۱.
کلید واژه ها:
آسیب ورزشی مردان بازیکنان فوتبال لیگ برتر مهارت های روانی
وقوع آسیب به طور معمول در بیشتر ورزش ها و بازی ها مشاهده می شود. وقوع آسیب ها دلایل زیادی دارد که جنبة روانی از جمله آنهاست. مطالعات تجربی متعددی نشان داده اند که عوامل روانی خاصی تعداد و شدت آسیب های ورزشی را تحت تأثیر قرار می دهند. هدف از تحقیق حاضر بررسی ارتباط مهارت های روانی با میزان بروز آسیب در بازیکنان فوتبال لیگ برتر استان تهران بود. به این منظور 108 بازیکن از بین چهار تیم لیگ برتر استان تهران در این تحقیق شرکت کردند. اطلاعات تحقیق از طریق برگة گزارش آسیب و پرسشنامه OMSAT-3 جمع آوری شد. از روش های آمار توصیفی و آزمون ضریب همبستگی پیرسون در سطح معناداری 95 درصد برای تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج نشان داد 5/89 درصد بازیکنان در طول یک فصل حداقل یک آسیب را متحمل شده اند که 7/90 درصد این آسیب ها حداقل 3–1 روز موجب دوری بازیکنان از تمرین یا مسابقه شدند. همچنین مشخص شد بین سطح مهارت های روانی و بروز آسیب در بازیکنان فوتبال لیگ برتر رابطة معناداری در جهت منفی وجود دارد. ارتباط مهارت های روانی پایه، مهارت های روانی– تنی، مهارت های شناختی و مهارت های روانی در مجموع با تعداد بروز آسیب در بازیکنان فوتبال تیم های تهرانی لیگ برتر به ترتیب برابر بود با 265/0- = r (006/0 = P)، 609/0- = r (0001/0 = P)، 693/0- = r (0001/0 = (P و 697/0- = r (0001/0 = (P. مجموع یافته های این تحقیق نشان داد که برخورداری از سطح بالایی از مهارت های روانی به بازیکنان لیگ برتر کمک می کند تا بهتر با موقعیت های استرس زا که در ورزش اتفاق می افتد، کنار بیایند و با افزایش اعتماد به نفس و دیگر مهارت های روانی با عوامل روانی مضر مانند استرس و اضطراب به خوبی مقابله کنند و در نهایت احتمالاً بروز آسیب را کاهش دهند. بنابراین به مسئولان، مربیان، پزشکان و روان شناسان ورزشی توصیه می شود با برنامه ریزی و اقدامات لازم برای آموزش مهارت های روانی با افزایش سطح مهارت های روانی، احتمال بروز آسیب در بازیکنان فوتبال را کاهش دهند و به این صورت در پیشگیری از بروز آسیب گام هایی برداشته شود.
۲.
کلید واژه ها:
دوندگان استقامتی استئوآرتریت زانو افراد غیرورزشکار درد زانو دوندگان پیشکسوت
هدف از این تحقیق، مقایسه شدت استئوآرتریت و درد زانو، دشواری های حرکتی و کیفیت زندگی مرتبط با استئوآرتریت زانو در دوندگان استقامتی پیشکسوت و افراد غیرورزشکار بود. در این تحقیق 26 آزمودنی مرد به صورت هدفمند انتخاب، و به دو گروه مساوی سیزده نفره تقسیم شدند. تشخیص بیماری با تأیید علائم بالینی توسط متخصص ارتوپد از طریق معیارهای تشخیص بالینی کالج رادیولوژی آمریکا و همچنین ارزیابی بالینی با استفاده از اندکس شدت درد و فونکسیون Lequesne’s برای استئوآرتریت زانو انجام گرفت. سپس از پرسشنامه جهانی و بومی شده پیامدهای استئوآرتریت و صدمات زانو (KOOS) به منظور اندازه گیری متغیرهای تحقیق استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمونt مستقل با ضریب خطای α ≤ 0/05 استفاده شد. با وجود بیشتر بودن میانگین شدت استئوآرتریت زانو با 5/5 درصد (86/0P=)، شدت درد زانو با 69/4 درصد (40/0P=)، میزان دشواری در انجام دادن فعالیت های روزانه با 52/3 درصد (83/0=P)، میزان دشواری در اجرای فعالیت های ورزشی- تفریحی با 35/10 درصد (97/0P=) و کیفیت زندگی با 82/3 درصد (48/0=P) در دوندگان استقامتی پیشکسوت نسبت به افراد غیرورزشکار، اختلاف معنا داری بین دو گروه مشاهده نشد. بنابراین نتیجه گرفته می شود که دویدن به شکل استقامتی و در سطح قهرمانی خطر ابتلا به بیماری استئوآرتریت زانو و مشکلات مرتبط با آن را در دوندگان استقامتی پیشکسوت نسبت به افراد غیرورزشکار افزایش چشمگیری نمی دهد؛ به طوری که دو استقامت در سطح قهرمانی نمی تواند عامل خطری برای فرسایش مفصل زانو باشد.
۳.
کلید واژه ها:
ضربان قلب ماساژ دراگون ریکاوری قایقرانی
هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر ماساژ بالاتنه بر ضربان قلب زنان قایقران در فعالیت های سریالی بود. بدین منظور، ده زن قایقران دردسترس از تیم استان کردستان (2/1±2/19 سال) در تحقیق شرکت داشتند. آزمودنی ها دو جلسه، مسافت 200 متری دریاچه را سه بار با حداکثر سرعت پارو زدند. در تناوبات استراحت پانزده دقیقه ای بین سری ها، در یک جلسه از ریکاوری با ماساژ و در جلسه دیگر از ریکاوری بدون ماساژ استفاده شد. در جلسات تمرینی، تعداد ضربان قلب بلافاصله پیش و پس از اجرا در هر سری با استفاده از ساعات پلار شمارش و ثبت شد. عملیات آماری از طریق آمار توصیفی، آنالیز واریانس یکسویه با اندازه گیری مکرر و آزمون t همبسته و به وسیله نرم افزار SPSS نسخه شانزدهم انجام گرفت (P≤0.05). نتایج نشان داد که روش ریکاوری با ماساژ موجب کاهش معنادار تعداد ضربان قلب پیش از اجرا در سری دوم (000/0P=) و سوم (012/0P=) نسبت به سری اول می شود. همچنین، ریکاوری با ماساژ موجب کاهش معنادار تعداد ضربان قلب پس از اجرای سری سوم نسبت به سری دوم شد (014/0P=). براساس این یافته ها، در فعالیت های سریالی به شکل قایقرانی در مسافت 200 متر، چنانچه مدت و نحوه اجرای ماساژ در بین سری ها یکسان باشد، برخلاف ضربان قلب پیش از اجرا، به تدریج بر تأثیر ماساژ روی ضربان قلب پس از اجرا افزوده می شود.
۴.
کلید واژه ها:
تعادل ایستا تعادل پویا پای صاف پای گود پای نرمال خستگی عملکردی
هدف از این تحقیق بررسی اثر خستگی ناشی از تمرین بر تعادل پویای دانش آموزان دختر 15 تا 18 ساله با قوس کف پای متفاوت بود. برای اندازه گیری قوس کف پای آزمودنی ها از آزمون افت استخوان ناوی استفاده شد. سپس 75 دانش آموز که به صورت تصادفی و هدفمند انتخاب شدند، در سه گروه 25 تایی 1. گروه با قوس کف پای نرمال؛ 2. گروه با قوس کف پای صاف؛ و 3. گروه با قوس کف پای گود قرار گرفتند. پیش آزمون تعادلی (SEBT)، پروتکل خستگی عملکردی (20 دقیقه فعالیت در 7 ایستگاه) و پس آزمون SEBT اجرا شد. برای تعیین میزان خستگی از مقیاس میزان درک تلاش (RPE) بورگ قبل از شروع ایستگاه اول، پایان ایستگاه سوم و دقیقاً بعد از اتمام ایستگاه هفتم استفاده شد. از آزمون t وابسته و آزمون تحلیل واریانس یکسویه و آزمون تعقیبی شفه در سطح معناداری 05/0 استفاده شد. نتایج تفاوت معناداری بین نمره های تعادل پیش آزمون و پس آزمون در هر سه گروه نشان داد (004/0P=). آزمون تعقیبی شفه نیز نشان داد که بین میانگین تفاضل نمره های تعادل در پیش آزمون و پس آزمون گروه کف پای نرمال با گروه کف پای صاف و با گروه کف پای گود اختلاف معناداری وجود دارد (05/0P<). با توجه به کاهش معنادار تعادل در آزمودنی های دچار ناهنجاری قوس کف پا، ازاین رو اصلاح ناهنجاری های قوس کف پا و استفاده از دوره های تمرینی مناسب به منظور ارتقای آمادگی جسمانی این افراد توصیه می شود.
۵.
کلید واژه ها:
پژوهش موردی تعادل کودکان فلج مغزی تمرینات مقاومتی تمرینات تعادلی
هدف از این تحقیق بررسی تأثیر دو ماه تمرینات مقاومتی و تعادلی بر تعادل کودکان فلج مغزی دای پلژی بود. این تحقیق روی 3 پسر فلج مغزی با میانگین سنی 5/6 سال انجام گرفت. در این پژوهش از روش پژوهشی مورد منفرد با طرح A-B استفاده شد. به طوری که پس از تعیین موقعیت خط پایه، مداخله آغاز شد و طی 24 جلسه مداخله انفرادی، تمرینات قدرتی و تعادلی به آزمودنی ها ارائه شد و هر سه آزمودنی یک ماه پس از پایان مداخله دو هفته پی در پی تحت آزمون پیگیری قرار گرفتند. تعادل با آزمون برگ اندازه گیری شد. براساس شاخص های آمار توصیفی و تحلیل دیداری نمودار داده ها، مداخله مورد نظر برای هر سه شرکت کننده در تعادل ( PND 100% برای هر سه شرکت کننده) اثربخش بوده و میزان تعادل افراد بعد از مداخله نسبت به مرحله پایه بهبود داشته است، اما یک ماه پس از پایان مداخله روند نسبتاً ثابتی داشته است. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که تمرینات مقاومتی و تعادلی می تواند موجب بهبود تعادل افراد فلج مغزی شود.
۶.
کلید واژه ها:
زانوی پرانتزی فرود تک پا عضلات ساق الکترومایوگرافی نیروی عکس العمل
هدف این تحقیق، مقایسه فعالیت عضلات دوقلوی داخلی، نعلی و حداکثر نیروی عمودی عکس العمل زمین در حرکت فرود تک پای مردان دارای زانوی پرانتزی و نرمال از ارتفاعات مختلف بود.22 دانشجوی مرد سالم رشته تربیت بدنی و علوم ورزشی، شامل 10 نفر دارای زانوی پرانتزی و 12 نفر دارای زانوی نرمال در این تحقیق شرکت کردند. ناهنجاری زانوی پرانتزی با کولیس و گونیامتر انداز ه گیری شد. آزمودنی ها حرکت فرود تک پا را از سه ارتفاع 20، 40 و 60 سانتی متر روی صفحه نیرو انجام دادند. حرکت فرود به دو مرحله تقسیم شد:100 میلی ثانیه قبل از تماس آغازین پا با زمین و 100 میلی ثانیه بعد از تماس پا با زمین (مرحله جذب نیرو). برای تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار Matlab نسخهR2009a،spss نسخه21 و آزمون تحلیل واریانس دوطرفه استفاده شد (05/0P£). تفاوت معناداری در حداکثر نیروی عمودی عکس العمل زمین هنگام برخورد پنجه در سه ارتفاع بین دو گروه مشاهده نشد (05/0<P)، اما تفاوت حداکثر نیروی عمودی عکس العمل زمین هنگام برخورد پاشنه بین دو گروه معنادار بود (05/0>P). تفاوت معناداری در فعالیت عضله دوقلوی داخلی و نعلی قبل از فرود بین دو گروه مشاهده نشد، اما در مرحله جذب نیرو تفاوت معناداری در فعالیت عضله دوقلوی داخلی بین دو گروه به دست آمد (05/0>P) و عضله نعلی تفاوت معناداری نشان نداد (05/0<P). همچنین هر کدام از متغیرهای مورد نظر در ارتفاع های مختلف باهم تفاوت معناداری داشتند (05/0>P). افزایش حداکثر نیروی عمودی عکس العمل زمین و کاهش فعالیت عضلات ساق پا (به ویژه دوقلوی داخلی) در افراد دارای زانوی پرانتزی، احتمالاً در طولانی مدت سبب آسیب دیدگی و بروز بیماری های تخریب مفصلی شود.
۷.
کلید واژه ها:
تمرین پیلاتس دامنه حرکتی تمرین یوگا خودپنداره بدنی ماستکتومی
اختلال حرکتی، حسی و اندام لنفاوی در اندام فوقانی و کاهش خودپنداره، از جمله مشکلات پس از جراحی ماستکتومی است. اثر برنامه های بازتوانی بر این مشکلات متناقض است. ازاین رو، این تحقیق با هدف تأثیر سه روش تمرینی یوگا، پیلاتس و فعال رایج بر دامنه حرکتی، اندام فوقانی و خودپنداره بدنی زنان متعاقب جراحی ماستکتومی اجرا شد. در یک کارآزمایی نیمه تجربی، 38 زن (45-28 ساله و میانگین وزن08/22±66 کیلوگرم) مبتلا به سرطان پستان به صورت تصادفی در سه گروه یوگا، پیلاتس و فعال رایج قرار گرفتند. گروه یوگا به مدت دو هفته در زمان بستری شدن، 15 جلسه تمرین یوگا شامل پنج حرکت آسانا یوگا را انجام داد و گروه پیلاتس در همین مدت تمرینات mat پیلاتس و گروه فعال رایج پنج حرکت اندام فوقانی را اجرا کردند. دامنه حرکتی، محیط و خودپنداره بدنی قبل و پس از فعالیت اندازه گیری شد و با استفاده از تحلیل واریانس یکطرفه و تی همبسته در سطح معناداری 05/0 بررسی شد. پس از تمرینات یوگا و پیلاتس میزان فلکشن، اکستنشن، چرخش داخلی و خارجی شانه، فلکشن و اکستنشن آرنج، فلکشن، اکستنشن، انحراف به سمت زند اعلا و زند اسفل مچ و خودپنداره بدنی افزایش معنادار و محیط بازو و ساعد کاهش معنادار یافت. درحالی که فلکشن، اکستنشن، چرخش داخلی و خارجی شانه، فلکشن، اکستنشن آرنج و فلکشن مچ و خودپنداره بدنی در گروه فعال رایج افزایش معنادار یافت. نتایج نشان داد تمرینات یوگا و پیلاتس در کاهش عوارض جانبی ماستکتومی از جمله افزایش دامنه حرکتی اندام فوقانی و خودپنداره بدنی و کاهش ادم مؤثرتر بوده اند، ازاین رو پیشنهاد می شود از این تمرینات به عنوان روش مؤثر در بازتوانی بیماران پس از جراحی ماستکتومی استفاده شود.
