوگیری از پوکی استخوان است؛ اگرچه، به نظر می رسد فعالیت های بدنی تأثیر یکسانی بر بافت استخوانی ندارند. تحقیقات نشان می دهد فعالیت هایی که تحمل کننده وزن بدن می باشند، باعث افزایش تراکم مواد معدنی استخوان ها می¬شوندT در حالی که درباره تراکم مواد معدنی استخوان در ورزش هایی که تحمل کننده وزن بدن نیستند (مانند شنا) نتایج ضد و نقیضی گزارش شده است. هدف تحقیق حاضر برآورد میزان شیوع استئوپنی و استئوپروز و همچنین سنجش تراکم و محتوای مواد معدنی استخوان در شناگران حرفه ای است. بدین منظور، ترکم مواد معدنی مهره های کمری 13 شناگر نخبه (سن 37/1±31/19 سال، قد 17/5±39/178 سانتی متر، وزن 4/9±92/75 کیلوگرم، شاخص توده بدن 33/3±91/23 کیلوگرم بر متر مربع) و 13 نفر غیرورزشکار (سن 98/1±39/19 سال، قد 11/6±46/174 سانتی متر، وزن 4/12±08/69 کیلوگرم، شاخص توده بدن 19/3±62/22 کیلوگرم بر متر مربع) توسط دستگاه DEXA اندازه گیری و بر اساس هنجارهای مربوط، در سه گروه نرمال، استئوپنی و استئوپروز جای گرفتند. نتیجه اصلی تحقیق حاضر این است که بر اساس معیار Z-score، 5/61 درصد از شناگران نخبه، در ناحیه مهره های کمری دچار ناهنجاری استئوپنی می باشند، در حالی که در گروه کنترل، 5/38 درصد از آزمودنی ها ارزش های BMD پایین تر از نرمال (7/7 درصد استئوپروز و 8/30 درصد استئوپنی) دارند. همچنین، مقایسه تراکم و محتوای مواد معدنی بین شناگران و آزمودنی های گروه کنترل، تفاوت معنی¬داری نشان نداد، ولی تراکم و محتوای مواد معدنی در شناگران مقادیر پایین تری داشت و مقادیر P محاسبه شده قابل تأمل می باشند. اساساً، فشارهای مکانیکی وارد بر استخوان ها از دو راه کشش عضله، هنگام انقباضات عضلانی و شوک وارد بر بدن از طرف زمین ایجاد می شود و به نظر می رسد عامل دوم نقش مؤثرتری در توسعه و افزایش BMD داشته باشد. شناگران نخبه معمولاً بین 3 تا 5/3 ساعت در روز به فعالیت حرفه ای می پردازند. در نتیجه، در مقایسه با هم ردیفان غیر ورزشکار خود 3 تا 5/3 ساعت در روز کمتر با زمین در تماس¬اند و شوک کمتری از سوی زمین به آنها وارد می شود. از طرف دیگر، به نظر می رسد ورزش های قدرتی و کوتاه مدت بیشتر از ورزش های استقامتی مانند شنا، استخوان ساز (استئوژنیک) می باشند؛ بنابراین به شناگران توصیه می شود برای جلوگیری از کاهش تراکم مواد معدنی، علاوه بر فعالیت حرفه ای خود، به فعالیت هایی بپردازند که به ساختار اسکلتی بدن شوک وارد می کنند مانند دویدن، پریدن و غیره.

تحقیق حاضر با هدف مقایسة عوامل استرس زای شغلی مدیریتی و راهکارهای فردی مواجهه با آن در میان مسئولان ورزش شرکت نفت ایران انجام شده است. روش تحقیق حاضر از نوع توصیفی-پیمایشی است. مسئولان ورزش شرکت ملی نفت در سه گروه مدیران، کارشناسان و مربیان بررسی شدند. تعداد کل این افراد 170 نفر بود که از میان آن ها، با استفاده از جدول مورگان، 117 نفر از طریق نمونه گیری تصادفی نظام دار انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های استاندارد اشپیل برگر (1984) (با پایایی 905/0 =α) و راهکارهای فردی مواجهه با استرس شغلی اسیپو و اسپوکان (1988) (با پایایی 89/0 =α) استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های کولموگروف-اسمیرنوف، تحلیل واریانس با اندازه گیریهای مکرر، شفه و ANOVA استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد گروه کارشناسان ورزشی، در مقایسه با دو گروه دیگر بیشترین میزان عوامل استرس زای شغلی مدیریتی (با میانگین 77/5) را تجربه کردند، اما میزان استرس زایی این عوامل در گروه ها متفاوت بود. مهم ترین عامل استرس زای شغلی مدیریتی در گروه مدیران ورزش ابهام نقش (با میانگین 35/5)، در گروه کارشناسان ورزش عامل جریان رشد و ارتقاء (با میانگین 84/5) و در گروه مربیان ورزش عامل فناوری مربوط به شغل (با میانگین 41/5) بود. مقایسة راهکارهای فردی مواجهه با استرس شغلی در این گروه ها نشان داد در میان راهکارها بیشترین میزان استفاده از عامل حمایت اجتماعی با میانگین (32/3) و کمترین میزان استفاده مربوط به عامل تفریح و سرگرمی با میانگین (42/1) بود. نمرة استاندارد T و تطبیق آن با جدول استاندارد موجود نشان داد هر سه گروه در سطح متوسط از راهکارهای فردی مواجهه با استرس شغلی استفاده میکنند، اما میزان استفاده از این راهکارها در گروه ها متفاوت بود. سطح معنیداری به دست آمده از آزمون ANOVA نشان داد بین میزان استرس شغلی مدیریتی تفاوت معنیداری در بین سه گروه وجود نداشت (18/0 p=)، ولی در میزان استفاده از راهکارهای مدیریتی مواجهه با استرس شغلی تفاوت معنیداری مشاهده شد (01/0p= ). همچنین نتایج آزمون تعقیبی شفه (0148/0 p =) نشان داد تفاوت موجود در راهکارهای فردی مواجهه با استرس شغلی میان کارشناسان و مربیان بود. همچنین میانگین نمرات مدیران ورزش نشان داد این گروه، در مقایسه با دو گروه دیگر در سطح بالاتری از راهکارهای فردی مواجهه با استرس شغلی استفاده میکنند.

هدف از تحقیق حاضر، بررسی انگیزه های هواداران بازی های تیم ملی فوتبال ایران بود. به این منظور بر اساس مطالعه مبانی نظری و پیشینه تحقیق، 9 انگیزه شناسایی و پرسشنامه ای برای اندازه گیری آنها طراحی شد. پس از تایید روایی پرسشنامه توسط متخصصان، پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ برابر 81/0 به دست آمد. هواداران تیم ملی فوتبال ایران در بازی ایران و امارات به عنوان جامعه آماری انتخاب شدند که تعداد آنها 30 هزار نفر برآورد شد. تعداد نمونه با استفاده از جدول مورگان 360 نفر بود. نتایج نشان می دهد که علاقه به تیم ملی، ملی گرایی، علاقه به فوتبال، زیبایی، هیجان، اجتماعی شدن، سرگرمی، گریز و علاقه به بازیکن، به ترتیب بیشترین اهمیت را در بین انگیزه های مورد بررسی داشتند. نتایج آزمون اسپیرمن در سطح معناداری 05/0 نشان داد که از بین انگیزه ها، تنها علاقه به فوتبال و زیبایی با میزان حضور رابطه معناداری داشتند. در نهایت این نتایج درک ما را از عوامل برانگیزاننده رفتارهای هواداران تیم ملی فوتبال و تمایلات آنها برای آمدن به ورزشگاه و حمایت از تیم افزایش می دهد.

به منظور بررسی تاثیر مصرف مکمل بی کربنات بر عملکرد دو 400 متر و سطوح برخی متابولیت های پلاسما در مردان جوان ورزشکار، 16 مرد جوان دونده 400 متر (سن 25/3 ? 58/20 سال، قد 48/2?33/175 سانتیمتر و شاخص توده بدن 68/2? 57/21 کیلوگرم بر مترمربع) طی دو جلسه یک ساعته پس از مصرف مکمل بی کربنات به مقدار 3/0 گرم در هر کیلوگرم وزن بدن) یا دارونما (کربنات کلسیم)، در آزمون دو 400 متر (ترتیب تصادفی معکوس) شرکت کردند. در هر دو جلسه، طی سه مرحله (استراحت، 30 دقیقه پس از مصرف مکمل و 2 دقیقه پس از پایان دویدن) خونگیری به عمل آمد و سطوح آمونیاک، لاکتات، بی کربنات و PH خون اندازه گیری شد. زمان دویدن در جلسه مصرف بی کربنات کلسیم (11/0? 41/57 ثانیه)، به طور معنی داری کمتر از زمان دویدن در جلسه مصرف دارونما (78/0?01/59 ثانیه) بود (05/0P<). همچنین با مصرف بی کربنات سدیم، سطوح بی کربنات پلاسما (64/2?53/29 میلی مول بر لیتر)، نسبت به حالت استراحتی (84/1?13/23 میلی مول بر لیتر) افزایش معنی داری یافت، ولی بعد از دویدن (92/1? 45/20 میلی مول بر لیتر)، تقریباً به مقادیر استراحتی خود بازگشت (05/0P<). به علاوه در جلسه مصرف دارونما، سطوح بی کربنات خون بعد از دویدن (48/2?89/17 میلی مول بر لیتر)، به پایین تر از سطوح استراحتی (15/2?31/23 میلی مول بر لیتر) رسید (05/0P<) . همچنین در هر دو جلسه مصرف بی کربنات کلسیم و دارونما، افزایش معنی داری در سطوح لاکتات خون پس از دویدن مشاهده شد و کاهش PH خون، فقط در جلسه مصرف دارونما معنی دار بود (05/0 P<) . پس می توان نتیجه گرفت که مصرف بی کربنات سدیم، اثر ارگوژنیک دارد و از افت محتوای بی کربنات خون در ورزش شدید جلوگیری می کند.