تعادل بخشی شبکه شهری همکار در نظام فضایی ناحیه با تأکید بر نقش شهرهای کوچک بر اساس روش های تحلیل تصمیم گیری چند معیاره (مطالعه موردی: شهرستان کرمانشاه) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
شهرهای کوچک در کشورهای درحال توسعه یکی از ضعیف ترین حلقه های توسعه ی ناحیه ای محسوب می شوند. چنانچه توسعه ای بخواهد ابزاری برای پایداری نواحی محسوب شود، به ناچار برای حفظ زنجیره ی توسعه ی نواحی، منطقی است که به ضعیف ترین حلقه ها توجه بیشتری کند. در ایران و ازجمله شهرستان کرمانشاه به عنوان یک ناحیه ی سیاسی و طبیعی نیز شهرهای کوچک دارای جایگاه بسیار ضعیفی در قیاس با شهرهای بزرگ هستند. کانون توجه برنامه ریزی های توسعه ی اقتصادی، اجتماعی و فضایی شهرهای بزرگ بوده است. این توجه ویژه در پرتو نظریات رشد اقتصادی نظیر قطب رشد تاکنون معطوف به شهرهای بزرگ بوده است. در این راستا، پژوهش حاضر با روش توصیفی – تحلیلی، ضمن تأکید بر رویکرد کاربردی، بر آن است تا نقش تعادل بخشی شهرهای کوچک را در نظام فضایی منطقه با رویکرد توسعه ی یکپارچه ی ناحیه ای مورد بررسی قرار دهد. شیوه ی جمع آوری اطلاعات اسنادی و میدانی است و برای تجزیه وتحلیل اطلاعات از روش های تحلیل تصمیم گیری چندمعیاره بهره گرفته شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که بخش عمده ای از توان های اقتصادی شهرستان کرمانشاه در نواحی روستایی متمرکز شده است. این توان ها به دلیل فقدان شهرهای کوچکی که می تواند واسط توسعه ی بین نواحی شهرهای بزرگ و نواحی روستایی باشد، تاکنون به طور مناسبی مورد بهره برداری قرار نگرفته اند؛ ازاین رو، در این پژوهش نقش شهرهای کوچک از اولویت های اصلی برای سرمایه-گذاری در راستای توسعه ی منطقه ای شناسایی شدند و براساس یافته های پژوهش، شهر «قلعه» دارای بیشترین توان برای سرمایه گذاری به عنوان شهر میانی ناحیه است.Balancing the Collaborative Urban Network in the Regional Spatial System through Emphasizing the Role of Small Cities Using Multi-Criteria Decision-Making Analysis Methods: A Case Study on Kermanshah County
Small cities in developing countries are one of the weakest segment in regional development. If development is a tool for the sustainability of areas, to maintain the development chain, it is necessary to pay more attention to the weakest segments. In Iran, including the county of Kermanshah as a political and natural area, small cities have a very weak position compared to large cities. Metropolises have been the focus of economic, social and spatial development plans. This special attention has been focused on large cities in the light of economic growth theories such as the growth pole. In this regard, the present applied research, using a descriptive-analytical method, intends to investigate the balancing role of small cities in the spatial system of the region with an integrated regional development approach. The data has been collected through documentary and field research and multi-criteria decision analysis methods have been used to analyze the data. The results show that most of the economic potential of Kermanshah is concentrated in rural areas. These capabilities have not been used properly due to the lack of small cities that can mediate development between large urban areas and rural areas. Therefore, in this study, the small cities have been identified as one of the main priorities for investment in the development of regions. According to the findings, Qale City has the most investment capacity as the mediator in this district.