سنجش و رتبه بندی میزان توسعه و فقر در استان خوزستان
آرشیو
چکیده
امروزه کشورهای در حال توسعه به منظور تقویت زیربناهای اقتصادی- اجتماعی، رهایی از وابستگی، رفع عدم تعادل های منطقه ای و در نهایت نیل به توسعه منطقه ای پایدار، نیازمند شناسایی و نحوه توزیع امکانات، تسهیلات و منابع می باشند. بنابراین، ابعاد گوناگون و پیچیدگی موضوع ضرورت شناخت میزان توسعه را بیان می کند. پژوهش حاضر با ماهیت نظری- کاربردی و روش مطالعه آن، ترکیبی از روش های توصیفی– تحلیلی بوده که هدف اصلی آن، شناخت میزان توسعه یافتگی استان خوزستان در شاخص های ترکیبی می باشد. اطلاعات آماری شاخص های منتخب به تفکیک شهرستان در سال 1389 به روش کتابخانه ای جمع آوری و با استفاده نرم افزار های GIS و Excelدر قالب مدل TOPSIS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج پژوهش نشان می دهد: میزان توسعه و فقر در تمام شهرستان استان یکسان نمی باشد، زیرا مقدار TOPSIS به دست آمده در شهرستان اهواز برابر 926/0 درصد به عنوان توسعه یافته ترین شهرستان استان، میانگین مقدار TOPSIS شهرستان های ایذه، بندر ماهشهر، شوش، شوشتر، اندیمشک، آبادان، شادگان، دزفول و بهبهان برابر 176/0 درصد دارای وضعیت نیمه توسعه، میانگین مقدار TOPSIS شهرستان های دشت آزادگان، باغملک، رامهرمز، خرمشهر، مسجد سلیمان و امیدیه برابر 092/0 درصد به عنوان شهرستان های نیمه محروم و در نهایت میانگین مقدار TOPSIS شهرستان های لالی، گتوند، اندیکا، هویزه، هندیجان، رامشیر و هفتگل برابر 032/0 درصد به عنوان شهرستان های محروم (برخورداری از حداقل شاخص های مثبت و حداکثر شاخص های منفی مورد مطالعه) را در استان دارا می باشند.A study on Development Degree Measuring in townships of Khuzestan province
Nowadays, to reinforce their socio-economic infrastructure, to set themselves free from dependence on other nations, to overcome regional imbalances and finally, to move towards sustainable regional development, countries need to first recognize their resources and facilities, and then take initiatives to change their distribution to maximize efficiency. Given that this is a multi-faceted and complex endeavor, it is crucial to first have some idea of the level of development prior to setting up and implementing due developmental policies. The chief objective of this study was to investigate and evaluate the level of development of the cities in Khuzestan province. Adopting both a theoretical and applied orientation, this study combined descriptive and analytic research methods. To this end, for each city, the statistical data needed for selected variables of the study were accessed using published library sources. TOPSIS model was used for data analysis in GIS & Excel packages. Major findings of the study include, first, cities in Khuzestan province enjoy differing degrees of development and of access to resources. Secondly, based on TOPSIS model applied to selected variables the following indexes were obtained for four sets of cities, namely; developed, semi-developed, semi-deprived, and under-developed cities: Ahvaz as the most developed city with an index of .926 in TOPSIS Model comprised the first category of cities. Semi-developed cities included Eizeh, Bandar Mahshar, Shoosh, Shooshtar, Andimeshk, Abadan, Shadegan, Dezfoul and Behbahan with an index of .176 in Topsis Model. The third category of cities, which include Dashte Azadegan, Baghmalek, Ramhormoz, Khoramshar, MasjedSoleyman and Omidieh, had an index of .092 in Topsis Model. Finally, the following cities went into the deprived category of cities with an index of .032 in TOPSIS Model: Lali, Gotvand, Andika, Hovizeh, Hendijan, Ramshir and Haftgel.
تبلیغات
