رویکرد هنر-علم به بحران زیست محیطی در گفتمان هنر معاصر با صورت بندی گفتمان فوکو (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
مشیِ هنر معاصر در فتح عنوان هنر بی قاب در هنر مفهومی، بهره وری از انقلاب فناوری و هم کنشی میان مخاطب و اثر هنری، و توجه به مضامین محیط زیستی است. از معاصرترین شکل هنرمحیطیِ موضوع گرای معاصر، اکو آرت است که در پرداختن به بحران زیست محیطی، آوانگاردی نوین در شیوه بازنمایی هنر ارائه می دهد. از سویی، تخریب محیط زیست فضایی مشترک برای بازنمایی تعامل گفتمان های مختلف دانش ازجمله ابعاد مختلف علم در شناخت این مهم، برای عاملین ایجاد نموده است. از این رو، تبیین تلاقی هنر-علم در هنر محیط زیستی برای درک روابط گفتمانی در هنر معاصر ضرورت انجام این پژوهش است که با مطالعه بازنمایی تعامل گفتمان هنر معاصر با علم در رویکرد انتقادی به بحران محیط زیست با صورت بندی گفتمان در قرائت فوکو از اپیستمه، صورت می پذیرد. مقاله حاضر در تلاش است با فرض سینرژی هنر-علم با عنوان سامان گفتمانی هنر محیطی معاصر در بازنمایی بحران محیط زیستی، صورت بندی گفتمانی اکو آرت مبنی بر علم را مطالعه کند. روش تحقیق اتخاذ شده در تبیین قواعد گفتمان هنر اکو با استناد به شرح اپیستمه در روش دیرینه شناسی در آراء فوکو است که با استناد به منابع کتابخانه ای صورت می پذیرد. نتیجه آن که هنر معاصر محیط زیستی در تعامل با نهادهای علمی با جلوه هایی از هنرهای تجربی، تعاملی، مشارکتی، مبتنی بر تحقیقات و روش های علمی، فضای گفتمان بحران زیست محیطی را بازتولید می کند و رابطه هنر-علم می تواند به عنوان نمایی از معرفت شناختی (اپیستمه و صورت بندی دانایی) در دوارن معاصر قلمداد شود.The art-science approach to an environmental crisis in the contemporary art discourse with the framework of Foucault’s discursive formation
In achieving frameless art within the scope of conceptual one, the approach of contemporary art is to utilize the technological revolution and emphasize interaction between audience and the work of art, taking into account the environmental concepts. Ecological art, as one of the most contemporary art forms, represents a new avant-garde style through its treatment of the environmental crisis. The environmental degradation has created a common space for the actors to represent the interaction of different discourses of knowledge, including the different dimensions of science in understanding this issue. By this way, this research is necessary to explain the art-science interaction in ecological art and understand the discursive relations in contemporary art; hence, it is carried out by studying the representation of the interaction between the above two with a critical approach to the environmental crisis as well as the discursive formation in Foucault's reading of episteme. This paper tries to study the discursive formation of ecological art based on science with the assumption of the synergy of art-science as the discursive platform of contemporary art in representing the environmental crisis. The research method in explaining the discursive rules of ecological art is based on the epistemological description in the theory Foucault, which is based on library resources. Using a variety of experimental, interactive, and participatory techniques, contemporary ecological art can regenerate the discursive space of the environmental crisis through interaction between scientific institutions based on scientific research. The art-science relationship can be considered a schema of the epistemology of our time.